Η ΑΕΚ επιστρέφει στο καλοκαίρι του 2022

Η μία ήττα πίσω από την άλλη, το ένα αρνητικό ρεκόρ να διαδέχεται το άλλο, η ΑΕΚ κατάφερε να βγάλει playoffs μόνο με ήττες και δίχως να πάρει έστω ένα γκολ από το βασικό φορ της, πόσο πιο δραματικά θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα ως φινάλε στην παταγωδώς αποτυχημένη σεζόν της;

Βάλτε μέσα και το φινάλε της εποχής Αλμέιδα που μοιάζει προδιαγεγραμμένο για να οδηγηθούμε πλέον στο βουνό που έχει μπροστά της και καλείται να ανέβει, προκειμένου να επαναδημιουργήσει κάτι που θα βλέπεται και θα έχει μια στοιχειώδη συνέπεια στη σχέση του με την αποτελεσματικότητα.

Η επόμενη ημέρα της αποχώρησης του Αργεντινού κόουτς και του επιτελείου του, θα σημάνει την επιστροφή στην κατάσταση που η ΑΕΚ βρισκόταν το καλοκαίρι του 2022. Μια καρμπόν διαδικασία, με κύριο ζητούμενο την εύρεση ενός προπονητή που θα αποδειχθεί ικανός να σουλουπώσει την κατάσταση σε περίοδο που, όπως και τότε, η ομάδα έχει περιέλθει σε αγωνιστική κατάντια.

Οκτώ σερί αγώνες χωρίς νίκη στο πρωτάθλημα και επτά ήττες σε ντέρμπι δεν γίνεται να κρυφτούν πίσω από τη μεγαλύτερη κατοχή της μπάλας, τις περισσότερες τελικές και δεν ξέρω τι άλλο ποια μπορεί να επικαλεστεί κάποιος για να αμβλύνει μία από τις χειρότερες αγωνιστικά περιόδους στην ιστορία της ομάδας.

Επιστρέψαμε εκεί, λοιπόν, στην αφετηρία του ‘’άλλαξε τα όλα’’ μπας και δεις προκοπή. Διότι πέραν του Αλμέιδα, οι διαφοροποιήσεις αναμένονται πολλές στο έμψυχο υλικό και συνήθως αυτά τα σαρωτικά εγχειρήματα πέφτουν στο κενό αν η στόχευση δεν είναι χειρουργική και απόλυτα μελετημένη.

Θυμάμαι τα λεγόμενα και γραφόμενά μου τω καιρώ εκείνω, όταν η ΑΕΚ ήταν ξανά στα χαμένα, όπου ακριβώς βρίσκεται και σήμερα. Υποστήριζα ότι το ζητούμενο για την ομάδα δεν ήταν να σκέφτεται το πώς θα κάνει πρωταθλητισμό αλλά το να βρει τον προπονητή ο οποίος θα συνεχίσει να βρίσκεται στον πάγκο της τον Γενάρη του 2023. Διότι αν αυτό συνέβαινε, τότε πράγματι θα ήταν σε καλό δρόμο.

Το ίδιο ισχύει και σήμερα. Αν η ΑΕΚ τρέξει με φούρια προς έναν δρόμο που θα πρέπει σώνει και καλά να την καταστήσει πρωταθλήτρια, ειδικά τώρα απέναντι σε ανταγωνισμό που είναι πολύ πιο ισχυρός από ό,τι ήταν το καλοκαίρι που ο Αλμέιδα αναλάμβανε τις τύχες της ομάδας, θα σταματήσει με πάταγο σε κάποιον τοίχο. Και αναγκαστικά θα πει ξανά, ‘’φτου κι από την αρχή’’.

Ο Ηλιόπουλος δεν έχει πλέον να κάνει κάτι διαφορετικό από το να εμφανίσει τον Χαβιέρ Ριμπάλτα στο προσκήνιο και να του επιτρέψει να κάνει όσα έχει κατά νου προκειμένου η σελίδα να γυρίσει. Αυτόν έχει επιλέξει, αυτόν πληρώνει αδρά, αυτόν πρέπει και να εμπιστευτεί. Είναι αναγκαστικός μονόδρομος, συνάμα όμως και ποδοσφαιρικά λογικός.

Ταχύτητα στις αποφάσεις δεδομένα απαιτείται, όχι όμως σε βαθμό καταναγκασμού γιατί τότε θα πάρει τη μορφή βιασύνης. Εφόσον τη Δευτέρα οριστικοποιηθεί το διαζύγιο των δύο πλευρών, θα είναι καλό για την ΑΕΚ να έχει προπονητή της επόμενες δύο εβδομάδες ώστε να συμβαίνουν πράγματα.

Με έμφαση στην ποιότητα αλλά και με γνώση της αγοράς και των πορτών που θα πρέπει να χτυπήσει για να μην οδηγηθούμε πάλι σε καλοκαίρια που η Ένωση κυνηγούσε τον Ρεμπρόβ, τον Λουτσέσκου και τον Λεγκέν για να οδηγηθεί εν τέλει στην επιλογή-ημίμετρο του Μιλόγεβιτς.