Η ζώνη των μεταλλίων είναι ο φυσικός χώρος της ελληνικής υδατοσφαίρισης τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών, αλλά και των μικρότερων ηλικιών. Εκεί βρίσκονται σταθερά. Η θέση της Ελλάδας στην ελίτ του αθλήματος είναι εδραιωμένη τα τελευταία 20 χρόνια. Δεν είναι μετεωρίτες αυτές οι ομάδες, αλλά κουκούλια που παράγουν μεταξωτές αθλητικές ιστορίες, διαρκώς.

Το καλοκαίρι του 2022 άρχισε με το χάλκινο μετάλλιο της αποδεκατισμένης ομάδας των ανδρών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης και ολοκληρώθηκε -τώρα- με τη δεύτερη θέση των γυναικών στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Σπλιτ.

Η "γαλανόλευκη" των γυναικών είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία των ομαδικών σπορ της χώρας, σύμφωνα με τις διακρίσεις της. Είναι η μοναδική που έχει κατακτήσει μετάλλια σε όλες τις διοργανώσεις.

Αργυρό στους Ολυμπιακούς Αγώνες, χρυσό σε παγκόσμιο πρωτάθλημα και τέσσερις δεύτερες θέσεις στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Έχει, διακριθεί σε κάθε διοργάνωση και τώρα έκανε το μεγάλο come back, έπειτα από τέσσερα χρόνια και το αργυρό μετάλλιο που είχε κατακτήσει το 2018 στη Βαρκελώνη.

Η απουσία των τεσσάρων χρόνων από το βάθρο μπορεί να μη μοιάζει μεγάλη, αλλά για τις δυνατότητες αυτής της ομάδας είναι αρκετά μεγάλη.

Τώρα, στο Σπλιτ, η ομοσπονδιακή προπονήτρια Αλεξία Καμμένου έριξε στη μάχη μια νεανική ομάδα με μικρό μέσο όρο ηλικίας (21,6) που διανύει την πορεία της προς τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.

Αυτό το μετάλλιο το είχαν απόλυτη ανάγκη τα κορίτσια, ειδικά τα νεότερα που δεν έχουν βιώσει τα στραπάτσα των προηγούμενων ετών και πρόσθεσαν στο σύνολο μια νότα ενθουσιασμού που έλειπε.

Είναι απαλλαγμένες από δυσάρεστες εμπειρίες. Άρχισαν με μετάλλιο και αυτή η αφετηρία είναι ιδανική για να αφυπνίσει επιπλέον ανενεργά νεύρα της ομάδας. Το θηρίο -επιτέλους- ξύπνησε!

Είναι το σκαλοπάτι που έπρεπε να πατήσουν για να μεγαλώσουν το όραμά τους και να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση. Η ομάδα δύσκολα θα αντέξει κι άλλη απουσία από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μια τέτοια πρόκριση μπορεί να κρατήσει τις αθλήτριες στο άθλημα, δεδομένου ότι δεν εξασφαλίζουν το μέλλον τους μέσα από την υδατοσφαίριση.

Μία εκ των κορυφαίων ήδη λείπει. Η 27χρονη γκολκίπερ Χρυσή Διαμαντοπούλου -που μαζί με την Αμερικανίδα Άσλεϊ Τζόνσον είναι οι δύο καλύτερες στον κόσμο- δεν είναι μέλος της Εθνικής. Αποφάσισε να αφοσιωθεί στις σπουδές της στην οδοντιατρική και η αποχώρησή της συνέπεσε με τον αποκλεισμό της Εθνικής από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Ο άξονας των κινήτρων και του ενθουσιασμού περνάει μέσα από τους πέντε Ολυμπιακούς κύκλους, ειδικά στο πόλο.

Η πρόκριση στην κορυφαία των διοργανώσεων είναι πολύ δύσκολη, οι θέσεις είναι λίγες (8), μοιράζονται στις ηπείρους και στη διοργανώτρια χώρα και οι καλές Ευρωπαίες "σφάζονται" για λίγα εισιτήρια. Τα προολυμπιακά τουρνουά εκτός από δύσκολη είναι και μια ψυχοφθόρα διαδικασία.

