Ένας τελικός χωρίς ούτε ένα Αμερικανό (έστω και ... νατουραλιζέ), με τους Ευρωπαίους κυρίαρχους. Ένας αγώνας που μοιάζει με την επιτομή της καριέρας του Σβιέτισλαβ Πέσιτς, ο οποίος πέρασε τη ζωή του ανάμεσα σε Σερβία και Γερμανία. Ένα ματς που ενδεχομένως να αναδεικνύει και την υποχώρηση του ΝΒΑ στο λεγόμενο διεθνές μπάσκετ και το οποίο θα δεήσει να μεταδώσει ζωντανά η γερμανική δημόσια τηλεόραση, που αγνόησε, είτε το πιστεύετε, είτε όχι, τον τρομερό ημιτελικό με τις ΗΠΑ.

Όλα αυτά στο φινάλε του φετινού Παγκοσμίου Κυπέλλου, που παρά τις απουσίες αρκετών μέγκα σταρ, ήταν το κορυφαίο μπασκετικό γεγονός του καλοκαιριού, καθόρισε την τύχη πολλών ομάδων εν όψει Ολυμπιακών και ενδεχομένως να σηματοδοτήσει εξελίξεις, κυρίως στην ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Σιγά-σιγά η διοργάνωση θα μετεξελιχθεί σε αυτό που θέλει η FIBA, να γίνει δηλαδή το ανά τετραετία πιο σημαντικό (και ανταγωνιστικό) τουρνουά, έστω κι αν δεν πρόκειται να ξεπεράσει ποτέ σε αίγλη τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στην πραγματικότητα, άλλωστε, είναι πιο εύκολο να κερδίσει κανείς το ολυμπιακό τουρνουά, παρά το Μουντομπάσκετ.

Στο Παρίσι -με βάση το ιδιότυπο σύστημα πρόκρισης, αλλά και την φιλοσοφία να εκπροσωπούνται κάτα κάποιον τρόπο όλες οι Ήπειροι- θυμίζουμε ότι θα παίξουν χωρίς διαδικασία πρόκρισης η Αυστραλία (10η στην τελική κατάταξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου), το Νότιο Σουδάν (17η θέση) και η Ιαπωνία (19η)! Αντίθετα, έντεκα καλές ευρωπαϊκές ομάδες, ανάμεσα τους και η δική μας θα προσπαθήσουν να προκριθούν μέσω των προολυμπιακών τουρνουά τις τέσσερις έδρες των οποίων, όπως ανακοίνωσε η FIBA θα μάθουμε στο τέλος Νοεμβρίου.

Η διεθνής ομοσπονδία έχει επιλέξει να ενισχύει όσο το δυνατόν περισσότερο την ανταγωνιστικότητα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, έστω και σε βάρος της δυναμικής του τουρνουά μπάσκετ των Ολυμπιακών Αγώνων. Κάπως έτσι, φέτος, εκτός από τη μάχη της κορυφής είχαν πολύ ενδιαφέρον οι αγώνες κατάταξης για τις θέσεις 17-32 που έδωσαν δυο απευθείας εισιτήρια για το Παρίσι, αλλά και οκτώ θέσεις για τα προολυμπιακά.

Σβιέτισλαβ Πέσιτς: "Αν η μισή μου καρδιά..."

Αλλά σήμερα είναι η ημέρα του μεγάλου τελικού. Σέρβοι και Γερμανοί διεκδικούν τον παγκόσμιο τίτλο σε ένα πολύ σπουδαίο ζευγάρι, που ίσως δεν ανέμεναν πολλοί αλλά σίγουρα αποδίδει μπασκετική δικαιοσύνη, αφού τον τρόπαιο Τζέιμς Νέισμιθ θα διεκδικήσουν οι πραγματικά καλύτερες ομάδες του τουρνουά.

Η αήττητη Γερμανία που έριξε στο καναβάτσο και τους εφτά αντιπάλους της μέχρι τώρα, ανάμεσα τους και τους ΝΒΑερ των ΗΠΑ σε μια μοναδική παράσταση στον ημιτελικό, κόντρα στην Σερβία που ξεπέρασε τις απουσίες της και έδειξε ότι η μεγάλη σχολή που εδρεύει στο Βελιγράδι εξακολουθεί να βγάζει σπουδαίους μαθητές.

Ανάμεσα στους δυο μονομάχους, ο Σβιέτισλαβ Πέσιτς. Ο 74χρονος κόουτς, όπως και να το κάνουμε, είναι ένας από τους πρωταγωνιστές του Μουντομπάσκετ και ο Βασίλης Σκουντής θυμήθηκε μερικά από τα μικρά και μεγάλα κατορθώματά του. Το 2003 μας είχε πιάσει στο ... μονότερμα, όταν η Μπαρτσελόνα είχε θριαμβεύσει στον τελικό του φάιναλ-φορ, σε μια από τις πολλές κορυφώσεις της τεράστιας διαδρομής του.

