Όταν ανέλαβε ο Πογέτ την Εθνική, ένα πράγμα επαναλάμβανε εμφατικά σε κάθε του δήλωση. Ότι η ομάδα πρέπει να νικάει ακόμα και στα φιλικά, πρέπει να... εθιστεί στις νίκες, ώστε να γίνουν "κτήμα" της και να επιστρέψει εκεί που κάποτε όλοι την θαύμαζαν και αποτελούσε πρότυπο.

Δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Αν ήταν, θα το είχαν πετύχει και οι προκάτοχοί του. Δεν ήταν λίγοι, αλλά με εξαίρεση τον Μίχαελ Σκίμπε και σε έναν βαθμό τον Τζον Φαν Σιπ, όλοι οι άλλοι απέτυχαν παταγωδώς. Η έλευση του Ουρουγουανού είχε ως πρώτο στόχο να μεταλαμπαδεύσει το ένστικτο του νικητή που πάντα τον συνόδευε, το μέταλλό του και τη σπίθα του.

Μέχρι στιγμής τα πηγαίνει περίφημα, ασχέτως αν τα δύσκολα είναι μπροστά, αρχής γενομένης από το ματς της Δευτέρας με την πανίσχυση και σαφώς ποιοτικότερη Γαλλία στο Παρίσι. Όμως, πρέπει να κρίνουμε αυτά που έχουμε δει ως τώρα. Μια πρωτιά σε όμιλο του Nations League, όταν προηγουμένως τρώγαμε "σφαλιάρες" και 2Χ2 στον προκριματικό όμιλο του EURO 2024.

Όταν παίρνει παιχνίδια με έντονο "πρέπει", σημαίνει επιστροφή στην κανονικότητα

Το παιχνίδι με την Ιρλανδία ήταν αυτό που λέμε "must win". Το είχε πει και ο ίδιος και ο προπονητής στη συνέντευξη Τύπου πριν τον αγώνα, αναφέροντας ότι αν δεν ερχόταν το τρίποντο, ελαχιστοποιούνταν οι ρεαλιστικές ελπίδες για απευθείας πρόκριση μέσω του ομίλου. Ήρθε η νίκη όμως και ήταν μια απ' αυτές που "φωνάζουν" επιστροφή στην κανονικότητα που τόσο μας είχε λείψει.

Η Εθνική ήταν πολύ καλή στο πρώτο ημίχρονο, έστω και αν πήγε στα αποδυτήρια ισόπαλη (13-3 οι τελικές και 61%-39% η κατοχή μπάλας στο διάστημα αυτό), μπήκε δυνατά στο δεύτερο, σημείωσε μια υπέροχη γκολάρα με την υπογραφή των Μπακασέτα - Μασούρα και στη συνέχεια έκανε διαχείριση.

Δέχτηκε μια πίεση (όχι κάτι τρομερό πάντως), ο Βλαχοδήμος ήταν εκεί καθάρισε κάθε κίνδυνο και κάπως έτσι ήρθε η νίκη - βάλσαμο που την είχε τεράστια ανάγκη. Η εικόνα μάλιστα στο τέλος με τον Πογέτ και τους παίκτες αγκαλιά στο κέντρο του γηπέδου, ήταν και μία απόδειξη πως ο Ουρουγουανός έχει κερδίσει τα αποδυτήρια, είναι ο απόλυτος άρχων, ελέγχει τα πάντα και βγαίνει υγεία.

Ο Μπακασέτας απέδειξε ξανά γιατί είναι... untouchable από τον Πογέτ

Από 'κει και πέρα, επειδή πολλή κουβέντα έχει γίνει για την απόφαση του Πογέτ να μην καλέσει τον Φορτούνη σε αυτά τα δύο παιχνίδια και να υπερτονίσει ότι ο Μπακασέτας είναι... untouchable από το αρχικό σχήμα, αν μη τι άλλο ο παίκτης της Τράμπζονσπορ απέδειξε ξανά ότι είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας και πως βρίσκεται στην καλύτερη φάση της καριέρας του.

Χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει χώρος για έναν παίκτη της κλάσης και της ποιότητας του "Φόρτου" (ο υπογράφων έχει πει την άποψή του και δεν την αλλάζει), τουλάχιστον ο Μπακασέτας από τη μεριά του δείχνει σε κάθε αγώνα πως είναι η κολώνα αυτής της ομάδας, ο ακρογωνιαίος λίθος της, η αρχή και το τέλος της.

Σκόραρε ξανά (από την άσπρη βούλα), έβγαλε μια ονειρεμένη μπαλιά στο γκολ του Μασούρα (υπέροχο το πλασέ του με το αριστερό), ήθελε τη μπάλα στα πόδια του και ήταν μια διαρκής απειλή με το φαρμακερό αριστερό του για τους Ιρλανδούς. Ακόμη μια γεμάτη, πειστική, ηγετική εμφάνιση από έναν ποδοσφαιριστή που έφυγε από την Ελλάδα και αναγεννήθηκε.

Η Γαλλία δεν είναι στα "κυβικά" μας, αλλά η Εθνική δεν θέλει να έχει ρόλο κομπάρσου στο Παρίσι

Πέρα από τον Μπακασέτα όμως, όλοι οι παίκτες έκαναν τη δουλειά τους, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο. Το σύνολο δούλεψε σωστά, αρμονικά, η ομάδα είχε συνοχή, έβγαλε καλά στοιχεία στο χορτάρι και ο κόσμος που βρέθηκε μαζικά στην OPAP Arena και έσπρωξε τη γαλανόλευκη, έφυγε γεμάτος και χαρούμενος. Το σίγουρο είναι πως θα τον κάνει να επιστρέψει στα επόμενα ματς.

Πλέον, η ομάδα πρέπει να κοιτάξει μπροστά διότι σε δύο ημέρες έχει ίσως το πιο απαιτητικό και δύσκολο ματς εδώ και χρόνια. Αντιμετωπίζει την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια του 2018 και φιναλίστ του 2022 Γαλλία, η οποία θέλει να καθαρίσει με συνοπτικές διαδικασίες την πρωτιά στον όμιλο, επομένως θα μπει με το πόδι στο γκάζι για να μην αφήσει περιθώρια στους διεθνείς μας.

Ένα ματς κόντρα σε έναν αντίπαλο που δεδομένα δεν είναι στα κυβικά μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Εθνική θα μπει στο γήπεδο για να παίξει το ρόλο του κομπάρσου στην παράσταση των τρικολόρ. Αυτή η νοοτροπία είναι ξένη στον Πογέτ και δεν θα κατεβάσει μια ομάδα στο γήπεδο απλά για να μην διασυρθεί. Θα κυνηγήσει ό,τι της αναλογεί, έστω και αν οι ελπίδες είναι λίγες.

Κανείς δεν θα κατηγορήσει την Εθνική αν ηττηθεί, ούτε αν δεν παίξει καλά. Οι Γάλλοι είναι πολύ ανώτεροι, έχουν υπεροπλία σε όλες τις γραμμές, θα παίξουν σε ένα κατάμεστο γήπεδο, δεν πρόκειται να πατήσουν φρένο. Όλα αυτά τα γνωρίζει ο κόουτς και θα 'χει ενδιαφέρον η τακτική προσέγγιση του αγώνα, καθώς για πρώτη φορά επί των ημερών του η γαλανόλευκη θα δώσει αγώνα με τόσο ποιοτικότερο αντίπαλο.

Χάσει ή κερδίσει όμως, σημασία έχει ότι φαίνονται σημάδια βελτίωσης και πως γίνεται δουλειά. Για τις κλήσεις πάντα θα γίνεται κουβέντα και κριτική, όμως στο τέλος μετράει η εικόνα στο χορτάρι. Αν έρχονται τα αποτελέσματα, κανένας δεν θα ενδιαφερθεί με ποιους ήρθαν. Αρκεί στο τέλος η ομάδα να πετύχει τον στόχο της.

Επαναλαμβάνουμε, ο στόχος είναι η πρόκριση στα γήπεδα της Γερμανίας το καλοκαίρι του 2024. Ο πήχης έχει μπει εκεί...