Final Four 2025: Η ορχήστρα του Σπανούλη, το τεράστιο πρέπει και ο… Γιουλ πλάκωσαν τον Ολυμπιακό

Θα δούμε ελληνικό αλλά θα είναι ο … μικρός. Ή όπως έλεγε και ο Καραγκιόζης στον Χατζηαβάτη, μετά από ένα ξυλοφόρτωμα από τον Βεληγκέκα στο έργο “Καραγκιόζης και ο Μέγας Αλέξανδρος” … να και η σοκολάτα μας. Υποτίθεται ότι ο Ολυμπιακός είχε και ένα κίνητρο επιπλέον να κυνηγήσει το όνειρό του, μετά την ήττα του Παναθηναϊκού, αλλά δεν…

Το πελώριο πρέπει που είχε από την αρχή της χρονιάς σκέπασε με άγχος τους πάντες, πλην του τρομερού Εβάν Φουρνιέ, που μόνος του όμως δεν μπορούσε να νικήσει την φρέσκια και κυρίως αμυντικά άψογη Μονακό.

Ο Βασίλης Σπανούλης συνέθεσε στο μυαλό του,  μια αμυντική ραψωδία που εκτέλεσαν στην εντέλεια οι παίκτες του, με σολίστ τον Άλφα Ντιαλό και τον Τζάρον Μπλοσονγκέιμ και βέβαια μαέστρο στο πόντιουμ τον Μάικ Τζέιμς. Αυτοί οι τρεις κατάπιαν ολόκληρο τον Ολυμπιακό και σε εμφάνιση-αποκάλυψη τον Μακ Τζαϊτέ.

Αυτοί οι τέσσερις, με τη μικρή βοήθεια από τους υπόλοιπους που έπαιξαν, έφταναν και περίσσευαν για να έρθει το ναυάγιο του Ολυμπιακού. Μάταια ο Φουρνιέ προσπαθούσε να κρατήσει το τιμόνι, σκοράροντας 31 πόντους με 10/18 σουτ. Το καράβι του Ολυμπιακού έμπαζε από παντού, αφού κανένας από τους άλλους παίκτες που έβαλε στο παρκέ ο Μπαρτζώκας, δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Ο Σάσα Βεζένκοβ έκανε το χειρότερο παιχνίδι της ζωής του, με 7π και 2/10 σουτ (0/6τρ), οι δυο ψηλοί έγιναν μια χαψιά από τον Τζαϊτέ (τι … Μαμ θα ήταν, άλλωστε;) καθώς το δίδυμο Μιλουτίνοβ και Φαλ είχε 10π και 5 ριμπάουντ, ενώ ο Γάλλος της Μονακό … μόνος του είχε 11 και 6 ριμπάουντ.

Κάτι προσπάθησε να κάνει ο Γκος, αλλά εδώ και μήνες παίζει μόνος του και το πρόβλημα του Ολυμπιακού κακοφορμίζει μια πληγή που δεν κλείνει ποτέ. Ο Παπανικολάου παλινδρόμησε κι αυτός στη μετριότητα, ο Μακ Κίσικ δεν είχε ούτε μια θετική προσπάθεια, ο Βιλντόσα το ίδιο και κάπως έτσι έμεινε ένας Γάλλος να παλεύει μόνος του. Τα έβαλε με όλους, έδωσε όλο του το είναι και στο τέλος δεν άντεξε, ξέσπασε σε λυγμούς.

Τους έπνιξε η τέλεια άμυνα

Το ξέραμε από την αρχή. Η Μονακό είναι πολύ φίζικαλ κι αυτό ήταν που φοβόταν ο Ολυμπιακός. Ο Σπανούλης εξέλιξε αυτό το αβαντάζ της ομάδας του, από την στιγμή που εμφανίστηκε στον πάγκο της Μονακό. Ξέροντας απέξω κι ανακατωτά την πρώην ομάδα του, το πρώτο του μέλημα ήταν να σταματήσει την κυκλοφορία της μπάλας. Κάθε επίθεση του Ολυμπιακού έμοιαζε με βάσανο. Με Γολγοθά. Ο Ντιαλό έκανε την καλύτερη δουλειά απ’ όλους, γιατί ήταν έξοχος και στην επίθεση, αλλά έδινε το σύνθημα και στην άμυνα, όπου οι “ερυθρόλευκοι” κυνηγήθηκαν ανηλεώς. Κυρίως ο Βεζένκοβ.

Ο MVP του Ολυμπιακού έμεινε άσφαιρος. Ξεκίνησε με 0/3 και με την πάροδο του χρόνου αγχωνόταν ολοένα και περισσότερο.  Έχανε εύκολα λέι-απ, βολές, έκανε βεβιασμένες ενέργειες, μέχρι που στο δεύτερο ημίχρονο απέφυγε να σουτάρει!

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτός. Ο Πίτερς που πήρε χρόνο γρήγορα, στο πρώτο τρίποντο του, μετά από το διπλό σκριν στην κορυφή της ρακέτας, ένα σουτ που το βάζει με κλειστά τα μάτια, έκανε … έρμπολ.

Οι Μονεγάσκοι βλέποντας τον αντίπαλό τους αγχωμένο, έσφιξαν ακόμα περισσότερο τη μέγγενη. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Βεζένκοβ δεν έκανε ούτε ένα ελεύθερο σουτ. Δεν το κυνήγησαν, άλλωστε, οι “ερυθρόλευκοι” κάτι τέτοιο. Η Μονακό τους είχε χαλάσει το μυαλό και είδαμε ένα τελείως διαφορετικό Ολυμπιακό με μόλις 10 ασίστ και 14 λάθη. Ό,τι θα έπρεπε να κάνει αυτός στην αντίπαλο του, το έπαθε από εκείνη. Και έτσι κατέρρευσε.

