Ο ΠΑΟΚ εξέθεσε κάθε αδυναμία του Παναθηναϊκού το βράδυ της Δευτέρας 13 Μαρτίου. Όχι μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και σε πνευματικό. Είναι σαφές πως η νίκη επί του Ερυθρού Αστέρα τρεις ημέρες νωρίτερα δεν αρκούσε για να (μετ)αλλάξει τη μεγάλη εικόνα για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος επί μονίμου βάσεως τη φετινή αγωνιστική περίοδο αδυνατεί να "χτίσει" κάτι.

Η αφέλεια με την οποία προσέγγισαν οι πράσινοι την αναμέτρηση της PAOK Sports Arena δεν θα λέγαμε πως ήταν πρωτοφανής. Περισσότερο ως ακόμη ένα δείγμα της συνολικής αδυναμίας που έχει το συγκεκριμένο σύνολο να διαχειριστεί τις καταστάσεις (και) στη Basket League.

Πολύ απλά γιατί επιτρέπει (sic) σε κάθε αντίπαλο από τη μέση του βαθμολογικού πίνακα να πιστεύει ότι μπορεί να του κάνει τη ζημιά. Άρα να κυνηγά με πολύ μεγαλύτερη ένταση κάθε αμυντική κατοχή και να επενδύει πολύ περισσότερο στο επιθετικό παιχνίδι -ένας αέρας που για παράδειγμα κόβει με το "καλημέρα" ο Ολυμπιακός, όπως αποδεικνύουν οι πενήντα (50) διαδοχικές νίκες στις εγχώριες διοργανώσεις.

Η διαχείριση της πίεσης

Η αδυναμία του Παναθηναϊκού να διαχειριστεί την πίεση που άσκησε ο ΠΑΟΚ αποτυπώνεται στο γεγονός πως υπέπεσε σε έξι (6) λάθη στην τελευταία περίοδο. Τα περισσότερα εξ αυτών έγιναν -είτε άμεσα είτε έμμεσα- από τον Πάρις Λι, ο οποίος βρέθηκε σε κακό βράδυ, θολωμένος σε μεγάλο βαθμό από το γεγονός πως δεν μπορούσε να σκοράρει εντός παιδιάς (0/7 σουτ). Την ίδια ώρα, που ο Νέιτ Γουόλτερς προσπαθεί να βρει ρυθμό μετά από τους συνεχόμενους τραυματισμούς, αδυνατώντας να παίξει για περισσότερα από πέντε λεπτά συνεχόμενα.

Οι πράσινοι, παρότι έχουν πληθώρα περιφερειακών, επί της ουσίας δεν μπορού να αντιτάξουν την καλή κυκλοφορία της μπάλας σε κάθε περίσταση που ο αντίπαλος (εν προκειμένω ο ΠΑΟΚ) ανεβάζει τα επίπεδα ενέργειας στην άμυνα πάνω στην μπάλα.

Κι αν κάποιος επιχειρήσει να χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία την απουσία του Μάριους Γκριγκόνις και του Ματ Τόμας από το rotation, απλά να υπενθυμίσουμε πως αμφότεροι δεν έχουν -μέχρι νεωτέρας- δικαίωμα συμμετοχής στη Basket League. Οπότε...

Τα δεδομένα για το ντέρμπι

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως τα δεδομένα στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό σε έξι μέρες δεν θα είναι πολύ διαφορετικά. Δεν μιλάμε για την EuroLeague, όπου ο αριθμός των ξένων παικτών είναι απεριόριστος, αλλά για την Basket League του 6+1. Αντίστοιχα, για τον Παναθηναϊκό που έχει μόνο μια αλλαγή μέχρι το τέλος της regular season, αλλαγή την οποία δύσκολα θα χαραμίσει τις επόμενες πέντε μέρες απλά και μόνο για να αυξήσει τις πιθανότητες νίκης σε ένα ντέρμπι που κατάντησε να είναι... αδιάφορο σε ό,τι έχει να κάνει με την πρωτιά στην κανονική περίοδο της Basket League.

Το μόνο λοιπόν στο οποίο θα μπορεί να ελπίζει ο Χρήστος Σερέλης για το rotation είναι η επιστροφή των δύο πάουερ φόργουορντ (Ντέρικ Γουίλιαμς, Δημήτρης Αγραβάνης), οι οποίοι απουσίασαν από την PAOK Sports Arena. Είναι σαφές βέβαια πως αυτοί δεν αρκούν για να αλλάξει η μεγάλη εικόνα.

Η ζαριά των ξένων

Το μείζον βέβαια δεν είναι τι θα γίνει το βράδυ της Κυριακής 19 Μαρτίου στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αλλά πώς μπορεί να μπει ο Παναθηναϊκός στην post season της Basket League. Εκεί όπου θα πρέπει να περιορίσει δύο ξένους παίκτες σε ρόλο θεατών, αφού εκεί δεν θα υπάρχει το +1 για να αποφασίζεται οποιαδήποτε αλλαγή την ημέρα του αγώνα.

Αλήθεια, μπορεί κάποιος να βάλει το χέρι του στη φωτιά για το ποιοι θα κοπούν; Αν η συζήτηση γινόταν πριν από δύο βδομάδες, ο Μάριους Γκριγκόνις θα θεωρούνταν σίγουρος, για παράδειγμα. Πλέον όμως δεν είναι. Ακόμη κι αν θεωρήσουμε πως ο Νέιτ Γουόλτερς δεν δείχνει -με την εικόνα του- ως σίγουρος, έρχεται η επιπολαιότητα του Πάρις Λι και το πρόβλημα στο playmaking και το decision making για να αποτελέσει το αντίβαρο σε οποιαδήποτε συζήτηση περί επένδυσης σε έναν (και μόνο) πόιντ γκαρντ για τα playoffs.

Ο Χρήστος Σερέλης καλείται να πάρει μια πραγματικά δύσκολη απόφαση εν μέσω αγωνιστικής περιόδου κι ενώ ουδείς εκ των ξένων του αποδίδει σταθερά καλά, σε άμυνα κι επίθεση. Επί της ουσίας θα κληθεί να ρίξει μια ζαριά, γνωρίζοντας πως οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του.

Αντί επιλόγου: Ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε μόνος του. Είχε απέναντι έναν αντίπαλο, ο οποίος συνεχίζει να αποδεικνύει πως πατάει γερά στο παρκέ και μπορεί να κλείσει με θετικό πρόσημο τη σεζόν. Ο Φώτης Τακιανός έγραψε την πρώτη νίκη ως head coach του ΠΑΟΚ, αλλά -πέραν της αδιαμφισβήτητης ποιότητας που έχει ως προπονητής- αναγνωρίζει πως εν αντιθέσει με ό,τι γίνεται στην πλειονότητα των περιπτώσεων μετά από αλλαγή προπονητή, κλήθηκε να διαχειριστεί μια ομάδα που είχε τις απαραίτητες βάσεις, την κατεύθυνση και τον τρόπο λειτουργίας γι αυτό το επίπεδο. Ο ΠΑΟΚ έχει εξελιχθεί την τελευταία τριετία. Μπορεί όχι στον βαθμό που θα αποτελεί φαβορί για την τετράδα, αλλά στο επίπεδο της μεγάλης εικόνας.