Μια λαμπάδα στο μπόι του Όσμαν

Χαμός, λέει, έγινε με τον Τσέντι Όσμαν στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού μετά τη λήξη του αγώνα με τη Ζάλγκιρις…

Λίγο πράγμα είναι ο χαμός και αδικεί τον λεγάμενο, διότι κανονικά ο πανούργος ο Εργκίν Αταμάν, θα έπρεπε να έχει μεριμνήσει- αλλά μπορεί να το κάνει και με τη επιστροφή του στην Αθήνα- για να ανάψουν μια λαμπάδα στο μπόι του!

Έλειψε λοιπόν, ο Τούρκος φόργουορντ από τρία διαδοχικά ματς (εκ των οποίων οι πράσινοι ηττήθηκαν στα δυο) κι επέστρεψε όντως δριμύτερος: δριμύτερος και όλα τα συμπαρομαρτούντα… κάπα!

Και κρίσιμος και κομβικός και καταλυτικός και καθοριστικός και τα πάντα όλα!

Αμ’ το άλλο;

Τριαροτεσσάρι ή τεσσαροτριάρι;

Όπως και τις προάλλες στο ματς με τη Χάποελ, ομοίως και την Τρίτη–και για να τεκμηριωθεί δια μιαν εισέτι φοράν πως οι θέσεις στο μπάσκετ είναι πολύ σχετικές- ο Όσμαν πυροδότησε την ολική ανατροπή και έκρινε εν πολλοίς την εξέλιξη και την κατάληξη της αναμέτρησης, αγωνιζόμενος ως τεσσάρι.

Σε τέτοιες περιπτώσεις ο συχωρεμένος ο Ντούσαν Ιβκοβιτς ρωτούσε γελώντας τον Βαγγέλη Αγγέλου εάν ένας παίκτης ήταν περισσότερο τριαροτρεσσάρι ή τεσσαροτριάρι, αλλά ο πρώην παίκτης των Καβαλίερς και των Σπερς δεν έχει τέτοια κολλήματα: μπορεί να συστήνεται και με τις δυο ιδιότητες, ίσως και με κάποιες ακόμη, ειδικότερα όταν παίρνει την μπάλα και αρχίζει να καλπάζει σαν το άλογο στην πεδιάδα.

Σχοινί κορδόνι η δουλειά του Αταμάν

Πλάκα πλάκα ο Αταμάν την πάει σχοινί κορδόνι τη δουλειά με τα χαμηλά σχήματα που απαρτίζουν τρεις γκαρντ, ο άλλοτε συμπαίκτης του ΛεΜπρόν Τζέιμς στο “4” (εξακοντίζοντας μάλιστα 5/6 τρίποντα) κι ένας από τους τέσσερις σέντερ που χρησιμοποίησε χθες από το πρώτο κιόλας ημίχρονο: τους τρεις λογιζόμενους ως κλασικά πεντάρια (Γιούρτσεβεν, Χολμς, Φαρίντ) και έναν… επικουρικό (Μήτογλου).

Και λείπει κι ο Λεσόρ!

Βεβαίως και τους τέσσερις πράσινους σέντερ τους βρήκε μπόσικους και τους νίκησε κατά κράτος στο πρώτο ημίχρονο ο Μόουζες Ράιτ, που έπαιξε και για τον ωσεί παρόντα Σιλβέν Φρανσίσκο, ο οποίος (με τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη να τού κόβει τον βήχα στα πρώτα λεπτά) δεν έμελλε να εμφανισθεί ποτέ!

Μια άμυνα για τα πανηγύρια

Επί είκοσι συναπτά λεπτά η άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν για τα… πανηγύρια και στην κυριολεξία ενέπιπτε στην παροιμιώδη έκφραση “μπάτε σκύλοι κι αλέστε κι αλεστικά μη δώσετε”!

