Ο Παναθηναϊκός AKTOR του τελευταίου μήνα δεν είναι όπως τον περιμέναμε, βάσει εποχής. Είναι πολύ, πολύ καλύτερος. Κι αυτό δεν αποτυπώνεται μόνο στα αποτελέσματα, αλλά κυρίως στην εικόνα, η οποία έχει επαναφέρει τη δίψα και την ανυπομονησία στον κόσμο της ομάδας ώστε να ξαναβρεθεί στο ΟΑΚΑ.

Η βραδιά απέναντι στη Μονακό ήταν -σε θεωρητικό επίπεδο- περίεργη, δεδομένου πως απέναντι βρισκόταν ένας αντίπαλος που έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει ζημιά σε όλα τα γήπεδα της EuroLeague. Με πληγωμένο εγωισμό από τον τρόπο που έχασε στη Salle Gaston Medecin πριν από είκοσι μέρες και με έξτρα κίνητρο, για να μην δώσει... περισσότερο αέρα στην ομάδα του Εργκίν Αταμάν.

Αυτό που φάνηκε στην πράξη όμως ήταν πως οι απέναντι, αυτοί που είχαν τον ρόλο του οικοδεσπότη δεν επρόκειτο να μπουν σε διαδικασία διαπραγμάτευσης. Με το πόδι στο γκάζι από νωρίς, με εξωπραγματικά ποσοστά που μετέτρεψαν το ΟΑΚΑ σε λάκο των λεόντων, πριν απολαύσουμε τη ραψωδία του Ματιάς Λεσόρ, ο οποίος θα θυμάται για καιρό αυτόν τον αγώνα.

The right way to do it

Το παν για τον Παναθηναϊκό AKTOR τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι ο ρυθμός, το μομέντουμ, η αυτοπεποίθηση. Όταν βρίσκει... μπόσικο τον αντίπαλο και νιώθει καλά, το ποτάμι δεν (δείχνει να) γυρίζει πίσω. Το κατάλαβε κι η Μονακό.

Οι παίκτες του Εργκίν Αταμάν εκμεταλλεύτηκαν την αμυντική αφέλεια των αντιπάλων τους, δημιούργησαν το ένα ελεύθερο σουτ μετά από το άλλο και -δεδομένης της αυτοπεποίθησης από τα συνεχόμενα θετικά αποτελέσματα- άρχισαν να γαζώνουν από τα 6μ75. Τα 7/9 τρίποντα της πρώτης περιόδου ήταν προϊόν ομαδικής λειτουργίας ως επί το πλείστον, αν κρίνουμε κιόλας από το γεγονός πως πέντε από αυτά τα επτά καλάθια προέκυψαν από τελική πάσα.

Κι αυτή τη φορά δεν ήρθαν επειδή κάποιος (βλ. Μάριους Γκριγκόνις) έβαζε το ένα μετά από το άλλο, αλλά γιατί όλοι τους, ένας προς ένας, ήταν συνεπείς στο κομμάτι της εκτέλεσης.

Το +15 (27-12) της πρώτης περιόδου ήταν απλά η πρώτη ένδειξη όσων θα ακολουθούσαν...

Η λύση στο μπλακ άουτ ήρθε μέσα από την άμυνα

Ήταν προφανές βέβαια πως δεν θα πήγαινε όλο το παιχνίδι σε αυτό το μοτίβο. Κι ας είχε μείνει στο "μηδέν" μέχρι το τέλος του πρώτου μέρους ο Μάικ Τζέιμς (με 0/6 δίποντα). Η Μονακό έχει το ταλέντο, την ατομική εκτέλεση και την σκληράδα για να αντιδράσει.

Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, οι φιλοξενούμενοι περιόρισαν το πράσινο προβάδισμα και τον ενθουσιασμό. Όχι όμως σε τέτοιο βαθμό που θα σήμαινε συναγερμός στην απέναντι πλευρά. Κι ο λόγος ήταν η αμυντική συνέπεια όλων όσων ήρθαν από τον πάγκο. Γιατί μπορεί σταδιακά τα ποσοστά στο τρίποντο να έπεσαν (1/4 στο β' δεκάλεπτο) και τα λάθη να ήταν πολλά περισσότερα από τις ασίστ (4 ασίστ για 9 λάθη), αλλά η δράση στο πίσω μέρος του παρκέ παρέμενε η δέουσα.

