Όπως το περιμέναμε. Η Εθνική κοίταξε για δέκα-δέκα πέντε λεπτά στα μάτια τους ΝΒΑερ των ΗΠΑ, ο Ιτούδης έκανε το ροτέισον που ήθελε και με εξαίρεση τον τραυματισμό του Θανάση στο τέλος του ματς (σφίγγει τα δόντια και παίζει με τους Νεοζηλανδούς), όλα κύλησαν με βάση τη λογική και τη ροή του τουρνουά, που θέλει το ματς με τη Νέα Ζηλανδία του Πέρο Κάμερον να είναι ο πρώτος τελικός, πριν την πρόκριση στη δεύτερη φάση.

Οι πολύ μικρές έως ελάχιστες διαφορές ανάμεσα στους 12 παίκτες που έχει στη διάθεση του ο Στιβ Κερ είναι και το μεγάλο όπλο της Team USA. Βάζει, βγάζει ο κόουτς των Γουόριορς, ο ρυθμός δεν αλλάζει, το μπάσκετ πάνω στο παρκέ είναι ίδιο, ο ρυθμός επίσης. Σπάνια, ακόμα και πολύ καλύτερες ομάδες από την τωρινή Εθνική Ελλάδας, θα αντέξουν ως το τέλος.

Στα φιλικά με Ισπανία και Γερμανία, όπου οι Αμερικανοί βρήκαν ισχυρή αντίσταση νίκησαν ακριβώς για αυτό το λόγο, δεν ξέρω αν θα μπορέσουν να επιβληθούν έτσι, απέναντι σε ομάδες με το εμποτισμένο το DNA του ΝΒΑ, όπως ο Καναδάς.

Με την Ελλάδα συνέβη αυτό, που φανταζόμασταν. Σιγά-σιγά η ελληνική ομάδα άρχισε να υποχωρεί στην έτσι κι αλλιώς δεδομένη ανωτερότητα των Αμερικανών και η πέμπτη νίκη των ΗΠΑ σε έξι ματς Μουντομπάσκετ, εναντίον των Ελλήνων ήρθε σχετικά εύκολα

Προλάβαμε πάντως να δούμε και σε αυτό το παιχνίδι, τα θετικά στοιχεία μιας ελληνικής ομάδας που δεν σφύζει, φυσικά, από ποιότητα προσπαθεί, ωστόσο, μέσα από την ομαδικότητα να καλύψει και τα τεράστια κενά που της έχουν προκύψει σε έμψυχο υλικό.

Το ξαφνικό αντίο του Ντίνου Μήτογλου μετά τον τραυματισμό του, υποχρέωσε τον Δημήτρη Ιτούδη σε νέες αχλημείες, που τις βλέπουμε πάνω στο παρκέ, μαζί με τις άμυνες ζώνης και τα ζον-πρες που δοκίμαζε από την προετοιμασία.

Οι πόντοι και ο χρόνος του Μήτογλου, πρέπει να μοιραστούν κι έτσι έχουν βγει μπροστά ο Γιαννούλης Λαρετζάκης (μ.ο 13π, πρώτος σκόρερ στα δυο πρώτα ματς), ο αναμενόμενος σε ένα τέτοιο ρόλο Νίκος Ρογκαβόπουλος (μ.ο 12π με 40% τρ) κι ο Ιωάννης Παπαπέτρου παίζοντας περισσότερο στο "4" (μ.ο 11π-3ρ) που δεν του αρέσει.

Γενικά, η επίθεση της Εθνικής με εξαίρεση το πενιχρό 52.8% στις ελεύθερες βολές δεν είναι κακή, αν σκεφτούμε ότι σκοράρει κατά μέσο όρο 86.5%, σουτάρει καλά (60%δ, 34.5%τρ) και έχει θετικό συντελεστή ασίστ-λαθών (μ.ο 20.5-11.5). Τηρουμένων των αναλογιών πάει καλά και στα ριμπάουντ (μ.ο 33)

Με την συνεισφορά όλων όσων χρησιμοποιεί ο Ιτούδης η ομάδα -τουλάχιστον στα δυο πρώτα ματς- έχει καλύψει τα κενά της, ποντάροντας σε δυο παίκτες -εκ των πραγμάτων- ακρογωνιαίους λίθους.

• Ο ένας είναι ο Τόμας Γουόκαπ, που παίζει περισσότερο απ' όλους (μ.ο 26.6 λεπτά). Ο Αμερικανός έχει πάρει για τα καλά την μπαγκέτα στα χέρια του είναι σκόρερ (11π) και δημιουργός μαζί (7 ασίστ), παίζει πάντα τη γνωστή σκληρή άμυνα και φαίνεται να διασκεδάζει στο έπακρο την πρώτη του συμμετοχή σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση.
• Κι ο άλλος ο Γιώργος Παπαγιάννης. Το κρεσέντο του, στο πρώτο ημίχρονο με τις ΗΠΑ και το καλό δεύτερο ημίχρονο, που έκανε εναντίον της Ιορδανίας δείχνουν και το ταλέντο του (όταν τροφοδείται σωστά από τους γκαρντ της ομάδας του) αλλά και πόσο μπορεί να βοηθήσει επί της ουσίας την Εθνική. Μιλάμε -άλλωστε- για το μοναδικό σέντερ της Ελλάδας, που σαφώς μπορεί να εξελιχθεί σε σημείο υπεροχής απέναντι στη Νέα Ζηλανδία, ετοιμαζόμενος μακροπρόθεσμα για τις σκληρές μάχες που θα δώσει κόντρα στον Μαυροβούνιο Βούτσεβιτς και τον Λιθουανό Βαλαντσιούνας.

