Διπρόσωπος Ολυμπιακός, από τον παράδεισο στην κόλαση σε λίγα λεπτά

Το ματς ήταν εκ των πραγμάτων δύσκολο. Ήταν όμως ένα ματς που ο Ολυμπιακός, σε αυτή τη φάση της περιόδου, το είχε ανάγκη για να νιώσει πιο δυνατός.

Κι ενώ στο τρίτο δεκάλεπτο όλα έδειχναν μαγικά, στο τέταρτο οι Πειραιώτες κατέρρευσαν.

Από το +12 βρέθηκαν στο -11 και επιστρέφουν από το Βελιγράδι με την πέμπτη τους ήττα σε 13 αγωνιστικές.

Προφανώς, το να χάνεις στο σπίτι της ομάδας που έχει -μαζί με Χάποελ Τελ Αβίβ και Παναθηναϊκό- το καλύτερο ρεκόρ στη διοργάνωση (9-4) και μετράει πλέον επτά νίκες σε οκτώ αγώνες στη Μπεογκράτσκα Αρίνα, δεν συνιστά παταγώδη αποτυχία.

Σίγουρα όμως, ο τρόπος με τον οποίο έπαιξε ο Ολυμπιακός στο τέταρτο δεκάλεπτο, προβληματίζει.

Οι ερυθρόλευκοι δέχθηκαν 32 πόντους στην τελευταία περίοδο, έβαλαν λιγότερους από τους μισούς (15), σφυροκοπήθηκαν από τον Κόντι Μίλερ-ΜακΙντάιρ που μέχρι τότε ήταν άποντος και γυρίζουν στη βάση τους με πικρή γεύση γιατί μέχρι τα μέσα της τρίτης, τα πήγαιναν περίφημα.

Το trash-talking του Γουόκαπ με τον Αμερικανό του Ερυθρού Αστέρα έμοιαζε σαν… θεμέλιο σε αυτό που έχτισε ο Ολυμπιακός στην τρίτη περίοδο.

Ασίστ Γουόκαπ σε τρίποντο του Βεζένκοβ, μπλοκ Γουόκαπ στον Μίλερ-ΜακΙντάιρ, τρίποντο του Ντόρσεϊ για το 44-52 στο 23′, τέταρτο φάουλ του Μίλερ-ΜακΙντάιρ, γκολ-φάουλ του Μιλουτίνοβ για το 48-60 στο 26′, λάθος του Μπάτλερ που πάτησε γραμμή υπό την πίεση του Γουόκαπ.

Η Μπεογκράτσκα Αρένα είχε σιγήσει. Οι γηπεδούχοι είχαν χάσει την συνοχή τους εμπρός και πίσω. Κι εκεί που ο Ολυμπιακός έπρεπε να καθαρίσει τη μπουγάδα, κατέρρευσε.

Από το 48-60 στο 72-65, οι Σέρβοι έτρεξαν ένα τρελό 24-5. Ακόμη κι αυτό, δεν ήταν αρκετό για να γκρεμίσει οριστικά τους Πειραιώτες. Παπανικολάου και Ντόρσεϊ έβαλαν από ένα τρίποντο για το 72-71 στο 35′ και κάπου εκεί τελείωσαν τα καλά νέα για την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Ο Νοέμβριος φεύγει κι ο Ολυμπιακός μπορεί να διαβάσει την κατάσταση από δύο γωνίες.

Από την αισιόδοξη, που λέει ότι βρίσκεται μία νίκη πίσω από την κορυφή, ή από την απαισιόδοξη, που λέει ότι δεν έχει καν πλησιάσει στο επίπεδο που θέλει να παίζει, δεν έχει διάρκεια, δεν έχει ισορροπία και όλα αυτά την ώρα που συνεχίζει να ψάχνει έναν καλό γκαρντ.

Ο Δεκέμβριος έρχεται και περιλαμβάνει πέντε αγώνες. Με Φενέρμπαχτσε εντός, με Μπαρτσελόνα εκτός, με Βαλένθια εντός, με Βιλερμπάν εντός και με Βίρτους Μπολόνια εκτός.

Αυτή τη στιγμή, μετά από αυτό το 32-15 του τέταρτου δεκαλέπτου στο Βελιγράδι, οι ερυθρόλευκοι μάλλον δεν θέλουν να σκεφτούν τίποτα περισσότερο από τις ημέρες ξεκούρασης και ανασύνταξης που ακολουθούν.

Αυτό το 32-15, είναι βαρύ. Και για όποιον παρακολούθησε τον αγώνα, αυτό το -17 στην κρίσιμη περίοδο, μοιάζει ακόμη μεγαλύτερο.

Στη σύγχρονη EuroLeague, ωστόσο, πρέπει να έχεις κοντή μνήμη. Ακούγεται κλισέ πια, όμως έτσι είναι. Κι ο Ερυθρός Αστέρας ήταν πιο έτοιμος, πιο σκληρός αυτό το βράδυ. Και αυτή τη φορά ήταν και πιο γεμάτος.

Οι πόντοι στον αιφνιδιασμό (19-10) και οι πόντοι από τα λάθη του αντιπάλου (24-14), τα λένε όλα για το ματς στο Βελιγράδι.

Όπως τα λένε όλα και τα νούμερα των τριών αστέρων του Ολυμπιακού, με τον Μπαρτζώκα να βγάζει τον Φουρνιέ από την αρχική πεντάδα για να την “ξεμπουκώσει”.

Ο Βεζένκοβ έβαλε 29 πόντους από 15 σουτ. Ο Ντόρσεϊ έβαλε 16 από 12 σουτ. Ο Φουρνιέ έβαλε 13 από 11 σουτ. Κι ο Μιλουτίνοβ, ο πρώτος σε αξιολόγηση παίκτης της ομάδας στη σεζόν, είχε 3/4 δίποντα και 1/1 βολή σε 25:28.

Η σεζόν θα γίνεται όλο και πιο δύσκολη, όλο και πιο επίπονη, δυστυχώς για τον Ολυμπιακό και για κάθε ομάδα αυτής της διοργάνωσης, το… αφήγημα αλλάζει πλέον από δεκάλεπτο σε δεκάλεπτο.

Τον έβλεπες στο τρίτο και ένιωθες ότι παρακολουθείς ομάδα που θα φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου.

Τον έβλεπες στο τέταρτο και απορούσες.

Αυτή είναι όμως η EuroLeague κι αυτός είναι ο φετινός Ολυμπιακός. Ικανός για το καλύτερο, ικανός και για το χειρότερο. Το έδειξε στο Βελιγράδι, όπως το έδειξε και στο Μιλάνο πριν από δύο εβδομάδες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι και στους δύο αγώνες αδίκησε τον εαυτό του.

Πώς θα αλλάξει αυτό; Όταν αποκτήσει διάρκεια στο παιχνίδι του, όταν αποκτηθεί ο γκαρντ που φαίνεται πια ότι είναι άμεσα αναγκαίος, όταν η μπάλα γυρίζει περισσότερο, φτάνει σε στοχευμένα σημεία και δεν “καπνίζεται” από τα οκτώ και από τα εννέα μέτρα χωρίς λογική.