Επειτα από λίγα χρόνια, είναι πολύ πιθανό να γίνουν... case study σε ένα αθλητικό πανεπιστήμιο οι τελευταίες τέσσερις μεταγραφικοί περίοδοι του Παναθηναϊκού.

Όχι μόνο για τις κινήσεις που έγιναν, άλλες υπό νορμάλ συνθήκες, άλλες με διαδικασίες... θρίλερ (Παλάσιος στο παρά... 12 του μεταγραφικού παραθύρου στις 31 Αυγούστου 2021, Γκατσίνοβιτς στις 31 Ιανουαρίου 2022, Τσόκαϊ και Τρουιγιέ στις 15 Σεπτεμβρίου 2022) μα -κυρίως- γι’ αυτές που δεν έγιναν.

Ο Παναθηναϊκός άφησε ξανά κενά στις μεταγραφές του και σ’ αυτή τη χειμερινή περίοδο. Διότι πρώτα απ’ όλα δεν κάλυψε τη βασική θέση -αυτή του αριστερού εξτρέμ- που γνώριζε πως είχε ως προτεραιότητα για να γεμίσει, μετά το "καταραμένο" κρακ στον χιαστό του Αϊτόρ το βράδυ της 23ης Οκτωβρίου.

Είναι πάντα πολύ μεγάλη -κι ενίοτε ατέρμονη- η κουβέντα γύρω από τα μεταγραφικά του Παναθηναϊκού και για ορισμένους κάποια πράγματα αγγίζουν το όριο του ανεξήγητου.

Έχουν γραφτεί και ειπωθεί τα πάντα, ο καθένας έχει τη γνώμη του πάνω σ’ αυτά που γίνονται και δεν γίνονται και είναι αλήθεια πως οι περισσότεροι έχουν/έχουμε πολύ διαφορετικά πράγματα στο μυαλό τους/μας, απ’ αυτά που μπορεί να έχει πάντα στο δικό του ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος έχει και την τελική ευθύνη για όλες τις επιλογές εδώ και 20 μήνες στο "τριφύλλι".

Πριν από 8 μέρες σ’ αυτό εδώ το σημείωμα προσπαθήσαμε ως SPORT24 να βάλουμε λίγο σε μία σειρά, τη διαδρομή που ακολουθείται κάθε φορά ως τις τελικές αποφάσεις επί των μεταγραφών.

Το ίδιο θα προσπαθήσουμε να κάνουμε και τώρα με δύο-τρία επιπλέον πράγματα, εν μέσω μίας κατάστασης που ούτως ή άλλως είναι δύσκολη και πολύ επιβαρυμένη για το "τριφύλλι", μετά τα σερί αποτυχημένα αποτελέσματα, την απώλεια της πρώτης θέσης και του προβαδίσματος των 8 βαθμών έπειτα από έναν εφιαλτικό Γενάρη.

Πιο γρήγορα τα αντανακλαστικά με Πούχατς

Η πρώτη ανάγνωση είναι πως ο Παναθηναϊκός έκλεισε κι αυτό το "παράθυρο" δίχως να έχει καλύψει επαρκώς τις θέσεις που "φώναζαν" πως χρειάζεται ενίσχυση. Και για άλλη μία φορά πήρε -συνολικά σαν οργανισμός κι όχι μόνο σαν Ιβάν Γιοβάνοβιτς- ένα μεγάλο ρίσκο και μία ευθύνη, η οποία θα τον ακολουθεί στο υπόλοιπο της εφετινής σεζόν, απ’ στην στιγμή που μπαίνει στο τελευταίο τετράμηνο, δείχνοντας να έχει το πιο "κοντό" ρόστερ σε σχέση με τον υπόλοιπο ανταγωνισμό του.

Αποκτήθηκε ο Τιμοτέους Πούχατς με πληρωμένο το εξάμηνο συμβόλαιό του στην Ουνιόν Βερολίνου (περίπου 300.000 ευρώ), δίχως οψιόν αγοράς, ως μία πολύ σωστή επιλογή κάλυψης του κενού που δημιουργήθηκε μετά την περιπέτεια υγείας του Κρίστιαν Γκάνεα.

