Πάντα όταν έχουν προηγηθεί δυο ματς, γεμάτα ένταση και κόντρα, με τις θεωρητικά καλύτερες ομάδες του ομίλου, σε ένα τρίτο απέναντι στην χειρότερη, ψάχνεις να βρεις κίνητρα. Ξέρεις ότι εύκολα ή δύσκολα θα έρθει η νίκη, πρέπει όμως και να πιεστείς, περνώντας τα όρια της αγγαρείας και επιβεβαιώνοντας την δεδομένη ανωτερότητα. Οι Γάλλοι δεινοπάθησαν με τους Ούγγρους, η Κροατία νίκησε στο τσακ την Εσθονία, μην πούμε για τη μπανανόφλουδα που πάτησε η Τουρκία κόντρα στην αποδεκατισμένη Γεωργία κι ας φωνάζουν οι γείτονες ότι ο Κορκμάζ έφαγε ξύλο στα αποδυτήρια.

Με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στα πιτς, για συντήρηση της μηχανής και απέναντι στην έτσι κι αλλιώς περιορισμένων δυνατοτήτων βρετανική ομάδα, ο Ιτούδης έψαχνε να βρει κι αυτός πράγματα να σημειώσει στο μπλοκάκι του. Τα ξερε από πριν, τα περίμενε όμως να επιβεβαιωθούν και πάνω στο παρκέ.

Το πρώτο έχει να κάνει με τον βαθμό ετοιμότητας δυο πολύ βασικών στελεχών της ομάδας, όπως ο Σλούκας και ο Παπαγιάννης. Για να μην ξεχνιόμαστε μιλάμε για δυο παίκτες κορυφαίου επιπέδου, από τους καλύτερους στην Ευρωλίγκα, που η Εθνική τους έχει απόλυτη ανάγκη. Για τον Σλούκα δεν υπήρχε αμφιβολία. Απλά κόντρα στους Βρετανούς, τον είδαμε να πατάει πολύ γερά στα πόδια του, να έχει ρυθμό και να θυμίζει τον πραγματικό του εαυτό.

Γρήγορος στην εκτέλεση (8/10 σουτ), διορατικός στη δημιουργία (5 ασίστ) και 21π, σε οικονομική συσκευασία 21:43 λεπτών. Ό,τι πρέπει για να ετοιμαστεί ο διεθνής άσος, εν όψει των μεγάλων ματς που έρχονται από την επόμενη εβδομάδα. Και δεν έχει, πλέον, εφόσον και εαν, πετυχαίνοντας την τρίτη της νίκη, εκτός των άλλων, η Εθνική κέρδισε και την πρόκρισή της για τους "16" στο Βερολίνο.

Χειροκρότημα, λοιπόν, για τον Σλούκα. Αλλά και τεράστια ανακούφιση (ή μάλλον αγαλλίαση) για τον Γιώργο Παπαγιάννη. Επιτέλους, ο ψηλός μπήκε στο γήπεδο και πήρε τους αντίπαλούς του αμπάριζα. Ο αγώνας που έδωσε όλο αυτό το διάστημα της αποχής του λόγω του σοβαρού μυικού τραυματισμού ήταν επίπονος και κυρίως, πολύ ψυχοφθόρος.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες ο τραυματισμός του ήταν πολύ σοβαρός, κάποια στιγμή υπήρχε έντονος προβληματισμός για το αν θα μπορέσει να παίξει ή όχι στο Μιλάνο. Ο 25χρονος σέντερ έδωσε μια μεγάλη μάχη με το χρόνο και το κορμί του, επέστρεψε στην ώρα του και όπως είπε στα νοκ-άουτ ματς θα είναι απόλυτα έτοιμος.

