Εθνική Ελλάδας: Ανεβείτε στο λεωφορείο της τρέλας, υπάρχουν θέσεις για όλους
Ο Χάρης Σταύρου φλέρταρε με το έμφραγμα, επιβίωσε και καλεί τους Έλληνες να ανέβουν στο λεωφορείο της τρέλας που εκείνος οδηγεί. Επόμενος προορισμός η Ρίγα, με ένα όνειρο τρελό.
Τι βράδυ κι αυτό…
Σε έναν όμιλο με Ιταλία και Ισπανία, η Εθνική τις νίκησε και τις δύο. Πήρε την πρώτη θέση, έφτιαξε το μονοπάτι της στα νοκάουτ του EuroBasket 2025 και μπαίνει στο αεροπλάνο για να μετακομίσει από τη Λεμεσό στη Ρίγα έχοντας στείλει μήνυμα σε όλη την Ευρώπη.
Τι λέει αυτό το μήνυμα;
Ότι δεν έχουμε την καλύτερη ομάδα. Δεν έχουμε το πιο αθλητικό ρόστερ. Δεν έχουμε το μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο. Αλλά έχουμε τον καλύτερο παίκτη του κόσμου, παιδιά που θα φτύσουν αίμα για τη φανέλα και θα παλέψουν απέναντι ακόμη και στα ισοπεδωτικά σχόλια συμπατριωτών τους για το καλύτερο.
Αυτό το καλύτερο, θα το δείξει η ιστορία ποιο θα είναι.
Μπορεί να αποκλειστούμε στη φάση των 16 από το Ισραήλ. Κι αυτοί μπάσκετ παίζουν και καλό. Μπορεί να κάνουμε την υπέρβαση και να πάρουμε την κούπα. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, ο Γιάννης κι ο Κώστας, ο δεύτερος Κώστας κι ο τρίτος Κώστας, ο Ντίνος, ο Βασίλης, ο Πάνος, ο Γιαννούλης και όλα αυτά τα παιδιά που έχουν χάσει ακόμη ένα καλοκαίρι με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, θα έχουν αφήσει και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα τους στο παρκέ.
Το βράδυ της Πέμπτης (4/9) εγώ, η Βασιλική κι ο Κωνσταντίνος το ζήσαμε στα (κατα)κόκκινα.
Δεν υπήρχε στο μυαλό μας η ήττα. Το μπάσκετ της πρώτης περιόδου, η διαφορά στο ημίχρονο, ο τρόπος με τον οποίο η Εθνική χτυπούσε τις αδυναμίες της Ισπανίας, μας είχε ενθουσιάσει. Εμάς, τους 8000 θεατές στο Σπύρος Κυπριανού, τα εκατομμύρια των Ελλήνων που έβλεπαν τον αγώνα από μία οθόνη.
Ξέραμε όμως ότι η Ισπανία δεν θα έπεφτε χωρίς μάχη. Το ξέραμε, το περιμέναμε, το βλέπαμε να έρχεται, ήταν αναπόφευκτο. Λες και είναι η μοίρα μας αυτή, λες και πρέπει να τεστάρουμε την αντοχή της καρδιάς μας. Λες και δεν θα ξεφύγουμε ποτέ από τα φαντάσματα…
Στο τέλος αυτής της ακραίας βραδιάς, η Ελλάδα ήταν πρώτη στον όμιλό της. Με το σπαθί της και με καλό μπάσκετ όταν ήταν πλήρης.
Το ξύλο που έριξαν οι Ισπανοί στον Γιάννη, θα μνημονεύεται για χρόνια. Αλλά κάπως έτσι θα αντιμετωπίσουν τον μέγκασταρ της Εθνικής και οι επόμενοι αντίπαλοί της. Έχει το Ισραήλ το μέγεθος για να τον φρενάρει; Στη θεωρία, όχι.
Σάμπως τον φρέναραν οι Ισπανοί; 25 πόντοι, 14 ριμπάουντ, 9 ασίστ σε 32 λεπτά. Και όμως, ο Σκαριόλο έκανε καλή δουλειά. Με δύο και με τρεις παίκτες, με τοίχο που ήξερε από τη θητεία του στους Τορόντο Ράπτορς (η πρώτη ομάδα που τον αντιμετώπισε με αυτόν τον τρόπο), με αντιαθλητικά φάουλ που δεν δόθηκαν ποτέ λες και ο Greek Freak επειδή είναι πιο δυνατός, πιο σκληροτράχηλος, πιο γυμνασμένος, δεν πρέπει να κερδίζει.
Ας είναι.
Η δουλειά έγινε. Ο πρώτος στόχος επετεύχθη. Με δυσκολία και με άγχος, όμως ένα τέτοιο ματς χρειαζόταν η Εθνική για να τεστάρει τις δυνάμεις της. Και τη δυναμική της. Και τον δυναμισμό της. Και τη δυναμικότητά της. Όλα αυτά, καθώς απέφευγε Σερβία και Γερμανία νωρίς στη φάση των νοκ άουτ.
Ο Σπανούλης, από την άλλη, γέρασε δυο-τρία χρόνια σε μια βραδιά.
Το σχήμα με τα τρία γκαρντ στην αρχική πεντάδα, ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε τον Γιάννη όταν εκείνος είχε σημαντική φθορά με φάουλ, αλλά και η εμπιστοσύνη του πως δεν θα κάνει τρίτο στο πρώτο μέρος και τέταρτο στο τρίτο δεκάλεπτο, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην έκβαση του αγώνα.
Όποιος πάτησε παρκέ, βοήθησε. Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Ακόμη κι αυτοί που έδωσαν λίγα πράγματα, έβαλαν ένα λιθαράκι, ξέρουν όμως ότι στη συνέχεια θα πρέπει να τραβήξουν περισσότερο κουπί.
Κουπί είναι να βάλουν ένα ελεύθερο σουτ. Κουπί είναι να μπουν με περισσότερη ορμή στο ριμπάουντ. Κουπί είναι να βάλουν τη μπάλα στο παρκέ και να μην κάνουν λάθος στην επαναφορά.
Προς το παρόν, η Εθνική μας… ξεσήκωσε. Ναι, έπρεπε να καθαρίσει πιο εύκολα το ματς. Και ναι, έχει σημαντικά περιθώρια βελτίωσης. Βγήκε από ροντέο χωρίς τραυματισμό κι αυτή είναι επίσης νίκη εν όψει της συνέχειας.
Απόψε δεν θα κοιμηθούμε. Θα φτιάξουμε τις βαλίτσες μας και θα ξεκινήσουμε το ταξίδι για τη Λετονία. Και εκεί, ονειρευόμαστε κάτι πολύ μεγάλο. Από αισιοδοξία, από λαχτάρα, από ικανοποίηση και εκτίμηση που αυτά τα παιδιά είναι κάθε καλοκαίρι εδώ για να έχουμε όλοι μας κάτι να παρακολουθούμε.
Όποιος θέλει, προλαβαίνει να ανέβει στο λεωφορείο της τρέλας. Έχουμε θέσεις για όλους.