Από ήττα σε ήττα, από κατεβασμένα κεφάλια σε άδεια βλέμματα και από αποκαρδιωτικές εμφανίσεις σε βαριές ήττες, ο Ολυμπιακός έχασε τον στόχο του, δεν θα μπει στην οκτάδα, δεν θα παίξει στα playoffs της EuroLeague αν δεν συμβεί κάτι πραγματικά εξωφρενικό και στα μέσα Φεβρουαρίου είναι πλέον αναγκασμένος να κοιτάξει το μέλλον του.

Τα δύσκολα δεν έχουν έρθει ακόμη για τους Πειραιώτες, που έφτασαν το βράδυ της Πέμπτης στην Κωνσταντινούπολη (18/2) τις πέντε σερί ήττες, έμειναν ακόμη πιο μακριά από την οκτάδα και θα πρέπει να προχωρήσουν για τους τελευταίους εννέα αγώνες της περιόδου χωρίς ιδιαίτερο κίνητρο πέρα από την βελτίωση και το ξεσκαρτάρισμα του ρόστερ εν όψει της επόμενης σεζόν.

Μαθηματικές ελπίδες υπάρχουν κι ο Ολυμπιακός θα πρέπει να έχει στο μυαλό του το... θαύμα, ας είμαστε όμως ρεαλιστές. Η οκτάδα χάθηκε στο Κάουνας, καθώς από το άστοχο λέι-απ του ΜακΚίσικ και το κλέψιμο του Γουόκαπ στον Σλούκα ξεκίνησε η κατηφόρα. Ήττα από τη Ζάλγκιρις, ήττα από την Αρμάνι στο Μιλάνο, ήττα από Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ, ήττα από την Αναντολού Εφές στο Σινάν Ερντέμ Ντομ. Κι αν δεν είχε μπει το μεγάλο σουτ του Σλούκα στο Αστρομπάλ, ο Ολυμπιακός θα είχε τώρα επτά σερί ήττες μιας και εκείνο το καλάθι ήταν η απάντηση στην εντός έδρας γκέλα απέναντι στους Γάλλους.

Η κατάσταση είναι ξεκάθαρη. Μετά από 25 αγώνες, τα συμπεράσματα που έχουν προκύψει είναι ασφαλή. Ο Μπαρτζώκας προτίμησε δύο παρόμοιων χαρακτηριστικών σέντερ και δεν επένδυσε σε έναν δεινόσαυρο που θα πρόσφερε κάτι διαφορετικό. Έλις (5.4 πόντοι, 3.8 ριμπάουντ ανά 13:55) και Μάρτιν (9 πόντοι, 4.6 ριμπάουντ ανά 22:54) έφτασαν στο σημείο να έχουν δύο ριμπάουντ μαζί απέναντι στην Αναντολού Εφές του Μπράιαντ Ντάνστον που στα μπασκετικά του γεράματα τους κατάπιε με 15 πόντους και επτά "σκουπίδια". Ο Ολυμπιακός "πόνεσε" στη διάρκεια της σεζόν στη θέση πέντε, δεν έκανε προσθήκη -μέσα, πάντως, από μια αρκετά περιορισμένη αγορά- και το πλήρωσε. Έχουν θέση στο ρόστερ της επόμενης χρονιάς οι δύο Αμερικανοί; Ο Μάρτιν σίγουρα, ίσως όμως σε έναν πιο συμπληρωματικό ρόλο.

Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης έδειξε απέναντι στην Εφές ότι μπορεί να προσφέρει και σκορ και δημιουργία (10 πόντοι - 8 ασίστ), χωρίς πάντως να πρόκειται για κάποιο... νέο. Αυτό έκανε και στην ΑΕΚ, μπορεί να το κάνει σε έναν βαθμό και στον Ολυμπιακό και σίγουρα είναι πιο χρήσιμος από παίκτες όπως ο Τζένκινς κι ο Χάρισον. Ο Λιβιό Ζαν-Σαρλ έχει χάσει έδαφος στο ροτέισον, έπαιξε απέναντι στην Αναντολού όταν όλα είχαν κριθεί και δεν μπορεί να θεωρηθεί κάτι περισσότερο από τρίτο τεσσάρι ή τρίτο πεντάρι. Είναι καλός αθλητής, αλλά στο σύγχρονο μπάσκετ και ειδικά σε αυτό το επίπεδο, χρειάζονται και μπασκετικά προσόντα. Ο Γάλλος είναι φιλότιμος, για ομάδες όμως που συμπληρώνουν τη διοργάνωση και όχι για ομάδες που στοχεύουν την οκτάδα.

