ΑΕΚ: Πινέδα, μην βγαίνεις έξω από τον Λιούμπιτσιτς, δεν είναι αστείο – Μάρκο Νίκολιτς πέτυχες τη μετάλλαξη

Νίκη στο Αγρίνιο μετά από δύο συνεχόμενες σεζόν δίχως τρίποντο εκεί κόντρα στον Παναιτωλικό, επικράτηση με τρόπο εκκωφαντικό παρά τις μόνιμα πολλές απουσίες, το ταξίδι στην Αμισό, τον λιγοστό χρόνο προετοιμασίας ενόψει ακόμα μίας απαιτητικής αναμέτρησης, με επιπλέον οδική μικρο-ταλαιπωρία που σε κάθε περίπτωση παίζει και αυτή την ρόλο της.

Κι όμως, αυτό το τρελό 5-0 επί του Παναιτωλικού που ηττήθηκε στο ίδιο γήπεδο από τον Παναθηναϊκό στο 95’ και επίσης δύσκολα από τον Ολυμπιακό μόλις με 1-0, περνά σε δεύτερη μοίρα καθώς η ΑΕΚ του Μάρκο Νίκολιτς αρχίζει να μας συνηθίζει σε δυναμικές και ολοκληρωμένες εμφανίσεις εμφανίζοντας συνεχώς νέους ήρωες.

Κι αν δεν ήταν το γκολ του Κωνσταντίνου Χρυσόπουλου στο τέλος, το πρώτο του με τη φανέλα της Ένωσης στην μόλις δεύτερη παρουσία του μαζί της σε ματς πρωταθλήματος και ο ιδιαίτερος προσωπικός τρόπος που το πανηγύρισε, το μόνο που θα συζητούσαμε θα ήταν η μυθική εμφάνιση του Ρόμπερτ Λιούμπιτσιτς.

Ναι, όσοι δεν είχατε δει το ματς και πέσατε πάνω στο κείμενο δίχως να γνωρίζετε, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. Μιλάμε για τον μέχρι πρότινος ‘’εξαφανισμένο’’ Ρόμπερτ Λιούμπιτσιτς, το ξαναγράφω για να απομακρυνθεί και η τελευταία υποψία.

Μας είχε προϊδεάσει η αλήθεια είναι ο κόουτς για τη χρησιμότητά του ως δεξιού εσωτερικού μέσου -που γινόταν εξωτερικός όταν ο Καλοσκάμης συνέκλινε στον άξονα- αλλά τέτοιο πράγμα, ούτε ο ίδιος δεν γινόταν να το είχε προβλέψει.

Στο πρώτο γκολ, ο “Λιούμπι” κλέβει τη μπάλα δίνει έτοιμο τέρμα στον Καλοσκάμη ο οποίος το χάνει και στη συνέχεια της φάσης είναι πάλι εκεί για να επιχειρήσει νέα πάσα που εν τέλει οδήγησε στο 1-0 του Πινέδα.

Στο δεύτερο τέρμα πιστώνεται στην εξαιρετική ασίστ στον Ζοάο Μάριο, το τρίτο και τέταρτο γκολ είναι απλά δικά του, εκτελεί απίθανα και στις δύο περιπτώσεις. Σε έναν αγώνα που, συνολικά, ξεπέρασε σε απόδοση και τον αξεπέραστο στα τελευταία ματς Πινέδα, σαν να είχε μπει ο Μεξικανός ταυτόχρονα στο σώμα του Κροάτη. Εκεί να μείνεις Ορμπελίν παρακαλώ!

Όλα είναι του Νίκολιτς

Εκείνος ο Οκτώβριος που πλέον μοιάζει με πολύ μακρινό εφιάλτη, ήταν το δίχως άλλο βασανιστικός. Και σε μεγάλο βαθμό παραπλανητικός. Η ομάδα έμοιαζε εγκλωβισμένη σε έναν τρόπο μη λειτουργικό, όμως εν τέλει δεν ήταν αυτό που έφταιγε όσο η αδυναμία των ποδοσφαιριστών να ανταποκριθούν σωματικά.

