Το γήπεδο στο Βοτανικό είναι το τελευταίο στάδιο προς την πλήρη "επιστροφή" του Παναθηναϊκού
Ο Κώστας Γουλής, με αφορμή τη μεγάλη συνέντευξη του Κώστα Μπακογιάννη στο SPORT24, αναλύει όλα τα δεδομένα για το μεγάλο πρότζεκτ του γηπέδου του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό.
Είδα δύο φορές, μία το μεσημέρι και μία ξανά το βράδυ, όταν είχα "καθαρίσει" πια με τη δουλειά, τη συνέντευξη που παραχώρησε την Τετάρτη (2/11) ο δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης, στο SPORT24 και στον Παντελή Βλαχόπουλο για το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Βοτανικό. Και κάθισα να την ξαναδώ επί τούτου, όχι για να... παινέψω το site μας, αλλά για να δω ορισμένες μικρές "λεπτομέρειες". Εκφράσεις, τόνο της φωνής του δημάρχου, βλέμμα, πρόσωπο...
Είναι πολύ σημαντικό, στην digital εξέλιξη της αθλητικής δημοσιογραφίας και των ιστοσελίδων με καθαρά αθλητικό περιεχόμενο, να μπορείς να έχεις (και) εικόνα από μία τόσο σημαντική συνέντευξη. Μακριά απ’ το πολύ πιο "ψυχρό" και στανταρισμένο on camera προφίλ μίας συνέντευξης Τύπου ή μίας παρουσίασης...
Να εστιάζεις πολύ πιο καθαρά στο πώς εκφράζεται ο πρώτος πολίτης της Αθήνας για το μεγαλύτερο πρότζεκτ αστικής παρέμβασης, που έχει σχεδιαστεί εδώ και δεκαετίες στη χώρα (όχι μόνο στην πρωτεύουσα), το οποίο μπήκε για χρόνια στο "ψυγείο" και ήρθε ξανά στο προσκήνιο προ τετραετίας όταν δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες.
Η εντύπωση λοιπόν που μου δημιουργήθηκε, έχοντας παρακολουθήσει ρεπορταζιακά κάθε εξέλιξη, κάθε μικρό ή μεγάλο κομμάτι της υπόθεσης "Βοτανικός" εδώ και 17 χρόνια -απ’ την ημέρα δηλαδή που συναντήθηκε για πρώτη φορά η μητέρα του Κώστα Μπακογιάννη (και τότε δήμαρχος της Αθήνας), Ντόρα Μπακογιάννη με τον αείμνηστο Θανάση Γιαννακόπουλο (ως πρόεδρο του Ερασιτέχνη) και την τότε ηγεσία της ΠΑΕ για να τους παρουσιάσει την ιδέα που είχε για τη "Διπλή Ανάπλαση"- ήταν ενός ανθρώπου που έχοντας προσπεράσει και πετύχει ήδη πάρα πολλά πάνω σ’ αυτό πρότζεκτ, δεν επεδίωξε να δρέψει πολιτικές "δάφνες".
Αλλά μίλησε με διάθεση να μοιραστεί ένα όραμα, το οποίο ξεπερνάει κατά πολύ τον ίδιο, τις όποιες παρατάξεις και τα όποια πρόσωπα. Κι "ακουμπάει" πάνω απ’ όλους τον Παναθηναϊκό και την ίδια την Αθήνα. Διότι ο Παναθηναϊκός είναι η Αθήνα και η Αθήνα, είναι ο Παναθηναϊκός! Κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ, ότι κι αν πιστεύει ή μπορεί να υποστηρίζει ο καθένας...
Ακόμη κι αν υπήρχαν 150 εκατ. από έναν "τρελό λεφτά"
Χρειάστηκε να γίνει ένας πολύ μεγάλος "κύκλος" για να μπουν στη σωστή θέση όλα τα "κουτάκια" και παράλληλα, να καθίσουν οι κατάλληλοι "παίκτες" γύρω απ’ αυτό το πρότζεκτ. Σαφώς βοήθησαν και οι συγκυρίες, διότι αυτές και όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, έφεραν στο προσκήνιο και το Ταμείο Ανάκαμψης, το οποίο θα (υπο)στηρίξει οικονομικά όλα τα έργα αναμόρφωσης πέριξ του νέου γηπέδου και των εγκαταστάσεων του Ερασιτέχνη.
Ναι, το γήπεδο της Λεωφόρου, το ιστορικότερο της χώρας είναι και θα είναι πάντα η "καρδιά" όλου του Παναθηναϊκού. Εκεί μεγάλωσε όλος ο οργανισμός, εκεί γιγαντώθηκε ο μύθος από το 1922 και μετά, εκεί "γεννήθηκαν" όλοι οι σπουδαίοι (πρωτ)αθλητές του. Θα είναι πάντα -μέχρι να σβήσει ο ήλιος- ένα απ’ τα σπουδαιότερα κομμάτια της Ιστορίας του Παναθηναϊκού.
