Στη μυθολογία, ο Φοίνικας (ή Φοίνιξ) ήταν ένα πουλί που είχε την ικανότητα να αναγεννάται μέσα από τις στάχτες του. Στην Αρχαία Ελλάδα, αποτέλεσε ένα πανίσχυρο σύμβολο που είχε ως στόχο να δείξει τη δύναμη που έχει ο άνθρωπος να ξεπερνά τις δυσκολίες και να γίνεται ακόμα πιο δυνατός.

Αν υπάρχει ένας άνθρωπος στο ελληνικό ποδόσφαιρο που μπορεί να συμβολίσει καλύτερα από τον καθένα το μυθικό πουλί, αυτός δεν είναι άλλος από τον Φάνη Γκέκα. Πολλές φορές, κατά τη διάρκεια της καριέρας του, είδε τον άνεμο να φυσάει κόντρα, την αμφισβήτηση να κάνει την εμφάνισή της, αλλά πάντα έβρισκε τον τρόπο να αναγεννάται από τις στάχτες του.

Το Sport24.gr τον συνάντησε στην Κέρκυρα, όπου μένει τον τελευταίο χρόνο μαζί με την οικογένειά του. Εμφανίστηκε θετικός να απαντήσει σε όλα και να μιλήσει για όλα. Τα παιδικά χρόνια στη Λάρισα, το μεγάλο λάθος της καριέρας του, η αποχώρηση από τον Παναθηναϊκό, η σπουδαία σεζόν στην Μπόχουμ, το ενδιαφέρον της Ρεάλ, αλλά και το πολυσυζητημένο πέναλτι με την Κόστα Ρίκα αποτέλεσαν ένα σημαντικό μέρος της κουβέντας μας.

Ο Γκέκας έστησε την μπάλα στα 11 μέτρα κι αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένος να μην αστοχήσει. Ή μήπως δεν αστόχησε ούτε την πρώτη φορά;

Δεν είναι εύκολο να λες 'σταματάω το ποδόσφαιρο, τέλος'

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Ή μάλλον από το τέλος. Το τέλος της καριέρας του. Άραγε έχει συνηθίσει τη ζωή μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους ή υπάρχουν δυσκολίες στη μετάβαση από ποδοσφαιριστής σε... κοινός θνητός;

"Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Δεν μπορώ να το συνηθίσω. Δεν είναι εύκολο να λες 'σταματάω το ποδόσφαιρο, τέλος'. Προσπαθώ να περνάω χρόνο με την οικογένειά μου, αλλά και πάλι μου λείπει η καθημερινότητα του ποδοσφαιριστή".

"Αρκετοί συνάδελφοί μου, όταν σταματούν το ποδόσφαιρο, περνούν ένα ιδιαίτερο και δύσκολο μεταβατικό στάδιο μέχρι να συνηθίσουν τη νέα τάξη πραγμάτων. Εγώ το περνάω τώρα, δύο χρόνια αφότου κρέμασα τα παπούτσια μου, διότι στην αρχή πέρασα αρκετό χρόνο με την οικογένειά μου, η οποία μου είχε λείψει αρκετά.

Μετά τον πρώτο χρόνο μακριά από τα γήπεδα κατάλαβα πως κάτι λείπει από τη ζωή μου. Νομίζω πως είναι λογικό. Είμαστε τόσα χρόνια επαγγελματίες, έχουμε μία διαφορετική καθημερινότητα με προπονήσεις, αγώνες και ξαφνικά αλλάζουν όλα".

Όταν αποχώρησε από τη δράση αποφάσισε να μείνει για δύο χρόνια στην Ελβετία, αλλά από το περασμένο φθινόπωρο ζει στην Κέρκυρα "επειδή η γυναίκα μου είναι από το νησί και θεώρησα πως είναι καλύτερο μέρος προκειμένου να μεγαλώσουν τα παιδιά μας. Το σημαντικότερο είναι να είναι καλά η οικογένειά μας".

Στην Κέρκυρα, όμως, δεν έχει πάει για διακοπές. Προσπαθεί να βοηθήσει τα παιδιά που ζουν στο νησί να μάθουν το σωστό ποδόσφαιρο δίπλα σε κορυφαίους προπονητές. Γι' αυτό το λόγο, θα συμμετέχει στο προπονητικό Camp της Ρεάλ Μαδρίτης, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στο νησί από τις 16 έως τις 19 Ιουνίου.