Η Εθνική γυναικών κάθε χρόνο άξιζε να βρίσκεται στο βάθρο όλων των διοργανώσεων και το ίδιο ισχύει για αρκετές από τις αντιπάλους των Ελληνίδων, καθώς οι αποστάσεις μεταξύ των κορυφαίων ομάδων στο άθλημα είναι πολύ μικρές, με εξαίρεση την ομάδα των ΗΠΑ που είναι μια σκάλα πάνω από τις υπόλοιπες, ενώ η Ισπανία (πρωταθλήτρια Ευρώπης) θεωρείται ένα από τα κορυφαία σύνολα της δεκαετίας στο άθλημα.

Ωστόσο, η Ελλάδα έχασε από δικά της λάθη στον τελικό. Οι ισορροπίες μεταξύ αυτών των ομάδων είναι πολύ ρευστές και οι διαφορές θα γίνουν περισσότερο δυσδιάκριτες όσο θα πλησιάζουμε στο 2024, γι' αυτό το όραμα και το σθένος για τη διάκριση θα κάνει τη διαφορά.

Η επάνοδος της Εθνικής στα μετάλλια ήταν το λάδι που έπρεπε να προστεθεί στη μηχανή της. Η Ισπανία ήταν πιο έτοιμη εγκεφαλικά και το χρυσό δεν ήρθε, αλλά υπάρχει χρόνος και κυρίως η δυνατότητα για μια πρωτιά στο μέλλον.

"Τα τρία αδέλφια" δεν είναι ταβέρνα

Όλες αυτές οι σκέψεις -πάντα με άξονα την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες- εξυφαίνονται κάθε φορά που αγωνίζεται η Εθνική πόλο των γυναικών. Φέτος, προστέθηκε μία ακόμα. Μια πολύ ευχάριστη συγκυρία, την οποία το παιχνίδισμα του μυαλού μπορεί να την ονομάσει και "οιωνό".

Μέσα στην εβδομάδα που ολοκληρώνεται δύο ομάδες έδειξαν ότι μπορούν να διεκδικήσουν μετάλλιο σε εθνικό επίπεδο. Η μία ήταν η Εθνική γυναικών στο πόλο που ήδη είχε φτάσει κοντά στο βάθρο του Σπλιτ και η άλλη η εντυπωσιακή μπασκετική "γαλανόλευκη" στο Μιλάνο.

Αμφότερες οι Εθνικές έχουν ένα σπάνιο κοινό γνώρισμα: "Τα τρία αδέλφια"

Και δεν εννοώ ότι παραγγέλνουν παϊδάκια και τυροκαυτερές στην ίδια ταβέρνα. Οι πιο μυημένοι στο πόλο ήδη κατάλαβαν.

Στην ομάδα μπάσκετ των ανδρών τα αδέλφια Αντετοκούνμπο συγκινούν και ξεσηκώνουν την Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη που τους παρακολουθεί. Κάτι σε... Antetokounbros έχει στη διάθεσή της και η ομοσπονδιακή προπονήτρια, Αλεξία Καμμένου -που έχει μελετήσει πολύ την προπονητική εγκυκλοπαίδεια "Ομπράντοβιτς". Τις αδελφές Πλευρίτου. Τρεις και αυτές.

Η αρχηγός Μαργαρίτα, η MVP του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ελευθερία και η "δαιμόνια" Βάσω που μοίραζε ασίστ με πάσες ακριβείας, αλλά και σκόραρε.

Αυτή η τρομερή τριάδα είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο της Εθνικής γυναικών και το σημαντικότερο είναι ότι δεν γίνονται μια μικρή ομάδα μέσα στη μεγάλη, που δεν θα ήταν παράλογο ή κατακριτέο. Θα έμοιαζε φυσιολογικό. Αδέλφια είναι. Όμως, η κάπτεν - Μαργαρίτα έχει μάθει να διατηρεί τις ισορροπίες και δεν θα το επέτρεπε.

Μέχρι το Παρίσι αυτή η ομάδα θα ανέβει και πάλι στο βάθρο, αρκεί να μην υπάρξουν απρόοπτα και τραυματισμοί. Θα το ξαναγράψω: Το θηρίο ξύπνησε!