Μια καριέρα που μοιράστηκε-κατά σύμπτωση- ανάμεσα στις χώρες που θα παίξουν σήμερα στον τελικό. Την πατρίδα του και τη Γερμανία, όπου όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος μιλώντας στα media στην τελευταία προπόνηση των Σέρβων "έγινα καλύτερος προπονητής, προσθέτοντας στο ταλέντο μου, ποιότητα και εμπειρίες"

Ο Πέσιτς χάρισε στη Γερμανία το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 93, όταν με το μπάζερ μπίτερ (και τη βολή) του μακαρίτη Κρίστιαν Βελπ, η "νασιοναλ μανσάφτ" έριχνε νοκ-άουτ τη Ρωσία! Η Γερμανία έγινε η δεύτερη πατρίδα του "Κάρι", όπως είναι το παρατσούκλι του, ο γιος του Μάρκο πολιτογραφήθηκε Γερμανός και έπαιξε στην Εθνική Ομάδα διπλα στον Ντιρκ Νοβίτσκι κερδίζοντας το χάλκινο μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ 2002 (όπου ο μπαμπάς Πέσιτς πήρε το χρυσό) και το αργυρό στο Ευρωμπάσκετ 2005 (στον τελικό ήττα από την Ελλάδα).

Τώρα ο υιός Πέσιτς είναι τζένεραλ-μάνατζερ της Μπάγερν Μονάχου, τέσσερις παίκτες της οποίας (Μπονγκά, Ομπστ, Γκιφάι και ο Λο που μετακόμισε στο Μιλάνο) παίζουν σήμερα εναντίον του πατέρα του. Εδώ, θα μου πείτε, είχε ... παίξει κι ο ίδιος.

Μετά την Εθνική Γερμανίας ο Πέσιτς δούλεψε στην Άλμπα Βερολίνου με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο Κόρατς to 1995, αργότερα δημιουργησε την πρώτη μεγάλη ομάδα της Μπάγερν: "Ξέρω πολύ καλά το γερμανικό μπάσκετ και τη νοοτροπία των παικτών. Τους εκτιμώ πολύ και εδώ στην Ασία, έχουν κάνει το τέλειο τουρνουά..." δήλωνε χθες.

Ο πολύπειρος κόουτς αν νικήσει η Σερβία, θα γίνει ο γηραιότερος προπονητής που κέρδισε ποτέ τον τίτλο σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, αφού έχει ήδη κατακτήσει το Μουντομπάσκετ του 2002 στην Ιντιανάπολις: "Δεν ξεχνιέται αυτή η ομάδα, η χαρά που νιώσαμε και το σημαιοστολισμένο Βελιγράδι στην υποδοχή" θυμήθηκε 21 χρόνια αργότερα, την παραμονή του αγώνα στον οποίο μπορεί να επαναλάβει το σχετικό κατόρθωμα.

Μέχρι στιγμής ο πιο μεγάλος σε ηλικία προπονητής που πήρε το τρόπαιο ήταν ο Μάικ Σιζέφσκι (67 ετών, το 2014). Ο κόουτς "Κ" είχε πάρει το χρυσό μετάλλιο και το 2010. Μαζί με τον Βραζιλιάνο, Τόνγκο Ρενάν Σοάρες (ή απλά "Κανέλα") πρωταθλητής με την Σελεσάο το 1959 και το 1963 και τον Αλεξάντερ Γκομέλσκι (νικητής με την Σ.Ένωση το 1967 και το 1982) είναι οι τρεις προπονητές με δυο παγκόσμιους τίτλους. Αν νικήσει η Σερβία, στο κλαμπ μπαίνει και ο Πέσιτς. Ο Σέρβος βέβαια είναι ο μοναδικός κόουτς ο οποίος έχει κατακτήσει το Ευρωμπάσκετ με δυο διαφορετικές εθνικές ομάδες (Γερμανία 1993, Γιουγκοσλαβία, 2001).

Από κάθε άποψη ο τελικός είναι σίγουρα μια προσωπική του υπόθεση: "Θα σας πω κάτι. Με την τωρινή ομάδα της Σερβίας δέθηκα πολύ συναισθηματικά. Είναι μια εξαιρετική φουρνιά παικτών και θαυμάσιοι χαρακτήρες. Θα προσπαθήσουμε να πάρουμε το χρυσό μετάλλιο. Αυτό θέλουμε τώρα" δήλωνε, λίγες ώρες πριν από το τελικό σχέδιο των "πλάβι".

Η "μαγεμένη" Γερμανία δεν είδε τον ημιτελικό!