"Το διοργανώνει ο μάνατζέρ μου με έναν συνεργάτη του και μου ζήτησαν να τους βοηθήσω. Το σκέφτηκα και θεώρησα πως αξίζει τον κόπο, αφού δεν γίνονται συχνά τέτοια τουρνουά στην επαρχία. Μίλησα με τον φίλο μου και πρώην παίκτη της Κέρκυρας, Γιάννη Σφακιανάκη προκειμένου να το συνδιοργανώσουμε και εμφανίστηκε ιδιαίτερα θετικός. Θα έρθουν στο νησί προπονητές από τις ακαδημίες της Ρεάλ, οι οποίοι θα παρουσιάσουν την προπονητική μεθοδολογία της Ρεάλ σε παιδιά ηλικίας από 6 έως 16 ετών".

Σκόρερ γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Ίνδαλμά μου ο Γιάννης Βαλαώρας

Κι αφού μιλούσαμε για νεαρές ηλικίες, δεν μπορούσα να μην τον ρωτήσω πώς "κόλλησε" ο ίδιος το μικρόβιο του ποδοσφαιριστή.

"Από το σχολείο, την παιδική χαρά και τις πλατείες. Όπως κάθε παιδί εκείνη την εποχή. Πλέον, τα παιδιά μαθαίνουν το ποδόσφαιρο στις ακαδημίες. Εμείς, τότε, δεν είχαμε ακαδημίες. Δεν μάθαμε το πραγματικό ποδόσφαιρο, αλλά το ποδόσφαιρο της αλάνας. Σου αποκαλύπτω, μάλιστα, πως δεν έχω αλλάξει ποτέ θέση. Πάντα έπαιζα επιθετικός. Νομίζω πως σκόρερ γεννιέσαι, δεν γίνεσαι, αλλά αν δεν το εξελίξεις και δεν δουλέψεις θα μείνει στάσιμος".

Ο Γκέκας έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα στα τέλη της δεκαετίας του '80. Επομένως "ήταν λογικό να μου αρέσουν ποδοσφαιριστές όπως ο Μιχάλης Ζιώγας και ο Γιάννης Βαλαώρας. Ο δεύτερος ήταν και το παιδικό μου ίνδαλμα".

Άρχισε την καριέρα του από τον Τοξότη Λάρισας. Ακολούθησε η μεταγραφή στην ΑΕΛ το 1998. Στην τριετία που αγωνίστηκε στους "βυσσινί" σημείωσε 11 γκολ σε 31 αγώνες. Αργά, αλλά σταθερά ο Γκέκας "έχτιζε" πάνω στην εκτελεστική δεινότητά του. Το καλοκαίρι του 2001 θα μετακομίσει στην Καλλιθέα, με την οποία θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ τη σεζόν 2001-02 και θα τη βοηθήσει να πάρει την άνοδο για τη Super League (σ.σ. Α' Εθνική τότε). Η ικανότητά του να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα με διαφορετικούς τρόπους θα τραβήξει το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού, ο οποίος θα τον κάνει δικό του τον Ιανουάριο του 2005.

"Θεωρώ πως οι κόποι μου άρχισαν να επιβραβεύονται με τη μεταγραφή στην ΑΕΛ. Τότε ήταν που είπα πως μπορώ να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Με βοήθησε πάρα πολύ η Λάρισα. Βέβαια, στην Καλλιθέα έγινα πιο γνωστός επειδή κατάφερα να βγω πρώτος σκόρερ στη Β’ Εθνική. Η καθιέρωση στη συνείδηση του κόσμου σίγουρα ήρθε μετά τη μεταγραφή στον Παναθηναϊκό και τη συμμετοχή στην Εθνική".

Η ΑΪΝΤΡΑΧΤ, ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΚΑΙ Η ΜΑΓΙΚΗ ΣΕΖΟΝ ΣΤΗΝ ΜΠΟΧΟΥΜ

Στον Παναθηναϊκό αγωνίστηκε για μόλις 1,5 χρόνο, αφού παρά το γεγονός πως αναδείχθηκε δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος τη σεζόν 2005-06, πίσω μόνο από τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη, δεν βρισκόταν στα πλάνα των διοικούντων την ομάδα. Ουσιαστικά, οι ιθύνοντες του συλλόγου ήθελαν να τον προσφέρουν ως αντάλλαγμα στον ΠΑΟΚ για τη μεταγραφή του Σαλπιγγίδη.

