Η αποστολή της ΑΕΚ ξεκίνησε νωρίς το πρωί της Κυριακής για να διανύσει τα περίπου 330 χιλιόμετρα της απόστασης ως τον Βόλο. Τετράωρο ταξίδι, έστω με όλα τα κομφόρ και ανέσεις, στη θερμότερη μέρα των (πολλών) τελευταίων καλοκαιριών.

Οι παίκτες του Ματίας Αλμέιδα έκαναν την προθέρμανσή τους στο Πανθεσσαλικό για το προτελευταίο φιλικό της Ένωσης πριν τα καλοκαιρινά προκριματικά του Champions League με τη θερμοκρασία στους 36 βαθμούς, την υγρασία στο 50% και άπνοια. Το μόνο που άλλαξε στη σέντρα ήταν απλώς μια πτώση («πτώση» καλύτερα) του υδράργυρου στους 34 βαθμούς.

Αυτές ήταν οι συνθήκες τόσο του ταξιδιού όσο και του παιχνιδιού με τον Βόλο για την πρωταθλήτρια Ελλάδας. Αυτονόητα απέχουν από το να χαρακτηριστούν όχι ιδανικές, αλλά έστω ικανοποιητικές πόσο μάλλον για ένα, οποιοδήποτε, φιλικό παιχνίδι.

Τα φιλικά όμως δεν είναι ούτε ανούσια, ούτε ασήμαντα. Διαφορετικά δεν θα γίνονταν. Απλώς, οι στόχοι τους δεν είναι ούτε αντιληπτοί, ούτε κατανοητοί σε κοινή θέα. Δεν γίνονται για τους θεατές. Γίνονται, έστω στις συνθήκες του αποψινού, για τους προπονητές και τους ποδοσφαιριστές και για τις περισσότερες φορές με αδιανόητα απολύτως συγκεκριμένα ζητούμενα.

Για ένα play, για μια θέση, για μια συνεργασία, έναν αυτοματισμό, για μια στατική φάση, για ένα transition, για τόσα και όσα που δεν πιάνουν (και δεν ενδιαφέρουν πιθανότατα) τα εκτός γκρουπ, εκτός υπευθύνων και πρωταγωνιστών, μάτια.

Το τι ήθελε λοιπόν να δει ο Ματίας Αλμέιδα και το επιτελείο του, τι περίμεναν οι ποδοσφαιριστές του από την εν Ελλάδι αγωνιστική επιστροφή τους μετά την περυσινή θριαμβευτική σεζόν και υπό αυτές τις αντιαθλητικές τουλάχιστον συνθήκες, μόνο αυτοί γνωρίζουν.

Για εμάς τους υπόλοιπους, η άνετη επικράτηση των «κιτρινόμαυρων» ήρθε να αναδείξει πολλά, να υπογραμμίσει άλλα και να προαναγγείλει διάφορα, αρχικά εν όψει του πρώτου μεγάλου φετινού στόχου της ΑΕΚ, των προκριματικών δηλαδή του Champions League και στη συνέχεια εν όψει της υπεράσπισης των εντός των συνόρων πρωτείων της.

Τα σεντερφορίσια γκολ του Γκαρσία και ο Ζίνι που είναι εδώ

Πρώτο και προφανές ο πολυσυζητημένος Λιβάι Γκαρσία. Ανεξαρτήτως της πνευματικής του κατάστασης και το πόσο έχει επηρεαστεί από την όλη, απόλυτα προσωποκεντρική μεταγραφική συζήτηση, «γράφει». Και το κάνει πλέον και με 100% σεντερφορίσια γκολ, ακόμη και χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψει περίσσια ενέργεια.

Ο Ζίνι δεν έρχεται. Είναι εδώ. Δείχνοντας ήδη κατακαλόκαιρο πως αποτελεί ενεργό κομμάτι του rotation. Όπου και αν ο Αλμέιδα τον χρησιμοποιήσει. Είτε αριστερά (όπως απόψε), είτε στην κορυφή της επίθεσης, είτε στο πλάι του Γκαρσία.

