Παναθηναϊκός με πνεύμα αλύγιστο, απέναντι σε κάθε εμπόδιο
Ο Κώστας Γουλής γράφει για τον Παναθηναϊκό που άλλαξε τα πάντα μέσα σε μία εβδομάδα με τις μεγάλες νίκες απέναντι σε ΑΕΚ και Άρη, το πιο μεγάλο εφετινό εκτός έδρας "τρίποντο" για πολλούς λόγους, τον Σπόραρ που αξίζει μεγαλύτερο σεβασμό απ’ όλους, τα ματς με τη Λαμία και το δικαίωμα που απέκτησε το "τριφύλλι" για να πάει σε δύο "τελικούς" τίτλους σε OPAP Arena και Τούμπα.
Ο Παναθηναϊκός πέρασε με το σπαθί του και με την μαγκιά του απ’ το "Βικελίδης", κόντρα σε κάθε εμπόδιο που βρήκε μπροστά του, έφτασε τα δέκα διπλά στην εφετινή Super League, όμως αυτή η εκτός έδρας νίκη ήταν ίσως η πιο σημαντική στην έως τώρα πορεία του στη σεζόν.
Ναι, νίκησε στο Φάληρο τον Ολυμπιακό στην πρεμιέρα των playoffs, πέρασε με διπλό απ’ την Τούμπα στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου, έγραψε κι άλλες σημαντικές νίκες μακριά απ’ την έδρα του, όμως το συγκεκριμένο διπλό, έτσι όπως ήρθε και με τις συνθήκες που είχε να αντιμετωπίσει ο Παναθηναϊκός στο παιχνίδι, γίνεται σημείο αναφοράς για τη συνέχειά του στα playoffs.
Αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός έπρεπε πρώτα απ’ όλα να ανταπεξέλθει στη (λογική) κόπωση απ’ τη μεγάλη προσπάθεια και την κατανάλωση ενέργειας και δυνάμεων στη μάχη μέχρις... εσχάτων με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο. Δεν ήθελε να κάνει πολλές αλλαγές και μεγάλο φρεσκάρισμα στην ενδεκάδα ο Φατίχ Τερίμ, προτιμώντας να διατηρήσει το ρυθμό των παικτών που του έδωσαν τη νίκη στον αγώνα με την ΑΕΚ.
Αυτό δυσκόλεψε τους "πράσινους" σε συγκεκριμένα κομμάτια του αγώνα, όπου ο Άρης είχε πολύ μεγαλύτερη φρεσκάδα παίζοντας στο ματς στα κόκκινα με όλους τους βασικούς του (πλην Βέλεθ), όμως στο τέλος ο Παναθηναϊκός βρήκε τους τρόπους για να φτάσει στα γκολ της νίκης.
Πνευματικά οι παίκτες του "τριφυλλιού" δοκιμάστηκαν πολύ από το αντάμωμά τους με έναν κάκιστο ρέφερι, αυτόν τον απίθανο Αλεξάνταρ Στάβρεβ απ’ τη Β. Μακεδονία. Ο τύπος ήταν πραγματικά από άλλο... ανέκδοτο.
Απ’ τη μία πλευρά έπεφτε το ξύλο της... αρκούδας με πατήματα στο πόδι του Παλάσιος και αντιαθλητικά μαρκαρίσματα πάνω στον Ιωαννίδη και τον "Τούκου" κι ο ίδιος δεν έδινε ούτε φάουλ (δεν το συζητάμε το θέμα... κάρτας).
Κι απ’ την άλλη πλευρά ο Βαγιαννίδης κι ο Γεντβάι τιμωρήθηκαν για κίτρινες, σε φάσεις που δεν ήταν καν φάουλ. Ηταν τρομερός ο τρόπος με τον οποίο αυτός ο τύπος "πείραξε" το μυαλό των "πράσινων", αλλά κι αυτό το "μπλόκο" έσπασε...
Διότι δεν υπήρχε "απάντηση" στο καταπληκτικό τελείωμα του Αντράζ Σπόραρ!
Ο Σπόραρ; Ναι, ο Σπόραρ!
Ναι, του Σπόραρ, ο οποίος είναι πάντα ο "εύκολος στόχος" κι εκείνος που τα... ακούει ακόμη κι όταν πιάνει ψιλόβροχο μετά από λιακάδα. Οι περισσότεροι δε, θα του τα... έσουραν και δύο λεπτά νωρίτερα επειδή δεν έκανε προβολή στη χαμηλή σέντρα του Βαγιαννίδη.