Οι αγώνες με ΤΣΣΚΑ Μόσχας (εντός), Μπασκόνια (εκτός), Ερυθρό Αστέρα (εντός), Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης (εντός), Άλμπα Βερολίνου (εκτός), Φενέρμπαχτσε (εντός), Βαλένθια (εκτός), Ρεάλ Μαδρίτης (εκτός), Χίμκι (εντός) θα είναι δύσκολοι για προπονητές, παίκτες και οπαδούς του Ολυμπιακού, θα είναι όπως μια σειρά αναμετρήσεων στην οποία ο Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν, αν δεν το έχουν ήδη κάνει, τον κορμό των αθλητών με τους οποίους θα συνεχίσουν με φόντο τη σεζόν 2021/22. Προσθήκη δεν έγινε, πλέον δεν υπάρχει και λόγος να γίνει, ούτως ή άλλως η διορία εκπνέει στις 24/2.

Όσο για το ματς με την Αναντολού Εφές, τι να σχολιάσει κάποιος; Πως το 11-26 του 10' απαντήθηκε από ένα 26-4 σε επτά λεπτά; Πως ο Ολυμπιακός έβαλε 26 πόντους στην πρώτη περίοδο και 27 στις επόμενες τρεις; Πως οι Σλούκας - Σπανούλης είχαν τρεις ασίστ για εννέα λάθη, με τον πρώτο να μετράει 4.4 λάθη στους τελευταίους εννέα αγώνες; Πως οι Πειραιώτες είχαν οκτώ τελικές πάσες για 20 λάθη στη δεύτερη, την τρίτη και την τέταρτη περίοδο; Βαριά ήττα για μια ομάδα που δείχνει να έχει συμβιβαστεί με τη μοίρα της μετά από ένα καλό ξεκίνημα στη χρονιά, για μια ομάδα που έχει κάποιες καλές μονάδες, αλλά και τεράστιες "τρύπες".

Στην πιο ανταγωνιστική EuroLeague όλων των εποχών, στην οποία λόγω της πανδημίας δεν υπάρχει ο παράγοντας έδρα (54% - 46% οι νίκες για γηπεδούχους και φιλοξενούμενους πριν από την έναρξη της 25ης αγωνιστικής) και στην οποία οι 48 από τους 211 αγώνες κρίθηκαν με διαφορές τριών ή λιγότερων πόντων, ο Ολυμπιακός παίρνει αυτό που δικαιούται. Έκανε σημαντικές νίκες, έζησε θριάμβους, έζησε όμως και εφιαλτικά βράδια και αν η χρονιά έκλεινε απόψε, το πρόσημο θα ήταν αρνητικό. Δεν είναι κακό αυτό, στον αθλητισμό δεν υπάρχουν συμβόλαια με τις επιτυχίες, αρκεί οι Πειραιώτες να εντοπίσουν τις αδυναμίες τους (που θα πρέπει να έχουν ήδη εντοπιστεί) και να βρουν απαντήσεις στα αγωνιστικά τους προβλήματα.

Δεν είναι κακό να χάσεις από τον Σέιν Λάρκιν, τον Βασίλιε Μίτσιτς και τον Μπράιαντ Ντάνστον. Η Αναντολού Εφές άλλωστε είναι ίσως η πιο καυτή ομάδα στην Ευρώπη αυτή την περίοδο. Κακό είναι να τα παρατάς, να απογοητεύεσαι από ένα σερί και στο τέλος της ημέρας να αποχωρείς από το παρκέ λες και δεν συνέβη κάτι. Σε αυτή τη EuroLeague δεν υπάρχει χρόνος για δάκρυα, αρκεί να μην αλλοιώνεις το (ήδη αλλοιωμένο από τις προηγούμενες δύο σεζόν) dna σου, αρκεί να μη συνηθίζεις στις ήττες. Διότι αν συμβεί αυτό, ο διακόπτης δύσκολα γυρίζει.

Photo credits: Eurokinissi