Οι ρομαντικοί, αυτοί που πετούν σε ποδοσφαιρικό συννεφάκι, ζουν και αναπνέουν για το παιχνίδι της Κυριακής (30/4, 20:00, COSMOTE SPORT 3HD, LIVE SPORT24).

Παναθηναϊκός - ΑΕΚ και ο νικητής (μάλλον) τα παίρνει όλα και στέφεται Πρωταθλητής στο τέλος της σεζόν. Ονειρικό. Για τους μη διοπτροφόρους πράσινων ή κιτρινόμαυρων γυαλιών σε λίγες ώρες θα γραφτεί ιστορία στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Γιατί κακά τα ψέματα αυτό το παιχνίδι θα κάτσουν να το δουν όλοι: Παναθηναϊκοί, ΑΕΚτζήδες, Ολυμπιακοί και ΠΑΟΚτσήδες. Είναι must watch πώς να το κάνουμε;

Ένα ντέρμπι που γεννήθηκε μέσα από μια περίοδο απίστευτης τοξικότητας, αλλά ποδοσφαιρικά είναι 100% δίκαιο, καθώς βάσει αποτελεσμάτων θα αναμετρηθούν οι δύο καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος.

Αυτές που ήταν σταθερές, αυτές που πήραν τα κρίσιμα αποτελέσματα και έφτασαν στον επίλογο της φάσης: ελληνικό ποδόσφαιρο για να διεκδικήσουν ένας εναντίον ενός το πρωτάθλημα.

Τα ερωτήματα, όμως, που προκύπτουν μοιάζουν φοβιστικά. Αντέχουμε κάτι τέτοιο; Μας αξίζει κάτι τέτοιο; Διότι είμαστε δυσλειτουργικοί στη διαχείριση αγώνων συγκεκριμένων απαιτήσεων οργανωτικά και ψυχολογικά.

Εδώ δεν μπορούμε να διοργανώσουμε έναν τελικό Κυπέλλου που γνωρίζουμε με το καλημέρα σας ότι κάποια στιγμή προς το τέλος πρέπει να πραγματοποιηθεί. Με τα ψιλοαναπάντεχα, όπως το Παναθηναϊκός - ΑΕΚ που δεν αναμενόταν στην αρχή, πώς θα γίνει η δουλειά;

Το μεγάλο τεστ

Το σκληρό κομμάτι: Ποδοσφαιρικά είμαστε ανύπαρκτοι σε αυτό που λέγεται Ευρώπη. Δεν υπάρχουμε και δεν μας βλέπουν οι γύρω γύρω. Πουθενά δεν μας βλέπουν ούτε σε επίπεδο οργάνωσης, ούτε σε επίπεδο σκάουτινγκ και παικτών. Τέλος.

Το ματς της Κυριακής είναι ένα μεγάλο τεστ, ίσως, το μεγαλύτερο για να καταλάβουμε πάνω κάτω εάν είναι δίκαιο να γκρινιάζουμε και να απαξιούμε φερειπείν το Europa Conference League γιατί μας πέφτει λίγο. Το κάναμε. Μην ξεχνιόμαστε...

Κι εδώ, λοιπόν, είναι που ξυπνάει το άγχος της επόμενης μέρας. Μήπως όλο αυτό που προσμένουν όλοι, καταφέρουμε και το χαλάσουμε με πράγματα που δεν αφορούν το ποδόσφαιρο, αλλά το λεγόμενο παρασκήνιο που καταλήγει στους τίτλους να παίζει περισσότερο μπάλα από τους αληθινά εργαζόμενους στο προσκήνιο.

Αυτό είναι που αδικεί τους απόλυτους πρωταγωνιστές, οι οποίοι στην προκειμένη περίπτωση είναι δύο εξαιρετικοί προπονητές που δούλεψαν για να βγάλουν το κάτι παραπάνω από τους παίκτες τους και θα καταθέσουν τη ψυχή τους την Κυριακή το βράδυ.

Φαινόμενο Danny the dog

Και είναι τόσο όμορφο ποδοσφαιρικά το σκηνικό που έχει στηθεί για την Κυριακή που είναι αμαρτία να το χαλάσουμε. Οι δύο αυτές ομάδες θυμίζουν την παλιά ταινία Unleashed ή όπως το μάθαμε στην Ελλάδα: Danny the Dog.

Σκεφτείτε από πόσους ποδοσφαιριστές πέτυχαν οι Γιοβάνοβιτς και Αλμέιδα να βγάλουν το λουρί για να τους δούμε να κάνουν μεγάλα πράγματα στο χορτάρι. Από τον γηπεδούχο: Ιωαννίδης, ένα παιδί που έπαιζε στον Λεβαδειακό, κοντεύει να χαρίσει μόνος του το πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό, ενώ η κοινή γνώμη (που δεν πετυχαίνει ελέφαντα σε διάδρομο) έλεγε πως θα πάει πίσω στην Λιβαδειά με τα πόδια...

Κουρμπέλης; Τα ίδια. Ανανεωμένος, παθιασμένος, βρήκε ξανά όρεξη κι έγινε αρχηγός. Κώτσιρας, Χουάνκαρ, Σάντσεθ και είναι κι άλλοι.

Αλμέιδα; Στο ίδιο μοτίβο. Αραούχο σε νέα θέση λες και είναι 22άρης, Λιβάι ασταμάτητος, Τσούμπερ, όπως Ιωαννίδης, που με κρίσιμα γκολ δίνει τίτλο στην ΑΕΚ. Θέλετε κι άλλους; Υπάρχουν. Μάνταλος που πλέον αποθεώνεται. Αλλά ας μην μακρυγορούμε.

Επί της ουσίας την Κυριακή το βράδυ θα τεστάρουμε όλοι τους εαυτούς μας στην αντοχή από τους κραδασμούς που θα έχει το μεγάλο ματς, μακάρι μόνο για αγωνιστικούς λόγους κι όχι όλα τα υπόλοιπα τα μαύρα και εντελώς βαρετά.