Δύο βήματα εμπρός και ένα πίσω ο Παναθηναϊκός, αυτόχειρας για άλλη μια φορά

Είναι πραγματικά ανεξήγητο αυτό που συμβαίνει και φέτος στον Παναθηναϊκό. Το πώς οι πράσινοι καταφέρνουν να χάνουν δικά τους παιχνίδια.

Η χθεσινή ήταν μια αναμέτρηση στην οποία είχαν τον απόλυτο έλεγχο στη μεγαλύτερη διάρκειά της, θα μπορούσαν να καθαρίσουν εύκολα τη νίκη κι αντ’ αυτού, γνώρισαν εντός έδρας ήττα με ανατροπή μέσα σε λίγα λεπτά.

Ο Παναθηναϊκός από τότε που έχει έρθει ο Χρήστος Κόντης έχει δείξει σημάδια βελτίωσής σε αρκετούς τομείς, όμως σ’ έναν κουβαλούν τις… παιδικές ασθένειες που υπήρχαν από την περσινή χρονιά.

Το αμυντικό transition που τόσο πολύ επηρέασε το τριφύλλι την προηγούμενη περίοδο, ήταν αυτό που κόστισε και χθες. Τον “πλήγωσε” στο εκτός έδρας ματς με τη Ρέιντζερς, έγινε το ίδιο με Λεβαδειακό, Κηφισιά (κυρίως) και Ολυμπιακό, επαναλήφθηκε και χθες κόντρα στους Ολλανδούς.

Μια φάση του παιχνιδιού για την οποία οι πράσινοι ήξεραν πως η Γκόου Αχέντ Ινγκλς διαθέτει ως προτέρημα, αλλά απέτυχαν -και πάλι- να την αντιμετωπίσουν.

Είναι κάτι που προφανώς μπορεί να διορθωθεί, αλλά παράλληλα είναι ο βασικός λόγος που ο Παναθηναϊκός αποτυγχάνει να παίρνει αποτελέσματα.

Ο Χρήστος Κόντης βλέποντας μετά το γκολ την ολλανδική ομάδα ν’ αλλάξει εντελώς φιλοσοφία, ν’ αφήνει την άμυνά της και να βγαίνει με αρκετούς παίκτες στην επίθεση προσπάθησε να αμυνθεί καλύτερα στη μεσαία γραμμή βάζοντας φρέσκια πόδια με την είσοδο του Σιώπη αντί του Μπακασέτα.

Ούτε αυτό όμως, δεν κατάφερε να βελτιώσει την κατάσταση, με τον Τζέιμς να βγαίνει δύο φορές στην πλάτη της άμυνας (και στις δύο φάσεις τον χάνει ο Τετέ), να δημιουργεί δύο ασίστ και τον Σμιτ (τον οποίο δεν μπορεί να σταματήσεις δις ο Τουμπά) να σκοράρει σε φάσεις… καρμπόν.

Όπως επίσης εν τέλει, δεν βοήθησε κι η επιλογή της απόσυρσης του μοναδικού διαθέσιμου (λόγω τραυματισμού του Ντέσερς) καθαρόαιμου επιθετικού νωρίς στο ματς, για να περάσει στον αγωνιστικό χώρο ο Τζούριτσιτς.

Εκτός από την παραπάνω τακτική αδυναμία, ο Παναθηναϊκός είδε άλλον έναν… εφιάλτη να “ξυπνά”, αυτόν της αναποτελεσματικότητας.

Ήταν πάρα πολλές οι στιγμές που είχαν οι πράσινοι για να σκοράρουν κι άλλα γκολ εκτός από αυτό του Σβιντέρσκι. Κι η αναφορά δεν γίνεται τόσο στα σουτ εκτός περιοχής που ήταν πολλά, αλλά στις “καθαρές” ευκαιρίες που δημιούργησαν, αλλά δεν τελείωσαν σωστά.

Στο χθεσινό σημείωμα αναφέραμε πως απέναντι σ’ αυτή την ομάδα οι πράσινοι θα βρουν φάσεις και μάλιστα αρκετές, αλλά θα πρέπει να είναι αποτελεσματικοί από μέση και μακρινή απόσταση.

Δεν συνέβη ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Με τους Σβιντέρσκι, Τετέ και Τζούριτσιτς ειδικά, να χάνουν πολύ καλές ευκαιρίες από πλεονεκτικές θέσεις για να σημειώσουν γκολ και να τα κάνουν όλα πιο εύκολα.

Με την ήττα από τους Ολλανδούς ο Παναθηναϊκός επιστρέφει στην εσωστρέφεια, η ψυχολογία και πάλι δεν είναι καλή, αλλά θα πρέπει να… σηκωθεί και να πάρει τη νίκη στο ματς που έρχεται με τον Ατρόμητο.

Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, μόνο με δουλειά, επιμονή και πάνω απ’ όλα νίκες μπορεί να υπάρξει βελτίωση στους παραπάνω τομείς που τόσο πολύ έχουν κοστίσει στο τριφύλλι και τη φετινή σεζόν.