Η ήττα δεν αποφεύχθηκε για τον Παναθηναϊκό, ούτε αυτό το βράδυ που έκανε διαδοχικές υπερβάσεις, καλύπτοντας διαφορά -18 πόντων, έπαιξε ουσαστικά χωρίς τον Παπαγιάννη, προσπάθησε να νικήσει την Μονακό με το κοντό σχήμα και αιχμή του δόρατος τον Ντέρικ Γουίλιαμς, είδε όμως τους Μονεγάσκους να πανηγυρίζουν στο τέλος.

Θα κρατήσει, προφανώς, την αντίδρασή του μετά το 10', τη μαχητικότητα του και τις άμυνες που έβγαλε, θα ξεχάσει βέβαια το καταστροφικό πρώτο δεκάλεπτο και θα περιμένει, πλέον, τον Ντουέιν Μπέικον, για να βάλει και λίγη γεύση στο παιχνίδι του. Ο πρώην σουίνγκμαν της Μονακό, που φέτος δοκίμασε να παίξει στο ΝΒΑ, χωρίς επιτυχία, ενδεχομένως να διαφοροποιήσει το αγωνιστικό πρόσωπο των "πρασίνων".

Μάλλον άλλαξε γνώμη και το επιτελείο της ομάδας, αφού μόλις πριν από λίγες μέρες ο Ντέγιαν Ράντονιτς έλεγε ότι ο Μπέικον "δεν έχει το προφίλ του παίκτη που αναζητά ο Παναθηναϊκός".

Προφίλ ξεπροφίλ, δεν έχει σημασία. Ο Μπέικον πάει στο ΟΑΚΑ για να αλλάξει το κλίμα, να ανεβάσει την ποιότητα και να γίνει ο ηγέτης της πράσινης ομάδας, αφού όπως συνηθίζει θα πάρει την μπάλα στα χέρια του. Ένα τριάρι, που μπορεί να παίξει και στο "4", τέλειωσε πέρσι τη χρονιά με 14π, παίρνοντας πολλές προσπάθειες. Όχι τόσο εύστοχος στα δίποντα (46.1%), όσο στα τρίποντα (41.9%) μπορεί να δημιουργήσει φάσεις για τον εαυτό του, να πάρει μεγάλα σουτ και να βοηθήσει στα ριμπάουντ (3.1).

Λέγονται πολλά για τον χαρακτήρα του, ότι δεν είναι από τους παίκτες των προπονητών, έχει εκρηκτικές αντιδράσεις και άλλα πολλά, τα περισσότερα σαν φήμες να τριγυρίζουν την καριέρα του.

Παρόλα αυτά πέρσι ήταν από τους βασικούς πρωταγωνιστές της καταπληκτικής πορείας της Μονακό, που έβγαλε το λάδι του Ολυμπιακού στα πλέι-οφ της προηγούμενης σεζόν και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις ικανότητές του πάνω στο παρκέ.

Ο Παναθηναϊκός έβαλε, όπως λέγεται, αρκετούς όρους για την συμπεριφορά του μέσα και έξω από το γήπεδο, το συμβόλαιο είναι μεν διετές, αλλά υπάρχει και δικαίωμα μη ανανέωσης από την πλευρά του ελληνικού κλαμπ, που κάπως έτσι θέλησε να φυλάξει τα ... νώτα του, σε περίπτωση που ο Μπέικον δικαιώσει την φήμη του "κακού παιδιού".

Από την άλλη οι "πράσινοι" στην κατάσταση που βρίσκονται έχουν πολλά περισσότερα να κερδίσουν από ένα συνεπή μέσα στους αγωνιστικούς χώρους Μπέικον. Η ερώτηση είναι πως θα ταιριάξει με Γκριγκόνις και Πονίτκα, αφού όλοι ξεκινάνε από το "3" και θέλουν την μπάλα στα χέρια τους.

Θα παίξει περισσότερο σαν τεσσάρι, όπως έκανε σε πολλά ματς της Μονακό στην προηγούμενη σεζόν; Ο Ράντονιτς καλείται να δώσει τις απαντήσεις, με τον Παναθηναϊκό να υπόσχεται ότι προσεχώς (όταν θα παίξει ο Μπέικον, θα γυρίσει ο Γουόλτερς και θα επανέλθει σε φυσιολογικά στάνταρ ο Παπαγιάννης) θα είναι μια διαφορετική ομάδα απ' αυτήν που έχουμε δει ως τώρα...

Του λείπει και η ψυχολογία

Εκτός των άλλων ο Μπέικον μπορεί να βοηθήσει σε ένα κομμάτι όπου ο Παναθηναϊκός έχει φανερό πρόβλημα. Η ψυχολογία του είναι εύθραυστη και ζητάει έναν παίκτη να τον παίρνει από το χέρι. Ο Γκριγκόνις δεν είναι τέτοιος. Μπορεί να βάλει μεγάλα σουτ, αλλά όχι να είναι ο ηγέτης της ομάδας. Ο Πονίτκα κάνει δεκάδες πράγματα μέσα στο γήπεδο, θυσιάζοντας αρκετές φορές το εγώ του υπέρ της ομάδας.

Ο Ντέρικ Γουίλιαμς που αποφάσισε εν τέλει να πάρει όλη την ευθύνη στο ματς της Παρασκευής έχει την ικανότητα, όχι όμως την σταθερότητα. Στα καλά του βράδια, όμως, ο Αμερικανός είναι ασταμάτητος, κάτι που κατάλαβε πολύ καλά η Μονακό, με τους 28 πόντους που έγραψε το κοντέρ του DW.

Αυτός ενέπνευσε και τους υπόλοιπους στο ηρωικό σμολ-μπολ, που δεν βόλευε τη Μονακό και επί της ουσίας ανέτρεψε την ροή του ματς, μετατρέποντας το ματς από περίπατο των Μονεγάσκων σε ένα ντέρμπι μέχρι το φινάλε.

Όταν όλα πήγαιναν στραβά (στο πρώτο δεκάλεπτο) ο Παναθηναϊκός έμοιαζε υποταγμένος στη μοίρα του. Δεν έβγαζε αντίδραση, έκανε εύκολα το λάθος και έβλεπε τους αντίπαλους του να κάνουν πάρτι είτε μέσα, είτε έξω από τη ρακέτα.

Μόλις βρέθηκε ο κινητήριος μοχλός, ο Γουίλιαμς δηλαδή, ανέβηκε κατακόρυφα και η ψυχολογία ολόκληρης της ομάδας. Αν ο Μπέικον καταφέρει και πάρει, κάποια στιγμή, τα ηνία, ο ΠΑΟ μπορεί να ανέβει ένα σκαλί πιο πάνω. Το αν θα του δώσει τα κλειδιά ο Ράντονιτς είναι ένα ερώτημα που θα απαντηθεί στη διαδρομή του χρόνου.

Προς το παρόν ο Παναθηναϊκός που αποχαιρετάει τον Άντριους, θα προσπαθήσει να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες του, μέχρι να βρει όλα εκείνα τα στοιχεία που περιγράψαμε πιο πάνω. Δεν είναι εύκολο, εν μέσω της χρονιάς και με την Ευρωλίγκα να τρέχει αδυσώπητα, να αλλάζεις αγωνιστικό σχέδιο με ένα καινούργιο παίκτη και να περιμένεις τραυματίες να επιστρέψουν.

Θα χρειαστεί πολλή υπομονή και από τον κόσμο, που βλέπει τις ήττες να μαζεύονται στο παθητικό της ομάδας με ένα πολύ δύσκολο ματς να ακολουθεί, αυτό στο Τελ Αβίβ, εναντίον της Μακάμπι...

Ο Μάικ Τζέιμς δεν χωρατεύει

Η Μονακό στη θεωρία έχει μια καλύτερη ομάδα από την περασμένη σεζόν, θέλει, όμως και αυτή τον ... χρόνο της. Η αστάθεια που έχει είναι δικαιολογημένη από τις αρκετές προσθήκες που έκανε το καλοκαίρι, μέχρι να βρει τις σταθερές της. Έτσι κι αλλιώς έχει κάνει από πέρσι την υπέρβασή της, θεωρείται πλέον ομάδα της ελίτ και αυτό θα προσπαθήσει να επιβεβαιώσει ως το τέλος.

Ο Μάικ Τζέιμς παραμένει το πιο βασικό σημείο αναφοράς της. Δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς, με τον σπουδαίο Αμερικανό που έκανε για άλλο ένα ματς τη ζημιά στην πρώην ομάδα του. Όσο ήταν εκτός ρυθμού στο πρώτο ημίχρονο, άλλο τόσο ζεστάθηκε στο δεύτερο, παίρνοντας στο τέλος όλες τις σημαντικές αποφάσεις και καθαρίζοντας την μπουγάδα.

Αν πάντως ο Παναθηναϊκός δεν ήταν τόσο επιρρεπής στο λάθος (19 συνολικά) το βράδυ μπορεί να μην εξελισσόταν νικηφόρα για τη Μονακό. Σούταραν πολύ άσχημα οι Μονεγάσκοι (5/19 τρίποντα) και η άμυνα τους έδειξε -μετά το 10- ιδιαίτερα ευάλωτη. Οι "πράσινοι" σκόραραν σε 30 λεπτά 67 πόντους, έβαλαν αρκετά καλάθια στο τρανζίσιον και οι όποιες αδυναμίες των φιλοξενουμένων εμφανίστηκαν στο προσκήνιο.

Το ότι έφυγαν νικητές το οφείλουν περισσότερο στον Μάικ Τζέιμς και σε ένα άστοχο τρίποντο του Γκριγκόνις.