Καθώς οι γκαρντ της ομάδας, συνδέθηκαν μαζί του, ο Παπαγιάννης πήρε τις πάσες που ήθελε, κάρφωσε δυο-τρεις φορές με δύναμη και συνειδητοποίησε πως όλα πήγαν καλά. Οι 17π (δεύτερο καλύτερο ρεκόρ του στην Εθνική Ανδρών μετά τους 21π που χε πετύχει στην Κωνσταντινούπολη κόντρα στην Τουρκία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπελλου) και τα 6 ριμπάουντ, έφεραν το χαμόγελο κυρίως στο δικό του πρόσωπο, που όλον αυτό τον καιρό ήταν συννεφιασμένο αφού και ο ίδιος αναρωτιόταν, αν τελικά θα προλάβαινε το τραίνο. Όχι μόνο το πρόλαβε, αλλά κάθισε και σε διακεκριμένη θέση...

"Παίζει κι ο πάγκος..."

Πριν από 30 χρόνια στο προολυμπιακό της Μούρθια, σε μια όχι και τόσο ευχάριστη εμπειρία για την Εθνική Ομάδα, ο μακαρίτης Θόδωρος Μπαλφούσιας, ήθελε να ξυπνήσει τους αναπληρωματικούς της ομάδας: "Φωνάξτε κι εσείς. Παίζει κι ο πάγκος, Μπέρι" έλεγε στον συνήθως ήσυχο Λιβέρη Ανδρίτσο. Δεν θυμάμαι αν ακολούθησε την συμβουλή του τότε διευθυντή των γραφείων της ΕΟΚ, η φράση του "Μπάλφι", ωστόσο, έμεινε στην ιστορία.

Διότι ο πάγκος παίζει και παραπαίζει. Ο Ιτούδης είδε προς μεγάλη του ικανοποίηση έναν ακόμη παίκτη να έρχεται από τις καρέκλες των αναπληρωματικών και να δίνει ρεσιτάλ. Ο Μιχάλης Λούντζης πήρε, όπως αναμενόταν, περισσότερο χρόνο (22 λεπτά) και οι αριθμοί του (10 πόντοι-5ασίστ) δεν λένε ψέματα. Ήταν από τους καλύτερους, δείχνοντας στον προπονητή του πως όποτε του το ζητήσει θα' ναι έτοιμος να προσφέρει.

Δεν δυσκολεύονται να ακολουθήσουν αυτόν το ρόλο παίκτες σαν τον Λούντζη και τον Λαρετζάκη. Όλο το χρόνο στον Ολυμπιακό, το ίδιο έκαναν. Καριέρα, άλλωστε, δεν κάνουν μόνο οι σταρ, αφού για κάθε προπονητή οι ρολίστες είναι το ίδιο χρήσιμοι και απαραίτητοι.

Η χαλαρότητα βλάπτει

Όσο κι αν το έλεγαν οι διεθνείς, η σαρξ δεν ήταν τόσο πρόθυμος στο ξεκίνημα του αγώνα. Αντιθέτως, υπήρχε μια χαλαρότητα -κυρίως στην άμυνα- καθώς οι Βρετανοί, όχι μόνο δεν ένιωθαν πίεση, αλλά έφταναν σχεδόν ανενόχλητοι στο καλάθι, σουτάροντας ελεύθεροι και κυρίως φτάνοντας χωρίς πρόβλημα σε εύκολα λέι-απ. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Ιτούδης φώναζε από τον πάγκο για να πείσει τους παίκτες του ότι έπρεπε να επιστρέψουν στις καλές άμυνες, έχοντας ταυτόχρονα το μυαλό του και στο προαποφασισμένο ροτέισον.

Και δεν φώναξε μόνο ο κόουτς. Το λόγο πήρε και ο Κώστας Παπανικολάου, που φώναξε στους συμπαίκτες του να συνέλθουν. Για κάτι τέτοια υπάρχουν οι αρχηγοί, ο "Παπ" είναι πλέον ηλικιακά αλλά και μπασκετικά έτοιμος να ανταποκριθεί στο ρόλο, με τον Ιτούδη αργότερα να του αποδίδει και τα εύσημα.

