Δεν είναι για... χόρταση, ούτε για πολλά "μεγάλα" λόγια το φιλικό του Παναθηναϊκού με τη ρουμανική Πετρολούλ και πολύ περισσότερο το (ανεπίσημο) ντεμπούτο του Φίλιπ Τζούριτσιτς με τη φανέλα του "τριφυλλιού". Ήταν όμως τόσο "δυνατές" οι πρώτες εικόνες του Σέρβου μεσοεπιθετικού -απέναντι σε έναν αντίπαλο επιπέδου μικρομεσαίας ομάδας της Super League- που δεν μπορείς να μην ρίξεις τα φώτα πάνω του. Σερβική "αλητεία" και φινέτσα μαζί. Φοβερός συνδυασμός!

Λυγερόκορμος, ψηλός, που έτρωγε τις κλωτσιές του με το... κουτάλι απ’ τους Ρουμάνους, αλλά σηκωνόταν και συνέχιζε αμέσως σαν να μην τρέχει τίποτα. Σαν να τους έλεγε "εγώ θα σας... τιμωρήσω με μία ασίστ". Τακουνάκια, ωραίες συνεργασίες με τον Κώτσιρα και τον Παλάσιος, κάθετη πάσα επιπέδου μεγάλου πρωταθλήματος στον Γερεμέγεφ που... ακινητοποίησε όλη την άμυνα των Ρουμάνων, σουτάρα στο δοκάρι. Και προσωπικότητα! Μπόλικη προσωπικότητα.

Πέντε μέρες είναι στην ομάδα ο Σέρβος και μπορεί να μην ξέρει ακόμη τα ονόματα όλων των συμπαικτών του, αλλά έβγαζε τρομερό "αέρα" μέσα στο χορτάρι. Μιλούσε, κατεύθυνε, συνεργαζόταν, οργάνωνε, πίεζε, έπαιζε με τη μία, "κουβαλούσε", σαν "χορευτής" και "μαέστρος" μαζί με την μπάλα στα πόδια.

Πολύ γεμάτο 45λεπτο ρε φίλε... Καιρό είχε να ενθουσιάσει τόσο πολύ στον Παναθηναϊκό ένα νέο μεταγραφικό απόκτημα. Πραγματικά πολύ καιρό. Όμως τέτοιον παίκτη οι "πράσινοι" δεν τον είχαν και τον βρήκαν σε ένα πολύ κατάλληλο τάιμινγκ, για να "γεμίσουν" το... οπλοστάσιό τους ενόψει των αγώνων με την Ντνίπρο.

Με τον Τζούριτσιτς να δείχνει κι ένα χαρακτηριστικό: Εντυπωσιακά γρήγορη προσαρμοστικότητα. Αν είναι καλός ο παίκτης, δεν θέλει πολλά-πολλά, μπαίνει και παίζει. Νόμος! Η διάρκεια βεβαίως κρίνει τους πάντες, όμως η εκκίνηση του 31χρονου ήταν πραγματικά πολύ καλή και γεμάτη υποσχέσεις για "ωραία" πράγματα...

Ο Βέρμπιτς αρχίζει να "συνέρχεται"

Πάμε τώρα στα υπόλοιπα του αγώνα. Πολύ σωστά στάθηκε ο Γιοβάνοβιτς στο τέλος του φιλικού στη σωστή νοοτροπία που βγάζει όλη η ομάδα του στην προετοιμασία. Στο ματς με τους Ρουμάνους -μία ομάδα που δεν λέει πολλά, αλλά στις 16 του μήνα ξεκινάει το πρωτάθλημά της, ενώ το δικό μας αρχίζει σε 40 μέρες- έπαιξε με πολλές (ας τις πούμε) "ρεζέρβες" ο Παναθηναϊκός. Ξεκουράστηκαν λίγο ο Ρουμπέν, ο Μπερνάρ, ο Σπόραρ, ο Σένκεφελντ, ο Μαντσίνι, όμως όσοι έπαιξαν είχαν άψογη αγωνιστική συμπεριφορά. Και οι πιο "μικροί" και οι παίκτες της δεύτερης γραμμής όπως ο Τσόκαϊ ή ο Τρουιγιέ.

