Απ’ την ώρα που ανακοίνωσε ο Παναθηναϊκός το απόγευμα του Σαββάτου (20/5) την πρόσληψη του Γιάννη Παπαδημητρίου στη θέση του τεχνικού διευθυντή, άνθισε αμέσως στα social media (κι όχι μόνο) η αυθόρμητη παραφιλολογία γύρω απ’ τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και το τι μπορεί να σημαίνει η κίνηση αυτή.

Προσπερνώντας τις "καφενειακές" προσεγγίσεις ορισμένων που τρέφονται κι αισθάνονται γεμάτοι από τέτοιου είδους ζητήματα, μπορώ να αντιληφθώ και να συζητήσω την ανησυχία πολλών φίλων του "τριφυλλιού" που έχουν δει πολλές φορές τα τελευταία 15-20 χρόνια τις σχέσεις τεχνικών διευθυντών και προπονητών του Παναθηναϊκού να καταλήγουν σε μεγάλες τριβές και να φτάνουν ορισμένες φορές στα άκρα.

Θα την αισθανόμουν κι εγώ αυτή την ανησυχία, βλέποντας την αλλαγή ενός μοντέλου που λειτούργησε με συγκεκριμένο τρόπο για μία διετία (κι πέτυχε, παρά τις όποιες δυσλειτουργίες του), σε κάτι πιο διευρυμένο.

Στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο, προτού αναλωθούν/αναλωθούμε όλοι σε παρασκηνιακές προσεγγίσεις, είναι πολύ βασικό και σημαντικό να δούμε και να αντιληφθούμε το συνολικό πλαίσιο κάτω απ’ το οποίο πάρθηκε η συγκεκριμένη απόφαση κι οδήγησε τον Παναθηναϊκό στην επιλογή να ξαναβάλει στο οργανόγραμμά του τεχνικό διευθυντή, δύο χρόνια μετά τον "αόρατο" general manager Πιέρ Ντρεοσί.

Ο ημί-διαλυμένος Παναθηναϊκός του Μαΐου του 2021, έδωσε τα "κλειδιά" στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς (και στο τιμ του), για να δημιουργήσει μία ομάδα η οποία θα χτιζόταν απ’ το μηδέν για να μπορέσει να βγει μέσα στα επόμενα χρόνια απ’ το βούρκο στον οποίο είχε βυθιστεί.

Ο Γιάννης Αλαφούζος επέλεξε να προχωρήσει σ’ ένα μοντέλο δίχως την παρουσία τεχνικού ή αθλητικού διευθυντή, με τον Σέρβο τεχνικό να "τρέχει" μαζί με το τιμ του, όλα όσα αφορούσαν το σύνολο της καθημερινότητας του αγωνιστικού τμήματος.

Κοινώς είχε πάνω του απ’ την εύρεση, το τσεκάρισμα και την έγκριση ή την απόρριψη προτάσεων για παίκτες που έφταναν στα χέρια του -σε μία εποχή που οι λέξεις "τμήμα σκάουτινγκ" είχαν μόλις βγει απ’ το... μπαούλο που είχαν θαφτεί για χρόνια και το κλαμπ προσπαθούσε να λειτουργήσει με τα βασικά πάνω σ’ αυτό το κομμάτι- μέχρι τις πιο μικρές κι απλές λεπτομέρειες της καθημερινής λειτουργίας της ομάδας.

Το μοντέλο του 2021 πέτυχε απόλυτα

Το συγκεκριμένο μοντέλο πέτυχε, διότι -πρώτα και πάνω απ’ όλα- πέτυχε και με το παραπάνω ο Γιοβάνοβιτς στους στόχους που τέθηκαν τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια απ’ τη διοίκηση.

Την πρώτη χρονιά ο Παναθηναϊκός επέστρεψε (έπειτα από 5 χρόνια) στα Κύπελλα Ευρώπης και κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας.

Τη δεύτερη χρονιά ο Παναθηναϊκός όχι μόνο ξανάγινε φουλ ανταγωνιστικός κι έπιασε τον (βασικό) στόχο της πρώτης δυάδας και της εξόδου στα προκριματικά του Champions League, αλλά οδήγησε την κούρσα του πρωταθλήματος στις 32 απ’ τις 36 αγωνιστικές.