"Πραγματικά δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη με τον Παναθηναϊκό. Για εμένα δεν ήταν λάθος, απλά έτσι το σκέφτηκαν οι διοικούντες το σύλλογο εκείνη την εποχή. Προσωπικά μου βγήκε σε καλό".

Φυσικά και του βγήκε σε καλό, αφού ο δανεισμός στην Μπόχουμ αποδείχθηκε κίνηση-ματ για την μετέπειτα καριέρα του. Ο Φάνης Γκέκας έγινε... Theofanis Gekas, σημειώνοντας το ένα γκολ μετά το άλλο και αναγκάζοντας τους Γερμανούς να πάθουν "Ferguson", αφού αναρωτιόνταν "Who is Gekas?", όσο ο Έλληνας φορ "μάτωνε" τα αντίπαλα δίχτυα.

"Το να πάω στην Bundesliga και να βγω πρώτος σκόρερ ήταν το καλύτερο δώρο που μου έκανε ο Παναθηναϊκός. Κάποια πράγματα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Στην περίπτωσή μου, η επιλογή του Παναθηναϊκού με βοήθησε για να ξεκινήσει η καριέρα μου στο εξωτερικό".

Ωστόσο, είναι βέβαιο πως κάποιοι άνθρωποι τον πλήγωσαν με τη συμπεριφορά τους. Είχε υποστηρίξει, άλλωστε, σε παλαιότερη συνέντευξη, πως αν έφευγαν κάποιοι από τη διοίκηση της ομάδας, ίσως και να επέστρεφε στο "τριφύλλι".

"Δεν χρειάζεται να πούμε ονόματα. Ο νοών νοείτω. Πιστεύω πως οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού κατάλαβαν το λάθος τους. Δεν χρειάζεται, όμως, να ξύνουμε πληγές. Για εμένα, ο Παναθηναϊκός ήταν η ομάδα που με ανέδειξε και χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσα να πάω σε μεγάλο σύλλογο. Όταν έπαιζα στην Καλλιθέα ήταν η μοναδική ελληνική ομάδα που με πλησίασε. Είχε προηγηθεί μία πρόταση της Άιντραχτ, αλλά απάντησα αρνητικά επειδή πρώτον έπαιζε στη Β’ Εθνική και δεύτερον δεν αισθανόμουν έτοιμος για το βήμα παραπάνω".

"Θα ήμουν χαζός αν σου έλεγα ότι περίμενα πως θα βγω πρώτος σκόρερ στην Bundesliga. Προφανώς και δεν περίμενα ότι θα κάνω μία τέτοια χρονιά με την Μπόχουμ (σ.σ. 20 γκολ σε 32 ματς). Η πρώτη σκέψη μου ήταν να καθιερωθώ στη Γερμανία, να βρω τα πατήματά μου όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και στη συνέχεια να έρθουν και τα γκολ. Η αλήθεια είναι πως με βοήθησε πάρα πολύ ο προπονητής που είχα στην Μπόχουμ, ο Μάρσελ Κόλερ. Έμαθα πάρα πολλά δίπλα του και του είμαι ευγνώμων. Ήταν μία σεζόν όνειρο".

"Ο Κόλερ είχε στήσει το παιχνίδι πάνω σε εμένα και τον Μισίμοβιτς. Είχε βρει το κουμπί μας. Γενικά, ο Μισίμοβιτς είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχω συνεργαστεί στην καριέρα μου. Είχε μάθει το στυλ μου κι ήταν ο άνθρωπος που γνώριζε πού να μου σερβίρει την μπάλα για να πετυχαίνω γκολ".

Το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου ήταν που έφυγα τόσο σύντομα από τη Λεβερκούζεν

Ύστερα από μία απόλυτα επιτυχημένη σεζόν, με συνολικά 22 γκολ και 3 ασίστ σε 35 συμμετοχές, θα έρθει η μεταγραφή στη Λεβερκούζεν. Η Μπόχουμ (προφανώς και) έκανε χρήση της ρήτρας που υπήρχε στη συμφωνία με τον Παναθηναϊκό, κατέβαλε τις 700.000 ευρώ και λίγες ημέρες αργότερα τον "μοσχοπούλησε" στη Λεβερκούζεν, βάζοντας στα ταμεία της 4.700.000 ευρώ! Ο Γκέκας ήταν ο νέος βασιλιάς της BayArena.

