Η ελληνοποίηση του Άρη αυτή τη φορά δεν έμεινε μόνο στα λόγια
Η επένδυση στο ελληνικό στοιχείο και πως σε βάθος χρόνου μπορεί να βγάλει τον Άρη κερδισμένο. Γράφει ο Θωμάς Μίχος.
Τα λεγόμενα περί ελληνοποίησης του Άρη αυτή τη φορά δεν έμειναν στα λόγια. Έγιναν πράξη.
Ο Άρης όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν μια ομάδα όπου το 90% του ρόστερ αποτελούνταν από ξένους ποδοσφαιριστές.
Υπήρξαν μάλιστα σεζόν που όχι απλώς δεν υπήρχε ένας Έλληνας στην ενδεκάδα, αλλά ούτε καν στην αποστολή.
Μόνο την πρώτη χρονιά της επιστροφής στη μεγάλη κατηγορία υπήρξε μεγαλύτερη ελληνική παρουσία.
Από τότε, οι Έλληνες άρχισαν να εκλείπουν. Με εξαίρεση τη σεζόν 2023-2024 που υπήρξαν και τότε πέντε στο ρόστερ του.
Φέτος η εικόνα άλλαξε. Ο Άρης προχώρησε ήδη σε 17 μεταγραφές, αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά, έδωσε βάρος στο χτίσιμο ελληνικού κορμού.
Μπορεί για παράδειγμα να έχασε τον Γιάννη Φετφατζίδη που σταμάτησε το ποδόσφαιρο, όμως πρόσθεσε Έλληνες παίκτες που μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στη διάρκεια της σεζόν και αυτό θα φανεί με τον χρόνο, στο γήπεδο και κυρίως εντός των αποδυτηρίων.
Ο Γιώργος Αθανασιάδης, στο τέρμα, ο Τάσος Δώνης, η επιστροφή των Γιάννη Γιαννιώτα και Σωκράτη Διούδη, ο ερχομός του Κώστα Γαλανόπουλου και οι νεαροί Μιχάλης Παναγίδης, Κωνσταντίνος Χαρούπας και Μιχάλης Βοριαζίδης είναι αυτή τη στιγμή οι Έλληνες που απαρτίζουν το νέο δομικά αλλαγμένο ρόστερ των Κιτρίνων.
Κάπως έτσι δεν είναι απίθανο μέσα στη σεζόν να υπάρξουν και παιχνίδια που δούμε τρεις ή και τέσσερις Έλληνες ταυτόχρονα στην ενδεκάδα.
Κάτι που παλαιότερα φάνταζε απίθανο.
Αυτό είναι κάτι που έχει ανάγκη ο Άρης, αλλά και συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Τα πρώτα δείγματα γραφής συνολικά στο θέμα αυτό είναι θετικά.
Η ΑΕΛ Novibet για παράδειγμα στο παιχνίδι της πρεμιέρας στην Τούμπα έπαιξε με εννέα Έλληνες σε σύνολο 14 παικτών που χρησιμοποίησε ο Γιώργος Πετράκης.
Ο Λεβαδειακός και ο Βόλος εμφάνισαν κι αυτοί έντονο ελληνικό στοιχείο στις ενδεκάδες τους, όπως κι άλλες ομάδες.
Γιατί καλοί Έλληνες ποδοσφαιριστές υπάρχουν και είναι αξιόλογοι και ποιοτικοί. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τους εμπιστευτούν εκείνοι που πρέπει.
Και ο Άρης φέτος βάδισε προς αυτόν τον δρόμο…