Αυτή η αφύλακτη διάβαση της ρακέτας έδωσε το δικαίωμα στους οικοδεσπότες να σκοράρουν ανενόχλητοι και σαν να βρίσκονται σε προπόνηση πότε με λέι απ, πότε με λόμπες, πότε μα καρφώματα και δεν συμμαζεύεται, ενώ ο Γιούρτσεβεν ναι μεν βάσταγε ζωντανή την επίθεση, αλλά στον αντίποδα “έτρωγε” πίσω, ό,τι έβαζε μπροστά!

Με αυτό το ισοζύγιο, με το παθητικό των 50 πόντων και με την ολοκληρωτικά πελιδνή εικόνα, ο Παναθηναϊκός βρισκόταν στρυμωγμένος στα σχοινιά, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που ο Κέντρικ Ναν βρισκόταν ακόμη σε μια σχετική ύπνωση (χώρια το αντιαθλητικό φάουλ), ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ δεν σταύρωνε (και εντέλει δεν σταύρωσε) πόντο και ο Κώστας Σλούκας ο οποίος συνήθως λειτουργεί ως η φωνή της συνείδησης όλης της ομάδας παρακολουθούσε το ματς από την τηλεόραση του σπιτιού του και ενδεχομένως θα σιχτίριζε….

Το ταπίδι του Φαρίντ

Α, για να μην το ξεχάσω: κοντά σε όλα αυτά, ο Κένεθ Φαρίντ έβαλε έναν πόντο: έναν αλλά σημαντικό διότι έφερε τον Παναθηναϊκό από το -14 στο -1 (62-61) και του διάνοιξε τον ορίζοντα.

Βεβαίως περισσότερο από αυτόν τον ψυχολογικό πόντο (ένα κλικ προτού ο Όσμαν βάλει μπροστά τον Παναθηναϊκό με 68-66 στο κρεσέντο των απανωτών οκτώ πόντων του στην αρχή της τέταρτης περιόδου) μέτρησε το εξόχως ψυχολογικό… ταπίδι (SIC) που έριξε στην έφορο του Ίγκνας Μπραζντέικις με αποτέλεσμα το +8 να μη γίνει +6, αλλά +10.

Ο Σορτς, ο εγωισμός και το ντέρμπι

Εν κατακλείδι η νίκη που κατήγαγε χθες ο Παναθηναϊκός είναι πολλώ λογιώ σπουδαία και πολυδιάστατη…

• Πρώτον, νίκησε έπειτα από δυο διαδοχικές ήττες και επτά στα τελευταία δέκα ματς σε αυτό το γήπεδο…
• Δεύτερον έμεινε όρθιος μολονότι δεν είχε μαζί του τον Σλούκα, δεν σκόραρε ο Ερνανγκόμεθ και έβαλε μοναχά έναν ο Φαρίντ, ενώ οι τρεις τους κάνουν σούμα στην εφετινή σεζόν μια τριαντάρα.
• Τρίτον, εκτός του προφανούς και αδιαμφισβήτητου MVP Όμαν, οι συνθήκες και οι ανάγκες του ματς «όπλισαν» το (παραγωγικό και το δημιουργικό) χέρι του Τι Τζέι Σορτς που βρίσκοντας περισσότερο χρόνο και χώρο πέτυχε double-double (15 πόντοι, 10 ριμπάουντ) και άφησε το ισχυρό αποτύπωμα του στα δρώμενα του ματς.
• Τέταρτον, φανέρωσε ανακλαστικά, τον χαρακτήρα και τον εγωισμό του καθόσον διόρθωσε τις κακοτεχνίες, επέστρεψε από το -14, άλωσε μια πολύβουη έδρα και σκόραρε 92 πόντους απέναντι στην για κάμποσες εβδομάδες κορυφαία και πλέον δεύτερη καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης.
• Πέμπτον, εξασφάλισε την εργασιακή ειρήνη και την καλή ψυχολογία ενόψει του ντέρμπι της 2ας Ιανουαρίου με τον Ολυμπιακό στο σπίτι του.

Όλα αυτά ασφαλώς δεν είναι ούτε λίγα, ούτε ευκαταφρόνητα και μένει να αποδειχθεί πώς θα κεφαλαιοποιηθούν έτι περαιτέρω…