Μοιραία, όσο ο προπονητής αντιλαμβανόταν ότι δεν υπάρχουν τα τρεξίματα για να δώσει περισσότερα μέτρα στην ομάδα του, αναγκαζόταν να την κρατά όσο πιο σφιχτή γινόταν με σκοπό να προφυλάξει την ανασταλτική λειτουργία της. Ακόμα και αυτό όμως σε κάποιες περιπτώσεις δεν ήταν εφικτό, όταν προσπαθείς να μακιγιάρεις αδυναμίες με ένα στυλ που δεν ταιριάζει στις δυνατότητες και στα χαρακτηριστικά του παικτών, υπάρχουν φορές που σου γυρίζει μπούμερανγκ.

Η ομάδα προσπαθούσε, αλλά δεν μπορούσε. Ωστόσο, αγώνα με τον αγώνα, εβδομάδα με την εβδομάδα, η ΑΕΚ άρχισε να βελτιώνεται και να πατάει πάνω στις κανονικές αρχές του παιχνιδιού που αρέσει στον Στρατηγό της. Η προπόνηση διαφοροποιήθηκε, έγινε πιο εντατική, οι μετρήσεις άρχισαν να εμφανίζουν καλύτερα αποτελέσματα και ο Νίκολιτς μπορούσε πλέον να κάνει τους ιδανικούς χειρισμούς.

Απέναντι σε Θεούς και Δαίμονες, με διαιτησίες εξόφθαλμα άδικες εναντίον της, η ΑΕΚ έβρισκε τους τρόπους να νικά και να αποκτά αυτοπεποίθηση. Διότι, κατά ψέματα, δίχως τα καλά αποτελέσματα είναι αδύνατον να προχωρήσεις με ηρεμία, είναι ανέφικτο να πιστέψεις στον ίδιο τον εαυτό σου.

Με πολλούς τραυματισμούς, με αδυναμίες εμφανείς, με ένα πλάνο που τρέχει και βρίσκεται ακόμα στα μισά του δρόμου, ο προπονητής καταφέρνει να οδηγεί την ΑΕΚ σε σπουδαίες επιτυχίες, δίχως να βαρυγκωμά, να γκρινιάζει και να ψάχνει δικαιολογίες. Κάνοντας focus στο δόγμα ‘’αυτοί είμαστε και έτσι θα συνεχίσουμε μέχρι να έρθουν οι ενισχύσεις’’, διατρανώνει την πίστη του σε ποδοσφαιριστές που ξέρει ότι έχουν περιορισμούς.

Τους πείθει ότι μπορούν να τους ξεπεράσουν και εκείνοι ανταποκρίνονται. Η πρώτη του μέριμνα ήταν να αποκαταστήσει τη λειτουργία των γραμμών, δίνοντας στην ομάδα ένα σταθερό σχήμα που ξαναγέμισε τη μεσαία ζώνη και επέτρεψε πιο ορθολογική κυκλοφορία της μπάλας. Αυτό μείωσε τις αποσυνδέσεις που εμφανίζονταν νωρίτερα στο παιχνίδι της ΑΕΚ και την έκανε λιγότερο ευάλωτη στις μεταβάσεις των αντιπάλων.

Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του Νίκολιτς είναι η διαχείριση του ρόστερ. Παρά το γεγονός ότι πολλοί παίκτες είχαν χάσει αυτοπεποίθηση ή ρυθμό, εκείνος κατάφερε να αναδείξει ξανά τις δυνατότητές τους χωρίς εντυπωσιασμούς και χωρίς να θυσιάσει τη συνολική ισορροπία της ομάδας.

Τούτο όχι μόνο αύξησε τη συνολική ενέργεια της ομάδας μέσα στους αγώνες αλλά ενίσχυσε και την εμπιστοσύνη μεταξύ παικτών και προπονητή. Ο λόγος που θεωρείται σπουδαίο αυτό που καταφέρνει ο Μάρκο Νίκολιτς με την ΑΕΚ δεν είναι ένας, είναι πολλοί και αγγίζουν ταυτόχρονα τακτική, ψυχολογία, διαχείριση υλικού και συνθήκες πίεσης.