Είναι πραγματικά συγκλονιστικό το πώς κατάφερε να βγάλει πάλι τα... μάτια του ο Παναθηναϊκός. Και να χάσει... μόνος του χθες (30/1) βράδυ στην Τρίπολη. Με όλο το σεβασμό προς τον Αστέρα και τον εξαιρετικό προπονητή του Άκη Μάντζιο, έναν πραγματικά πολύ καλό κόουτς κι απ’ τα πλέον σοβαρά πρόσωπα που έχουν απομείνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, (κι) αυτό το ματς ο Παναθηναϊκός το έχασε μόνος του και το έκανε απ’ την αρχή ως το τέλος "δώρο" στην ομάδα της Αρκαδίας.

Πρώτα με την ανόητη αποβολή του Κουρμπέλη, που στην πρώτη κίτρινη έδωσε δικαιώματα στον Τζήλο να του τη βγάλει και στη δεύτερη δεν είδε την... μπανανόφλουδα κι έπεσε πάνω της, "κρεμώντας" την ομάδα του από το 33’.

Και σε ένα ματς που πήγαινε ολοταχώς για 0-0, οι "πράσινοι" βρήκαν ακόμη έναν τρόπο για να δεχτούν γκολ από το πουθενά, στη μία και μοναδική ευκαιρία του Αστέρα σ’ όλο το παιχνίδι και να μην πάρουν το παραμικρό απ’ τον αγώνα.

Πρώτη φάση στο 84’ ο Ιωνικός, γκολ με τον Άοσμαν, ο οποίος ήταν ήδη... πλακωμένος με την ομάδα του κι έφυγε μετά από 15 μέρες. Πρώτη (ή μάλλον μία και μοναδική) φάση στη Λεωφόρο ο ΟΦΗ των δέκα παικτών από το 11’, γκολ ο Λάρσον.

Μιάμιση φάση μέχρι το 68’ η ΑΕΚ στην "OPAP Arena", γκολ ο Πινέδα σε ένα γύρισμα που η μπάλα πήγαινε παράλληλα και ο Μπρινιόλι την έβαλε προς τα μέσα. Μηδέν σοβαρές ευκαιρίες για ένα 45λεπτο ο ΠΑΟΚ στον πρώτο προημιτελικό, γκέλα από τον Βαγιαννίδη, γκολ κι 1-0 ο Μπράντον Τόμας, "τούμπα" όλα τα δεδομένα της σειράς.

Αρκετά καλή εκκίνηση, με έλεγχο του αγώνα στην Τρίπολη, "ερασιτεχνική" αποβολή του Κουρμπέλη στο 33’ κι όλα ανάποδα (και) σε αυτό το παιχνίδι. Κι αυτά είναι ορισμένα μόνο απ’ όσα στραβά έχουν συμβεί τον τελευταίο μήνα στα ματς του Παναθηναϊκού, που όσα λάθη δεν έκανε σε έναν γύρο πρωταθλήματος, τα έκανε σε ένα μήνα.

Δεν είναι μόνο "θέμα" του ενός, αλλά όλων

Δεν είναι όμως μόνο θέμα του Κουρμπέλη ή του ενός ή του άλλου παίκτη. Του Κουρμπέλη ήταν απλώς το πιο πρόσφατο και "χτυπάει" ακόμη πιο άσχημα διότι είναι ο αρχηγός κι ένας απ’ τους πλέον έμπειρους παίκτες της ομάδας.

Χθες ήταν αυτός, προχθές κάποιος άλλος, όλοι μαζί νικούν, όλοι μαζί χάνουν... Το "θέμα" δεν είναι του ενός, αλλά συνολικό στον Παναθηναϊκό, που πάνω απ’ όλα έχει χάσει το χαρακτήρα, την αυτοπεποίθησή του και τα "κότσια" του σ’ αυτόν τον "μαύρο" Γενάρη.

Καθόμαστε και συζητάμε -και σωστά το κάνουμε όλο αυτό εδώ και μέρες- για τις μεταγραφές που δεν έγιναν στην ώρα τους και στο εύρος που θα έπρεπε (λίγες ώρες πριν κλείσει το "παράθυρο"), την τεράστια καθυστέρηση και το κόστος που είχε όλο αυτό αγωνιστικά στον Παναθηναϊκό. Είναι όμως (μόνο) θέμα μεταγραφών;

Χθες δηλαδή χρειαζόταν μόνο μία μεταγραφή ή δύο ακόμα για να αλλάξει όλο το έργο; Συγγνώμη, αλλά χθες να πάρει αυτό το ματς το "τριφύλλι" χθες βράδυ στην Τρίπολη δεν χρειαζόταν κάτι περισσότερο απ’ αυτό που έκανε στους "Ζωσιμάδες", στο μοναδικό ματς σ’ όλη αυτή τη σειρά κάκιστων εμφανίσεων που η απόδοσή του μέσα στο γήπεδο, ήταν επιπέδου α’ γύρου.

Το ματς ήταν κανονικά copy-paste "Ζωσιμάδες"

Copy-paste ήταν το συγκεκριμένο ματς στο "Θ. Κολοκοτρώνης", όμως πληρώθηκε πρώτα απ’ όλα η νωχελικότητα με την οποία πήγαν οι "πράσινοι" στις τελικές προσπάθειες και στις τέσσερις φορές που "πάτησαν" στην περιοχή του Αστέρα και τα... βραχυκύκλωσε όλα η αποβολή του Κουρμπέλη.

Δεν γίνεται ο Παλάσιος που θαύμασε όλος ο κόσμος πέρσι να μην έχει το καθαρό μυαλό να εκτελέσει με τη μία και να πηγαίνει πάλι για κοντρόλ σε μία περιοχή όπου βρίσκονται άλλα δέκα κορμιά.