Ο Σλοβένος όμως έβαλε ένα υπέροχο γκολ, με τρομερή έμπνευση της στιγμής που έπιασε στον ύπνο την άμυνα του Άρη, τον Κουέστα, τους πάντες! Ακριβώς στο σημείο που έπρεπε, ακριβώς με τον τρόπο που έπρεπε για να ξεκλειδώσει το ματς, δικαιώνοντας την επιλογή του Τερίμ να πάει σε ένα πιο safe 3-5-2 στο ημίχρονο, ψάχνοντας τις συνεργασίες σε πιο χαμηλά μέτρα στο γήπεδο.
Τα έχουμε ξαναπεί και ξαναγράψει. Ο Σπόραρ δεν θα γίνει ποτέ... Μπεργκ, όμως επειδή είναι ένας παίκτης που ποτέ δεν "κοροϊδεύει" μέσα στο γήπεδο και είτε τα καταφέρνει, είτε όχι, είτε το χάνει απ’ τα δύο μέτρα (σαν την ευκαιρία με την Μπράγκα), είτε βάζει τέτοιες πλασεδάρες σαν αυτή που άνοιξε το δρόμο προς τη νίκη στο "Βικελίδης", αξίζει λίγο μεγαλύτερο σεβασμό, πρώτα απ’ τους ίδιους τους Παναθηναϊκούς.
Ο Τερίμ είπε πολύ σωστά στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα πως αγαπάει όλους τους παίκτες του και τους χρειάζεται όλους. Κι ο Σπόραρ θα είναι εκεί, μαζί με όλους τους υπόλοιπους για την τελική μάχη σε πρωτάθλημα και Κύπελλο!
Είναι κρίμα δηλαδή, για το ίδιο το πρωτάθλημα
Σε ότι αφορά τώρα τα διαιτητικά, για να το κλείνουμε το θέμα: Έχουμε φέτος ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑΡΑ, τα playoffs έχουν κάθε αγωνιστική συγκλονιστικά ματς, όχι νερόβραστες "σούπες" 0-0, αλλά τρομερά παιχνίδια με γκολ και πολύ περισσότερη ποιότητα απ’ όση διάθετε ο μπαξές της Super League στα προηγούμενα χρόνια.
Και είναι κρίμα να επιλέγονται απ’ τις κεφαλές της ΚΕΔ και να έρχονται κάποιοι τύποι σαν αυτόν τον διαιτητή, απογειώνοντας άνευ λόγου κι αιτίας τον εκνευρισμό όλων.
Τέτοιου επιπέδου διαιτητές δεν υπάρχει λόγος να έρχονται καν στην Ελλάδα. Και ειδικά τώρα που το πράγμα "τσουρουφλάει" πλέον και κάθε αγώνας είναι... αίμα κι άμμος, το μόνο που δεν χρειάζεται το πρωτάθλημα είναι διαιτητές τύπου Στάβρεβ. Όχι μόνο στους αγώνες του Παναθηναϊκού, αλλά στα ματς ΟΛΩΝ των ομάδων.
Το δικαίωμα να πάει σε δύο "τελικούς"
Μία εβδομάδα μετά το χαστούκι απ’ τον ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός επέστρεψε με δύο πολύ μεγάλες νίκες απέναντι σε ΑΕΚ και Άρη, έριξε το -6 στο -2 κι απέκτησε ξανά την ελπίδα.
Δεν γκρέμισε τούτη τη φορά ότι άρχισε να χτίζει το βράδυ της Τετάρτης (3/4) απέναντι στην ομάδα του Αλμέιδα κι έχει πλέον μπροστά του δύο ματς με τη Λαμία εντός κι εκτός στα οποία ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να νικήσει, περιμένοντας τις "φθορές" των υπόλοιπων ανταγωνιστών του. Κι αν αυτός που πρέπει στο επόμενο ζευγάρι αγώνων με την ομάδα της Φθιώτιδας θα πάει πλέον να παίξει τα "ρέστα" του σε OPAP Arena και Τούμπα σε δύο μεγάλους "τελικούς".
Και φέτος τουλάχιστον, έχει (απο)δείξει πολλάκις πως αυτού του είδους τους "τελικούς" τους κερδίζει...
