Στην κατάσταση που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός, τέτοια ματς που πάνε στον πόντο, κρίνονται από ένα σουτ, θα πρέπει να τα κερδίζει. Διαφορετικά το σαράκι της ήττας θα του τρώει ακόμη περισσότερο τα σωθικά, ενώ αυτό που χρειάζεται είναι το βάλσαμο στις ανοιχτές πληγές από το ξεκίνημα της περιόδου. Πώς όμως να κερδίσει, όταν στην τελευταία κατοχή φέρθηκε, κατά την παραδοχή και του προπονητή του Δημήτρη Πρίφτη, βλακωδώς αλλά και ξέχασε τον καλύτερό του παίκτη.

Ο Γιώργος Παπαγιάννης σε ένα από τα καλύτερα βράδια που τον έχουμε δει στην Ευρωλίγκα (14π-17ρ) πέρασε σχεδόν απαρατήρητος στο τέλος, ενώ τη διαφορά απέναντι στην Καζάν την έκανε ... αυτός. Όσες φορές εδέησαν οι συμπαίκτες του να του δώσουν την μπάλα, ο ψηλός δεν τους απογοήτευσε. Μετρημένα στο χέρι, όμως, τα πικ εν ρολ που έπαιξαν με τελικό αποδέκτη τον διεθνή σέντερ οι "πράσινοι". Κι ας μάζευε τα ριμπάουντ με τη σέσουλα, πασάροντας στους κοντούς για να σουτάρουν τρίποντα συνήθως στο σίδερο!

Εντάξει ας μην πάει η μπάλα στην τελευταία φάση στα χέρια του, σωστά ο Πρίφτης είχε επιλέξει τον Μέικον, που αυτές οι καταστάσεις είναι η σπεσιαλιτέ του. Τελικά κόλλησε στα χέρια του αρχηγού Παπαπέτρου, που πήρε ένα δύσκολο σουτ τριών πόντων, χωρίς να βρει τον στόχο. Ο Παναθηναϊκός δεν χρειαζόταν τρίποντο, αλλά δίποντο για να ισοφαρίσει.

Τελικά έχασε από την παρέα του Χεζόνια, που άκουγε αποδοκιμασίες σε ολόκληρο το ματς όχι όμως γιατί ο αιφνιδιασμένος από τις γιούχες Μάριο έκανε κάποιο σπουδαίο ματς. Η Καζάν που διαβάζοντας κανείς το ρόστερ της μοιάζει να έχει πάρει παίκτες γιατί έπρεπε να κάνει μεταγραφές, βρήκε τρεις άξονες να περιστρέψει την τέταρτη νίκη της σε 9 αγώνες.

Ο πολύπειρος Αντρέι Βοροντσέβιτς στην αρχή, ο εκρηκτικός Κάνααν στο δεύτερο ημίχρονο και ο καθοριστικός Λορέντζο Μπράουν στο τέλος. Αυτός πέτυχε και το τελευταίο καλάθι, μπροστά στον Παπαγιάννη κι ενώ νωρίτερα είχε ο ίδιος αστοχήσει με τους φιλοξενούμενους να κερδίζουν το πιο κρίσιμο επιθετικό ριμπάουντ του ματς.

Ο Μπράουν, για τον οποίο οι "πράσινοι" είχαν ενδιαφερθεί πέρσι, δεν τον πήραν και βλέπουν να τους πληγώνει, όπως συνέβη και με τον Γουόλτερς του Ερυθρού Αστέρα. Σάμπως είναι ο πρώτος ή ο τελευταίος. Οι καλύτεροι παίκτες του ΠΑΟ, αυτή την εποχή είναι εκείνοι που δεν παίζουν, ή άλλοι που δεν ... πήρε πέρσι και πρόπερσι.

Ο Παναθηναϊκός είναι αλήθεια ότι προσπάθησε να παίξει καλύτερη άμυνα, σε μερικά σημεία του ματς το κατάφερε, σε άλλα όχι, σίγουρα πάντως ήταν πιο δυναμικός και πιεστικός σε αυτό τον τομέα, εκτός του Παπαγιάννη, όμως και του Μέικον που έχει την ικανότητα να δημιουργεί σκορ από μόνος του, οι υπόλοιποι δεν έκαναν κάτι παραπάνω που θα έδινε στην ομάδα τους τη νίκη.