Εκεί τα αντανακλαστικά του Παναθηναϊκού ήταν πολύ πιο γρήγορα, δεδομένου ότι γεννήθηκε ένα πρόβλημα εκτός σχεδιασμού και ήταν η πρώτη (και πολύ άμεση) κίνηση που έγινε, με την απόκτηση ενός διεθνούς και ποιοτικού αριστερού μπακ.

Μία κίνηση που για παράδειγμα δεν έγινε πριν από έναν χρόνο, όταν δεν υπήρχε επαρκή κάλυψη πίσω απ’ τον Χουάνκαρ, ασχέτως αν ο Ισπανός έκανε ένα σούπερ δεύτερο εξάμηνο την περασμένη σεζόν και το πήγε... τρένο ως το τέλος της χρονιάς, δίχως να φανεί το έλλειμμα στη συγκεκριμένη θέση.

Οι μεταγραφές του Κλεϊνχέισλερ και του Μαντσίνι

Ναι, υπήρξε ενίσχυση και ποιοτική αναβάθμιση στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, με την απόκτηση του Ούγγρου Λάζλο Κλεϊνχέισλερ και του Αργεντινού Ντάνιελ Μαντσίνι.

Ο πρώτος -παρότι ορισμένοι μπορεί να μην τον "πιστεύουν" ως παίκτη, επηρεασμένοι απ’ την κατάσταση γκρίνιας που φυσιολογικά γιγαντώθηκε μετά τα αρνητικά αποτελέσματα- έχει ένα πολύ καλό "πακέτο" αγωνιστικό (σημαντική διεθνή εμπειρία, βασικό στέλεχος και 44 ματς σε μία πολύ καλή εθνική ομάδα, δυνατότητα να καλύψει το ίδιο καλά 3 και 4 θέσεις στην ενδεκάδα σε άξονα και πτέρυγες, στοιχείο που πάντα επιζητεί ο Γιοβάνοβιτς). Με κόστος 500.000 ευρώ στην Όσιγιεκ και συμβόλαιο κοντά στις 600.000 ευρώ.

O Μαντσίνι αποκτήθηκε με πληρωμή περίπου 2,5 εκατ. ευρώ σε Άρη και Μπορντό και "700άρι" ετήσιο συμβόλαιο, ως μία πολύ safe επιλογή πρώτης γραμμής απ’ το ελληνικό πρωτάθλημα (ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που θα μπορούσε να αποκτήσει το "τριφύλλι" απ’ την ελληνική αγορά αυτή την στιγμή), ο οποίος μόλις "μπει" 100% στη φιλοσοφία και στο παιχνίδι της ομάδας, θα μπορέσει να του προσδώσει το απρόβλεπτο στοιχείο που έχει χαθεί εδώ και καιρό, μαζί με έξτρα δημιουργία κι εκτέλεση. Πράγματα δεν "έχει" αυτή τη στιγμή στο αγωνιστικό μοντέλο του ο Παναθηναϊκός.

Ο αριστερός εξτρέμ και ο έξτρα μεσοεπιθετικός

Ναι, δεν αποκτήθηκε καθαρόαιμος αριστερός εξτρέμ με ίδια ή παραπλήσια αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Αϊτόρ, η απουσία του οποίου άρχισε να φαίνεται ολοένα και περισσότερο σ’ αυτό το 40ήμερο της "πράσινης" οπισθοχώρησης. Κι αυτό σίγουρα του κοστίζει.

Ναι, δεν αποκτήθηκε ακόμη ένας δημιουργικός μεσοεπιθετικός τύπου Λινγκρ που να μπορεί να δίνει έξτρα επιλογές, όταν η ομάδα "κολλάει" στο επιθετικό τρόπο. Που θα ζωντανέψει την αργή και προβλέψιμη ανάπτυξή της και θα αλλάξει συνολικά το προφίλ μεσοεπιθετικά.

Το προσπάθησε πολύ το θέμα με τον Τσέχο ο Παναθηναϊκός, όμως η Σλάβια δεν τον έδινε στην παρούσα φάση έχοντας ήδη πουλήσει τον Ούσορ και "χάσει" τον Ολαγίνκα, ο οποίος έχει κλείσει ήδη από τώρα στον Ερυθρό Αστέρα για το καλοκαίρι ως ελεύθερος.

