Η ολοκλήρωση της πρώτης (μετά την επιστροφή του Ζέκα) καλοκαιρινής μεταγραφής του Παναθηναϊκού και η έλευση του Φίλιπ Μλαντένοβιτς, ίσως και να μην πήρε το credit που θα άξιζε σαν κίνηση συνολικά. Κι αυτό που πιθανότατα θα έπαιρνε, αν την έκανε μία απ’ τις ομάδες του άμεσου ανταγωνισμού των πράσινων.

Κατανοώ πως υπάρχει ένα μόνιμο άγχος και μία έντονη αμφιβολία πέριξ του οργανισμού του Παναθηναϊκού για το αν θα πάρει εγκαίρως τους παίκτες που χρειάζεται, αν θα καλυφθούν επαρκώς και ποιοτικά όλα τα διαπιστωμένα κενά της ομάδας, αν θα μπουν από νωρίς οι νέοι παίκτες για να είναι διαθέσιμοι απ’ τα πρώτα ματς των προκριματικών του Champions League.

Διόλου αδικαιολόγητα τα παραπάνω με βάση τα όσα έχουν προηγηθεί -ειδικά την τελευταία διετία- ως προς τους χρόνους υλοποίησης των μεταγραφών κι ως προς την πλήρη κάλυψη των αναγκών της ομάδας.

Από την άλλη όμως, στο δικό μου μυαλό, χρειάζεται ισορροπία. Εγρήγορση, πολύ πιο γρήγοροι χρόνοι εκτέλεσης, αλλά όχι αφορισμοί και ισοπέδωση.

Ο Παναθηναϊκός δεν είναι πλέον στο καλοκαίρι του 2021, όπου έπρεπε να χτίσει απ’ την αρχή μία καινούργια ομάδα, έχοντας νέο προπονητή κι ένα νέο πρότζεκτ που χρειαζόταν το χρόνο του για να αρχίσει να αναπτύσσεται.

Είναι πια στο καλοκαίρι του 2023, έχει έναν πολύ ισχυρό "κορμό" ο οποίος τον έφτασε ένα βήμα απ’ την κατάκτηση του πρωταθλήματος (τίτλο που έχασε κι από δικά του λάθη κι επειδή δεν μπόρεσε να βρει παρασκηνιακά "αντίδοτα" και γιατί εξαναγκάστηκε να δώσει το πιο κρίσιμο παιχνίδι του με 17 κρούσματα Covid-19) κι αυτό που χρειάζεται είναι 4-5 προσθήκες που θα βοηθήσουν όλο το πρότζεκτ να πάει ένα βήμα παραπέρα.

Να μπει σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης και να μπορέσει, όχι να διεκδικήσει, αλλά να κατακτήσει τον τίτλο, όπως σωστά έχει οριοθετηθεί ως βασικός στόχος (μαζί με την Ευρώπη) για τη νέα σεζόν.

Value for money κίνηση για τρεις λόγους

Η μεταγραφή του Μλαντένοβιτς είναι προς αυτή την κατεύθυνση και δείχνει σε μεγάλο βαθμό το μονοπάτι της εφετινής ενίσχυσης του Παναθηναϊκού. Και ήταν μία πραγματικά value for money κίνηση, με έναν παίκτη που:

1. Αναβαθμίζει συνολικά την ποιότητα και τις επιλογές στην αριστερή πλευρά του "τριφυλλιού", φέρνοντας επιπλέον εμπειρία, παραστάσεις υψηλού επιπέδου, know how πρωταθλητισμού (11 τίτλους έχει στην καριέρα του ο Σέρβος) και αριθμούς σε δημιουργία, γκολ κι ασίστ που δεν είχε ο Παναθηναϊκός την περασμένη σεζόν απ’ τα άκρα του. Ιδίως απ’ την στιγμή που τραυματίστηκε ο Αϊτόρ κι επηρεάστηκε και η απόδοση του Χουάνκαρ.
2. Προσφέρει ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα και ικανότητα στο ένας εναντίον ενός και τη δυνατότητα στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς να αρχίσει να προσθέτει κι άλλα αγωνιστικά χαρακτηριστικά στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, ακόμα και σε σχηματισμούς με τριάδα στην άμυνα, στους οποίους ο Μλαντένοβιτς έχει μάθει να παίζει καλύπτοντας όλη την πλευρά.
3. Κόστισε ελάχιστα στο "τριφύλλι", που έκανε μία πολύ safe επένδυση, καθότι ήταν ελεύθερος και πληρώθηκε μόνο το συμβόλαιό του για την επόμενη διετία (420.000 ευρώ ετησίως δίχως τα μπόνους στόχων και συμμετοχών).

