Η κατάρρευση της ΑΕΚ προκαλεί επιπλέον ανησυχία για αντίπαλους με ανάλογα στοιχεία

Ήταν ένα πολύ συναρπαστικό ματς, μας βοήθησε να παρακολουθήσουμε και να μάθουμε παίκτες με πολύ χαμηλό market value αλλά με τεράστια έφεση στο πως παίζεται το μοντέρνο ποδόσφαιρο.

Αν δεν ήταν κάποιος ΑΕΚ να για να ζει το παιχνίδι με το άγχος του αποτελέσματος, σίγουρα θα είδε -επί παραδείγματι- με πολλή μεγαλύτερη συμπάθεια από τον μέσο Ενωσίτη τον 24χρονο Ρώσο εξτρέμ Νικίτα Ιοσίφοβ να “σμπαραλιάζει” διαρκώς την άμυνα των φιλοξενούμενων.

Αν ήταν κάποιος πιο επώνυμος, ο Πήλιος το δίχως άλλο θα ζητούσε τη φανέλα του για όσα βίωσε στη Σλοβενία, σε έναν απόλυτο “ένας εναντίον ενός” εφιάλτη στο αριστερό άκρο της άμυνας, που ασφαλώς δεν ήταν και ο μοναδικός. Τα ίδια αντιμετώπιζε και ο Ρότα στην απέναντι πλευρά.

Όλοι τους υστέρησαν, όλοι τους ήταν μία, δύο ή και τρεις ταχύτητες πίσω από τους παίκτες της Κίελτσε, μα πιο ντεφορμέ στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν ο προπονητής καθώς το σχήμα με το οποίο παρουσίασε την ΑΕΚ, πέταξε λευκή πετσέτα παρότι προηγήθηκε στο σκορ!

Προφανώς, δικαίωμα στο λάθος διάβασμα ενός αγώνα έχει και ο Νίκολιτς, απλά το συγκεκριμένο ήταν τέτοιο που δεν διορθωνόταν ούτε μέσα από τις αλλαγές, όπως το είχε πετύχει στο πρόσφατο παρελθόν.

Όχι απλώς δεν του βγήκε το αρχικό σχέδιο, τουναντίον με αυτό η ομάδα εξαναγκάστηκε σε έναν απολύτως παθητικό ρόλο ανημποριάς, ταλαιπωρίας και παρακολούθησης των ορέξεων που είχαν οι ποδοσφαιριστές της σλοβενικής ομάδας, “ζωγραφίζοντας” εντός και εκτός περιοχής της Ένωσης.

Ο Γκρούγιτς είχε 3-4 καλές τοποθετήσεις για να κόψει μπάλες μέσα στην περιοχή, όμως απέναντι σε μια μεσαία γραμμή που δεν σταματούσε να τρέχει και να συνδυάζεται με ταχύτητα και πλουραλισμό, έμοιαζε περισσότερο με παρατηρητή παρά ενεργό παίκτη. Η εμπιστοσύνη του Νίκολιτς για στο συγκεκριμένο παιχνίδι, σίγουρα δεν τον δικαίωσε.

Όταν μπήκε ο Μάνταλος

Η ΑΕΚ ήταν μια ομάδα αργή, προβλέψιμη και φοβισμένη, αναρωτιέμαι γιατί τέτοιο δέος απέναντι στην Τσέλιε, όπως και ποιοι είναι οι λόγοι για την τόσο εμφανή έλλειψη ενέργειας.

Πάντοτε αργοπορημένοι στις μονομαχίες, στις αλληλοκαλύψεις, στις δεύτερες μπάλες, σε όλα. Ένα αγωνιστικό Βατερλό που πρέπει να θορυβήσει αλλά κυρίως, πρέπει να εξηγηθεί και να αιτιολογηθεί εσωτερικά γιατί δεν έμοιαζε μέσα από την εξέλιξη του αγώνα με κάτι συγκυριακό.

Ο αρχηγός της ΑΕΚ κάπως σουλούπωσε την κατάσταση, κράτησε μπάλα, έβγαλε 3-4 πολύ αξιόλογες πάσες, όμως πέραν του συγκινητικού Γιόβιτς που κέρδισε μόλις μία κίτρινη κάρτα από τις τουλάχιστον τρεις που θα έπρεπε να είχαν δει οι στόπερ της Τσέλιε και κατά –πολύ σπάνια όμως- διαστήματα τον Κουτέσα, ουδείς άλλος κατάφερε να μπει σοβαρά στο νόημα του αγώνα.

Ο Νίκολιτς ανησύχησε με όσα είδε, για το λόγο αυτό άλλωστε κράτησε τους παίκτες στα αποδυτήρια μετά το τέλος του αγώνα, ψάχνοντας να καταλάβει τι ακριβώς συνέβη. Προφανώς το θέμα ήταν συνολικό, από το πώς η ομάδα παρουσιάστηκε έως το πώς υπηρέτησε ό,τι τέλος πάντων είχε συζητηθεί πριν από την αναμέτρηση, όμως το σοκ ήταν όντως μεγάλο για να περάσει έτσι.

Πέραν της δυσκολίας να ακολουθήσει τον ρυθμό του αγώνα, η ΑΕΚ έδειχνε μονίμως άνευρη και αργή, αντιμετώπισε τεράστιο πρόβλημα κόντρα στο ανηλεές τρέξιμο και την ταχύτητα των παικτών του Τσέλιε και αν μη τι άλλο πρέπει να προβληματιστεί για όλα όσα θα αντιμετωπίσει από ομάδες τέτοιου στυλ.

Σε πρώτη φάση, ωστόσο, πρέπει αμέσως να το αφήσει πίσω της και να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να πάρει το ματς με την Κηφισιά. Η πρώτη ήττα μετά από 14 επίσημα ματς δεν είναι από μόνο του κάτι ανησυχητικό, θα γίνει ωστόσο τέτοιο αν υπάρξει και δεύτερη. Και όπως η ΑΕΚ εμφανίστηκε στη Σλοβενία, έχοντας πλέον επιπλέον κόπωση και μικρό διάστημα αποφόρτισης, είναι για να τη φοβάσαι…