ΑΕΚ: Αν είχε και έναν σέντερ φορ ο Νίκολιτς

Γιατί επέλεξε να πάει με το 4-4-2 με ρόμβο στο κέντρο ο Μάρκο Νίκολιτς στα ματς με τη Χάποελ Μπερ Σεβά; Όχι επειδή εκτίμησε ότι με αυτό το σύστημα η ομάδα του θα έχει ποιότητα στην επιθετική ανάπτυξη.

Το επέλεξε πρωτίστως και κυρίως επειδή είχε την ιδέα ότι με αυτό το σύστημα θα καταφέρει να ελέγξει τον ρυθμό του παιχνιδιού και στις δύο παρτίδες με τους Ισραηλινούς.

Η στρατηγική του βασίστηκε πάνω στην ιδέα ότι αυτή την εποχή με αυτούς τους παίκτες η ΑΕΚ δεν μπορεί να ανεβάσει το τέμπο επειδή δεν αντέχει ούτε να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο αλλά ούτε και να τρέξει να αμυνθεί απέναντι σε μια γρήγορη επίθεση του αντιπάλου σε κενούς χώρους.

Με την εξαίρεση ενός περίπου δεκαλέπτου κατά την διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, η ΑΕΚ δεν έδωσε το δικαίωμα στην Μπερ Σεβά να τρέξει και να βρει την άμυνα της σε ανισορροπία. Και επειδή τούτη τη φορά προστάτεψε καλύτερα τις πλευρές της κατά την αμυντική λειτουργία, μιας που οι παίκτες ήταν πιο εξοικειωμένοι με τους ρόλους τους και τον αντίπαλο και είχαν μεγαλύτερη ψυχραιμία που οδήγησε σε καλύτερες αποφάσεις, η ΑΕΚ μείωσε τους κινδύνους.

Ναι, φυσικά ναι, απέναντί της η ΑΕΚ είχε μια πιο ώριμη μεν αλλά λιγότερο ποιοτική αντίπαλο, και αυτό κανείς πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψη στην προσπάθεια να αξιολογήσει την απόδοση της ΑΕΚ στο αμυντικό κομμάτι. Είναι όμως γεγονός ότι η δική της αμυντική λειτουργία ήταν στο μεγαλύτερο διάστημα της ρεβάνς καλύτερη συγκριτικά με αυτή που είχε στο α’ ημίχρονο του πρώτου ματς. Ένα σημάδι προόδου.

Βλέποντας αυτή την ΑΕΚ κάνεις την υπόθεση ότι με έναν ποιοτικό κεντρικό μέσο που θα παίξει στη βάση του ρόμβου και έναν ποιοτικό σέντερ φορ που θα έχει τα χαρακτηριστικά που ζητά από την θέση ο Νίκολιτς, η απόδοση, όσο θα μπαίνουν στον κορμό της ενδεκάδας και οι νέοι παίκτες, θα έχει προοπτική βελτίωσης.

Φτάνουν δύο ακόμη ποδοσφαιριστές, στο 6 και το 9 για να πείθει η ΑΕΚ τον εαυτό της ότι είναι ικανή να φτάσει μέχρι την League Phase του Conference League και ότι θα είναι ικανή να διεκδικήσει τίτλους στην Ελλάδα; Πολύ νωρίς να το εκτιμήσεις όσο δεν ξέρεις ποιοι πρόκειται να αποκτηθούν αλλά και το πόσο καλά θα προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα οι “περσινοί” ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ.

Υπάρχει όμως ένα γεγονός: ο Μάρκο Νίκολιτς ρίσκαρε, με αυτό το 4-4-2 που προτίμησε αντί του 4-2-3-1 που ήταν μια “πεπατημένη” της ΑΕΚ των προηγούμενων τριών ετών, και αυτό το ρίσκο έφερε την πρώτη πρόκριση, απέναντι σε έναν δύσκολο, για την εποχή, αντίπαλο. Κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει με ασφάλεια αν το επόμενο εμπόδιο για την ΑΕΚ θα αποδειχθεί υψηλότερο, αλλά είναι λογικό να περιμένει κανείς ότι η ομάδα του Νίκολιτς θα παρουσιαστεί πιο έτοιμη.

Διότι “θυμήθηκε” το πώς να νικά, έστω 1-0, αλλά και το πώς να κρατά ανέπαφη την δική της εστία, και άρχισε να βάζει στο παιχνίδι της νέα πρόσωπα. Ο χρόνος της μιας εβδομάδας είναι πολύ λίγος για να περιμένεις μεγάλη πρόοδο στην αφομοίωση των ιδεών του προπονητή από τους ποδοσφαιριστές. Μια πρόκριση όμως φτιάχνει το κλίμα, τονώνει την πίστη των ποδοσφαιριστών στο σχέδιο του προπονητή, και βοηθά έναν νεοφερμένο προπονητή να διαχειριστεί με περισσότερη ηρεμία τα συναισθήματα που του δημιουργεί η πίεση με την οποία ζει στην ΑΕΚ – την πίεση για ακόμη δύο προκρίσεις.

Μετά από την πρώτη πρόκριση, αν είχε στη διάθεση του τουλάχιστον έναν νέο σέντερ φορ που να υπολογίζει ότι θα τον βάλει έστω στη ρεβάνς, ο Νίκολιτς θα μπορούσε να πιστέψει ότι έχει αυξήσει τις πιθανότητες να καταφέρει να κερδίσει το πρώτο στοίχημα που έβαλε αναλαμβάνοντας την ΑΕΚ. Το ευρωπαϊκό.