Αν μένουμε στις... εντυπώσεις του αποψινού (30/4) μεγάλου "τελικού" της Λεωφόρου, η ΑΕΚ πήρε το μεγαλύτερο κομμάτι αυτών, κυρίως χάρις την εικόνα τους στο πρώτο ημίχρονο, όπου οι "κιτρινόμαυροι" είχαν και τις μεγάλες ευκαιρίες τους στο ματς, με τα δύο δοκάρια του Τσούμπερ στο 3' και στο 35'.

Εδώ βεβαίως για να τα λέμε όλα, εάν η κεφαλιά του Τσούμπερ στο 3ο λεπτό κατέληγε στα δίκτυα, το γκολ δεν θα μετρούσε, διότι απ’ το γέμισμα του Χατζησαφί, ο Λιβάι Γκαρσία είναι οφσάιντ. Στην εποχή του VAR θα ακυρωνόταν αυτή η φάση. Μία "εντύπωση" λοιπόν λιγότερη...

Στη συνέχεια βεβαίως ο Παναθηναϊκός πέρασε ένα "ζόρικο" ημίωρο απ’ την ΑΕΚ, η οποία επένδυσε στην πίεσή της ψηλά και ανάγκαζε τους (πολύ) αγχωμένους παίκτες του "τριφυλλιού" σε εύκολα λάθη που έδιναν άμεσες μεταβάσεις στην ΑΕΚ προς την περιοχή του Μπρινιόλι.

Σε μία τέτοια στιγμή στο 35', ναι, ο Παναθηναϊκός είχε την τύχη με το μέρος του στην εκτέλεση του Τσούμπερ στο δοκάρι του Ιταλού γκολκίπερ, αλλά και στο τελείωμα του Ελίασον που το "έσβησε" με την κόντρα που έβαλε στην μπάλα ο Χουάνκαρ για να καταλήξει στην αγκαλιά του τερματοφύλακά του.

Μετά κι απ’ αυτή τη φάση οι φωνές του Γιοβάνοβιτς τσίτωσαν αρκετά τους παίκτες του που βελτίωσαν λίγο την εικόνα τους, ειδικά στις διεκδικήσεις των δεύτερων μπάλων και είχαν τη δική τους πολύ μεγάλη στιγμή με τον Σπόραρ στο 44'. Αν ο Σλοβένος έβρισκε εκεί δίκτυα εκτελώντας μισό μέτρο πιο αριστερά, πιθανότατα θα βλέπαμε άλλο ματς (κι) απ’ τον Παναθηναϊκό, όμως όπως έχω γράψει εκατοντάδες φορές με τα "αν" δεν προχώρησε ποτέ κανείς.

Το ζητούμενο για τους "πράσινους" είναι πως έβγαλαν πολύ μεγάλο άγχος. Αλλά ειλικρινά, όσο κι αν όλοι οι "απέναντι" θα προσπαθήσουν σήμερα να απαξιώσουν (ξανά) την προσπάθεια που κάνει ο Παναθηναϊκός απ’ το ξεκίνημα της σεζόν, προσωπικά το αποδέχομαι και το δικαιολογώ όλο αυτό το άγχος.

Το άγχος του πρωταθλητισμού δεν είναι εύκολο

Για να μην ξεχνάμε τι έχει προηγηθεί τα τελευταία χρόνια, ο Παναθηναϊκός υστερούσε φέτος σε κάτι πολύ βασικό απ’ όλο τον ανταγωνισμό του απέναντι στην ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με το γεγονός πως έχει το 4ο μπάτζετ απ’ τους αντιπάλους του (αν κι αυτό θα... ανατραπεί απ’ το καλοκαίρι κι έπειτα, σε μία κουβέντα που θα γίνει και θα επιβεβαιωθεί σαν έρθει η ώρα...).

Το μεγαλύτερο θέμα του Παναθηναϊκού είχε να κάνει με την έλλειψη παραστάσεων πρωταθλητισμού απέναντι στους άλλους. Ναι, έχει πια παίκτες που έχουν κατακτήσει τίτλους στις προηγούμενες ομάδες (και πολλούς μάλιστα) και στην καριέρα του, όμως αυτό που βιώνει φέτος απ’ την πρώτη Κυριακή της χρονιάς, είναι κάτι που είχε "σβήσει" απ’ το θυμικό του εδώ και 12-13 χρόνια. Μέχρι να έρθει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και να αρχίσει να το αλλάζει όλο αυτό μέρα με τη μέρα, αγώνα με τον αγώνα, προπόνηση με την προπόνηση.