Η μπουλντόζα τα γκρέμισε όλα

Όσο περνούσε η ώρα, τόσο πίεζε η Μονακό για να συμμαζέψει την κατάσταση και να νιώσει πως μπορεί να διεκδικήσει το παιχνίδι. Σε κάθε περίπτωση όμως έβρισκε απέναντι μια... μπουλντόζα, έναν παίκτη που έμοιαζε να παίρνει παραμάζωμα τον έναν μετά από τον άλλον τους ψηλούς της Μονακό. Τον Ματιάς Λεσόρ.

Τελείωμα με το δεξί, τελείωμα με το αριστερό, τελείωμα εκτός ισορροπίας, τελείωμα με κάρφωμα. Ο 29χρονος σέντερ θα θυμάται για πολύ καιρό το συγκεκριμένο παιχνίδι, ενδεχομένως θα το βλέπει και θα το ξαναβλέπει. Δικαιολογημένα γιατί πραγματοποίησε μια από τις πιο dominant εμφανίσεις που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια από ψηλό του Παναθηναϊκού AKTOR.

Η πιο μακρινή σκέψη

Κι αν η επιλογή του Εργκίν Αταμάν να πάει ξανά στο rotation των επτάμισι παικτών (ας καταγράψουμε ως... μισό είτε τα 8'36'' του Κώστα Αντετοκούνμπο είτε τα 7'07'' του Παναγιώτη Καλαϊτζάκη), είναι προφανές πως σε αυτό το σημείο της regular season, ο 57χρονος έχει επιλέξει να κερδίσει με κάθε τρόπο.

Το έχει ανάγκη η ομάδα του, το αποδέχονται οι ίδιοι οι παίκτες, το κάνει!

Με επτά νίκες σε οκτώ αγώνες, ο Παναθηναϊκός AKTOR είναι τη δεδομένη χρονική στιγμή -μαζί με τη Ρεάλ Μαδρίτης- η πιο καυτή ομάδα της EuroLeague. Είναι αυτή που δείχνει να εξελίσσεται ταχύτερα από κάθε άλλη (τουλάχιστον από αυτές που έρχονται από πίσω για τα playoffs) και να αναπτύσσει μια δυναμική που επιτρέπει στον κόσμο της ομάδας να ονειρεύεται.

Όχι μόνο την πρόκριση στα playoffs, αλλά κάτι πολύ μεγαλύτερο. Αυτό που δεν έχει υπάρξει ούτε καν ως... σκέψη από το 2018. Τη διεκδίκηση του εισιτηρίου για το Final Four.

Η διπλή νίκη το ξεσκαρτάρισμα

Παρεμπιπτόντως, η τελική διαφορά (+25) είναι δευτερευούσης σημασίας για τον Παναθηναϊκό AKTOR. Το μείζον είναι το 2/2 απέναντι στην ομάδα του Σάσα Ομπράντοβιτς, την οποία θα θέλει να έχει μέσα σε οποιαδήποτε ισοβαθμία ενδεχομένως προκύψει στο φινάλε της regular season.

Ειδικά έτσι όπως δείχνουν να πηγαίνουν τα πράγματα, με επτά - οκτώ ομάδες να βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση. Αν, τώρα, καταφέρει να πάρει τον "άσο" κι απέναντι στην Παρτίζαν σε μια βδομάδα, τότε όλα θα είναι (ακόμη πιο) πρίμα. Όχι μόνο γιατί θα μεγαλώσει περισσότερο τη διαφορά από τους ασπρόμαυρους, αλλά κι επειδή θα βάλει στο τσεπάκι ακόμη μια υπέρ του ισοβαθμία (σ.σ.: στο Βελιγράδι ηττήθηκε στην παράταση, οπότε του φτάνει το +1).