Το transition της ΑΕΚ. Ξεκάθαρη η επιδίωξη, όταν επιλέγει να δίνει χώρο για ακόμη μεγαλύτερη αμεσότητα. Μια-δυο επαφές το πολύ, 4-5 παίκτες στην κόντρα άμεσα και σε σετ παιχνίδι, 7-8 πάντα στα όρια της περιοχής.

Και επίσης, από την άλλη πλευρά φάνηκε πάλι πως ό,τι ευκαιρίες δίνει στην άμυνά της η ΑΕΚ, συνηθέστερα το κάνει λόγω κενών και αποστάσεων στο αμυντικό της transition. Κατά πως φαίνεται όμως, είναι πλέον θέμα επιλογής για την Ένωση, η οποία προτιμάει να βγάλει φάσεις, ρισκάροντας ή αναλαμβάνοντας το κόστος του να δεχτεί υποπολλαπλάσιες ακριβώς λόγω του τρόπου επιτίθεται.

Συνεχίζοντας… κλασικά, οι μεσοεπιθετικοί επιδιώκεται να αλλάζουν θέσεις και ρόλους, ανάλογα τις φάσεις, τις συνθήκες και τις περιστάσεις της κάθε επίθεσης. Και αυτό – δείγμα ομοιογένειας – να δείχνει ολοένα και πιο φυσικά στο γήπεδο.

Το βάθος στο ρόστερ, ο Πισάρο και οι απόντες

Το βάθος επιλογών που διαχειρίζεται ο Αλμέιδα. Κάτι που τόνισε ο «πελάδο» κάνοντας λόγο στις δηλώσεις του για τον επιβεβλημένο για την εκπλήρωση όλων των στόχων της ΑΕΚ, ανταγωνισμό.

Μία ενδεκάδα σε κάθε ημίχρονο χρησιμοποίησε ο Αργεντινός, συνυπολογίστε πως από τον Βόλο έλειπαν οι – κατά πολλούς περυσινοί MVP – Πινέδα, Γκατσίνοβιτς, ο κομβικός Μάνταλος και φυσικά ο πολυδραστικός κάπτεν Αραούχο

Πέραν των δύο «πανθήρων» στην επίθεση της ΑΕΚ, σε επίπεδο προσώπων πια, ο Στάνκοβιτς πιστοποιήσε με τις δύο επεμβάσεις του στο πρώτο ημίχρονο πως φέτος θα είναι αλλιώς, ο ακόμη Ροδόλφο Πισάρο στο ντεμπούτο του έδειξε (παρότι εμφανώς και αναμενόμενα χωρίς να βρίσκεται στο απαιτούμενο επίπεδο προσαρμοστικότητας) πως είναι πάστα τέτοια που θα ταιριάξει σε αυτό που θέλει ο Αργεντινός προπονητής, ο Αμραμπατ εξακολουθεί να ψάχνει… τοίχους για να γκρεμίσει, όσο, όπου και όποτε και αν παίζει, ενώ ο Μαχαίρας με υγεία θα διεκδικήσει χρόνο συμμετοχής.

Δεν τα λες και λίγα, ακόμη και σημειωμένα σε τίτλους. Η σούμα σε κάθε περίπτωση, ικανοποιητική. Και όχι μόνο για τον θεατή, αλλά – λογικά – και για το προπονητικό επιτελείο. Ειδικά συνυπολογίζοντας τις συνθήκες.

Κλιματολογικά στις χειρότερες δυνατές, μια εβδομάδα πριν τον καθοριστικό ευρωπαϊκά Αύγουστο, η ΑΕΚ έδωσε ένα επαρκές δείγμα από το τι να περιμένουμε χειμωνιάτικα.