Προσωπικά θα σταθώ στον Μπένιαμιν Βέρμπιτς, ο οποίος απ’ την αρχή της ενσωμάτωσής του στην προετοιμασία του "τριφυλλιού" δείχνει πως αρχίζει να συνέρχεται αγωνιστικά. Όχι μόνο γιατί πέτυχε ένα πολύ ωραίο γκολ (το οποίο ξεκίνησε απ’ το τακουνάκι του Τζούριτσιτς), αλλά γιατί όλη η εικόνα του είναι πολύ διαφορετική. Είναι πολύ πιο "στεγνός", βγάζει περισσότερη ενέργεια μέσα στο γήπεδο και αρχίζει να παίρνει πάνω του και στο κομμάτι της ψυχολογίας. Αυτό που είχε μεγαλύτερη ανάγκη... Είναι σημαντικό να μπορέσει να πάρει αυτά που προσδοκά κι απ’ τον Σλοβένο μεσοεπιθετικό ο Παναθηναϊκό.

Περί του στόπερ και των διαρκείας

Για φινάλε δύο μικρές επισημάνσεις: Πρώτον, δεν διαφωνεί κανείς πως έχει καθυστερήσει πολύ το θέμα της απόκτησης του πρώτου στόπερ. Θα έπρεπε να είναι στην Αυστρία απ’ την πρώτη μέρα, μαζί με τους υπόλοιπους, όμως η αγορά δεν είναι εύκολη αρχές Ιουλίου, για να αποκτηθεί παίκτης 26-27 ετών και με τις αγωνιστικές προδιαγραφές που είχαν θέσει στο "τριφύλλι".

Εκτιμώ πως σύντομα θα υπάρξει οριστική εξέλιξη, καθώς στον Παναθηναϊκό είναι πια εν αναμονή απαντήσεων. Ο ποδοσφαιριστής που θα έρθει πάντως θα έχει κάνει προετοιμασία με την ομάδα του κι επειδή είναι τέτοια η φύση της θέσης, οι "πράσινοι" εκτιμούν πως θα ενσωματωθεί γρήγορα και θα είναι διαθέσιμος στα ματς με την Ντνίπρο.

Δεύτερον, ήταν τρομερά λανθασμένος όλος ο χειρισμός που έγινε στο θέμα των διαρκείας. Να ακούσω και να συζητήσω τα πάντα. Και για το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, και για το γεγονός πως πέρσι οι κάρτες διαρκείας ήταν πολύ φθηνές (που ήταν) και για το ότι υπήρχε μεγάλη απόκλιση απ’ το πόσο πλήρωνε σαν μέσο όρο ένας κάτοχος διαρκείας ανά ματς, π.χ. στη Θύρα 5, σε σχέση με έναν φίλαθλο που πήγαινε να αγοράσει ένα κανονικό εισιτήριο σε ένα παιχνίδι.

Η αύξηση όμως θα έπρεπε να είναι σε πολύ πιο νορμάλ επίπεδα, μέχρι 20%-25%. Κι ας ανέβηκε ο ΦΠΑ από 13% σε 24%, ενώ στο "πακέτο" θα έπρεπε να είναι μέσα και τα ματς της Ευρώπης. Αυτό έχει λείψει περισσότερο απ’ όλα σε κάθε έναν, αυτό περιμένει ένας πατέρας για να πάει το παιδί του, για να ξαναθυμηθεί όντως τις "glory days". Και βεβαίως αυτό με τον ΦΠΑ που δεν αναγράφεται στις τελικές τιμές, αλλά από κάτω είναι η μεγαλύτερη... αστοχία ever. Τεράστιο "οφσάιντ"!