Αρνητική συγκυρία; Σύμφωνοι και "πόρτες" θα δεχτείς όταν βγαίνεις στην αγορά, διότι δεν είναι όλα μόνο θέμα χρημάτων, όμως το "πρόβλημα" στην προκειμένη περίπτωση, είναι γιατί δεν υπήρχαν αντίστοιχες επιλογές 2-3 παικτών με το ίδιο προφίλ ως back-up.

Το "ζουμί" της δυσλειτουργίας του Παναθηναϊκού

Κι εδώ εστιάζεται όλο το "ζουμί" της δυσλειτουργίας του Παναθηναϊκού πάνω στο μεταγραφικό κομμάτι. Διότι απ’ την στιγμή που το κλαμπ έχει επιλέξει εδώ κι 20 μήνες να πορευτεί με ένα μοντέλο δίχως τεχνικό διευθυντή, με τον προπονητή να έχει τον τελευταίο λόγο επί των μεταγραφών (προσέξτε, όχι να... ψάχνει ο ίδιος και οι συνεργάτες του παίκτες, αλλά να επιλέγει), η διοίκηση όφειλε, οφείλει και θα... οφείλει ενόψει του καλοκαιριού να εμπλουτίσει και να ενισχύσει τους μηχανισμούς επί της διαδικασίας των μεταγραφών. Με μεγαλύτερη και πολύ πιο άρτια οργανωμένη δουλειά στο τμήμα σκάουτινγκ.

Μέχρι πριν από ενάμισι χρόνο το συγκεκριμένο κομμάτι είχε παρατηθεί στη... μοίρα του. Γιατί επί ημερών Στραματσόνι έπαιξε... μπάλα με δικό του "κόσμο" ο Ιταλός κι έκανε τα κουμάντα του με μεταγραφές δύο εκατ. ευρώ για "δανεισμό" παικτών τύπου Ιμπάρμπο κι ένα σωρό άλλα.

Γιατί επί ημερών Ουζουνίδη είχε παρατηθεί συνολικά η ομάδα απ’ την ιδιοκτησία της. Διότι επί Νταμπίζα προείχε εκείνη την περίοδο (απολύτως λογικά) να οργανωθούν άλλα κομμάτια της καθημερινότητας του Παναθηναϊκού στις πιο απλές και βασικές ελλείψεις (αν και έγιναν μικρές προσπάθειες να υπάρχουν 1-2 άτομα στο εξωτερικό για να τσεκάρουν παίκτες).

Γιατί επί Τσάβι Ρόκα, ο Καταλανός είχε αποφασίσει να κινείται μόνο με τη δική του ατζέντα, δίχως ίχνος διάθεσης για σκάουτινγκ. Γιατί επί Ντρεοσί (σ’ αυτή την αστεία εξάμηνη θητεία του) ο Γάλλος είχε έρθει για να απολαύσει τον... ήλιο της Αθήνας.

Το μεγάλο έλλειμμα στην online πληροφορία

Απ’ αυτό το απόλυτο μηδέν έως το καλοκαίρι του 2021, με την πρόσληψη του Μάκη Λιβαθηνού έγιναν ορισμένα βήματα προς τα εμπρός και το σκάουτινγκ του Παναθηναϊκού, όπως έχω ξαναγράψει πήγε στο 2, στο 3. Χρειάζεται όμως πολλά περισσότερα υποστηρικτικά πράγματα, εφόσον η ομάδα έχει επιλέξει να προχωρήσει με αυτό το μοντέλο. Χρειάζονται επιπλέον άτομα και μηχανισμοί που θα μπορέσουν να κάνουν πολύ πιο λειτουργική κι όχι τόσο... βραδυκίνητη την όλη διαδικασία.

Όχι μόνο βάσεις δεδομένων και μεταγραφικές πλατφόρμες (ναι, ξέρω, η τεχνολογία προχωράει...), αλλά να υπάρχουν άτομα σε συγκεκριμένες χώρες, που θα έχουν τον "παλμό" της αγοράς. Και με το που θα λαμβάνουν τα απαιτούμενα δεδομένα για συγκεκριμένες θέσεις, να γνωρίζουν αμέσως που και πως να κινηθούν.

