Φόβος, ενέργεια και επιλογές δεν επέτρεψαν στον Παναθηναϊκό να νικήσει

Μπορεί το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό να μην ήταν ποιοτικό, αλλά είχε όλα τα στοιχεία που συνήθως τα ακολουθούν.

Πάθος, δύναμη, μονομαχίες, λιγοστές φάσεις μπροστά από τις αντίπαλες εστίες. Ήταν ξεκάθαρο πως ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να επενδύσει στο πρώτο ημίχρονο, αλλά δεν του βγήκε.

Ήθελε να πάρει τον κόσμο που γέμισε το “Aπόστολος Νικολαΐδης” με το μέρος του, να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την απειρία του αντιπάλου στη μεσαία γραμμή και να “χτυπήσει” με τα δικά του όπλα.

Ο Χρήστος Κόντης είναι λίγες ημέρες στην ομάδα και παρότι γνώριζε πως δεν μπορεί ν’ αλλάξει πολλά πράγματα, προσπάθησε με συγκεκριμένες πληροφορίες να κάνει τους παίκτες του να αγωνιστούν πιο έξυπνα.

Τα κατάφερε κυρίως στο αμυντικό κομμάτι, εκεί όπου στο πρώτο ημίχρονο οι πράσινοι δεν δέχτηκαν φάσεις κι απειλήθηκαν ελάχιστα από τον αντίπαλο.

Στους άλλους τομείς η εικόνα δεν ήταν διαφορετική από αυτή που είχε ο Παναθηναϊκός στα ντέρμπι με τον Ρουί Βιτόρια στον πάγκο του. Αμεσότητα, με μεγάλες μπάλες στο χώρο και μηδενικό ρίσκο.

Κάτι που φυσικά και δεν ήθελε ο Αθηναίος τεχνικός, ο οποίος από το πρώτο τέταρτο κι έπειτα προσπαθούσε να φωνάξει στους παίκτες του πως έπρεπε να παίξουν αλλιώς.

Να ακουμπήσουν την μπάλα στον Τσιριβέγια, να δουν τους χώρους στα μεσοδιαστήματα με τον Μπακασέτα κι από εκεί να πάει η μπάλα σε εξτρέμ και σέντερ φορ.

Ξέρει κι ο ίδιος όμως, πως δεν μπορείς από τη μια στιγμή στην άλλη, ν’ αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεται μια ομάδα.

Ούτε ν’ αποβάλεις τον φόβο που κουβαλούσαν στο τριφύλλι από τα αποτελέσματα στα προηγούμενα παιχνίδια. Γιατί αυτή ήταν η βασική αίσθηση που έβλεπες στο γήπεδο.

Οι παίκτες του Παναθηναϊκού δυσκολεύονταν να πάρουν το ρίσκο της ανάπτυξης από την άμυνα, να τροφοδοτήσουν ανάμεσα στις γραμμές, να “σπάσουν” ορθολογικά την πίεση του αντιπάλου.

Στο ημίχρονο στα αποδυτήρια ο Κόντης εξήγησε ξανά τι ήθελε, προσπάθησε να μεταδώσει ηρεμία στην ομάδα που δεν την είχε σε καμία περίπτωση.

Κι όντως στο ξεκίνημα της επανάληψης ο τρόπος ανάπτυξης ήταν καλύτερος, οι αποστάσεις μικρότερες, το pressing πιο συντονισμένο αν και ξεκινούσε από το μισό γήπεδο.

Πάνω απ’ όλα όμως, ήταν καλύτερες οι τοποθετήσεις και μέσω αυτών κατάφερε να εκμεταλλευτεί ο Παναθηναϊκός την λάθος πάσα του Ρέτσου και με δύο πάσες ήρθε το γκολ του Ντέσερς.

Εκεί αρκετοί πίστεψαν πως η συγκεκριμένη εξέλιξη θα βελτίωνε την ομάδα. Κι όμως…

Ο φόβος, η έλλειψη εμπιστοσύνης, αν θέλετε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, έκαναν την εμφάνισή τους και παρότι οι εντολές ήταν διαφορετικές από τον πάγκο προκειμένου η ομάδα να ανέβει ψηλότερα στον αγωνιστικό χώρο, δεν εισακούστηκαν.

Όσο περνούσε η ώρα ο Ολυμπιακός γινόταν πιο απειλητικός, κυκλοφορούσε εύκολα την μπάλα, βρήκε περισσότερες συνεργασίες και στο τελευταίο εικοσάλεπτο ο Κόντης έζησε κάτι που δεν θέλει να συμβαίνει σε κανέναν προπονητή.

Τέσσερις παίκτες ήταν στα όριά τους, οι κράμπες διαδέχονταν η μια την άλλη κι οι σκέψεις για να φρεσκάρει την ομάδα του μεσοεπιθετικά έπεσαν στο κενό.

Αντί να αλλάξει πράγματα από τη μέση και μπροστά (Τζούριτσιτς – Τετέ), αναγκάστηκε να αντικαταστήσει τους δύο ακραίος μπακ που δεν μπορούσαν να συνεχίσουν.

Η χημεία στην άμυνα έπρεπε να βρεθεί εκ νέου και παρότι ο Παναθηναϊκός κρατούσε μέχρι το 90’ το αποτέλεσμα, φαινόταν πως στις καθυστερήσεις θα περνούσε δύσκολα.

Στο γκολ του Ελ Καμπί οι αποστάσεις, αλλά και οι τοποθετήσεις ήταν κακές κι έτσι οι πράσινοι είδαν τον αντίπαλό τους σ’ ένα ακόμα ματς (τρίτο στο πρωτάθλημα) να σκοράρει στο τέλος.

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, δεν είναι σύμπτωση. Αρκετοί μετά το τέλος του ματς από την πλευρά του τριφυλλιού μίλησαν για την ενέργεια που δεν υπήρχε, κάποιοι άλλοι για έλλειψη συγκέντρωσης.

Σίγουρα ήταν ο συνδυασμός και των δύο που δεν άφησε τον Παναθηναϊκό να πάρει μια πολύ σημαντική νίκη για το μέλλον του, να βρει τη βαθιά… ανάσα που έψαχνε για να προχωρήσει με καλύτερη ψυχολογία.

Σπάνια στο ποδόσφαιρο δεν αποτυπώνεται σε αποτέλεσμα η μεγάλη εικόνα. Κι η μεγάλη εικόνα στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς, έδειξε πως οι πράσινοι έχουν χτυπητές αδυναμίες στο παιχνίδι τους και χρειάζεται πολύ δουλειά για να διορθωθούν.

Η διαχείριση τις επόμενες δύο εβδομάδες δεν θα είναι καθόλου εύκολη, αλλά πάντα το επόμενο παιχνίδι σε περιμένει.

Κι ο Παναθηναϊκός δεν έχει άλλο δρόμο από το προσπαθήσει να βελτιώσει αυτό που βλέπουμε, τόσο στην ευρωπαϊκή του πρεμιέρα με τη Γιουνγκ Μπόις, όσο και στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Παναιτωλικό, για να πάρει αποτελέσματα και να κάνει ένα βήμα τη φορά.