Κι έχασε τον τίτλο (μαζί με δικά του λάθη κι "αδυναμίες") μέσα από μία διαδικασία μόνιμα εχθρικής στάσης απ’ το παρασκήνιο, με αποκορύφωμα όλα όσα έγιναν πριν το ντέρμπι τίτλου με τον Ολυμπιακό και τον εξαναγκασμό των "πράσινων" να αγωνιστούν με 17 κρούσματα Covid-19.

Το συγκεκριμένο μοντέλο όμως πέτυχε, με έναν Γιοβάνοβιτς βεβαίως να... τρέχει για όλα (για όλα όμως) και να ξοδεύει πολύτιμη ενέργεια και χρόνο, που ίσως θα μπορούσε να αξιοποιεί διαφορετικά πάνω στην ομάδα, χωρίς να χρειάζεται να κάνει τα πάντα!

Το δεύτερο πράγμα που θα πρέπει να αντιληφθούμε πάνω στη συγκεκριμένη απόφαση, είναι το εξής: Ο Παναθηναϊκός έχει αρχίσει εκ των πραγμάτων πια να αλλάζει ξανά επίπεδο.

Δεν είναι η ομάδα του 2021, αλλά του 2023, την οποία ανέβασαν εδώ ο προπονητής της, οι συνεργάτες του, οι παίκτες, στελέχη που ζούσαν την καθημερινότητά της κι όλοι όσοι εργάστηκαν σαν τα... σκυλιά την τελευταία διετία για να πλησιάσει ξανά τα στάνταρντς του κανονικού Παναθηναϊκού.

Είναι πια μία "άλλη" ομάδα ο Παναθηναϊκός

Είναι πια μία "άλλη" ομάδα με διαφορετικές και μεγαλύτερες απαιτήσεις και πάνω απ’ όλα διαφορετική στόχευση την επόμενη σεζόν σε Ελλάδα κι Ευρώπη.

Κι ο φόρτος που είχε πέσει πάνω στους ώμους του Γιοβάνοβιτς και του επιτελείου του ήταν υπερβολικά μεγάλος για να τρέχουν καθημερινά για τα πάντα. Κάτι που είχε αντιληφθεί κι ο ίδιος ο Σέρβος τεχνικός, ο οποίος ζήτησε ΚΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ απ’ τη διοίκηση μία κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση.

Κρίθηκε λοιπόν εκ των πραγμάτων αναγκαία η ενίσχυση του ποδοσφαιρικού τμήματος με την επιλογή ενός ανθρώπου, ο οποίος ασφαλώς και δεν θα έρθει για να... κλονίσει ή να "καπελώσει" τον Γιοβάνοβιτς, αλλά για να λειτουργήσει ενισχυτικά προς το ποδοσφαιρικό τμήμα και συνολικά προς το πρότζεκτ της ομάδας, το οποίο συνεχώς μεγαλώνει.

Με απλά λόγια, να γίνει πολύ πιο ευέλικτο και λειτουργικό το μοντέλο της επόμενης μέρας (στα μεταγραφικά κι όχι μόνο), στο πλαίσιο της συνολικής αναβάθμισης του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Το πιο σημαντικό είναι η συμβατότητα της επιλογής

Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του πάνω σ’ αυτό, άλλωστε τα αποτελέσματα και η διάρκεια είναι πάντα εκείνα που κρίνουν κάθε απόφαση κι επιλογή.

Όμως το πιο σημαντικό -απ’ την στιγμή που στην κουβέντα που είχαν την περασμένη Δευτέρα (15/5) ο Γιάννης Αλαφούζος κι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς συμφωνήθηκε η αναγκαιότητα της συγκεκριμένης κίνησης και ξεκαθαρίστηκαν απόλυτα οι ρόλοι και οι αρμοδιότητες- ήταν και είναι πλέον ένα και μόνο πράγμα:

Η ΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ της επιλογής με τα πρόσωπα που υπήρχαν ήδη. Κι από εκεί επί της ουσίας θα κριθεί και η επιτυχία του συγκεκριμένου, διευρυμένου μοντέλου.