Άτομα που θα σηκώσουν το τηλέφωνο και θα βρουν πολύ πιο εύκολα αυτό που ψάχνει, την στιγμή που το ψάχνει, η ομάδα, που θα έχουν το σφυγμό της πιάτσας και ανά πάσα ώρα, θα είναι σε θέση να μάθουν online τις συνθήκες και τις ευκαιρίες που γεννάει η αγορά.

Όπως π.χ. πως ο τάδε παίκτης που ταιριάζει σ’ αυτά τα στοιχεία που ψάχνει ο Παναθηναϊκός, μόλις τα... έσπασε με την ομάδα του και είναι ευκαιρία να κινηθεί τώρα το κλαμπ.

Η αγορά είναι τεράστια και δημιουργεί αμέτρητες ευκαιρίες, αυτό που δεν έχει και λείπει απ’ τον Παναθηναϊκό αυτή τη στιγμή είναι η πληροφορία. Η online πληροφορία... Που θα αυξήσει τις πιθανότητες για να βρει αυτό που αναζητεί, αλλά ακόμη περισσότερο θα μεγαλώσει τη δεξαμενή των υποψηφίων στόχων.

Αυτό δεν το έχει ο Παναθηναϊκός για την ώρα (προκειμένου να υποστηρίξει το συγκεκριμένο μοντέλο λειτουργίας) και γι’ αυτό -ποσοστιαία- στις αναζητήσεις του είναι ακόμα τόσο πολύ εξαρτώμενος από τους μάνατζερ. Από το τι θα φέρει και θα προτείνει ο ένας, ο άλλος κι ο παράλλος ατζέντης, με αποτέλεσμα να χάνεται κάθε φορά πολύτιμος χρόνος εις βάρος της ομάδας και του τι θέλει και αναζητά.

Το Νο1 θέμα στη μεταγραφική δυσλειτουργία του

Είναι πολύ μικρή η δεξαμενή των δεδομένων που ψάχνει κάθε φορά ο Παναθηναϊκός κι αυτό περιορίζει τις επιλογές. Κι εγκλωβίζει εν πολλοίς την όλη διαδικασία, διότι όταν έχεις κάθε φορά ως μηχανισμός, μόλις μία με δύο επιλογές κι έναν προπονητή ο οποίος (έτσι ήταν σ’ όλη την καριέρα του, δεν άλλαξε εδώ, ούτε τώρα το μάθαμε) ψάχνει και κοσκινίζει τα πάντα μέχρι να αποφασίσει (και καλά κάνει), όταν κάποια υπόθεση ή υποθέσεις δεν προχωρούν για "Χ" ή "Ψ" λόγους, ξεκινάει το "φτου κι απ’ την αρχή".

Και χάνεται απίστευτα πολύτιμος χρόνος. Αυτό είναι το Νο1 θέμα στη μεταγραφική δυσλειτουργία του, που πρέπει να βρει τρόπο να διορθώσει άμεσα ο Παναθηναϊκός οργανώνοντας έναν πολύ πιο άρτιο μηχανισμό συνολικά πάνω στο σκάουτινγκ.

Ξέρω πως πολλοί θα πουν ή θα ισχυριστούν πως όλα αυτά είναι "δικαιολογίες" και πως γράφονται ή λέγονται για να καλύψουν την απροθυμία της διοίκησης να δώσει λεφτά σε μεταγραφές. Κατανοώ πως στη φάση που είναι τώρα όλος ο κόσμος, ο εκνευρισμός και η τσαντίλα δημιουργεί πολύ αρνητική προδιάθεση για τα πάντα. Δεν είναι παράλογο, το νιώθω, το αντιλαμβάνομαι...

Προσωπικά δεν θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να κάνω... λιβανιστήρι σε κανέναν Αλαφούζο ή οποιονδήποτε άλλον προηγήθηκε ή θα έρθει στο μέλλον. Όμως στην προκειμένη περίπτωση το "πρόβλημα" δεν έχει να κάνει με χρήματα.