Αμυντικά η ομάδα λειτούργησε σωστά με την Ιορδανία εξουδετερώνοντας επί της ουσίας Ντουβερίογλου και Χόλις Τζέφερσον.Την Τετάρτη κόντρα στους σκληρούς Νεοζηλανδούς θα χρειαστεί να αντέξει και στο "ξύλο" που χαρακτηρίζει το ωκεάνιο μπάσκετ.

Οι Ισπανοί βρήκαν το διάδοχο του Ρούμπιο...

Τον λένε Χουάν Νούνιεθ. Είναι γεννημένος στις 6 Ιουνίου 2004 (!), μόλις δηλαδή έκλεισε τα 19 του και μαζί με τον Αλμπέρτο Ντίαθ εναλλάσσεται στη θέση του βασικού πλέι-μεικερ της Εθνικής Ισπανίας, σε αυτό το Μουντομπάσκετ. Εναντίον της Βραζιλίας την οποία η φούρια ρόχα νίκησε 96-78 και προκρίθηκε στους "16" ήταν ο "παίκτης του ματς". Ο MVP δηλαδή της Ισπανίας με 13π (2/2δ, 2/4τρ, 4/6β) 7ρ και 5 ασίστ!

Ο νεαρός έχει κάνει ήδη θραύση στις μικρές ηλικίες και έχει έρθει η ώρα να το κάνει και στο ανδρικό επίπεδο. Πολλοί παραξενεύτηκαν διαβάζοντας την είδηση ότι ο Νούνιεθ αφήνει τη Ρεάλ για λογαριασμό της γερμανικής Ούλμ (του κόουτς Αντον Γκαβέλ, πρώην παίκτη του Άρη αν το θυμάστε), ο μικρός όμως μεγαλούργησε στην Μπουντεσλίγκα, οδηγώντας την ομάδα του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος!

Άφησε μεγάλο κενό πίσω του ο Ρούμπιο, ωστόσο, οι Ισπανοί φαίνεται ότι έχουν βρει ένα ιδανικό αντικαταστάτη. Ο 19χρονος Χουάν με τη μοναδική ικανότητα στην πάσα θυμίζει πάρα πολύ τον Ρίκι που είχε καθιερωθεί σε ανάλογη (και μικρότερη ηλικια)

Εντάξει Λούκα, είπαμε...

Δύο στα δύο έκανε και η Σλοβενία που επικράτησε της Γεωργίας 88-67. Ο Λούκα Ντόντσιτς σκόραρε 34π, πήρε 10ριμπ και έδωσε 6 ασίστ, παίζοντας σχεδόν σε ολόκληρο το ματς (36 λεπτά) κόντρα στην ομάδα του Ηλία Ζούρου. Ο Έλληνας προπονητής είχε αρκετά παράπονα από τη διαιτησία, όχι άδικα, καθώς οι ρέφερι έστελναν τον Σλοβένο σταρ διαρκώς στη γραμμή του φάουλ. Συνολικά 17 βολές (!) εκτέλεσε ο Λούκα, που έπαρινε σφύριγμα με το παραμικρό. Μια λιγότερη είχε εκτελέσει εναντίον της Βενεζουέλας: 33 σε δυο αγώνες, είναι πολλές...

Παίρνει δεν παίρνει τα "φρου" ο Λούκα, είναι ήδη πρώτος σκόρερ με μέσο όρο 35.5 ανά αγώνα, ξεπερνώντας και τον τρομερό Χόλις Τζέφερσον που πέτυχε 39π κόντρα στη Νέα Ζηλανδία με όλο το γήπεδο να φωνάζει "Κόμπε-Κόμπε". Ο Αμερικανός που ενισχύει την Ιορδανία φοράει το νο 24, προς τιμην του ειδώλου του και μετά το ματς δήλωνε: "Σήμερα ήταν μαζί μου και ο Θεός. Και ο Κόμπε σίγουρα..."

Η Γεωργία, πάντως, παραμένει στο παιχνίδι της πρόκρισης. Αν νικήσει τη Βενεζουέλα σφραγίζει το εισιτήριο, μπορεί όμως να περάσει και με ήττα, αν το Πράσινο Ακρωτήρι ηττηθεί -όπως λέει η λογική- από τη Σλοβενία. Η ομάδα του Έντι Ταβάρες νίκησε τη Βενεζουέλα και έγινε η μικρότερη χώρα που γνώρισε τη χαρά της νίκης στην ιστορία του Μουντομπάσκετ.

Ιστορική και η νίκη του Νοτίου Σουδάν (με 15/30 τρίποντα!) που επικράτησε της Κίνας και θέλει μια ακόμα κόντρα στο Π.Ρίκο για να περάσει στην δεύτερη φάση, την ώρα που οι Σέρβοι ντούμπλαραν τις επιτυχίες τους συντρίβοντας τους Πορτορικάνους με νταμπλ-νταμπλ του Νίκολα Μιλουτίνοβ (12π-15ρ)

Αυτοί, πάντως, που αρνούνται να ... ηρεμήσουν είναι οι Λετονοί. Η νίκη τους επί της Γαλλίας, χαρακτηρίστηκε η μεγαλύτερη όλων των εποχών για το λετονικό μπάσκετ, μετά το 1935 και την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ! Μέχρι και ο πρόεδρος της χώρας πανηγύρισε στο twitter