ΑΕΚ: Αυτό στο Φάληρο δεν ήταν ένα καινούργιο παιχνίδι, συνεχίστηκε από το τρίτο ημίχρονο του 4-1

Είναι στιγμές που ο συναισθηματικός κόσμος σου σε κάνει να αισθάνεσαι σαν “γίγαντας” και άλλες σαν “νάνος”. Εξαρτάται πώς το ζεις, πώς το βιώνεις.

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί οποιοσδήποτε ότι ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ αποκλείεται τη δεδομένη χρονικά στιγμή να αισθάνονται ποδοσφαιρικά σαν “γίγαντες” με έξι γκολ στην καμπούρα τους. Απλά καλούνται να αποδείξουν, πολύ σύντομα μάλιστα, ότι δεν είναι και “νάνοι”.

Αυτή είναι η συγκυρία και καλούνται να την αναλογιστούν, να τη μετρήσουν και να την “παλέψουν”. Δεν γίνεται η αναφορά για εγωισμό κι αντίδραση λες κι οι άλλοι δεν διαθέτουν το ίδιο κίνητρο, λες και παίζεις μπάλα μόνος σου με έναν τοίχο και επειδή έχεις πεισμώσει ή θυμώσει, θα τον γκρεμίσεις κιόλας.

Με μια μπάλα… θα γράψω όμως, για αυτογνωσία, λογική και σχέδιο.

Κάποιοι λένε ότι είναι καλύτερα που η ΑΕΚ παίζει τόσο άμεσα κόντρα στον Ολυμπιακό μετά την ταπεινωτική “6αρα” στο Φάληρο, άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν είναι μια καλή ευκαιρία. Όλα θα φανούν στο γήπεδο, όπως και το αν η ΑΕΚ έχει να παρουσιάσει κάποιο εναλλακτικό σχέδιο απέναντι σε αυτό που της κάνει ο Μεντιλίμπαρ.

Ο οποίος, εδώ που τα λέμε, εφαρμόζει τα απλά και σοφά διαπιστώνοντας ότι ο αντίπαλος προπονητής συνεχίζει με τη μπουνιά στο μαχαίρι, δίχως να σκιάζεται από την “αιμορραγία”. Μέχρι που στο τέλος, η ομάδα του “ψυχορραγεί”…

Η μελέτη, οι οδηγίες, το σχέδιο

Ο Αλμέιδα παραδέχθηκε ότι όλα έγιναν λάθος. Δήλωσε ότι όλα τα γκολ του Ολυμπιακού τα είχαν συζητήσει πριν συμβούν. Συγκεκριμένα: “Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε ότι σχεδιάσαμε πράγματα και δεν κάναμε κανένα από αυτά. Πιστεύω ότι κάθε γκολ που δεχθήκαμε, το είχαμε αναλύσει πριν το παιχνίδι, είχαμε μιλήσει γι’ αυτές τις φάσεις”.

Εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Πέραν του ότι άπαντες πλην του Ελίασον, ήταν εκτός τόπου και χρόνου, έμπαιναν δεύτεροι στις μονομαχίες και έκαναν πολλά και κραυγαλέα ατομικά λάθη, πρέπει να κατανοήσουμε κατά πόσο το σχέδιο το οποίο έπρεπε να υπηρετήσουν συνέβαλε ώστε να εκτεθούν τόσο.

Διότι η ΑΕΚ δεν έπαιξε από την αρχή το συγκεκριμένο παιχνίδι. Μπήκε να παίξει το τρίτο ημίχρονο με το σκορ στο 4-1 από τις 24 του περασμένου Νοέμβρη. Και τελικά το κοντέρ έγραψε 10-1.

Όποια μελέτη κι αναλύσεις έγιναν, όσες διαφοροποιήσεις υπήρχαν σε πρόσωπα, όσες καταστάσεις κι αν είχαν συζητηθεί προκειμένου να μην επαναληφθούν, δεν είχαν ουσία από τη στιγμή που η ομάδα αυτή όπως παρουσιάστηκε ήταν αδύνατον να ακολουθήσει αυτό που ο προπονητής ήθελε.

Οι επισημάνσεις δεν αρκούν, είναι το σχέδιο μετράει και το συγκεκριμένο έμοιαζε να είναι η συνέχεια του προηγούμενου.

Θα αλλάξει άραγε κάτι την Κυριακή; Ο Αλμέιδα δεν έχει ποτέ του διαφοροποιήσει δραστικά τον τρόπο που θέλει η ομάδα του να παίζει, πόσο ψηλά θα πρέπει να ανεβαίνουν οι στόπερ και τα μπακ της, ουδέποτε έχει αποφασίσει να αφήσει τη μπάλα στον αντίπαλο παίζοντας πιο κλειστά, σε μια παθητική οργάνωση. Δύσκολα θα το επιλέξει και τώρα.

Ακόμα κι αν το επιχειρήσει, πόσο εύκολο είναι μέσα σε τρεις ημέρες να πείσεις τους άλλους να παρουσιάσουν κάτι που δεν το πιστεύεις εσύ ο ίδιος; Κι αυτή η έλλειψη ευελιξίας που δεν διδάχθηκε η ομάδα, φαντάζει απίθανο να “γεννηθεί” ξαφνικά. Ίσως να τους μπερδέψει ακόμα περισσότερο, παρά θα τους βοηθήσει.

Είναι λοιπόν μια κατάσταση “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα”; Όχι απαραίτητα γιατί είναι η έδρα που δίνει ενέργεια, η συγκέντρωση που λογικά θα βρίσκεται σε υψηλότερα επίπεδα, η κατανόηση της πραγματικότητας ότι πρέπει να υπάρχει προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια.

Υπάρχει και εκείνο το 1-0 με τον Ελίασον, όταν και τότε η ΑΕΚ φλέρταρε με την ήττα όσο το σκορ ήταν στο 0-0, αλλά έμεινε στέρεα και συμπαγής έως το τέλος βρίσκοντας μάλιστα, το γκολ της νίκης. Αυτό θα ψάξει ξανά.