Η καλύτερη χειρότερη ατομική εμφάνιση, το σκουλήκι κι ο αλύγιστος Ολυμπιακός

Το πρώτο ματς της σειράς, ήταν παράσταση για έναν ρόλο. Το δεύτερο, ήταν μία εντελώς διαφορετική ιστορία, στο τέλος όμως ένα ήταν το συμπέρασμα.

Ο Ολυμπιακός, αυτή την περίοδο της σεζόν, είναι έτοιμος, είναι γεμάτος, είναι σκληρός και πάνω απ’ όλα, είναι αλύγιστος. Έκανε το 2-0 στη σειρά των playoffs της EuroLeague και πηγαίνει στη Μαδρίτη για να καθαρίσει. Αυτό κοιτάζουν οι άνθρωποί του, με στόχο την νίκη που θα στείλει τους Πειραιώτες στο τέταρτο συνεχόμενο Final Four και τίποτε άλλο.

Το Άμπου Ντάμπι φαίνεται στον ορίζοντα, η δουλειά όμως δεν έχει τελειώσει. Και η Ρεάλ έδειξε το βράδυ της Παρασκευής (25/4) ότι θα πουλήσει ακριβά το τομάρι της. Με όλα τα δεδομένα προβλήματά της, με όλη την πίεση που ετοιμάζεται να την συνθλίψει, δεν έχει πλέον πολλά να χάσει και το τρίτο παιχνίδι της σειράς θα είναι κόλαση.

Ξέρουμε από τώρα τι θα συμβεί στο Wizink Center. Ο κόσμος θα βάλει πίεση στους πάντες. Η ατμόσφαιρα θα είναι ηλεκτρισμένη πολύ πριν από το τζάμπολ. Κι αυτό είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί στον Ολυμπιακό και στη EuroLeague. Μια μάχη στα όρια, ένα σαραντάλεπτο που ανυπομονούμε να έρθει.

Προς το παρόν, ο Ολυμπιακός είναι η καλή ομάδα της σειράς και το απέδειξε και στη μέτρια βραδιά του. Σε αυτή τη βραδιά στην οποία ξεκίνησε με 1/12 τρίποντα και 7/14 βολές, σε αυτή τη βραδιά που όταν… έσφιξαν τα γάλατα έβαλε 11/12 για να καθαρίσει.

Ο Τσους Ματέο δεν θα άφηνε το ματς χωρίς μάχη. Άλλαξε τα 3/5 της βασικής του πεντάδας, φώναξε, ούρλιαξε, ίδρωσε, έβαλε πολλή πίεση στους διαιτητές, ήταν έντονος απέναντι στους παίκτες του, αλλά η αλήθεια είναι πως στον πάγκο της ομάδας του δεν υπήρχε αρκετή ψυχραιμία. Και αυτό δεν αφορά μόνο τη στιγμή που ο Μάριο Χεζόνια τον “έκραξε” για την τεχνική ποινή που δέχθηκε, αλλά για πολλές, σε όλο το σαραντάλεπτο.

Τι μένει στο τέλος αυτής της βραδιάς;

Η καλύτερη χειρότερη ατομική εμφάνιση που έχουμε δει. Από στατιστικής απόψεως. Ο Εβάν Φουρνιέ έκλεισε το ματς με 3/16 σουτ (1/6 δίποντα, 2/10 τρίποντα), είχε όμως ασύγκριτο πείσμα. Σαν να υπήρχε μέσα του μια γεννήτρια που τον τροφοδοτούσε με ρεύμα.

Η αλήθεια είναι ότι από τα 16 σουτ που πήρε, τα μισά ήταν τραβηγμένα και δεν ήταν καλές επιλογές. Συνολικά όμως, αυτή η επιμονή του Γάλλου διέλυσε την πίστη της Ρεάλ. Οι παίκτες της ξόδεψαν πολλά φάουλ, τον έστειλαν ξανά και ξανά στη γραμμή και όταν ο Φουρνιέ έπρεπε να πάρει την πραγματικά σωστή απόφαση, έβγαλε την ασίστ για το τρίποντο του Γουίλιαμς-Γκος για το 77-66.

Ναι, υπάρχουν στιγμές που το παρακάνει. Αυτό το πείσμα όμως, αυτή η άρνηση στην πάσα λες και στο χειριστήριό του υπάρχει μόνο το κουμπί του σουτ, έκαναν το βράδυ της Παρασκευής τη διαφορά.

Ο Ολυμπιακός ξέρει ότι θα ζει και θα πεθαίνει με τον Γάλλο και με τον έτερο μέγκασταρ του, τον Σάσα Βεζένκοβ, που ήταν για δεύτερο συνεχόμενο ματς MVP.

Αξίζει όμως κι ένα μεγάλο χειροκρότημα στον Σέιμπεν Λι. Σε αυτό το… σκουλήκι που τρυπώνει παντού. Επιτέθηκε σε κοντούς. Επιτέθηκε στον Ταβάρες. Έβαλε τρίποντο στον αιφνιδιασμό. Όμως η φάση που πρόλαβε τον Φελίς στη γωνία, του έκοψε το σουτ, πήδηξε για τη μπάλα, την έστειλε πάνω του και κέρδισε την κατοχή για τον Ολυμπιακό, ήταν η φάση του αγώνα.

Ο Ολυμπιακός γέμισε. Αφήνει εκτός δωδεκάδας Ντόρσεϊ και Ράιτ. Στη σημαντικότερη φάση της σεζόν, είναι πλήρης και αυτό ήταν από την αρχή της περιόδου το μόνο πράγμα που ζητούσε.

Το επόμενο βήμα είναι να τιθασεύσει τον υπερενθουσιασμό του και να διαχειριστεί καλύτερα κάποια διαστήματα στα οποία οι παίκτες του αισθάνονται… Dream Team του 1992.

Στο ΣΕΦ αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει, όταν ο κόσμος είναι τόσο καυτός, τόσο υποστηρικτικός, τόσο ενθουσιώδης. Στη Μαδρίτη όμως ο Ολυμπιακός θα πρέπει να παίξει με περισσότερο μυαλό. Και θα το κάνει, χωρίς άγχος, χωρίς πίεση για το αποτέλεσμα.

Όχι γιατί έχει το πιθανό πέμπτο παιχνίδι στο γήπεδό του, αλλά γιατί έχει πλέον μάθει να παίζει και να κερδίζει σε κάθε έδρα. Έχει ανοσία σε καυτές ατμόσφαιρες, το έχει αποδείξει πολλάκις, απλώς τώρα το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο.