ΑΕΚ: Το Luka Magic δεν είναι μόνο του Ντόντσιτς, υπάρχει και του Γιόβιτς

Δεν ήθελε πολύ να της πάνε όλα ανάποδα. Ένα γλίστρημα του Στρακόσα για να σκοράρει ο Τετέ, μια δεύτερη κίτρινη κάρτα που δεν θα έπρεπε ποτέ να δοθεί στον Μαρίν, ακόμα ένα γλίστρημα του Πινέδα για να βρει τον χώρο και να σουτάρει για το 2-2 ο Πάντοβιτς. Και όπως είπε ο Νίκολιτς μετά το τέλος του αγώνα, ήρθε από το Θεό.

Η δικαίωση του ποδοσφαιρικού Θεού, βέβαια, δεν αποδίδεται σε κάθε παιχνίδι. Η ΑΕΚ ήταν πραγματικά τυχερή σε αυτή τη φάση που ο Κοϊτά είχε την ευστροφία να κινηθεί δυναμικά για να διεκδικήσει ένα πιθανό λάθος, όμως εν τέλει ακόμα και αυτό, το έψαξε η ίδια η ΑΕΚ. Όποιος τολμά, κάποιες φορές δικαιώνεται και το πέναλτι κερδήθηκε με την επιμονή. Έπειτα, χρειαζόταν να εμφανιστεί η προσωπικότητα για να το καθαρίσει.

Είθισται στα πέναλτι να παίρνει όλη τη δόξα ο τερματοφύλακας όταν αποκρούει, να θεωρείται δεδομένο και απλό όταν ο εκτελεστής σκοράρει. Έλα μου όμως που δεν είναι έτσι. Ο Γιόβιτς είχε ανοίξει το σκορ με άπιαστη κεφαλιά, ο Γιόβιτς είχε σκοράρει με πέναλτι ανά Πανένκα, ο Γιόβιτς θα έπρεπε να πετύχει ξανά γκολ από την άσπρη βούλα. Κανένα άγχος, μια τρομερή εκτέλεση και διπλό στη Λεωφόρο. Ηγέτης, Luka Magic δεν υπάρχει μόνο στο ΝΒΑ και στους Λέικερς, ευδοκιμεί επίσης στην Ελλάδα με τη φανέλα της ΑΕΚ.

Το επίτευγμα δεν ήταν απλά το στόρι μιας βραδιάς αλλά η συγκλονιστική ανταπόκριση μιας επίμονης και αλύγιστης ομάδας σε απαιτήσεις εβδομάδων που δεν έχουν τελειωμό. Ήταν η πέμπτη συνεχόμενη νίκη για την ΑΕΚ, η δεύτερη εκτός έδρας, η τρίτη σε πέντε ματς μακριά από το γήπεδό της και όλα αυτά με διαδοχικές απώλειες παικτών, διαρκείς αναποδιές με τραυματισμούς, κάρτες, ατυχίες, κακά μαντάτα τα οποία δυσχέραιναν διαρκώς το έργο του προπονητή.

Όμως τόσο εκείνος, όσο (κυρίως) οι ποδοσφαιριστές του ανταποκρίνονται επαρκώς. Σε ένα πρωτάθλημα που οι βασικοί διεκδικητές, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ, έχουν το αβαντάζ δομημένων ομάδων με προπονητές που εργάζονται σε αυτές για χρόνια, η ΑΕΚ που αναδομείται και έχει ομολογήσει ότι χρειάζεται επιπλέον δύο μεταγραφικές περιόδους για να ανεβάσει το επίπεδό της, καταφέρνει να είναι εκεί, κοντά τους, δίπλα τους, ενώ παράλληλα προοδεύει και στην Ευρώπη.

Ο Γιόβιτς είναι ο σημαιοφόρος, ο ηγέτης όπως σωστά τον αποκάλεσε ο Νίκολιτς. Παίζει πλέον στο επίπεδο που κάνει τεράστια διαφορά στον αγωνιστικό χώρο, το απολαμβάνει και το χαίρεται. Δεν έκανε ίσως την καριέρα που όλοι περίμεναν από εκείνον στα μεγάλα clubs που αγωνίστηκε, αλλά έχει τώρα στην Ελλάδα την ευκαιρία να γίνει αυτός που δεν μπόρεσε στο top επίπεδο.

Γίνεται ο άνθρωπος που θα παίρνει στις πλάτες του την ομάδα, αυτός που θα προσπαθήσει να την οδηγήσει σε κατακτήσεις. Αν και δεν είναι ο μοναδικός που ο Νίκολιτς εμφανίζει στο γήπεδο σε καλύτερη κατάσταση από αυτή που ήταν στην πρότερη καριέρα του. Ο Ρότα, ο Μανταλος, ο Πινέδα, ο Κοϊτά, ο Περέιρα ακόμα και ο ξεχασμένος Γκατσινοβιτς δίνουν παραπάνω πράγματα από όσα πέρυσι, ενταγμένοι σε ένα πλάνο που τους ταιριάζει και υπηρετούν με ευχαρίστηση. Γίνεται δουλίτσα στην ΑΕΚ, θα πάνε ακόμα καλύτερα τα πράγματα αν η ενίσχυση του Γενάρη γίνει με τρόπο που θα βοηθήσει την ομάδα να ανεβάσει το ποιοτικό επίπεδό της.