"Η απόφαση να πάω στη Λεβερκούζεν ήταν απόλυτα σωστή, καθώς πρόκειται για μία μεγάλη ομάδα με υπέροχο κόσμο. Ο προπονητής (σ.σ. Μίχαελ Σκίμπε) με γούσταρε και εγώ ήμουν στην κατάλληλη ηλικία (σ.σ. 27 ετών) για το παραπάνω βήμα στην καριέρα μου. Εκτός από τη Λέβερκούζεν, με ήθελαν το Αμβούργο και η Χέρτα, αλλά με κέρδισε η Λεβερκούζεν.

Γενικότερα δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου, αλλά πιστεύω πως το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου ήταν που έφυγα τόσο σύντομα από τη Λεβερκούζεν. Είναι πραγματικά μία τεράστια ομάδα, μία βιομηχανία ποδοσφαίρου. Έχουν εξαιρετικό τμήμα scouting, ειδικά στη Λατινική Αμερική. Όμως, σε προσωπικό επίπεδο, όταν ένας προπονητής (σ.σ. Μπρούνο Λαμπαντία) σου λέει πως δεν σε υπολογίζει, είναι λογικό να σκεφτείς το καλύτερο για το μέλλον σου".

Η επιλογή της Πόρτσμουθ δεν αποδείχθηκε σωστή, ενώ το πέρασμα από τη Χέρτα το δεύτερο μισό της σεζόν 2009-10 μπορεί να χαρακτηριστεί ως μέτριο. Το καλοκαίρι του 2010 ήταν κρίσιμο για τον Φάνη Γκέκα. Έπρεπε, ύστερα από μία μέτρια χρονιά, να βρει την ομάδα που θα τον... αναγεννήσει από τις στάχτες του.

Κι αυτή, τελικά, ήταν η Άιντραχτ, την οποία είχε απαρνηθεί λίγα χρόνια νωρίτερα. Ο μετέπειτα Ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Ελλάδας, Μίχαελ Σκίμπε θα τον ξαναεμπιστευτεί, όπως έκανε και στη Λεβερκούζεν, και ο Γκέκας θα τον δικαιώσει, σημειώνοντας 14(!) γκολ στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος.

Είχα κρούση από τη Ρεάλ, αλλά προτίμησαν τον Αντεμπαγιόρ

Εκείνο τον Ιανουάριο, η ιστορία θα μπορούσε να είχε γραφτεί διαφορετικά. Η εξαιρετική παρουσία με τους "Αετούς" θα κεντρίσει το ενδιαφέρον της Ρεάλ. Η σκέψη και μόνο πως ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής θα μπορούσε να φορέσει τη φανέλα των "μερένγκες" προκαλεί ενθουσιασμό.

"Ναι, είχε γίνει μία κρούση από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ήμουν πρώτος σκόρερ στο πρώτο μισό της σεζόν στην Bundesliga και είχε γίνει μία διερευνητική επαφή μεταξύ του Ζοζέ Μουρίνιο και του μάνατζέρ μου, αλλά τελικά η μεταγραφή δεν προχώρησε, καθώς προτιμήθηκε ο Αντεμπαγιόρ. Προφανώς και μόνο το γεγονός πως μπήκα σε τέτοια σύγκριση, είναι άκρως τιμητικό για την καριέρα μου".

"Να σου πω την αλήθεια δεν σκέφτηκα ποτέ να γυρίσω στην Ελλάδα. Δεν υπήρξαν κρούσεις από ελληνικούς συλλόγους για να επιστρέψω διότι είχα ξεκαθαρίσει πως δεν επιθυμώ να ξαναπαίξω στο ελληνικό πρωτάθλημα. Δεν άφησα πολλά περιθώρια για να με πλησιάσουν. Ούτως ή άλλως το κασέ μου στο εξωτερικό ήταν δυσβάσταχτο για τις ελληνικές ομάδες".

"Νομίζω πως το εξωτερικό με βοήθησε να δω διαφορετικά το ποδόσφαιρο και να γίνω πιο επαγγελματίας. Το στυλ που δουλεύουν οι Γερμανοί ήταν σχολείο για εμένα και με βελτίωσε τόσο ως ποδοσφαιριστή όσο κι ως άνθρωπο".