Τα λεφτά που δόθηκαν το περασμένο καλοκαίρι κι αυτά που μπήκαν στις τρεις κινήσεις που έγιναν, το δείχνουν αυτό. Ούτε βεβαίως ισχύει το "ο Αλαφούζος δίνει στον Γιοβάνοβιτς όσα λεφτά θέλει στις μεταγραφές κι αυτός δεν τις κάνει". Αυτό κι αν είναι γελοίο να λέγεται και να γράφεται. Το μεγάλο πρόβλημα θα ήταν να παρενέβαινε ο ιδιοκτήτης και να επέβαλλε κινήσεις και μεταγραφές.

Δεν το κάνει, ακόμη κι όταν μπορεί να μην συμφωνεί. Δεν το κάνει διότι εμπιστεύεται τον Γιοβάνοβιτς, τον άνθρωπο που άλλαξε κομμάτι-κομμάτι όλο το status του Παναθηναϊκού τον τελευταίο ενάμισι χρόνο.

Με τα καλά του και τα... στραβά του. Με τα σωστά του και τα λάθη του, όπως πιστεύω για παράδειγμα πως έκανε στην υπόθεση του Γκατσίνοβιτς, όπου δεν συναίνεσε στο να δοθούν τα χρήματα που χρειάζονταν για να κλείσει η μεταγραφή, διότι δεν ήθελε να διαταραχθούν οι οικονομικές ισορροπίες (κι) εντός των αποδυτηρίων. Λάθος για μένα, αλλά αυτή ήταν η απόφασή του κι ανέλαβε και εκεί το βάρος της ευθύνης.

Μα το μεγάλο "θέμα" στην προκειμένη περίπτωση είναι συνολικά λειτουργικό! Κι όσο δεν το αντιλαμβάνεται αυτό όλος ο οργανισμός του Παναθηναϊκού, για να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες ισορροπίας πάνω σ’ όλη τη λειτουργία του, τόσο θα πηγαίνει με ρυθμούς... απελπισίας στις μεταγραφές και θα χάνει χρόνο, φτάνοντας σε ορισμένες περιπτώσεις να... κυνηγάει την ουρά του.

Το χαρακτηριστικό παράδειγμα στο θέμα του εξτρέμ

Και κάτι τελευταίο για τον Σέρβο τεχνικό, διότι συχνά-πυκνά δημιουργούνται άλλες εντυπώσεις: Ο Γιοβάνοβιτς είναι ένας άνθρωπος κι ένας προπονητής με τελείως διαφορετική κοσμοθεωρία κι αντίληψη των πραγμάτων απ’ αυτό που έχουμε "μάθει" και συνηθίσει εδώ στην Ελλάδα. Και δίνει πάντα σημασία σε πολύ μικρές λεπτομέρειες, που οι υπόλοιποι μπορεί να μην τις λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν μας ή να μην τις καταλαβαίνουμε, όμως ο ίδιος είναι πια τρομερά έμπειρος για να τις προσεγγίζει διαφορετικά.

Και πάντα θα παίρνει και το βάρος της ευθύνης στις αποφάσεις του. Δεν θα κρυφτεί, ούτε θα ψάξει δικαιολογίες στα λάθη του, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται και κινείται. Δεν το έκανε ποτέ ως τώρα στην Κύπρο, στα Η.Α.Ε., στον Παναθηναϊκό, ούτε θα το κάνει. Νομίζω πως έχει αποδείξει το πόσο ειλικρινής είναι σαν άνθρωπος.

Μικρό ενδεικτικό παράδειγμα: Το "τριφύλλι" έψαχνε εδώ και πολύ καιρό για αριστερό εξτρέμ μετά τον τραυματισμό του Αϊτόρ. Στο μυαλό το δικό μας, υπάρχει πάντα το "πάρε έναν παικταρά για να πάρουμε το πρωτάθλημα". Το "παικταράς" βεβαίως είναι πάντα κάτι σχετικό, όταν μιλάμε για μεταγραφές, αλλά πάμε παρακάτω...

Στο μυαλό του Γιοβάνοβιτς υπήρχε η κεντρικό ιδέα να αποκτηθεί ένας αριστερός εξτρέμ με μορφή δανεισμού και οψιόν αγοράς. Και είχε ξεκάθαρο σκεπτικό πάνω σ’ αυτό. Διότι στα "πιτς" υπάρχει ένας πραγματικά σπουδαίος ποδοσφαιριστής που λέγεται Αϊτόρ κι ο Παναθηναϊκός τον περιμένει να επιστρέψει γερός και υγιής μετά τον τραυματισμό του, με απόλυτα θετική εισήγηση από μέρους του προπονητή για να ανανεωθεί το συμβόλαιό του για άλλα τρία χρόνια.