Ο Ολυμπιακός είχε τρεις σερί τίτλους τα τελευταία χρόνια, η ΑΕΚ όταν επέστρεψε απ’ τη Γ' και τη Β' Εθνική, κατέκτησε ένα Κύπελλο αμέσως (2016), ένα πρωτάθλημα (2018) και ήταν διαρκώς ανταγωνιστική, με εξαίρεση την περσινή αποκαρδιωτική σεζόν της. Ο ΠΑΟΚ απ’ το 2017 και μετά, όταν δηλαδή κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο απ’ όσα ακολούθησαν σήκωσε κι ένα πρωτάθλημα και ήταν διαρκώς πολύ ανταγωνιστικός.

Αυτό είναι το πρώτο μέλημά του ενόψει ΠΑΟΚ

Όλοι τους είναι πολύ πιο "ψημένοι" σ’ αυτές τις συνθήκες σε σχέση με τον Παναθηναϊκό κι αυτό, όσο περνούν τα ματς και οι "πράσινοι" έρχονται ολοένα και πιο κοντά στο στόχο τους, μεγαλώνει και την πίεση και το άγχος. Κι αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό κομμάτι στο οποίο πρέπει να επικεντρωθούν οι "πράσινοι" ενόψει των τριών τελευταίων τελικών τους για τον τίτλο με τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό και τον Άρη.

Αν "σπάσει" αυτή η μαύρη 13ετία κι ο Παναθηναϊκός κατακτήσει το εφετινό πρωτάθλημα, του χρόνου τέτοια εποχή μπορεί να κάνουμε μία εντελώς διαφορετική κουβέντα. Μέχρι τότε, ναι, κατανοώ, δικαιολογώ και νιώθω την πίεση όλων στο ποδοσφαιρικό τμήμα του, όσο πλησιάζει το φινάλε. Κι αυτό θα πρέπει να το διαχειριστεί πολύ πιο σωστά κι αποτελεσματικά την Τετάρτη (3/5) στον επόμενο μεγάλο "τελικό" με τον ΠΑΟΚ, που θα πάει αυτή τη φορά και πιο... γεμάτος σε επιλογές και με καλύτερο ηθικό απ’ τη νίκη που έκανε κόντρα στον Άρη. Εφόσον ο Παναθηναϊκός νικήσει όμως, ο τίτλος θα έρθει ακόμη πιο κοντά...

Επιστρέφοντας στα του αγώνα, στο δεύτερο 45λεπτο ο Παναθηναϊκός περιόρισε τα λάθη που έκανε μαζί με τα εύκολα πουλήματα της μπάλας, το ματς έγινε ακόμη πιο physical και γεμάτο επαφές και αντίστοιχα μεγάλους κινδύνους δεν αντιμετώπισαν οι "πράσινοι" πέρα από εκείνο το σουτ του Γαλανόπουλου μέσα απ’ την περιοχή, στο οποίο έβαλε το... τάκλιν της χρονιάς ο Σένκεφελντ.

Οι αλλαγές του τον βοήθησαν πολύ αυτή τη φορά

Οι αλλαγές έδωσαν περισσότερη ένταση και φρεσκάδα στους "πράσινους", με τον Τσόκαϊ να κυνηγάει και να πιέζει πολύ ψηλά τους πάντες και τα πάντα, τον Ιωαννίδη να απασχολεί μόνος του και τους δύο στόπερ της ΑΕΚ και τον Κλεϊνχέισλερ να κάνει το πρώτα πραγματικά "επιδραστικό" παιχνίδι του απ’ την ημέρα που φόρεσε τα "πράσινα" με πολλά κλεψίματα, ωραία ντρίμπλες (σε μία εξ αυτών πήρε την κίτρινη του Βίντα) και καλές τοποθετήσεις στο γήπεδο, προκειμένου να ισορροπήσει όλο το παιχνίδι του Παναθηναϊκού.

Ναι, έχει αρκετά πράγματα που πρέπει να δει ο Γιοβάνοβιτς ενόψει της Τετάρτης με τον ΠΑΟΚ, που θα έρθει με διάθεση για μάχη... αίμα κι άμμο. Ξέρει ο ίδιος πολύ καλύτερα απ’ τον καθένα τι πρέπει να κάνει και θα το κάνει.

Για την ώρα ισχύει για τον Παναθηναϊκό, αυτό που ίσχυε και την πρώτη Κυριακή των εφετινών playoffs και το 0-0 του Παναθηναϊκού στην "OPAP Arena". Όσο περνούν οι αγωνιστικές , να σβήνει ματς, έχοντας όλο τον υπόλοιπο κόσμο από κάτω του στη βαθμολογία. Κι ακόμη είναι και θέλει να το κρατήσει ως την τελευταία Κυριακή...

Δείτε την Game Night: