Η Βούλτεψη ανακρίνει τον Σαμαρά

Η δημοσιογραφία είναι η τέταρτη εξουσία. Που ελέγχει τις άλλες τρεις. Στη θεωρία. Στην πράξη κάνει θελήματα. Στην θεωρία ελέγχει την εξουσία. Στην πραγματικότητα κάνει χρέη υπηρέτριας. Είτε έχει να κάνει με την πολιτική, είτε με το κωλοποδόσφαιρο. Είτε έχει να κάνει με τα μνημόνια και τις ζωές των Ελλήνων, είτε με τους Ολυμπιακούς, τους Παναθηναϊκούς και τους ΑΕΚτζήδες.

Εξουσία οι μεν, εξουσία και οι δε. Κι αν ο Χρήστος Κώνστας, ο Πρετεντέρης κι ο Ρογκάκος ενοχλούν τον τηλεθεατή, οι Πρετεντέρηδες της αθλητικής δημοσιογραφίας, περνάνε άβρεχτοι.

Είτε πρόκειται για τους κορυφαίους τους είδους, που μόνο καλές κουβέντες έχουν να λένε προς κάθε κατεύθυνση, είτε για νεαρούς ρεπόρτερς που παλεύουν για την επιβίωση. Παρακολουθείς συνέντευξη του Φερνάντο Σάντος και είναι σαν να απευθύνεται στον Αντώνη Σαμαρά, η Σοφία Βούλτεψη.

Διαβάζεις ρεπορτάζ από την προετοιμασία του Παναθηναϊκού και είναι σαν να δίνει ανταπόκριση από την περιοδεία του Αλέξη Τσίπρα στην Ευρώπη ο Πάνος Σκουρλέτης:

“Ο Γιάννης Αναστασίου αποτελεί τον ιδανικό τύπο προπονητή, για κάθε ομάδα, όσον αφορά τη συμπεριφορά του απέναντι στους ποδοσφαιριστές. Όπου πρέπει είναι χαλαρός και πρόσχαρος με τους παίκτες του. Όπου πρέπει, όμως, γίνεται αυστηρός και βάζει τις φωνές”.

Όποιος βρει ανάλογο κείμενο σε κάποια ευρωπαϊκή εφημερίδα για τον σερ Άλεξ ή για τον Σπέσιαλ Ουάν, κερδίζει χρυσόν ωρολόγιον. Σε περισπούδαστο σχόλιο σχετικά με την μεταγραφή του Αμπιντάλ στον Ολυμπιακό, γράφτηκαν μεταξύ άλλων τα εξής:

“ Στο ματς με την Γιουνάιτεντ στο Όλντ Τράφορντ, ο Μαρκάνο είχε λιγοψυχήσει. Κάτι που δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί με τον Αμπιντάλ”.

Έτσι πάει. Αφού σου λέει νίκησε τον καρκίνο (και μπράβο του) θα κωλώσει απέναντι στον αντίπαλο σέντερ φορ; Μια μπουκιά θα τον κάνει. Στην ΑΕΚ και για αυτή τη σεζόν δεν θα έχουν αγωνιστικά προβλήματα. Υπάρχει, όμως, το μείζον θέμα του γηπέδου. Κι ειδικότερα ο νέος Δήμαρχος που δεν κάθεται με τίποτα φρόνιμος. Κάθε αναφορά, λοιπόν, σε σχετική πρωτοβουλία του Δημάρχου, έχει πάντα τον ίδιο πρόλογο:

“… Συνεχίζει να προκαλεί ο Χάρης Βασιλόπουλος”. Όποιος δηλαδή έχει την άποψη να χτίσει η ΑΕΚ το γήπεδο της στο δικό της οικόπεδο, χωρίς να πάρει, ούτε ένα στρέμμα από το άλσος είναι προκλητικός. Έστω κι αν πρόκειται για τον επόμενο Δήμαρχο που και προεκλογικά είχε αυτές ακριβώς τις απόψεις.

Δεν έχει το αλάθητο του Πάπα

Αυτά είναι μερικά πρόχειρα παραδείγματα της δημοσιογραφικής καθημερινότητας. Που ότι αντικείμενο κι αν έχει κάθε φορά εκφράζεται με τον ίδιο αβανταδόρικο τρόπο. Ουδείς αμφισβητεί πχ ότι ο Φερνάντο Σάντος επέτυχε απόλυτα στο έργο του σαν ομοσπονδιακός προπονητής. Αυτό, όμως, συμβαίνει ότι διεκδικεί το αλάθητο του Πάπα; ότι θα συνιστά ιεροσυλία αν κάποιος αμφισβητεί έστω και μια επιλογή του;

Δύο συνεντεύξεις έδωσε μετά το τέλος του Μουντιάλ και στις δύο είχες την εντύπωση, ότι άκουγες τη Σοφία Βούλτεψη να απευθύνεται στον Αντώνη Σαμαρά “κύριε Σάντος, έχετε κάποιο πρόβλημα με τους ποδοσφαιριστές σας;

Αυτή ήταν η πρώτη “αυθόρμητη” ερώτηση στη μια συνέντευξη. Η πρώτη ερώτηση στην άλλη ερώτηση ήταν σαν να την έκανε ο ίδιος δημοσιογράφος: “κύριε Σάντος, είσαστε ευχαριστημένος από την απόδοση των ποδοσφαιριστών σας”; Τι θα μπορούσε πχ να ρωτήσει ένας κανονικός δημοσιογράφος; Πολλά και διάφορα: όπως πχ αν μετάνοιωσε για κάποια από τις επιλογές του στα τέσσερα παιχνίδια της Βραζιλίας.

Αν τώρα που τέλειωσε το τουρνουά, νομίζει ότι έκανε κάποιο λάθος σχετικά με την επιλογή των 23ων της αποστολής. Αν θεωρεί σαν φυσιολογικό να μην πάρει η ομάδα έστω ένα γκολ από τους δύο κεντρικούς κυνηγούς. Αν θεωρεί φυσιολογικό να μη ξεκινήσει κανένας σαν βασικός στα δυο τελευταία ματς.

Μια-δύο έστω ερωτήσεις ουσίας σχετικά με την εικόνα της ομάδας. Αν κάτι πήγε στραβά κι αν κάτι άλλο θα μπορούσε να είχε πάει καλύτερα.

Δεν είναι κάτι το καινούργιο αυτό. Κάπως έτσι ήταν ανέκαθεν η δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Όσο πάει όμως και χειροτερεύει. Η κρίση έχει χειροτερέψει κατά πολύ την κατάσταση. Οι δημοσιογράφοι είναι και νιώθουν ανασφαλείς. Το μέλλον είναι αβέβαιο. Το παρόν με λίγα λεφτά με μεγάλες καθυστερήσεις στις πληρωμές ή και με δωρεάν εργασία. Όταν ο δημοσιογράφος είναι και νιώθει ευάλωτος, θα κάνει ακόμα μεγαλύτερες υποχωρήσεις. Αν κάποτε χρησιμοποιούσε τη δύναμη του για να κάνει αβάντες, τώρα τις κάνει λόγω αδυναμίας. Αν στο παρελθόν έκανε τον δύσκολο για να ανεβάσει το κασέ, σήμερα είναι εύκολος και πρόθυμος. Για να είναι αρεστός.

(Και ένα τραγούδι…. Το “Μπότοφ οφ δε γουόρλντ” του Τομ Γουέιτς)