Την ίδια ώρα η Γερμανία, πληροφορήθηκε για τον θρίαμβο στη Μανίλα από τις περιγραφές των media και όχι από τη δημόσια τηλεόραση. Η ZDF δεν θεώρησε συμφέρουσα τη διοργάνωση τα δικαίωματα της οποίας σε γερμανικό έδαφος πήρε η συνδρομητική Magenda. Υπήρχε εικόνα, δηλαδή, όχι όμως για το ευρύ γερμανικό κοινό. Όσα κι αν πετύχει το γερμανικό μπάσκετ δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει τη δημοφιλία του ποδοσφαίρου, του τένις και του χάντμπολ!

"Ήταν μια χαμένη ευκαιρία, γιατί ο ημιτελικός με τις ΗΠΑ ήταν όπως παραδέχθηκε όλοι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έγιναν ποτέ στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Κρίμα που δεν το είδε όλος ο κόσμος, θα έπρεπε να μεταδοθεί δημόσια και ελεύθερα" έλεγε με μελαγχολικά ο Μο Βάγκνερ, ενώ ο Γκόρντον Χέρμπερτ σχολίασε πικρόχολα: "Αυτό το ματς το είδαν στον Καναδά και στη Φινλανδία (σ.σ οι δυο πατρίδες του 64χρονου προπονητή) όχι όμως και η Γερμανία".

Τελικά η κρατική ZDF πήρε τα δικαιώματα του τελικού κι έτσι σήμερα οι Γερμανοί θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την προσπάθεια της καταπληκτικής ομάδας που εμφανίστηκε στο φετινό Μουντομπάσκετ. Η πρόκριση στον τελικό, πάντως, πανηγυρίστηκε δεόντως. Μέχρι και η Υπουργός Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ, τουίταρε συγχαρητήρια για τη νίκη την πρόκριση και την εμφάνιση, ζητώντας (με χιούμορ) συγγνώμη από τον ομόλογο της στις Ηνωμένες Πολιτείες, Άντονι Μπλίνκεν

Η Γερμανία θα ήθελε πάρα πολύ να ολοκληρώσει αήττητη την πορεία της στη Μανίλα. Της μένουν σαράντα λεπτά για να φτάσει σε ένα ανεπανάληπτο θρίαμβο: "Μια φορά στη ζωή σου τυχαίνει μια τέτοια ευκαιρία. Ξέρουμε τις δυσκολίες, ξέρουμε τον αντίπαλο, αλλά πρώτα θέλουμε να το απολαύσουμε και μετά να νικήσουμε" σχολίασε ο κόουτς Χέρμπερτ...

Το ΝΒΑ σε ομφαλοσκόπηση

Κι ενώ οι Γερμανοί με τους Σέρβους ετοιμάζονται για τον τελικό το ΝΒΑ ομφαλοσκοπεί το μέλλον του. Ο μικρός τελικός μεταξύ ΗΠΑ και Καναδά θα φέρει στο παρκέ σχεδόν δυο ντουζίνες επαγγελματίες στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Μόνο, που δεν θα διεκδικήσουν το χρυσό μετάλλιο, όπως ενδεχομένως να αναμενόταν.

Κι αν για τον Καναδά που δεν είχε φτάσει ποτέ τόσο ψηλά σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο η πορεία του είναι επιτυχημένη, οι ΗΠΑ ψάχνουν να βρουν τα πως και τα γιατί ενός οδυνηρού αποκλεισμού. Οι Αμερικανοί έστειλαν στη Μανίλα μια νεανική ομάδα, χωρίς κάποιον βετεράνο μέγκα σταρ, αλλά -στη θεωρία- την επόμενη γενιά που θα πρωταγωνιστήσει στη λίγκα.

Με τρεις κορυφαίους προπονητές (Στιβ Κερ, Ερικ Σποέλστρα και Τάιρον Λιου) θωράκισαν το γκρουπ των νεαρών και ταλαντούχων παικτών, πιστεύοντας ότι στο Μουντομπάσκετ θα πετύχαιναν τον στόχο. Τζίφος. Οι ΗΠΑ έχασαν δυο φορές από Λιθουανία και Γερμανία, με μπάσκετ μάλιστα, που προσομοιάζει στη δική τους φιλοσοφία.

Ο Ντιρκ Μπάουερμαν διευκρίνισε ότι στο τέλος θριάμβευσε η ευρωπαϊκή λογική της ομαδικότητας απέναντι στον "ατομισμό" που επικρατεί στο ΝΒΑ, πάντως τόσο οι Λιθουανοί, όσο και οι Γερμανοί νίκησαν αντέχοντας σε άκρως αμερικάνικο τέμπο. "Δεν πειράζει, του χρόνου θα φέρουμε κάποιον ή κάποιους από τους μεγάλους αστέρες. ΛεΜπρον, Ντουράντ ή Κάρι, ο οποίος έχει δηλώσει ότι θέλει να παίξει στο Παρίσι" λένε όσοι αντιμετωπίζουν επιδερμικά το θέμα, ξεχνώντας ηλικίες και γεγονότα.

