Υπάρχει κόσμος, φίλοι του Παναθηναϊκού –ειδικά οι over 35-40 ετών που έχουν ζήσει μεγάλες στιγμές του- οι οποίοι σήμερα το πρωί (Δευτέρα 17/05) δεν ήθελαν καν να πάνε στη δουλειά τους.

Ίσως κάποιοι να μην πήγαν κιόλας, αδυνατώντας να αντέξουν το τσίγκλημα των υπολοίπων στον εργασιακό τους χώρο. Διότι πλέον έχει ξεπεραστεί το όριο της καζούρας και η όλη φάση έχει φτάσει στη... λύπηση. Ότι χειρότερο...

Υπάρχουν πολλοί που δεν κοιμήθηκαν ούτε λεπτό χθες βράδυ, μετά απ’ αυτόν τον διασυρμό του Παναθηναϊκού απ’ τον Ολυμπιακό, που μπορεί να παίρνουν 400 και 500 ευρώ το μήνα και είδαν ένα συνονθύλευμα από παίκτες που φορούσαν τη φανέλα με το τριφύλλι και αμείβονται (στην πλειοψηφία τους) με εξαψήφια ποσά το χρόνο, να έχουν πατήσει το mode των... διακοπών (τις οποίες θα ξεκινήσουν από σήμερα), την ώρα που οι αντίπαλοί τους είχαν πατήσει το... τούρμπο και τους έκαναν πλάκα μέσα στο γήπεδο.

Υπάρχει και μία ομάδα που βρίσκεται εδώ και χρόνια σε μόνιμη "καταστολή". Συνολικά σαν οργανισμός. Από τον ιδιοκτήτη της Γιάννη Αλαφούζο που έχει συνδυάσει την 9ετή παρουσία του στα κοινά του συλλόγου με όλες τις πιο "μαύρες" σελίδες του, που αδυνατεί να μάθει απ’ τα εγκληματικά λάθη του και τις επιλογές του και να σεβαστεί το μέγεθος του Παναθηναϊκού (και στο τέλος της ημέρας και τα ίδια τα λεφτά που έχει βάλει), μέχρι τη διοίκηση και τους παίκτες που έμαθαν να ζουν μέσα στη "δικαιολογία" και το "δεν φταίω εγώ για τίποτα".

Ακόμη και στον κόσμο του Παναθηναϊκού έχουν "σωθεί" πια τα κουράγια. Υπήρχε ποτέ περίπτωση να χάνει ο Παναθηναϊκός (ακόμη και χωρίς κίνητρα στο γήπεδο) με κάτω τα χέρια απ’ τον Ολυμπιακό, να αγγίζει το όριο ιστορικών διασυρμών και να παρουσιάζει τέτοια εικόνα διάλυσης σε όλα τα επίπεδα και να μην υπάρχουν έξω απ’ τη Λεωφόρο 2.000 άτομα; Κι όμως με όσα έχουν συμβεί σ’ αυτόν τον πολύπαθο σύλλογο τα τελευταία χρόνια, άπαντες βαρέθηκαν πια να ασχολούνται. Κι έχουν περάσει πλέον στο στάδιο της αδιαφορίας. Ότι χειρότερο επίσης! Η… αδιαφορία. Διότι δείχνει το πόσο "μικραίνει" το κλαμπ παντού...

ΤΕΛΟΣ ΠΙΑ ΤΟ "ΚΡΥΦΤΟΥΛΙ"

Ο Παναθηναϊκός είναι πλέον σε ένα "κώμα", στο οποίο ξεκίνησε να μπαίνει αργά και βασανιστικά εδώ και χρόνια, αλλά πλέον ως "ασθενής" έχει φτάσει στο σημείο "μηδέν", να μην είναι καν σε θέση να... κουνήσει ένα δάκτυλό του, για να δείξει ένα "σημάδι" ζωής κι επιστροφής.

Μα για να υπάρξει αυτή "επιστροφή" χρειάζονται πλέον τομές και αποφάσεις παντού. Και ξεκάθαρες κουβέντες. Ούτε "κρυφτούλια", ούτε μισόλογα, ούτε "προχωράμε και βλέπουμε". Τέρμα το "κρυφτούλι".

Έχει αποφασίσει ο Αλαφούζος να μείνει; Έτσι φαίνεται εδώ και καιρό, όταν μετά τον οικονομικό εφιάλτη της περιόδου 2017/18 και το κλείσιμο της "κάνουλας", τις ευρώ-ποινές κι όλα τα ρεζιλίκια που ακολούθησαν (αλλαγές κανονισμού για τις μη αδειοδοτημένες ομάδες για να μην υποβιβαστεί, -6 λόγω Βέμερ, αμέτρητες προσφυγές κ.ο.κ.) άρχισε να πληρώνει σταθερά και να μειώνει το χρέος. Προφανώς διότι έβλεπε μπροστά του και την προοπτική του γηπέδου και του Βοτανικού, για να αρχίσει να παίρνει πίσω ένα μέρος των χρημάτων που έβγαλε.