Δεν μπορεί να μην μπορεί Σπόραρ να "μπει" σωστά στη φάση για να απειλήσει και να εκτελέσει και να γίνονται μάγκες όλοι οι στόπερ απέναντί του. Δεν είναι "παιδάκι", παίκτης των 160 γκολ στην καριέρα του και των 5 πρωταθλημάτων σε 4 διαφορετικές χώρες είναι ο Σλοβένος, για να περνάει σαν απλή καταγραφή στο φύλλο αγώνος...

Ανεπάρκεια στη διαχείριση της πίεσης

Τα πάντα ξεκινούν και τελειώνουν στο θέμα της ψυχολογίας. Εκεί όπου ο Παναθηναϊκός αποδείχθηκε (για την ώρα) ανεπαρκής στο να διαχειριστεί την πίεση που του δημιουργήθηκε μετά το πρώτο στραβό αποτέλεσμα.

Κι όταν άρχισαν να στραβώνουν κι όλα τα δεδομένα στα παιχνίδια του, όπου έγιναν όλα τα πιθανά κι απίθανα, οι παίκτες του λύγισαν στο βάρος και στην πίεση που πολλαπλασιάστηκε. Και μια και δυο και τρεις φορές. Και το +8, έγινε μέσα σε λίγα παιχνίδια -2.

Δεν είναι (μόνο) θέμα μεταγραφών. Χάθηκαν ακόμη και οι βασικές αρχές και οι... εργοστασιακές ρυθμίσεις στο παιχνίδι όλης της ομάδας και το πρόβλημα γιγαντώθηκε, διότι δεν προετοιμάστηκε η ομάδα, όπως θα έπρεπε να προετοιμαστεί (και) γι’ αυτό το "κακό" σενάριο. Κι αυτή η ευθύνη βαραίνει πρώτα απ’ όλα τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Περισσότερο ίσως κι απ’ τις καθυστερημένες (για άλλη μία φορά) μεταγραφικές κινήσεις...

Για κάποιους ισχύει μόνο το "στις χαρές"

Όποιος βεβαίως θέλει να τα ισοπεδώσει όλα, ιδού... πεδίον δόξης λαμπρόν. Εδώ υπήρχε η απόλυτη αμφισβήτηση, όταν ο Παναθηναϊκός έκανε σερί νίκες, δεν θα υπάρξει τώρα η απαξίωση που βρέθηκε στο -2, έχοντας χάσει το προβάδισμα που απέκτησε; Βούτυρο στο... ψωμί πολλών.

Το να "χαίρονται" και να το ευχαριστιούνται βεβαίως όλο αυτό, ακόμη κι ορισμένοι φίλοι (κι όχι μόνο) του Παναθηναϊκού, βουτηγμένοι στην εγωπάθεια του "εμειςσαςταλεγαμε", μόνο και μόνο για να νιώσουν "ξεχωριστοί", είναι κάτι που προσωπικά με... ξεπερνάει.

Οι ίδιοι που έβαζαν ότι βύσμα είχαν για να βρουν εισιτήριο στα ματς της Λεωφόρου, μόνο και μόνο για να βγάλουν μία selfie στη Λεωφόρο, κάποιοι που έτρεχαν... στα μπουζούκια μόνο και μόνο για να βγάλουν φωτό με την κούπα του Κυπέλλου, τώρα τη... βρίσκουν και "ηδονίζονται" με τις γκέλες και τον... ξεροκέφαλο Ιβάν.

Προφανώς στη δική τους περίπτωση, ισχύει μόνο το "στις χαρές". Και το "και στις λύπες μαζί" μάλλον δεν το έχουν ακούσει ποτέ ως συνέχεια στο σύνθημα ή δεν τους απασχόλησε ποτέ σοβαρά. Όπως νιώθει κανείς...

Οι πραγματικές ευθύνες Ιβάν και διοίκησης

Σαφώς και δεν είναι άμοιρος μεγάλων ευθυνών ο Γιοβάνοβιτς. Όχι μόνο για την καθυστέρηση στις μεταγραφές, αλλά κυρίως γιατί έπρεπε να έχει εναλλακτικά σχέδια για όλα, ιδίως όταν τα πράγματα θα άρχιζαν κάποια στιγμή να στραβώνουν. Και γιατί δεν μπορεί -για την ώρα- να "επαναφέρει" τους παίκτες του και αγωνιστικά και πνευματικά...

Σαφώς και έχει μεγάλες ευθύνες η διοίκηση για το κομμάτι της οργάνωσης και της εκτέλεσης κάθε φορά του μεταγραφικού σχεδιασμού μαζί με τον προπονητή. Όχι πλέον εδώ και μία διετία σε θέμα χρημάτων, όσο σε θέμα ταχύτητας και καλύτερου μηχανισμού όλης της διαδικασίας.

Σαφώς κι έχουν μεγάλες ευθύνες όλοι οι παίκτες, γιατί ξαναλέω, όλοι μαζί κερδίσουν κι όλοι μαζί χάνουν. Κι όλοι μαζί οφείλουν πρώτα απ’ όλα στους εαυτούς τους και στην προσπάθεια που έχουν κάνει ως τώρα, να συνέλθουν, να ξαναβρούν την αυτοκυριαρχία τους και τη "φλόγα" στο μυαλό και στο βλέμμα τους για να προσπαθήσουν να το "γυρίσουν" όλο αυτό.

Ειδικά τώρα, όπου ο ανταγωνισμός τους δεν τους υπολογίζει και θεωρεί πως έχουν τεθεί πια... νοκ-άουτ. Ας βάλουν το κεφάλι κάτω, χωρίς πολλά λόγια κι ας προσπαθήσουν να το "γυρίσουν". Δεν έχουν πια άλλο δρόμο...