Ο Άρης έδειξε “ζωή”, αλλά χρειάζεται και νίκες
Η εικόνα του Άρη στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό είχε στοιχεία που θέλει να κρατήσει ο Χιμένεθ, είχε όμως και πολλές από τις παθογένειες που κρατούν τον Άρη μακριά από τη νίκη για πέντε σερί αγωνιστικές κάτι που καθιστά το παιχνίδι με τον Αστέρα AKTOR σε τελικό. Γράφει ο Θωμάς Μίχος
Ο Άρης έδειξε σημάδια…ζωής, αλλά όχι αρκετά για να αλλάξουν τη μοίρα του. Μπορεί να έβγαλε αντίδραση, μπορεί να πάλεψε μέχρι το τελευταίο λεπτό και να φλέρταρε με την ισοφάριση με τις χαμένες ευκαιρίες του Αλφαρέλα και του Μιχάλη Παναγίδη στο τελευταίο 10λεπτο, όμως το αποτέλεσμα στο ”Γ. Καραϊσκάκης” ήταν το ίδιο γνώριμο, ήττα. Πέντε αγωνιστικές χωρίς νίκη στο πρωτάθλημα, είναι πολλές.
Η εικόνα του Άρη είχε θετικά, είχε και τα γνωστά του αρνητικά στοιχεία. Θετικά, γιατί για πρώτη φορά μετά από καιρό έβγαλε εγωισμό, πάλεψε μέχρι το τελευταίο σφύριγμα της λήξης το παιχνίδι και φανέρωσε πως υπάρχει ακόμα σπίθα μέσα του. Στο πρώτο ημίχρονο είχε πλάνο, είχε συγκέντρωση και κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια, κρατώντας τον Ολυμπιακό μακριά από μεγάλες φάσεις.
Στο δεύτερο ημίχρονο, όταν ο ρυθμός άνοιξε, έμεινε πίσω στο σκορ με δύο γκολ διαφορά. Η αντίδραση του μετά το 2-0 έδειξε πως η ομάδα δεν παραδόθηκε, έστω κι αν το αποτέλεσμα δεν την αντάμειψε στο τέλος. Βέβαια, δέχτηκε ξανά δύο εύκολα γκολ, κάτι που τείνει να γίνει συνήθεια. Η αμυντική αστάθεια είναι ένα διαρκές πρόβλημα και, όσο κι αν υπάρχουν δικαιολογίες λόγω τραυματισμών και απουσιών, η ουσία δεν αλλάζει. Ο Άρης πληρώνει τις αδυναμίες του και καλείται να βρει λύσεις μέσα στο γήπεδο.
Η συζήτηση για τα λάθη του καλοκαιρινού σχεδιασμού είναι αναπόφευκτη. Οι ελλείψεις σε καίριες θέσεις, η απουσία βάθους και η έλλειψη συνοχής είναι πράγματα που ”φωνάζουν”. Όμως ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και η ομάδα πρέπει να ζήσει με τις επιλογές που έκανε. Γιατί, όσο και αν η ήττα του Παναθηναϊκού στον Βόλο κρατά τον Άρη μαθηματικά κοντά στην τέταρτη θέση, η πραγματικότητα λέει πως χωρίς δική του βελτίωση, δεν πρόκειται να φτάσει πουθενά γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να περιμένει απλώς να χάνουν οι άλλοι, αλλά θα πρέπει επιτέλους να αρχίσει να κερδίζει και ο ίδιος.
Η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ έχει δείξει πως μπορεί να σταθεί απέναντι σε ποιοτικότερους αντιπάλους, αλλά της λείπει η διάρκεια. Ο Ισπανός τεχνικός έχει λόγους να κρατήσει τα θετικά από το ματς με τον Ολυμπιακό, όμως χρειάζεται συνέχεια και σταθερότητα, όχι αποσπασματικές αναλαμπές. Το παιχνίδι με τον Αστέρα Aktor στο Κλεάνθης Βικελίδης είναι τελικός. Και για τη μαθηματική επιβίωση της ομάδας στη μάχη της τετράδας, αλλά για την ψυχολογία της, για την πίστη ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.
Γιατί πέρα από τα τακτικά ζητήματα, το μεγαλύτερο πρόβλημα του φετινού Άρη είναι η νοοτροπία. Μία νοοτροπία που χάλασε από νωρίς, από εκείνα τα πρώτα ευρωπαϊκά βράδια με την Αράζ και που μέχρι σήμερα δεν έχει επανέλθει.
Αν ο Άρης θέλει να δει ξανά το πρόσωπό του στον καθρέφτη και να αναγνωρίσει τον εαυτό του, πρέπει να το κάνει τώρα. Όχι τον Γενάρη, όχι ”όταν γυρίσουν οι τραυματίες”, όχι ”όταν έρθουν οι μεταγραφές”. Τώρα, μέσα στο γήπεδο, με τους υπάρχοντες. Γιατί όσο συνεχίζει να ζει με το ”αχ” των χαμένων ευκαιριών, τόσο θα απομακρύνεται από το ζητούμενο που είναι η επιστροφή στην σταθερότητα και τις νίκες.