Οφείλουμε να το έχουμε καταλάβει όλοι μας

Το σκεπτικό, λοιπόν, ήταν να αποκτηθεί ένας εξτρέμ που θα έδινε τις λύσεις που ο ίδιος ζητούσε για έξι μήνες, με δικαίωμα στο κλαμπ να τον αγοράσει, αν για "Χ" ή "Ψ" λόγους δεν ευδοκιμούσε η διαδικασία διαπραγμάτευσης πάνω στο θέμα της ανανέωσης με τον Καταλανό.

Ειρήσθω εν παρόδω το θέμα της ανανέωσης με τον Αϊτόρ δρομολογείται σε σταθερές βάσεις κι αρκετά σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις. Κλείνει η παρένθεση... Έψαχνε λοιπόν έναν εξτρέμ με αυτά τα ζητούμενα στο τραπέζι.

Εφόσον δεν βρήκε αυτό που ζητούσε με τα δεδομένα που ήθελε (συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά προκειμένου να ταιριάξει στη φιλοσοφία και το αγωνιστικό μοντέλο της ομάδας, δανεισμό με οψιόν για να μην δημιουργηθεί ούτε στο 1% η εντύπωση πως το κλαμπ τον "αδειάζει"), επέλεξε να μην πάρει παίκτη. Παρότι ο Παναθηναϊκός ψάχτηκε ως το... 90’.

Δεν είναι προπονητής που θα κάνει μεταγραφή, απλά για τη... μεταγραφή, μόνο και μόνο για να... ικανοποιηθεί ο κάθε Γουλής, ο κάθε ρεπόρτερ Παναθηναϊκού και ο κάθε φίλαθλος. Κι αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να το έχουμε καταλάβει όλοι μας, όχι τώρα, αλλά απ’ το πρώτο καλοκαίρι του στην ομάδα. Είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε...

Ναι, θα περάσει απ’ το τελευταίο κόσκινό της γης κάθε περίπτωση, μέχρι να βρει ολοκληρωμένο αυτό που ζητάει, με όλες τις προϋποθέσεις που ο ίδιος βάζει και στην τελευταία λεπτομέρεια. Ναι, είναι άνθρωπος που δεν τρελαίνεται με τις μεγάλες αλλαγές, ούτε βεβαίως θα καθίσει να φορτώσει την ομάδα με Αγιούμπ και... Ιμπάρμπους.

Το πιο εύκολο θα ήταν να πει "ναι" σε 3-4-5 προτάσεις και στις 10 Ιανουαρίου να είχε πέντε νέους παίκτες στο Κορωπί, ειδικά στη φάση που είναι εδώ και δύο χρόνια ο ιδιοκτήτης της ομάδας. Αντίθετα με το τι θέλει ή πιστεύει ο καθένας μας, ο Γιοβάνοβιτς επιλέγει κι επιζητεί πάντα την σταθερότητα, τη "χημεία" σε μία ομάδα και τις σχέσεις εμπιστοσύνης και τις αξίες εντός των αποδυτηρίων.

Κι ας φαντάζουν όλα αυτά τόσο... ασήμαντες λεπτομέρειες ή και "δικαιολογίες" για όλους εμάς τους απ’ έξω. Για τον ίδιο δεν είναι...

Και διάολε, ναι, στο τέλος της ημέρας το έχει κερδίσει αυτό το δικαίωμα να δουλεύει με τον τρόπο το δικό του. Κι αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του, θα δέχεται και την αντίστοιχη κριτική. Ούτε "ιερή αγελάδα" είναι, ούτε υπεράνω κριτικής.

Αυτή όμως θα πρέπει να γίνεται συνολικά και πάνω στο τι και με ποιον τρόπο θέλει να "χτίσει" την ομάδα, με τη δική του φιλοσοφία και με όλα τα δεδομένα στο τραπέζι. Κι όχι υπό την πίεση ενός πολύ κακού διαστήματος της ομάδας, όπου όλα μπαίνουν πολύ ανέξοδα σε ένα μίξερ...