Συνολικά το πακέτο των προϋποθέσεων και των συνθηκών κάτω απ’ τις οποίες έγινε η μεταγραφή του 32χρονου Σέρβου, αλλά και το background που τον συνοδεύει ήταν σχεδόν ιδανικό, διότι αν το δούμε και λίγο πιο "βαθιά" δεν υπήρχαν εκεί έξω πολλές τέτοιες περιπτώσεις στην αγορά με το συγκεκριμένο status.

Άρα ήταν όντως μία πολύ καλή επιλογή, η οποία μένει να αποδειχθεί βεβαίως στο γήπεδο, όμως οι προϋποθέσεις που υπήρχαν για να γίνει η συγκεκριμένη κίνηση ήταν σε σωστή βάση.

Κινήσεις που θα "σηκώσουν" όλη την ομάδα

Σαφώς και δεν αλλάζει τη... ζωή του Παναθηναϊκού (μόνο) η συγκεκριμένη μεταγραφή, όμως (το τονίζω ξανά) δείχνει τη σωστή κατεύθυνση. Κι αυτό που θα πρέπει να κατανοήσουμε όλοι (μας), είναι πως οι 4-5-6 κινήσεις που θα γίνουν αυτό το καλοκαίρι πρέπει να έχουν γνώμονα τρία πράγματα:

• Να ανεβάσουν το ποιοτικό επίπεδο της ομάδας στις θέσεις της ενδεκάδας όπου εμφανίστηκε ελλειμματικός και το πλήρωσε (ιδίως στο φίνις της σεζόν).
• Να κάνουν οι νέοι παίκτες τον Παναθηναϊκό πιο απρόβλεπτο, ελκυστικό κι αποτελεσματικό μεσοεπιθετικά, προσθέτοντας νέα στοιχεία στο παιχνίδι του και βελτιώνοντας τα υπάρχοντα προτερήματά του.
• Να "σηκώσουν" αγωνιστικά την ομάδα και να "τραβήξουν" προς τα μπροστά κι όλους τους υπόλοιπους, διότι κι ο κορμός και η μαγιά υπάρχει.

Η μεταγραφή του Μλαντένοβιτς θα κάνει δεδομένα καλύτερο τον Χουάνκαρ. Ο κεντρικός χαφ που θα αποκτηθεί στο "6-8" θα πρέπει να έχει πολύ πιο πλήρες αγωνιστικό πακέτο απ’ τον Κουρμπέλη και να γεμίζει τον άξονα της μεσαίας γραμμής.

Προσφέροντας σταδιακά στον Ρουμπέν τη δυνατότητα να έρχεται πιο συχνά απ’ τον πάγκο και να έχει περισσότερα ποιοτικά λεπτά μέσα στο γήπεδο, δίχως να χρειάζεται... μπουκάλες οξυγόνου απ’ τη non-stop παρουσία του στην ενδεκάδα.

Η απόκτηση ενός μεσοεπιθετικού κλάσης στο "8-10" -είτε θα είναι ο Λινγκρ, είτε κάποιος άλλος παίκτης αντίστοιχων χαρακτηριστικών- θα (πρέπει να) δώσει επιπλέον ποιότητα κι επιλογές στη δημιουργία και την εκτέλεση, μοιράζοντας το βάρος επιθετικά και κάνοντας την ομάδα πολύ πιο απρόβλεπτη.

Ο ένας στόπερ κι ο κεντρικός χαφ στην Αυστρία

Οι δύο στόπερ που θα αποκτηθούν θα πρέπει να πάνε σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο (με ασφάλεια επιλογών στις ενδεχόμενες απουσίες κατά τη διάρκεια της χρονιάς) μία αμυντική γραμμή που ήταν ήδη η καλύτερη της Super League.

Η απόκτηση ενός πολύ πιο επιθετικογενούς δεξιού μπακ, θα (πρέπει να) προσφέρει τη δυνατότητα στον Παναθηναϊκό να εξελίξει και να ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο το παιχνίδι του (και) απ’ τις πτέρυγες.

Είναι κατανοητή η αγωνία, ακόμα και η αμφισβήτηση ως ένα βαθμό για το πώς θα κινηθεί ο Παναθηναϊκός (και) σ’ αυτό το μεταγραφικό "παράθυρο".

Ωστόσο, επειδή τούτη τη φορά τόσο ο Γιοβάνοβιτς, όσο και οι πράσινοι συνολικά γνωρίζουν πολύ πιο εξειδικευμένα και το τι χρειάζονται και πότε ακριβώς το χρειάζονται, η όλη διαδικασία θα κινηθεί πιο γρήγορα.

Ήδη γίνονται πολλά πράγματα που δεν βγαίνουν προς τα έξω. Και στο επόμενο 15ήμερο θα υπάρξουν εξελίξεις και στο θέμα του στόπερ και σε αυτό του κεντρικού μέσου, με στόχο να είναι (και) οι συγκεκριμένοι νέοι παίκτες στο Μπαντ Έρλαχ της Αυστρίας...