Δεν αντέχονται όλες οι ήττες ρε Ελλάδα, μάτωσε η ψυχή μας στη Γλασκώβη

Άντε τώρα να εξηγήσεις ποδοσφαιρικά, αυτή την ήττα… μαχαιριά της Ελλάδας στην Σκωτία. Ίσως και να είναι καταδικαστική στην προσπάθεια για να πάμε στο Μουντιάλ, θα το μάθουμε άμεσα αυτό, το θέμα είναι πως δεν μας άξιζε να ζήσουμε αυτό το δράμα. Ναι, για μπάλα μιλάμε και γράφουμε, μπορούν να συμβούν τα πάντα, αλλά αυτό το 3-1 δεν χωνεύεται. Είναι ο τρόπος, είναι μια σκληρή τιμωρία, αβάσταχτη τούτη την ώρα. Η Εθνική μας ήταν αυτή που είχε ένα ολοκληρωμένο ποδοσφαιρικό σχέδιο, με αρχή μέση και τέλος. Από το πρώτο λεπτό μέχρι και το 62′ όταν και προηγηθήκαμε, κυριαρχήσαμε σε κάθε γωνιά του γηπέδου, μπορούσαμε να σκοράρουμε και νωρίτερα, αλλά έστω και σε εκείνο το σημείο πήραμε κάτι που αξίζαμε με το παραπάνω.

Γκολ μαγεία και άμεση απάντηση

Στο τέλος της ημέρας μένει η ήττα και κάπως έτσι θα ξεχαστεί ένα από τα ωραιότερα γκολ που έχουμε δει από την Εθνική μας, θυμήθηκα την Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα, έτσι ταλαιπωρούσε τις αντίπαλες άμυνες, έμπαιναν στα δίχτυα μαζί με τη μπάλα ο Μέσι και οι συμπαίκτες του. Ο Τσιμίκας ολοκλήρωσε μια επίθεση… έπος. Κι όμως, αυτή η χαρά κράτησε ελάχιστα, στην επόμενη φάση, οι εξαφανισμένοι από το επιθετικό τους τρίτο Σκωτσέζοι, είχαν άμεσα την απάντηση, η μπάλα δεν απομακρύνθηκε, έμεινε ζωντανή στην περιοχή μας και το πληρώσαμε. Φυσικά και η ισοφάριση ήρθε κόντρα στη ροή του ματς, ένας τρόπος υπήρχε να απειληθούμε, οι στατικές φάσεις. Στην πρώτη δοκιμασία αντιδράσαμε λανθασμένα, δεν προλάβαμε να χαρούμε, να πανηγυρίσουμε. Προφανώς και μας λείπει εμπειρία, αλλά το γνωρίζουμε, οι λεπτομέρειες σε στέλνουν στον παράδεισο, αυτές και στην κόλαση.

Και δεύτερη… μαχαιριά

Παρά το 1-1, νομίζω ελάχιστοι περίμεναν το Βατερλό που ακολούθησε. Βγήκαμε ξανά στην επίθεση, ζητήσαμε να πάρουμε πίσω το προβάδισμα, το δικαιούμασταν με όσα καταθέταμε στον αγωνιστικό χώρο μέχρι εκείνη την ώρα, παρά την ισοφάριση. Είχαμε την εικόνα της ομάδας που θα βρει το δεύτερο γκολ και θα αποκαταστήσει την τάξη, αλλά πάλι κάναμε το ίδιο λάθος. Δεν μάθαμε από την ισοφάριση, αφήσαμε μια ακόμη δεύτερη μπάλα, μέσα στην περιοχή, οι Σκωτσέζοι ήταν και πάλι εκεί για το 2-1. Δεν έχουν άλλο τρόπο, δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν τη μπάλα, δεν μπορούν να πιέσουν, ούτε να δημιουργήσουν σε κανονική ροή παιχνιδιού. Οι στημένες φάσεις είναι ο τρόπος τους κι εμείς δυστυχώς τους… προκαλέσαμε. Το ένα λάθος μπορώ να το καταλάβω. Να επαναλαμβάνεται το ίδιο ακριβώς, με μικρή καθυστέρηση, δεν υπάρχει δικαιολογία, το καταλαβαίνουμε όλοι μας.

Ολοκληρώθηκε η τραγωδία

Και πάλι προσπαθήσαμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας, βγήκαμε μπροστά να πάρουμε έστω την ισοπαλία. Ο Κωνσταντέλιας αστόχησε με κεφαλιά από εξαιρετική θέση, ο τερματοφύλακας των γηπεδούχων έκανε την επέμβαση τη ζωής του, στο σουτ του Καρέτσα. Και φυσικά το πράγμα στράβωσε ακόμη περισσότερο, ο Τζολάκης έκανε τραγικό λάθος, κράτησε τη μπάλα εντός περιοχής, την… δώρισε στον Ντάικς, ο οποίος απλά την έστειλε στα δίχτυα για το τελικό 3-1.

Δεν ξέρω πως μπορεί να γυρίσει το χαρτί, υπάρχουν σενάρια που μας επαναφέρουν στον στόχο, αλλά θα πρέπει να έρθουν όλα ευνοϊκά στη συνέχεια. Πρώτα εμείς φταίμε, να είμαστε δίκαιοι, με τους εαυτούς μας να τα βάλουμε και μετά να μιλήσουμε για ατυχία και άλλους παράγοντες. Ψάχνουμε μια υπέρβαση για τη συνέχεια, όλα είναι εναντίον μας, η βαθμολογία, η ψυχολογία, τα πάντα. Δεν είναι ώρα να μιλήσουμε για την Δανία, το θέμα αυτή τη στιγμή είναι να βρουν αυτά τα παιδιά τη δύναμη να σηκωθούν. Έχει δύσκολη δουλειά ο Γιοβάνοβιτς, όλα μπροστά μας είναι ανηφόρα…