Ανεπαρκές το hero ball

Ο Κέντρικ Πέρι είχε μεν 10 πόντους, μοιάζει όμως σχεδόν αδύνατο να διαβάσει τις φάσεις. Τελείωσε με μία μόλις ασίστ. Από ένα πόιντ-γκαρντ περιμένεις κάτι καλύτερο. Την ίδια ώρα ο Πρίφτης καθήλωσε τον Γόγκι Φερέλ στον πάγκο. Ο βραχύσωμος γκαρντ άλλα περίμενε, άλλα βρήκε, εδώ που τα λέμε κι άλλα φαντάζονταν ότι θα έδινε στο τριφύλλι οι οπαδοί της ομάδας.

Το ζήτημα της δημιουργίας είναι ένα τεράστιο πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό, που συνεχίζει να παίζει πολλές φορές hero ball. Με τέτοιο μπάσκετ, όμως, γυρίζεις τα ματς. Δεν τα κερδίζεις. Και σου διαφεύγουν σημαντικές λεπτομέρειες. Ήταν, ας πούμε, τρομερό το τρίποντο του Ιωάννη Παπαπέτρου στο τέλος της τρίτης περιόδου, όταν σημάδεψε σωστά, ωστόσο ο Παναθηναϊκός σε εκείνη την περίοδο είχε 0/7 τρίποντα.

Ο αρχηγός το ... ξεχείλωσε τελείως, καθώς αστόχησε και στα πέντε σουτ που δοκίμασε από μακριά, συμπεριλαμβανομένου και του τελευταίου που είχε την ίδια κατάληξη. Όταν ευστόχησε ακριβώς με την εκπνοή της τρίτης περιόδου, είχε 2/6 και τελείωσε με 2/11. Την ίδια ώρα ο Παπαγιάννης ανεβοκατέβαινε, πήδαγε, έπαιρνε ριμπάουντ, αλλά έπαιρνε την μπάλα με αίτηση και χαρτόσημο μαζί...

Θέλει πολλά περισσότερα ο Παναθηναϊκός για να παίρνει αυτά τα παιχνίδια, χωρίς να φτάνει στο τελευταίο σουτ. Με την Καζάν πήρε μηδενική βοήθεια από τα τεσσάρια του, ο Φλόιντ έκανε μιάμιση φάση και κάθισε στον πάγκο, ο Μποχωρίδης αν και ξεκίνησε βασικός πέρασε απαρατήρητος, το ίδιο κι ο Κασελάκης. Εντάξει ο Νέντοβιτς είναι τραυματίας, δεν μπορεί να κριθεί. Η επιλογή του καλοκαιριού να ανανεωθεί η εμπιστοσύνη στον "Νέντο" που όσο ταλέντο έχει, άλλο τόσο εύθραυστος είναι, μοιάζει με ένα μεγάλο στρατηγικό λάθος στο συνολικό στήσιμο του Παναθηναϊκού.

Δεν έχει την πολυτέλεια να αδιαφορήσει

Όπως πάει η υπόθεση Ευρωλίγκα θα ξεφτίσει πολύ γρήγορα για τον Παναθηναϊκό. Ήδη έρχεται διαβολοεβδομάδα με δυο εκτός έδρας ματς. Κόντρα στην ουραγό Ζαλγκίρις (Τρίτη 16/11) στο Κάουνας και την Μπάγερν στο Μόναχο (Πέμπτη 18/11). Και τρεις μέρες μετά θα πρέπει να επισκεφθεί το ΣΕΦ για το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς, εναντίον του Ολυμπιακού.

Με 2-7 στις εννιά πρώτες αγωνιστικές ο Παναθηναϊκός και δυο εκτός έδρας αγώνες να έρχονται τα πράγματα μοιάζουν να δυσκολεύουν για την "πράσινη" ομάδα, που ενδεχομένως από κάποια στιγμή και μετά να στρέψει το ενδιαφέρον της αποκλειστικά στις εγχώριες διοργανώσεις.

Αυτό, βέβαια, ελλοχεύει ένα σοβαρό κίνδυνο. Πρώτον να γίνονται οι αγώνες της Ευρωλίγκας σε άδειο ΟΑΚΑ και ύστερα να υπάρχουν πολύ σκληρά αποτελέσματα. Προφανώς το να ρίξει το βάρος του στο εσωτερικό μπορεί να το κάνει ο Παναθηναϊκός, δεν έχει όμως την πολυτέλεια να αδιαφορήσει στην Euroleague.

Θα χρειαστεί πολλή προσπάθεια για να ξαναμπεί στο παρκέ, να παίξει μπάσκετ και κυρίως να μην ξεχνάει -πάνω στο παρκέ- τον καλύτερο του παίκτη να ανεβοκατεβαίνει σαν την άδικη κατάρα.