Λίγες ώρες μετά τη νίκη επί της Κροατίας στην πρεμιέρα, αλλά και το δεύτερο ματς κόντρα στους Ιταλούς, σε θεωρητικό Q&A για όσα είδαμε και όσα έρχονται θα είχε τους εξής άξονες:

Γιατί ο Γιάννης είναι το υπερόπλο αυτής της Εθνικής Ομάδας; Επειδή στην πλάτη του έχει βάλει δυο προσωπικούς τίτλους MVP στο ΝΒΑ και κυρίως το πρωτάθλημα που κατέκτησε με τους Μιλγουόκι Μπακς. Για να φορέσει μάλιστα το χρυσό δαχτυλίδι του πρωταθλητή, είχε πετάξει ακόμη πιο ψηλά από την τελευταία φάση όταν απογειώθηκε και έγινε η σκιά που έκοψε το τρίποντο του Τζέλεν Σμιθ. Μάτωσε, ίδρωσε, τσακίστηκε, αλλά στο τέλος με ένα κόψιμο, ή ένα κάρφωμα, έπαιρνε τις μεγάλες νίκες.

Πότε ήταν που είχε πάθει υπερέκταση στο γόνατο όταν στα πλέι-οφ με τους Χοκς είχε σηκωθεί στο Θεό για να σταματήσει τον Καπέλα; Τότε που όλοι είπαν θα "λείψει 2-3 εβδομάδες"και έπαιξε στον επόμενο αγώνα. Η μήπως ξεχάσατε την τρομερή τάπα στον Έιτον στον τέταρτο τελικό με τους Σανς; Ένα κόψιμο, μια νίκη (για το 2-2)

Σιγά μην του γλίτωνε ο Ζούπατς και ο Σμιθ στις δυο επιθέσεις των Κροατών, που είχαν ετοιμαστεί για την ολική ανατροπή, καθώς έχαναν με -19, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο άλλαξαν το τσιπάκι τους.

Το ένστικτό του δεν λάθεψε. Ο Γιάννης λειτουργεί αυτόματα. Όταν έχει κοντραριστεί με τα πιο γερά κορμιά του ΝΒΑ, όταν ξεπερνάει τα όρια του σε κάθε φάση, πως να μην κρύψει το φως του Σμιθ που νόμιζε ότι ήταν ελεύθερος να σουτάρει από τη γωνία. Όχι κύριε...

Πόσο ψηλά, άλλωστε, είχε σηκωθεί ο Αντετοκούνμπο, όταν ο Χολιντέι στον πέμπτο τελικό με τους Σανς έκλεψε την μπάλα, έστειλε την μπάλα εκεί που μόνο ο Γιάννης θα μπορούσε να την πιάσει; Προσγειώθηκε με κάρφωμα και το 123-119 δεν επιδεχόταν άλλη αμφισβήτηση. Το Μιλγουόκι έπαιρνε τη νίκη με εκκωφαντικό τρόπο

Ακόμη κι αν οι Κροάτες -σε σχεδόν το ματς- είχαν φροντίσει να μη δεχθούν τέτοιες φάσεις (αμύνθηκαν αποτελεσματικά κλέβοντας τις άλει ουπ πάσες των γκαρντ, μόνο μία του Ντόρσεϊ είχε φτάσει εκεί που έπρεπε) στην πιο κρίσιμη επίθεση του ματς, ο Γιάννης παίζοντας χωρίς την μπάλα, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την έξοχη πάσα του Καλάθη και καρφώνοντας ανάποδα, έβαζε την τελεία στις προθέσεις των αντιπάλων. Η παύλα μπήκε, δυο στιγμές αργότερα με τα δυο κοψίματα...

Και γιατί αυτή η Εθνική, είναι λίγο διαφορετική σαν ομάδα; Διότι οι υπόλοιποι παίκτες της είναι επίσης ψημένοι σε υψηλό επίπεδο, ενώ κάποιοι κούμπωσαν ιδανικά, σαν παρτενέρ του σταρ Αντετοκούνμπο. Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ για παράδειγμα, που όπως πολύ σωστά είπε ο Φώτης Κατσικάρης στη βραδινή εκπομπή της ΕΡΤ "δεν πρόεκιται ποτέ να αγχωθεί όπως οι υπόλοιποι Έλληνες παίκτες, γιατί απλά έχει αμερικάνικη νοοτροπία, είναι για πολλούς αυτός που έλειπε από την ομάδα.

Ο παίκτης που θα κάνει ... την υπερβολή, θα σουτάρει αδίστακτα και (ειδικά αν ευστοχήσει στο πρώτο σουτ) δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ την εκτέλεση των αντιπάλων. Πράγματι ο Τάιλερ έχει κουμπώσει ιδανικά με τον Αντετοκούνμπο, αλλά και με όλη την ομάδα, έχοντας ψηθεί σε Μακάμπι και Ολυμπιακό, ξέροντας πολύ καλά, πλέον, πότε και γιατί πρέπει να σουτάρει ή να δημιουργήσει προσωπική φάση για να φτάσει στο καλάθι.

