Γιατί επέλεξαν τον Γιόβιτς ο Ριμπάλτα και ο Νίκολιτς

Ας το προσεγγίσουμε πρώτα τακτικά. Ο Λούκα Γιόβιτς είναι ένας κλασσικός finisher, εκτελεστής. Είναι εξαιρετικός στην πρώτη επαφή, με αίσθηση χώρου και καλό positioning στην περιοχή. Σε ρόμβο, με 10άρι πίσω του και δεύτερο φορ κοντά του, έχει τις συνθήκες για να παίρνει ποιοτικές τελικές προσπάθειες, να βρίσκεται δηλαδή σε καλή θέση για να εκτελέσει. Αν ο παρτενέρ του είναι πιο κινητικός (π.χ. ένα δεύτερο φορ που “τραβάει” την αντίπαλη άμυνα), ο Γιόβιτς μπορεί να πατήσει περιοχή υπό ιδανικές συνθήκες.

Άρα με έναν “Ζίνι” μπορεί να βρει χώρους για να πάρει την μπάλα και να εκτελέσει χωρίς μεγάλη πίεση. Επίσης, η τεχνική του του επιτρέπει να συμμετέχει σε build-up σε μικρούς χώρους, να “σπάει” την μπάλα, να “παίξει πλάτη” όταν χρειάζεται, αρκεί να έχει υποστήριξη.

Σε αυτό το κομμάτι, και ειδικά στην ικανότητά του στις εκτελέσεις κρύβεται η βασική εξήγηση για την επιλογή που έκαναν ο Χαβιέρ Ριμπάλτα και ο Μάρκο Νίκολιτς να παραμερίσουν όλες τις αμφιβολίες και να προχωρήσουν στην επιλογή του. Όταν πείστηκαν ότι παραμένει φιλόδοξος και θέλει να συνεχίσει να βρίσκεται στην εθνική ομάδα της πατρίδας του, ο αθλητικός διευθυντής και ο προπονητής της ΑΕΚ αποφάσισαν να επενδύσουν πάνω του.

Στο μυαλό του Ριμπάλτα ο Γιόβιτς δεν είναι μια παρόμοια περίπτωση με τον Μαρσιάλ ή τον Λαμέλα. Αφενός επειδή είναι μικρότερος σε ηλικία από τον Λαμέλα και δεν είχε χρόνο απραξίας όπως είχε ο Μαρσιάλ. Και αφετέρου επειδή είπε το “ναι” σε ένα μικρότερης διάρκειας συμβόλαιο από εκείνο που υπέγραψαν ο Λαμέλα και ο Μαρσιάλ – ο Γιόβιτς συμφώνησε σε διετές συμβόλαιο και όχι σε τριετές.

Τον είχαν δει να κάνει καλό δεύτερο μισό της σεζόν πέρσι, τον είχαν δει στην εθνική ομάδα. Και κοντά σε αυτά, κουβέντιασαν μαζί του σε μεγάλο βάθος, τόσο ο Ριμπάλτα όσο και ο Νίκολιτς, για να βεβαιωθούν ότι είναι συγκεντρωμένος στην καριέρα του και ότι εξακολουθεί να έχει αγωνιστικά κίνητρα και ποδοσφαιρικές φιλοδοξίες.

Βεβαιώθηκαν ότι ήταν επιπόλαιοι οι τραυματισμοί που τον ταλαιπώρησαν το προηγούμενο διάστημα, και κάπως έτσι έφτασαν στο συμπέρασμα ότι στη δεδομένη στιγμή θα έπρεπε να ξεπεράσουν το γεγονός ότι δεν είναι ετοιμοπόλεμος και δεν έχει ρεαλιστική προοπτική να βοηθήσει την ΑΕΚ να φτάσει στην League Phase του Conference League, αλλά και να προσπεράσουν τις φήμες περί ενός επιπόλαιου επιθετικού που απέρριπτε προτάσεις.

Επιστρέφοντας στην πτυχή της τακτικής, ο Γιόβιτς είναι κάποιος που θα δεσμεύει τον Νίκολιτς στο 4-4-2, διότι έχει ανάγκη από παρτενέρ στην επίθεση – δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικός όταν παίζει μόνος του στην κορυφή της επίθεσης. Και επιπλέον είναι κάποιος που δεν “σκοτώνεται” στο πρέσινγκ προς την αντίπαλη ομάδα. Σε αυτό το κομμάτι δηλαδή δεν είναι απολύτως ταιριαστός με το επιθυμητό προφίλ σέντερ φορ για τον Νίκολιτς.

Είναι κάποιος που δεν έχει διαρκή κινητικότητα, ούτε όταν έχει η ομάδα του την μπάλα ούτε όταν αμύνεται. Άρα είναι κάποιος που “αναγκάζει” τον προπονητή να προσαρμοστεί στα στοιχεία του και όχι κάποιος που προσαρμόζεται στις ανάγκες και το μοντέλο παιχνιδιού της ομάδας. Είναι λοιπόν κάποιος για χάρη του οποίου πρέπει να δουλέψουν περισσότερο, προκειμένου να τον υποστηρίξουν στην άμυνα, το δεκάρι και ο δεύτερος επιθετικός, όπως και οι εσωτερικοί χάφ του ρόμβου.

Είπαμε όμως, “βάζει γκολ”. Και προφανώς για χάρη του γκολ ο Νίκολιτς θα έχει πάντα έναν παρτενέρ δίπλα του, και θα φροντίζει με κυριαρχία και έλεγχο του ρυθμού του παιχνιδιού να δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για να αποδώσει ο Γιόβιτς τα αναμενόμενα, την ίδια ώρα που δεν θα του ζητάει να κάνει πολλά πράγματα μακριά από την περιοχή.