Το πρώτο Κύπελλο στην ιστορία της και το πρώτο τρόπαιο γενικά μετά από έντεκα χρόνια πανηγύρισε η ΑΕΚ. Μάλιστα, το έφερε έτσι η μοίρα ώστε να το κατακτήσει απέναντι στην Ρόγκα και την Παπαφωτίου οι οποίες έπαιζαν στην Ένωση όταν εκείνη πανηγύρισε το τελευταίο της τρόπαιο το 2012.

Η ΑΕΚ έφτασε στην κατάκτηση του Κυπέλλου απόλυτα φυσιολογικά σύμφωνα με την εικόνα που είχαν οι ομάδες πριν από τη διεξαγωγή του Final Four αφού αυτή τη στιγμή είναι στην καλύτερη κατάσταση από όλες τις αντιπάλους της.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα γίνει όταν θα κριθεί ο τίτλος του πρωταθλήματος, ωστόσο τώρα η ΑΕΚ είναι ένα σκαλί πάνω από τους υπόλοιπους τρεις.

Ο άνθρωπος που την μεταμόρφωσε

Ας δούμε όμως καλύτερα όσα συνέβησαν στον τελικό. Η ΑΕΚ από την ημέρα που ανέλαβε ο Γιουνούς Οτσάλ απέκτησε ξεκάθαρους ρόλους στο παιχνίδι της.

Ο Τούρκους παίρνει ό,τι καλύτερο μπορεί από κάθε παίκτρια. Έτσι όπως έχει δομηθεί η ΑΕΚ υπάρχουν παίκτριες κλειδιά που κάνουν δουλειά η οποία δεν φαίνεται τόσο.

Το δίδυμο των Νίζετιχ και Αρτακιανού κρατά όλη την υποδοχή βγάζοντας εκτός γηπέδου ουσιαστικά την Καλντερόν. Η Κουβανή μαζί με την Κουβανή μαζί με την συμπατριώτισσά της, Γκισέλ Σίλβα, έχουν το μεγαλύτερο βάρος της επίθεσης.

Όταν οι δύο πρώτες κρατούν την υποδοχή τότε η ζωή της Λαμπρινής Κωνσταντινίδου γίνεται πιο εύκολη. Το είχαμε γράψει και πέρσι. Η Ελληνίδα πασαδόρος στα 26 της χρόνια έχει ανέβει επίπεδο και με το γρήγορο παιχνίδι της μπορεί να δώσει άλλη ποιότητα στην ομάδα της και να βοηθήσει τη ζωή των δύο Κουβανών.

Φυσικά, δεν πρέπει να βγάζουμε από την εξίσωση και τις δύο κεντρικές (Καλαντάτζε και Κουλίκοβα) οι οποίες βοηθούν ποικιλοτρόπως.

Το κλειδί από την Αργεντινή

Εκείνη που έδωσε μεγάλη παράσταση στον τελικό και απόλυτα δίκαια πήρε τον τίτλο της MVP ήταν η Γιαμίλα Νίζετιχ. Η ακραία από την Αργεντινή ήταν συγκλονιστική.

Κράτησε την υποδοχή έχοντας υψηλά ποσοστά, πήρε δύο άσους, είχε δύο μπλοκ και παρά το γεγονός ότι το ποσοστό της στην επίθεση δεν ήταν τόσο καλό (11/38) βοήθησε σε κρίσιμα σημεία.

Επιπρόσθετα μαζί με την Αρτακιανού πέρα από την υποδοχή, έκαναν σπουδαία δουλειά και στην άμυνα. Η 34χρονη ακραία ήταν συνολικά εξαιρετική και επιβεβαίωσε στο έπακρο το πλούσιο βιογραφικό της δικαιώνοντας όσους την επέλεξαν για να έρθει στην ΑΕΚ.

Η αρνητική Ανάε και η διαφορά με πέρσι

Πάμε τώρα και στον ηττημένο Παναθηναϊκό. Οι πράσινες δεν μπόρεσαν να πάρουν το δεύτερο διαδοχικό τίτλο τους. Ουσιαστικά, αν εξαιρέσει κανείς τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό κόντρα σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ έχουν ακριβώς το ίδιο πρόβλημα.

Όταν η Ανάε παίζει καλά τότε οι πράσινες είναι εξαιρετικές, όταν η Αμερικανίδα δεν το κάνει υπάρχει θέμα. Προς Θεού δεν είναι κακή παίκτρια η Ανάε, ούτε πρέπει να πέφτει πάνω της όλο το βάρος. Ωστόσο, μέχρι στιγμής παρουσιάζει μεγάλη αστάθεια στην απόδοσή της ακόμα και κατά τη διάρκεια ενός σετ δείχνοντας ότι είναι παίκτρια ψυχολογίας.

Ίσως στα playoffs δούμε τον Γιάννη Καλμαζίδη να επιλέγει ένα σχήμα ανάλογο με εκείνο της ΑΕΚ κρύβοντας την Αμερικανίδα στην υποδοχή με τις Ρόγκα και Γκρόθες να παίρνουν όλη την πίσω ζώνη.

Εδώ είναι ευκαιρία να σταθώ και σε κάτι άλλο. Αυτή είναι και η βασική διαφορά του Παναθηναϊκού σε σχέση με πέρσι. Στη θέση της Ανάε οι πράσινες είχαν την Εύα Χαντάβα η οποία μπορεί και εκείνη να είχε τα θέματά της στην υποδοχή ωστόσο επιθετικά ήταν πάντα εκεί ειδικά στα κρίσιμα παιχνίδια.

Αν κάτι πρέπει να κρατήσει ο Παναθηναϊκός από αυτόν τον τελικό είναι η εμφάνιση της Χατζηευστρατιάδου. Η Ελληνίδα κεντρική έκανε μεγάλο ματς κάτι που αποτυπώνουν οι 13 πόντοι που πήρε έχοντας μάλιστα και πέντε μπλοκ.