Και θα ήταν όντως ονειρικό, να μπορούσε να γίνει εκεί και η επόμενη "φωλιά" του "τριφυλλιού", με αντίστοιχες εγκαταστάσεις για το ποδοσφαιρικό γήπεδο, για τον Ερασιτέχνη, για όλο τον σύλλογο…
Απ’ τη μια το συναίσθημα που μεταλαμπαδεύτηκε απ’ τη γενιά των παππούδων μας κι απ’ την άλλη η (ψυχρή, σκληρή, όπως θέλει τη λέει ο καθένας) λογική που "λέει" πως ο βαθμός δυσκολίας για να ανεγερθεί ένα τέτοιο "πακέτο" αθλητικών εγκαταστάσεων στον συγκεκριμένο κομμάτι της Λ. Αλεξάνδρας, θα ήταν τεράστιος. Και οι πιθανότητες σχεδόν μηδενικές.
Αφενός λόγω πολύ περιορισμένου χώρου (κανείς δεν θα έβγαζε ποτέ υπογραφή π.χ. για να γκρεμιστούν τα σχολεία πίσω απ’ την Οδό Τσόχα ή να μεταφερθούν κάπου αλλού) κι αφετέρου λόγω εξωτερικών παρεμβάσεων.
Στο υποθετικό σενάριο, πως υπήρχαν διαθέσιμα ακόμη και 150 εκατ. ευρώ (για νέο γήπεδο, εγκαταστάσεις Ερασιτέχνη, απαλλοτριώσεις κλπ) από έναν "τρελό λεφτά" (λέμε τώρα...) κι όλος ο οργανισμός του Παναθηναϊκού κινείτο συντεταγμένα για να ξεκινήσει εκεί ένα τέτοιο πλάνο, θα πήγαιναν οι προσφυγές στο ΣτΕ και οι νομικές παρεμβάσεις... σύννεφο.
Εδώ στο Βοτανικό, όπου και χώρος υπήρχε και ένα ξεκάθαρο πρότζεκτ που δεν επηρέαζε (αλλά βελτίωνε) τις συνθήκες ζωής της πόλης υπήρχε και για να ξεπεραστούν, όλα όσα "μπλοκαρίστηκαν" μετά το 2007, έπρεπε να περάσουν 15 χρόνια. Στη Λεωφόρο, δεν θα επιλυόταν όλο αυτό ποτέ...
Προσωπική μου άποψη, ξαναγράφω, επειδή γνωρίζω στα 44 μου που ζω και τι γίνεται σ’ αυτή τη χώρα, σεβόμενος βεβαίως και ακούοντας κάθε αντίθετη γνώμη και επιχείρημα...
Την ανάγκη του νέου γηπέδου τη "δείχνει" η εφετινή χρονιά
Στο τέλος της ημέρας, όμως η ουσία είναι μία: Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται νέο, σύγχρονο γήπεδο περίπου 40.000 θέσεων για να πατήσει ξανά γερά πάνω του η δυναμική όλου του κλαμπ και του παναθηναϊκού οργανισμού.
Το αντιλαμβανόμαστε άλλωστε, όλοι μας κι απ’ αυτό που γίνεται φέτος. Με τον Παναθηναϊκό να πρωταγωνιστεί έπειτα από χρόνια και την ομάδα που έχει φτιάξει κομμάτι-κομμάτι και με απόλυτη ποδοσφαιρική ευλάβεια ο σπουδαίος Ιβάν Γιοβάνοβιτς τους τελευταίους 18 μήνες, η Λεωφόρος είναι, δείχνει, φαντάζει πολύ "μικρή" για να χωρέσει την τρέλα και τη δυναμική του κόσμου του "τριφυλλιού".
Θα πρέπει όμως, να είναι η έδρα του, η βάση του και το "κάστρο" του μέχρι να έρθει η "επόμενη μέρα". Μακριά απ’ το παγωμένο και αφιλόξενο ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό Στάδιο (όλη η αγάπη και η ζεστασιά των Παναθηναϊκών άλλωστε, έχουν φωλιάσει εδώ και 2,5 δεκαετίες μόνο στο μπασκετικό ΟΑΚΑ), μέχρι να περάσει ο σύλλογος στο επόμενο level.
Και η αλήθεια είναι πως, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα γύρω απ’ τη "Διπλή Ανάπλαση", με το πρότζεκτ να έχει πια θωρακιστεί και διασφαλιστεί εκτός απ’ το νομικό και στο χρηματοδοτικό πλαίσιό του, ο δρόμος αυτής της "επόμενης μέρας" οδηγεί στο Βοτανικό.
Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη, όσο ποτέ τη νέα έδρα του, για να αντέξει στις συνθήκες του πολύ πιο έντονου ανταγωνισμού που έχουν δημιουργηθεί (νέο γήπεδο η ΑΕΚ, σταθερά έσοδα και δυναμική του Ολυμπιακού στο "Γ. Καραϊσκάκης", πλάνο για νέα Τούμπα απ’ τον ΠΑΟΚ) και για να καλύψει το χαμένο έδαφος των τελευταίων 15 ετών.
Και με την ομάδα να έχει συνέλθει πλέον, έχοντας στην άκρη του πάγκου της έναν καταπληκτικό προπονητή -που θα μπορούσε να βγει αύριο το πρωί... πρωθυπουργός με βάση τη δημοφιλία του στο 100% των Παναθηναϊκών- είναι βασικό απαιτούμενο αυτό το νέο γήπεδο, ως το τελευταίο στάδιο προς την πλήρη "επιστροφή" του Παναθηναϊκού σε όλα τα επίπεδα...
