Η ΑΕΚ ήταν κυριαρχική αλλά αυτό που δεν πλήρωσε στη Λιβαδειά, το έπαθε στη Λάρισα

Ένας ξαφνικός φόβος στον αέρα -από αυτόν που δεν είχε καθόλου η φετινή ΑΕΚ- που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του αγώνα από κάποιες χαμένες μονομαχίες ή λάθος τοποθετήσεις, έφερε την αδράνεια στη φάση του κόρνερ και το γκολ της ισοφάρισης στη Λάρισα.

Ήταν ένα μεγάλο σοκ, ειδικά από τη στιγμή που είχαν ακυρωθεί δύο γκολ -η απόφαση γι’ αυτό του Μαρίν θα μπορούσε να αμφισβητηθεί από τον ίδιο τον ρέφερι αλλά περιέργως δεν κλήθηκε να το δει on field καθώς ο VAR διέγνωσε παράβαση και διέταξε καταλογισμό της κι ενώ δεν είχε δείξει ξεκάθαρη κόκκινη κάρτα νωρίτερα στον Παντελάκη για το μαρκάρισμα στον Γιόβιτς!- όμως την Ένωση δεν την πήρε η κάτω βόλτα.

Αντιθέτως, από αυτή την αρνητική συγκυρία, βγήκε ένας ακόμα καλύτερος και πολύ επιθετικός-πιεστικός εαυτός στο τελείωμα του αγώνα για να έρθει η νίκη κόντρα στην ΑΕΛ. Δεν επετεύχθη διότι χάθηκαν κάμποσες ευκαιρίες για να πάρει η ομάδα το ματς.

Κι έτσι, έπαθε αυτό από το οποίο γλίτωσε την περασμένη αγωνιστική στη Λιβαδειά, όταν ο Στρακόσα την κράτησε όρθια στη μεγάλη ευκαιρία του Βέρμπιτς. Ο Στρακόσα που σίγουρα φέρει ευθύνη για το γκολ που δέχεται, όμως και όλοι όσοι τοποθετήθηκαν λανθασμένα κοντά του επιτρέποντας να ‘’εισπράξει’’ η ΑΕΚ ένα πολύ φθηνό τέρμα.

Η ΑΕΛ έχει δυνατή έδρα όμως δεν έδειξε να είναι ομάδα με τις αρετές που για παράδειγμα έχει ο Λεβαδειακός. Γι’ αυτό και είναι πικρό το αποτέλεσμα, απέναντι σε έναν αντίπαλο που επί της ουσίας δεν δυσκόλεψε ιδιαίτερα την Ένωση παρά έδωσε έναν μαχητικό αγώνα ελπίζοντας από εκείνη να του χαρίσει κάτι. Και η ΑΕΚ του το εξασφάλισε…

Η δυσκολία στο γκολ παραμένει πρόβλημα

Όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο Νίκολιτς, στα τρία προηγούμενα ματς η προειδοποίηση είχε δοθεί. Κάποια στιγμή η ΑΕΚ θα το πλήρωνε και αυτό συνέβη στο παιχνίδι που είχε τις περισσότερες καθαρές ευκαιρίες και καθολική υπεροχή στο δεύτερο ημίχρονο.

Δυστυχώς για εκείνη, απέναντι σε έναν αντίπαλο που δύσκολα θα κόψει βαθμούς στην έδρα του από τους άλλους μεγάλους. Αυτό είδα εγώ. Εικασία είναι προφανώς, αλλά δεν διακρίνεις κάτι ιδιαίτερο σε αυτήν την ΑΕΛ που να σε πείθει ότι θα μπορέσει να το κάνει μέσα από το ποδόσφαιρό της. Ίσως μέσα από συγκυρίες, όπως αυτή που της έδωσε την ισοπαλία.

Η σημασία να πετυχαίνει η ΑΕΚ δεύτερο γκολ από τη στιγμή που δείχνει ομάδα η οποία απέναντι σε τέτοιους αντιπάλους δεν γίνεται να δεχθεί παραπάνω από 0 έως 1, είναι τεράστια. Αν δεν διορθώσει αυτό το ελάττωμα, σίγουρα το βρει ξανά μπροστά της, θα το πληρώσει εκ νέου.

Βλέποντας ωστόσο το ποτήρι μισογεμάτο, διότι τέτοιο είναι ακόμα κι αν πρόκειται για δύο χαμένους βαθμούς σε παιχνίδι που θα έπρεπε να τους είχε πάρει, δεν γίνεται να μην πιστωθεί στην ομάδα και στον προπονητή ο ορθολογισμός με τον οποίο αγωνίζεται και η πολύ καλή ανταπόκριση όταν το παιχνίδι έδειχνε να φεύγει από τον έλεγχό της.

Η δουλειά που γίνεται είναι σωστή και περιθώρια βελτίωσης δεδομένα υπάρχουν, είδαμε ψήγματα ατόφιας ποδοσφαιρικής ευφυίας μέσα από την απλότητα του Ζοάο Μάριο, σίγουρα θα βοηθήσει πολύ και ο Γκρούγιτς όταν ο προπονητής διαπιστώσει ότι είναι όπως θέλει να είναι.

Ωστόσο το γκολ είναι μεγάλο ζήτημα και ο Γιόβιτς ο παίκτης που αποκτήθηκε για να το λύσει. Στη Λάρισα δεν το έκανε, στην πορεία πρέπει να συνδεθεί με τα δίχτυα γιατί μόνο έτσι τα πράγματα θα απλοποιηθούν.

Δείτε την GAME NIGHT για το ντέρμπι, αλλά και την πρώτη γκέλα της ΑΕΚ