Όταν το ταμπλό άρχισε να υποδεικνύει τα "προβλήματα" της ομάδας και με την φρεσκάδα του πάγκου, η Εθνική δεν είχε παρά να ανεβάσει λίγο το τέμπο της, να αξιοποιήσει τον ψηλό της και να φτάσει με άνεση στην επικράτηση.

Μιλάνο-Βερολίνο, μια ευθεία

Η ελληνική ομάδα έκανε την τρίτη της νίκη. Η πρόκριση στο Βερολίνο και στους "16" της διοργάνωσης είναι ήδη πραγματικότητα. Η ευθεία από το Μιλάνο στο Βερολίνο περιλαμβάνει δυο πολύ πιο δυνατά ματς απ' αυτό εναντίον της Βρετανίας, καθώς έρχονται την Τρίτη η Ουκρανία και την Πέμπτη η Εσθονία. Ο Αντετοκούνμπο θα επιστρέψει καθώς η Εθνική θα προετοιμάζεται, πλέον, για τα μεγάλα ματς της Mercedes Benz Arena.

Εκεί θα κριθούν τα πάντα, αφου οι δυο αγώνες, πρώτα στις 11 (με τον 4ο του ομίλου της Πράγας) και ύστερα στις 13/9 με το νικητή του αγώνα ανάμεσα στον δεύτερο της Κολωνίας και τον τρίτο της Γεωργίας. Δυο ματς, που τα λάθη και οι ολιγωρίες δεν συγχωρούνται, αντιθέτως στοιχίζουν ακριβά.

Θυμίζουμε ότι η Εθνική πέρασε στους "16" και στις δυο τελευταίες διοργανώσεις. Πριν από τέσσερα χρόνια μετά από μια μέτρια πορεία στο Ελσίνκι στην πρώτη φάση (2 νίκες-3 ήττες) προκρίθηκε σαν 4η, πετυχαίνοντας όμως μια μεγάλη νίκη στην Κωνσταντινούπολη, κόντρα στη Λιθουανία που είχε έρθει πρώτη στον όμιλό της. Η ήττα της από τη Ρωσία στα προημιτελικά μας άφησε ξανά εκτός τετράδας, για να καταγεί εν τέλει 8η.

Δυο χρόνια πριν η ομάδα (με τον Γιάννη στην σύνθεσή της, τον Σπανούλη για τελευταία φορά και με ένα από τα καλύτερα ρόστερ που είχε ποτέ) έκανε μια εντυπωσιακή πρώτη φάση (5-0 στο Ζάγκρεμ), ταξίδεψε στη Λιλ, όπου δεν είχε πρόβλημα (στους 16) κόντρα στο Βέλγιο. Η μεγάλη μάχη δόθηκε με την Ισπανία του αγριεμένου Γκασόλ, κρίθηκε στις λεπτομέρειες (73-71) υπέρ της φούρια ρόχα και η Ελλάδα με τη νίκη επί της Λετονίας κατέκτησε την 5η θέση.

Όλη η προετοιμασία της ομάδας (ακόμη και στην υπόθεση Κώστα Αντετοκούνμπο) έχει προοπτική τα μεγάλα ματς της ερχόμενης εβδομάδας κυρίως αυτό της 13ης Σεπτεμβρίου. Ναι μεν η ομάδα πήγε στο Μιλάνο, έχοντας μια αποστολή, όμως στην άκρη του μυαλού όλων, δεν μπορούσε παρά να βρίσκεται η αρένα του Βερολίνου.

Εκεί ήθελε (και θέλει) να μπει πανέτοιμη και με τους 12 παρόντες και αποφασισμένους να τα δώσουν όλα, ώστε να έρθει η υπέρβαση και μετά από δεκατρία χρόνια η Ελλάδα να φωνάξει ξανά "παρούσα" στην κορυφαία τετράδα της Ευρώπης...