Οι 27 πόντοι (όσους έβαλε και ο Γιάννης) είναι ρεκόρ για το "αμερικανάκι" από την στιγμή, όμως, που οι αντίπαλοι όπως οι Κροάτες διαλέγουν άμυνες ζώνης και χτίζουν τείχη για να αναχαιτίσουν τον Γιάννη, να΄στε προετοιμασμένοι για ακόμη περισσότερους.

Δε μιλάμε, άλλωστε, για τον πρώτο τυχόντα, που είδε φως έξω από την πόρτα της Εθνικής και μπήκε. Ένας "πιστολέρο" που είχε 8/13 τρ εναντίον της Χίμκι (με την Μακάμπι) και 7/10 κόντρα στην ΤΣΣΚΑ (με τον Ολυμπιακό) είναι ικανός να σουτάρει (και να ευστοχεί) όλο το βράδυ...

Δηλαδή τα έκαναν όλα μόνο δυο παίκτες; Όχι βέβαια. Η Εθνική παρά τις απουσίες (Παπαγιάννης-Κώστας Αντετοκούνμπο) και τους τραυματισμούς (ο Σλούκας φανερά δεν πατάει όσο θα ήθελε γερά στα πόδια του, ο Παπαπέτρου είναι ακόμη λίγο βαρύς) βρήκε λύσεις. Είχε παίκτες κλειδιά όπως ο Δημήτρης Αγραβάνης, που κέρδισε με το σπαθί του τη θέση στην 12άδα και διαθέτει μια μοναδική ικανότητα να παίζει καλά σε μεγάλα ματς αλλά και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο τα αθλητικά προσόντα του οποίου τον βάζουν ακόμη και στο κέντρο της ρακέτας για να μαρκάρει (με επιτυχία) τον πανύψηλο Ζούπατς. Το "σμολ-μπολ" που προτίμησε κατά κόρον ο Ιτούδης μας έδωσε τη διαφορά στο πρώτο μέρος και στο τέλος -μετά την επιστροφή των Κροατών- τη νίκη.

Ο κόουτς ήταν έτοιμος για αυτα τα σχήματα, έχοντας κάνει τις σχετικές δοκιμές στα φιλικά και (προφανώς) στις προπονήσεις.

Ήταν, λοιπόν, όλα καλά; Μετά από νίκη σε πρεμιέρα Ευρωμπάσκετ καλά πρέπει να αισθάνεσαι. Φυσικά δεν λειτούργησαν όλα στην εντέλεια: "Μη ξεχνάτε ότι ψάχνουμε ακόμη όλες τις λεπτομέρειες για να βρούμε τη χημεία μας" σχολίασε εύστοχα ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, μετά τον αγώνα. Η Εθνική -που ακόμη δεν έχει κάνει καν μια προπόνηση με όλους τους παίκτες διαθέσιμους- είναι λογικό να παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα. Όχι, βέβαια, να δέχεται έτσι εύκολα ένα 15-0 σαν αυτό που έκανε η Κροατία στο δεύτερο μέρος, όταν ανέβασε πολύ ψηλά το τέμπο, έφτανε με ευκολία μέσα στο καλάθι και ευστόχησε σε μεγάλα σουτ απέξω.

Ήταν το διάστημα που η Εθνική έκανε τα ακριβώς αντίθετα με το πρώτο μέρος. Τότε που χάρη στα σουτ του Ντόρσεϊ, τις σπουδαίες άμυνες με τα χέρια διαρκώς πάνω στην μπάλα για ένα κλέψιμο, ή ντιφλέξιον, χάλασε το μυαλό των εξαιρετικών σε ατομικό επίπεδο παικτών της Κροατίας, πλην όμως αρκετά εύθραυστων για να βρεθούν έξω από τα νερά τους, όπως συνέβη όταν η διαφορά έφτασε μέχρι το +19.

Και η Ιταλία; Σίγουρα δεν έχει τα ψηλά κορμιά της Κροατίας, μπορεί όμως να ανταποκριθεί πολύ καλύτερα στα χαμηλά σχήματα της Ελλάδας, αφού ουσιαστικά και αυτή έτσι παίζει. Η Σκουάντρα Ατζούρα παίζει εντός έδρας, θα' χει όλο τον κόσμο στο πλευρό της (αν και οι Έλληνες είναι αρκετοί και θα κάνουν τη σχετική φασαρία στο Φόρουμ) και θα μας κοντράρει. Δεν είναι κακό, την κόντρα την θέλουν πρώτοι απ' όλους οι Έλληνες, για να σφυρηλατήσουν τον χαρακτήρα τους και να ετοιμαστούν για τα παιχνίδια που θα κρίνουν τα πάντα, στο Βερολίνο.

Χωρίς μάλιστα το άγχος της πρεμιέρας, η Εθνική μόνο καλύτερα μπορεί να παίξει. Και να πετύχει τη δεύτερη σερί νίκη της, εδραιώνοντας τη θέση και επιβεβαίωνοντας τις εκτιμήσεις των ξένων που τη θεωρούν γκραν φαβορί. Από το στόμα τους και στου θεού του μπάσκετ το αυτί...

Παρακολουθήστε την Game Night: