Φρανκ Νιλικίνα: Ο σέντερ-μπακ και οι πραγματικές ανάγκες του Ολυμπιακού

Ο Φρανκ Νιλικίνα δεν είναι ο γκαρντ-σκόρερ που συζητούσαν μεταξύ τυρού και αχλαδιού (και… τσίπουρου, ενίοτε) στα σόσιαλ μίντια ειδικοί και μη φίλοι του Ολυμπιακού. Είναι όμως ένας αυθεντικός πλέι-μέικερ, που όπως είδαμε όλοι, έχει απόλυτη ανάγκη η “ερυθρόλευκη” ομάδα. Μετά από ένα παζάρι μιας εβδομάδας, ο Γάλλος καταφτάνει στον Πειραιά, καθώς επήλθε και οριστική συμφωνία με την Παρτίζαν.

Ένας πόιντ-γκαρντ που δεν φημίζεται για τις επιθετικές αρετές του, αλλά αυτό που αποκαλούν οι μερακλήδες μπασκετικοί παίκτης με first pass mentality. Πρώτα, δηλαδή, κοιτάζει να πασάρει και μετά να κάνει όλα τα άλλα. Α, και με αμυντικές ικανότητες εξακριβωμένες, με μεγάλο κορμί και πολύ αθλητικός…

Ερχόμενος βέβαια πέρσι το καλοκαίρι στο Βελιγράδι έδειξε με τη φανέλα της Παρτίζαν και κάποια επιθετικά στοιχεία, όχι όμως τέτοια που να τον μετατρέψουν σε… πολιορκητικό κριό της αντίπαλης άμυνας. Τελείωσε τη σεζόν με 37% στο τρίποντο, έχοντας κατά μέσο όρο 1.2 εύστοχα σε 3.9 προσπάθειες, κατά μέσο όρο, από τα 6.75μ

Ο Ομπράντοβιτς του έδινε περίπου ένα 20λεπτο, με τελικό απολογισμό σε μέσους όρους 7π, 1.7 ριμπάουντ και 2 ασίστ. Κανείς δεν έτριψε τα μάτια του από θαυμασμό για αυτές τις επιθετικές επιδόσεις, αν και η δουλειά του Νιλικίνα δεν είναι -όπως είπαμε- να σκοράρει.

Ο σχεδόν δίμετρος Γάλλος, με καταγωγή από τη Ρουάντα (οι γονείς του για να γλιτώσουν από τον καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο της αφρικάνικης χώρας το 1995, μετακόμισαν πρώτα στο Βέλγιο και μετά στη Γαλλία, όπου γεννήθηκε το 1998 ο Φρανκ) έχει σπουδαία αθλητικά προσόντα, τα οποία εκτίμησαν δεόντως και οι Αμερικανοί.

Για αυτό, άλλωστε, ήταν και νο 8 στο ντραφτ του 2017, καθώς οι μετρήσεις σε άνοιγμα χεριών και λοιπά σωματομετρικά στοιχεία προδιέθεταν για ένα ΝΒΑερ με εξαιρετική προοπτική. Ο Νιλικίνα έμεινε στο ΝΒΑ εφτά χρόνια, με τα καλύτερα του χρόνια στους Νιου Γιορκ Νικς, όπου έπαιξε πριν μετακομίσει εκεί ο νυν συμπαίκτης και συμπατριώτης του Εβάν Φουρνιέ. Δεν έκανε μεγάλη καριέρα πέραν του Ατλαντικού.

Σιγά-σιγά ο χρόνος του άρχισε να μειώνεται και από τα 21.9 λεπτά που αγωνιζόταν κατά μέσο όρο στην πρώτη του σεζόν στους Νικς (σε 78 αγώνες) έπεσε στα 9.8 σε 33 ματς τη σεζόν 2021-22. Ούτε στο Ντάλας ομάδα του, την επόμενη διετία, πολύ περισσότερο στους Χόρνετς, όπου ολοκλήρωσε την αμερικάνικη θητεία του βρήκε το χρόνο που ήθελε.

Στα 26 του, πέρσι το καλοκαίρι, αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα της επιστροφής στην Ευρώπη: “Γύρισα για να ξαναπαίξω μπάσκετ. Μου έλειψε πολύ, η Παρτίζαν ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να ικανοποιήσω τις φιλοδοξίες μου” σχολίαζε πριν υπογράψει το συμβόλαιο του, τονίζοντας το αυτονόητο: “Κάθε παίκτης θέλει να βρίσκεται πάνω στο παρκέ. Ανυπομονώ να ζήσω την ατμόσφαιρα και τον ανταγωνισμό της Ευρωλίγκας”.

Η σεζόν δεν ήταν εύκολη για την Παρτίζαν, ο ίδιος τραυματίστηκε το χειμώνα και έλειψε σχεδόν ένα δίμηνο. Επιστρέφοντας δυσκολεύτηκε αρκετά, με την ομάδα του να στραγγαλίζεται στη βαθμολογία της EuroLeague, μένοντας εκτός δεκάδας με μια νίκη λιγότερη από Βίρτους και Εφές που μπήκαν στη διαδικασία της πρόκρισης μέσω των πλέι-ιν.

Μετά την αποτυχία στην Ευρωλίγκα, η Παρτίζαν και ο Νιλικίνα βολεύτηκαν με τους τίτλους στην ABA League και το σέρβικο πρωτάθλημα.

Το καλοκαίρι περίμενε ότι θα βρίσκεται στις κλήσεις του Φεντερίκ Φοτού για το Ευρωμπάσκετ, αλλά ο Γάλλος ομοσπονδιακός τον άφησε εκτός ομάδας, χάνοντας το τουρνουά. Με την Εθνική Γαλλίας ο άλλοτε καλύτερος νέος παίκτης της LNB (με τη φανέλα της Στρασμπούρ) έπαιξε σε δυο ολυμπιακά τουρνουά, κερδίζοντας δυο φορές το αργυρό μετάλλιο σε Tόκιο και Παρίσι, ενώ συμμετείχε και στο Παγκόσμιο του 2019 (χάλκινο μετάλλιο) όταν έκανε και τις καλύτερες εμφανίσεις του με το εθνόσημο (8π, 2.6ρ, 2.5 ασ)

Ένας ακόμα αθλητικός άσος

Ο Νιλικίνα έρχεται να προσθέσει ακόμα μεγαλύτερη αθλητικότητα στο ρόστερ του Ολυμπιακού. Η φετινή ομάδα των “ερυθρολεύκων” μετά τις προσθήκες Γουόρντ και Χολ (αλλά και Κώστα Αντετοκούνμπο) έχει ανεβάσει την ένταση μέσα στο παιχνίδι της.

Ο 27χρονος Γάλλος είναι πολύ αθλητικός, αμύνεται με επιτυχία είτε στην άμυνα με αλλαγές, είτε στην αντιμετώπιση των πικ εν ρολ και πηγαίνει στο ΣΕΦ για να βρίσκεται πίσω από τον Τόμας Γουόκαπ και το κενό στον “άσο” να μη φαίνεται.

Έχει την εμπειρία της Ευρωλίγκας από την συμμετοχή του στην προηγούμενη σεζόν, γνωρίζει τις δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητες της διοργάνωσης.

Επαναλαμβάνουμε δεν είναι ο γκαρντ-σκόρερ που ήθελαν μετ’ επιτάσεως πολλοί ένθερμοι οπαδοί της ομάδας, μπορεί όμως να “δέσει” καλύτερα σε αυτά που ζητάει επειγόντως ο Ολυμπιακός. Το πείραμα με τον Σέιμπεν Λι απέτυχε παταγωδώς, αφού ο Αμερικανός δεν είναι σε καμιά περίπτωση άσος…

Αν υποθέσουμε ότι σκόρινγκ γκαρντ του φετινού ρόστερ είναι ο Φουρνιέ και ο (αναβαθμισμένος) Ντόρσεϊ, οι Βεζένκοβ-Πίτερς έχουν από μακριά τη δική τους ξεχωριστή άνεση, ο Νιλικίνα ταιριάζει καλά, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τον Γουόκαπ, με τον οποίο ο Γάλλος “άσος” μοιάζει αρκετά, όντας όμως πέντε χρόνια μικρότερος και μάλλον … καλύτερος σουτέρ

Ο Νιλικίνα επίσης δεν χρειάζεται μεγάλο χρόνο προσαρμογής που θα απαιτούσε μια τωρινή επιλογή από το ΝΒΑ, την στιγμή που η σεζόν είναι έτοιμη να αρχίσει. Μπορεί να μην προλάβει κάποιο από τα ματς στην Ισπανία, που γίνονται στην πρώτη διαβολοβδομάδα της φετινής EuroLeague, ωστόσο, θα’ ναι παρών -χωρίς αμφιβολία- στους επόμενους ευρωπαϊκούς αγώνες και βέβαια στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς, κόντρα στον Παναθηναϊκό στις 12 Οκτωβρίου

Και ο Έβανς;

Η κίνηση με τον διεθνή Γάλλο υποδεικνύει ότι ο Ολυμπιακός θα περιμένει (ξανά) την επιστροφή του Έβανς που υπό ιδανικές συνθήκες είναι αυτός που συμπληρώνει το παζλ σαν εκτελεστής-δημιουργός και ικανός να παίξει και δίπλα στους καθαρόαιμους πόιντ-γκαρντ της ομάδας.

Θα δώσουν στον Αμερικανό γκαρντ μια ακόμα ευκαιρία οι πρωταθλητές. Έχοντας “ησυχάσει” από τον πονοκέφαλο του δεύτερου πλέι-μέικερ, μπορούν να περιμένουν τον ταλαντούχο πρώην αρχισκόρερ της Ζαλγκίρις, του οποίου η αποθεραπεία μετά το πρόσφατο πρόβλημα στο γόνατο πάει καλά.

Μπορεί, ωστόσο, στο πέρασμα της σεζόν να αποδειχθεί ότι ο Έβανς δεν θα μπορέσει να επιστρέψει ποτέ στο επίπεδο που ήταν όταν πέρσι πολύ πριν ολοκληρωθεί η χρονιά τον επέλεξε ο Ολυμπιακός.

Σε αυτή την περίπτωση οι “ερυθρόλευκοι” θα κινηθούν και για ένα ακόμα παίκτη στην περιφέρεια. Τώρα, έχουν και τον χρόνο να περιμένουν…

ΥΓ: Οι ασκήσεις επί χάρτου στα σόσιαλ μίντια για τους ΝΒΑερ που θα έπρεπε να πάρει -κατά τη γνώμη κάθε σοβαρής ή όχι ανάρτησης- έχουν γούστο, χωρίς αμφιβολία. Πολλές μάλιστα είναι εμπεριστατωμένες και δείχνουν άριστη γνώση του μπάσκετ, του ΝΒΑ και των δυνατοτήτων του κάθε παίκτη ξεχωριστά. Η πραγματικότητα πάντα είναι διαφορετική και καμιά φορά εκπλήσσει, γιατί πολύ απλά οι προπονητές πάντα σκέφτονται διαφορετικά από τον απλό οπαδό, η εξειδικευμένο μύστη. Σίγουρα αν περιμένει κανείς τον… Ροζίερ (μέχρι κι αυτό γράφτηκε) και προκύπτει ο Νιλικίνα η απόσταση είναι τεράστια. Χρειάζεται, όμως, να σταθμίσει κανείς τις καταστάσεις, να αναλύσει τα δεδομένα και να κατανοήσει τις πραγματικές ανάγκες. Κι ο Ολυμπιακός, στη δεδομένη χρονική στιγμή, χρειαζόταν βασικά ένα καθαρόαιμο χειριστή της μπάλας. Έστω και … σέντερ-μπακ, για να το πούμε και σε ποδοσφαιρική διάλεκτο