Έχει αποφασίσει να μείνει; Ας βγει επιτέλους να μιλήσει σε μία ανοικτή συνέντευξη Τύπου, να δώσει εξηγήσεις κι απαντήσεις και να πει τι ακριβώς θέλει να κάνει επιτέλους με τον Παναθηναϊκό. Τι πλάνο έχει, πως προσδοκά να επαναφέρει το κλαμπ στο κανονικό του μέγεθος. Κι ας θεωρεί πως είναι "καμένος" επικοινωνιακά. Σε τι τον ωφελεί όλο αυτό το "κρυφτό"; Έχει να εμφανιστεί στον κόσμο και να μιλήσει 4 χρόνια. Ήρθε η ώρα να βρεθεί αντιμέτωπος με τις ευθύνες του και να σταματήσει να βάζει όλα τα προβλήματα κάτω απ’ το... χαλάκι.

Ειδάλλως δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ’ το να ψάξει αγοραστή. Δεν γνωρίζω αν η "επόμενη μέρα" μπορεί να είναι οι Ελληνοαμερικανοί του κ. Μάρκου Δρακωτού. Αυτό ας καθίσουν να το βρουν με συζητήσεις, χαρτιά κι αποδείξεις. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι δεν νοείται ένα μέγεθος σαν τον Παναθηναϊκό να μην μπορεί να προσελκύσει (απ’ τη στιγμή δε που τα χρέη του έχουν πέσει κάτω απ’ τα 10 εκατ. ευρώ) έναν αγοραστή απ’ όλη την υφήλιο. Ειλικρινά, θα... πεθάνω κάποια στιγμή με αυτή την απορία. Πως είναι δυνατόν να μην έχει εμφανιστεί ένας επιχειρηματίας για να πάρει ένα brand σαν τον Παναθηναϊκό; Εκτός αν όποιος έχει ενδιαφερθεί, βλέπει -πέρα απ’ την όποια δεδομένη τοξικότητα "κουβαλάει" εδώ και χρόνια το κλαμπ- κάποιο άλλο "φάντασμα" που τον αποτρέπει. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς...

ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ

Η επόμενη μέρα -μέχρι να υπάρξουν κάποια στιγμή σοβαρές ιδιοκτησιακές εξελίξεις και βρεθεί κάποιος για να αντέξει το βάρος αγοράζοντας τον Παναθηναϊκό- πρέπει να ξεκινήσει απ’ το μηδέν. Το έγραφα και τις προάλλες, ότι πλέον ο Παναθηναϊκός πρέπει να βάλει πάτο στο βαρέλι και να το (ξανα)πάει απ’ την αρχή. Πολλοί μετρήθηκαν, ζυγίστηκαν και βρέθηκαν ελλιποβαρείς. Και πλέον ήρθε η ώρα να πάρει ο καθείς το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί. Διότι με όλα αυτά που έγιναν φέτος, ίσως είναι η πρώτη φορά που κρίνεται επιβεβλημένο το "ξήλωμα" και στους ποδοσφαιριστές. Αρκετά κρύφτηκαν ορισμένοι πίσω απ’ το χαμηλό ταβάνι του Παναθηναϊκού.

Σε κάθε περίπτωση όμως, το κλαμπ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να βρει πρώτα απ’ όλα έναν προπονητή με προσωπικότητα, παραστάσεις κι εγνωσμένη αξία για να φτιάξει την ομάδα απ’ την αρχή. Από τα θεμέλια κι όχι απ’ τον... 6ο όροφο. Με βάσεις, αρχές, δομή και νοοτροπία. Αυτό ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι η απόλυτη προτεραιότητα της επόμενης μέρας. Ούτε ο Ντρεοσί, ούτε κανείς άλλος. Ούτως ή άλλως, σ’ αυτό το εξάμηνο που βρίσκεται ο Γάλλος στον Παναθηναϊκό, ανάθεμα κι αν κατάλαβε που βρίσκεται, τι κάνει και τι θέλει να κάνει... "Χορτάσαμε" πια από "Ρόκες" και "Ντρεοσήδες". Αν είναι έτσι οι διευθυντές, καλύτερα να μην έχει κανέναν το κλαμπ και να βρει άλλους τρόπους λειτουργίας κι εσωτερικής ισορροπίας, βάζοντας πρόσωπα που χρειάζονται στις θέσεις που "πονάει".

Με τον προπονητή όμως δεν μπορεί να υπάρξει καθυστέρηση. Ούτε άλλα ρίσκα. Και σύντομα, πολύ σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις σ’ αυτό το κομμάτι, καθώς οι πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει βρεθεί το πρόσωπο που συγκεντρώνει το "πακέτο" που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η ομάδα. Αμήν...

Photo Credits: Eurokinissi