Ξέχασαν οι Πειραιώτες να παίξουν το μπάσκετ που τους έφερε ξανά στην ελίτ της Ευρώπης; Ήρθε αυτό το ματς για να τελειώσει ο Ολυμπιακός ένα αγώνα με ένα μόλις κόψιμο (του Πίτερς, ενώ όλα είχαν κριθεί) η μια πάσα για τρίποντο (του Γκος από το επιθετικό ριμπάουντ του Γουόκαπ);

Ναι, γιατί όλα ήταν και θέμα πνευματικής προετοιμασίας, στην οποία η “ερυθρόλευκη” ομάδα πήρε μηδέν.

Το τεράστιο πρέπει τους … σώριασε κάτω

Στο τέταρτο σερί φάιναλ-φορ, ο Ολυμπιακός έκανε μια τρύπα στο νερό. Από την αρχή της χρονιάς είχε στοχεύσει να κατακτήσει το Κύπελλο. Στόχος εξ ορισμού πολύ υψηλός, γιατί δεν είναι … εύκολο να κερδίσεις την Ευρωλίγκα. Τουλάχιστον τέσσερις-πέντε ομάδες βάζουν τον ίδιο στόχο. Αυτό το “πρέπει” πλάκωσε τον Ολυμπιακό, που έφτασε να ισορροπεί σε ένα τεντωμένο σχοινί.

Το βάρος ήταν ασήκωτο, δεν το άντεξε ολόκληρος ο οργανισμός. Κακά τα ψέματα. Αν ο Γιουλ πριν από δυο χρόνια είχε αστοχήσει στο σουτ της νίκης, ή είχε ευστοχήσει ο Σλούκας στη δική του τελευταία προσπάθεια, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά. Ο Ολυμπιακός -ως πρωταθλητής Ευρώπης το 2023- δεν θα είχε καμιά υποχρέωση να κερδίσει οπωσδήποτε τους πάντες. Να κατακτήσει την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο και να θριαμβεύσει στο φάιναλ-φορ. Να τα κάνει στην εντέλεια, χωρίς να νιώθει αυτή την πίεση, που όπως αποδείχθηκε αποτέλεσε και το μεγαλύτερο εμπόδιο για να θυμηθεί τον εαυτό του.

Τόσο αγχωμένο τον Ολυμπιακό είχαμε να τον δούμε 31 χρόνια. Από το τελευταίο επτάλεπτο στον τελικό με την Μπανταλόνα στο Τελ Αβίβ.

Το πρωτάθλημα και το φρεσκάρισμα του στόλου

‘Οπως και ο Παναθηναϊκός, έτσι και ο Ολυμπιακός στρέφει το ενδιαφέρον του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος με τους τελικούς να ξεκινούν την Παρασκευή. Οι “πράσινοι” μάλιστα έχουν ένα παραπάνω πλεονέκτημα, λόγω ΟΑΚΑ. Θα πρέπει να επιστρατεύσει όλη τη δυναμή που του έχει απομείνει, να παλέψει και να διεκδικήσει.

Από κει και πέρα, είναι προφανές ότι ο στόλος χρειάζεται ένα σημαντικό φρεσκάρισμα, γιατί ο κύκλος αρκετών παικτών μοιάζει να κλείνει.

Φυσικά, η κουβέντα θα γίνει με βάση και το αποτέλεσμα των πλέι-οφ του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά είναι σίγουρο ότι στο λιμάνι θα χρειαστεί να πάρουν το καλοκαίρι που έρχεται, σημαντικές αποφάσεις.

Ο Σπανούλης κόντρα στον Σάρας

Ο Ολυμπιακός έπεσε, λοιπόν. Και η Μονακό θα διεκδικήσει την Κυριακή το πρώτο της τρόπαιο. Μια ιστορική μονομαχία θα είναι ο τελικός, αφού είτε ο Βασίλης Σπανούλης, είτε ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, θα γίνει ο τέταρτος προπονητής που θα κερδίσει την Ευρωλίγκα, όπως έκανε σαν παίκτης. Ο τελευταίος που το πέτυχε εντοπίζεται 22 χρόνια πίσω, στο πρόσωπο του Σβιέτισλαβ Πέσιτς όταν οδηγούσε την Μπαρτσελόνα στην κατάκτηση του πρώτου της τίτλου. Ο ίδιος είχε σηκώσει την κούπα με την Μπόσνα Σαράγεβο το 1979. Κι οι άλλοι δυο είναι ο Αρμενάκ Αλατσατσιάν (με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας) και ο Κλίφορντ Λιουκ (με την Ρεάλ Μαδρίτης).

Φενέρ ή Μονακό; Έχει ψωμί ο τελικός, παίζουν δυο πολύ δυνατές ομάδες και θα … πέσει ξύλο και των γονέων.

Μικρός τελικός ο πρώτος αγώνας των … πλέι-οφ

Και οι δικοί μας; Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα βρεθούν στον μικρό τελικό, για τον οποίο ενδεχομένως το κοινό στο Άμπου Ντάμπι να δείξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αφού στην πλειοψηφία τους, οι οπαδοί που ταξίδεψαν είναι Έλληνες. Οι δυο “αιώνιοι” κάνουν τζάμπολ για τη σειρά των τελικών, που έρχεται και η ομάδα που θα κερδίσει, θα πάρει τον τίτλο και θα κλείσει τη χρονιά με χαμόγελα.

Όσο για το νόημα των δυο χαμένων ημιτελικών, θα θυμηθώ το “παίζουν και οι άλλοι”. Καμιά φορά, μάλιστα, παίζουν και πολύ καλύτερα…