Οι λόγοι της πρόσληψης του Παπαδημητρίου

Ο Παπαδημητρίου προσλήφθηκε από τους "πράσινους" για τους εξής λόγους:

• Έχει μεγάλη εμπειρία πάνω στη θέση κι έχει δείξει μεγάλη οργανωτικότητα, στοιχείο υπέρ-απαραίτητο στον συγκεκριμένο ρόλο, προκειμένου να υπάρχει μεγαλύτερη αμεσότητα κι αποτελεσματικότητα σε σημεία που υπήρχε δεδομένο "κενό" στο οργανόγραμμα των "πράσινων".
• Είναι άνθρωπος που και στις προηγούμενες δουλειές του στην Ελλάδα ως τεχνικός διευθυντής (δέκα χρόνια στην Ξάνθη κι ένα στην ΑΕΚ) συνεργάστηκε πολύ "αθόρυβα", αποτελεσματικά και με χαμηλούς τόνους με όλους τους προπονητές του, δίνοντας προτεραιότητα στην επιτυχία της ομάδας κι όχι στην προσωπική του προβολή.
• Είχε πολλές εύστοχες επιλογές σε παίκτες και προπονητές (Λουτσέσκου στην Ξάνθη, Αλμέιδα στην ΑΕΚ), ενώ αποδείχθηκε άκρως αποτελεσματικός στις διαπραγματεύσεις που έκανε με υποψηφίους στόχους, έχοντας καλή γνώση της ελληνικής και ξένης αγοράς. Στοιχείο που επίσης, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται για να μειώνει τους χρόνους στις επιλογές, τις κινήσεις και τις αποφάσεις του στις μεταγραφικές περιόδου.
• Διαθέτει ένα συνολικό προφίλ που ταιριάζει πάρα πολύ με τον τρόπο που λειτουργεί συνολικά ο σύλλογος, αλλά και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Γνωρίζει καλά τι σημαίνει Παναθηναϊκός, ως μέγεθος κλαμπ κι ως ευθύνη, έχει ήδη εικόνα για την ομάδα και δεν θα χρειαστεί μεγάλο διάστημα προσαρμογής.

"Ο προπονητής είναι κάτι το ιερό σε μία ομάδα"

Αυτό όμως που -στα δικά μου μάτια τουλάχιστον- δίνει τη μεγαλύτερη προοπτική για να πετύχει το συγκεκριμένο μοντέλο και δείχνει τη συμβατότητα της επιλογής του, είναι τα ίδια τα λόγια του Γιάννη Παπαδημητρίου στην προ 40 ημερών (11 Απριλίου) συνέντευξή του στην εκπομπή Show Must Go On του SPORT24 που αντικατοπτρίζουν την κεντρική φιλοσοφία του.

Όχι μόνο τα επαινετικά λόγια τους για το πρότζεκτ που έχει εδώ και μία διετία ο Παναθηναϊκός, όσο οι δύο ατάκες του για το πώς βλέπει κι αντιμετωπίζει ο ίδιος τους προπονητές:

"Ο προπονητής είναι κάτι το ιερό μέσα σε μία ομάδα κι αυτό πρέπει να το σέβονται όλοι".

"Το αν δουλεύει ή όχι μία ομάδα με αθλητικό διευθυντή έχει να κάνει με την απόφαση του κλαμπ, αλλά στην Ελλάδα και στις ομάδες που δουλεύουν με τεχνικούς διευθυντές, το πιο σημαντικό πρόσωπο είναι πάντα ο προπονητής".

Αυτές οι δύο ατάκες δείχνουν πολλά... Όπως και το γεγονός πως αυτό που δεν αλλάζει σε καμία περίπτωση, είναι η απόλυτη εμπιστοσύνη του Αλαφούζου προς το πρόσωπο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ως του προπονητή με τον οποίο θα συνεχίσει να πορεύεται ο Παναθηναϊκός σ’ όλη αυτή τη διαδρομή προς την επιστροφή του στην πλήρη αγωνιστική "κανονικότητά" του.

Με τον Σέρβο τεχνικό να έχει πάντα τον τελευταίο λόγο και στις μεταγραφές και στις αποφάσεις που αφορούν την καθημερινότητα του κλαμπ, χωρίς όμως να χρειάζεται πια να "τρέχει" για όλους και για όλα...

Ο Γιάννης Παπαδημητρίου είχε φιλοξενηθεί στο Show Must Go On με τον Παντελή Διαμαντόπουλο στις 11 Απριλίου. Δείτε τι έλεγε για τον Παναθηναϊκό από το 1.35,24.