Το ESPN τουίταρε με φωτογραφική σύνθεση των ... κλωνοποιημένων ΛεΜπρον, Κάρι και Ντουράντ, ρωτώντας ποιος είναι ο κατάλληλος για να παίξει στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ο αρθρογράφος του ESPN, Μπράιαν Γουίντχορστ, ωστόσο, έθιξε σε μια εξαιρετική ανάλυση του και το μεγάλο πρόβλημα του αμερικάνικου μπάσκετ. Το ΝΒΑ ... ψάχνει με το κυάλι να βρει κανονικούς σέντερ. Ο Τζάρετ Τζάκσον έχει τρομερά αμυντικά προσόντα, αλλά έμοιαζε πολύ μόνος, καθώς ο δεύτερος ψηλός (Γουόκερ Κέσλερ) πέρασε και δεν ακούμπησε.

Πού να τους βρει, όμως, όταν οι καλύτεροι ψηλοί του ΝΒΑ είναι ξένοι. Ο Γιόκιτς από τη Σερβία, ο Εμπίντ από το Καμερούν ο Ντε Άντρε Άιτον από τις Μπαχάμες, ο Γκομπέρ από τη Γαλλία. Ο Εμπίντ, βέβαια, είναι ένα ... θέμα. Τον φλερτάρει έντονα η Γαλλία (είχε γραφτεί ότι θα έπαιζε στο Μουντομπάσκετ), ενώ μαζί του είχε επαφή και ο Γκραντ Χιλ, που έχει αναλάβει το μάνατζμεντ της Team USA. Με τρεις υπηκοότητες στα χέρια, ο MVP της περσινής σεζόν θα αποφασίσει σύντομα, με τους Γάλλους να έχουν τον πρώτο λόγο...

Ουσιαστικά ο καλύτερος σέντερ που θα μπορούσε να παίξει αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ είναι ο Μπαμ Αντεμπάγιο, χρυσός Ολυμπιονίκης στο Τόκιο. Υπάρχει και ο Μπρουκ Λόπεζ, αλλά είναι 35 ετών. Αφήστε που ο ψηλός των Μπακς προτιμάει να σουτάρει τρίποντα από το να δίνει μάχες μέσα στη ρακέτα: "Αυτό είναι ένα άλλο θέμα, που αφορά τους σέντερ της σύγχρονης εποχής. Δείτε τον Γουεμπανιαμά να καταλάβετε" σχολιάζει ο αρθρογράφος του ESPN, που σημειώνει ότι απέναντι σε Βούτσεβιτς (Μαυροβούνιο), Βαλαντσιούνας (Λιθουανία) και Τάις (Γερμανία) η αμερικάνικη φροντ-λάιν υπέφερε και στο τέλος έχασε.

Από την άλλη, η αμερικάνικη ομάδα με την τωρινή σύνθεση, εμφανίστηκε φέτος για πρώτη φορά: "Πιστεύω ότι λίγο πολύ θα ξαναδούμε αυτά τα παιδιά και στο Παρίσι" έλεγε πριν από το τουρνουά ο Γκραντ Χιλ, θυμίζοντας ότι το 2006, Λε Μπρον, Κρις Πολ, Καρμέλο Άντονι και Γουέιντ και λοιποί, μαζί με τον Κόμπι Μπράιαντ που τους πλαισίωσε στη συνέχεια, έγιναν ομάδα επειδή ... έπαιξαν ξανά μαζί.

Και γνώρισαν μια αντίστοιχη ήττα όπως φέτος με τη Γερμανία. Στη Σαϊτάμα ήταν η Ελλάδα, που τους ... έβαλε μυαλό. Από το 2006 και μετά σάρωσαν τους αντιπάλους τους. Προφανώς ο στόχος είναι η συγκεκριμένη ομάδα με τις προσθήκες κάποιου βετεράνου σουπερ-σταρ, ή του Εμπίντ, θα ξανακάνουν την team USA ανίκητη.

Μπορεί και να είναι αλήθεια όλο αυτό. Όμως η μονομανία του ΝΒΑ να παίρνει ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί σε ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο του μπάσκετ, η προσαρμοστικότητα των ξένων στο υψηλότερο επίπεδο με MVP όπως ο Γιόκιτς, ο Γιάννης και ο Ντόντσιτς, έχει ουσιαστική επίδραση στην πραγματική ισχύ των Αμερικανών επαγγελματιών, που δεν νιώθουν, πλέον, ανίκητοι.

Άλλωστε, όπως είπε κι ο Στιβ Κερ, δεν είμαστε πια στο 1992...