Οι Τούρκοι μας αγαπάνε πάρα πολύ, αλλά οι Έλληνες δεν μπορούν να το δεχθούν

Το κεφάλαιο της Τουρκίας αξίζει ξεχωριστής αναφοράς, καθώς όσα κατάφερε με τις Σαμσουνσπόρ, Ακισάρ, Κόνιασπορ, Εσκισεχίρ και Σίβασπορ, τον μετέτρεψαν σε έναν από τους πιο αγαπητούς παίκτες των Τούρκων φιλάθλων μέχρι και σήμερα.

"Στην Τουρκία έζησα μία δεύτερη καριέρα. Μετά τον υποβιβασμό της Φρανκφούρτης, η Σαμσουνσπόρ εμφανίστηκε ως σανίδα σωτηρίας" κι ο ίδιος ήταν έτοιμος να αρπάξει γι’ ακόμη μία φορά την ευκαιρία που του δινόταν.

"Οι Τούρκοι με αγάπησαν πολύ και με βοήθησαν για να πετύχω όσα πέτυχα εκεί. Θεωρώ πως έχουμε παρεξηγήσει τους Τούρκους. Μας αγαπούν πάρα πολύ και μας σέβονται ως λαό. Όμως, οι Έλληνες δεν μπορούν να το δεχθούν. Δεν ξέρω για ποιον λόγο. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχουν βελτιωθεί οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και όσο περνάει ο καιρός θα γίνονται ακόμα καλύτερες".

Αποτέλεσε βασικό στέλεχος της Εθνικής για μία δεκαετία, σε μία περίοδο που η "γαλανόλευκη" είχε σταθερή παρουσία στις μεγάλες διοργανώσεις. Επομένως, η άποψή του για την αγωνιστική κατρακύλα των τελευταίων ετών έχει ξεχωριστή σημασία.

"Δεν θεωρώ πως έχει πάει κάτι στραβά τα τελευταία χρόνια. Απλά ήταν ένας μεγάλος κύκλος που έκλεισε με την αποχώρηση κάποιων σημαντικών ποδοσφαιριστών. Φαντάσου πως για μία δεκαετία, από το 2004 έως το 2014 ήμασταν μία γενιά παικτών που συμμετείχαμε σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις.

Τα τελευταία χρόνια μπήκαν νέοι παίκτες στην ομάδα, αλλά φάνηκε πως δεν ήταν ακόμα έτοιμοι να πάρουν την Εθνική στις πλάτες τους. Επομένως, είναι λογικό για εμένα να κάνει μία καμπή η ομάδα. Απλά πιστεύω πως διήρκησε λίγο παραπάνω απ’ ό,τι περίμενα. Νομίζω πως τα τελευταία δύο χρόνια γίνονται βήματα μπροστά. Άλλωστε, έχουμε ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται σε top επίπεδο".

"Δεν έπαιξε ρόλο μόνο η φυγή του Σάντος στην αγωνιστική κατρακύλα. Έγιναν πολλές αλλαγές, πολύ γρήγορα, χωρίς να έχουν προετοιμάσει σωστά οι αρμόδιοι την επόμενη ημέρα της Εθνικής. Έφυγε ο Σάντος, αποχώρησε ο βασικός κορμός της Εθνικής και φάνηκε πως η Ομοσπονδία δεν ήταν έτοιμη να καλύψει τα κενά τους".

Mπορούσαμε να κατακτήσουμε ακόμη και το Μουντιάλ

Η κουβέντα δεν μπορούσε να μην πάει στο πολυσυζητημένο πέναλτι με την Κόστα Ρίκα, το οποίο "πλήγωσε" την Εθνική και δεν της έδωσε την ευκαιρία να διεκδικήσει για πρώτη φορά στην ιστορία της στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ωστόσο, τι πιστεύει ο ίδιος; Το έχασε ή το απέκρουσε ο Νάβας;

"Απ' ό,τι είδα, το απέκρουσε. Χαμένο πέναλτι σημαίνει να πάει στο... Θεό. Άρα, δεν υπάρχει χαμένο πέναλτι στην περίπτωσή μου".

"Δεν πιστεύω πως ο κόσμος έκρινε την παρουσία μου στην Εθνική με βάση εκείνο το πέναλτι. Ο σωστός κόσμος, που γνωρίζει ποδόσφαιρο, αναγνώρισε την προσφορά μου και κατάλαβε τι ακριβώς συνέβη σ' εκείνη τη φάση. Δηλαδή, πως το έπιασε ο Νάβας και δεν το έχασα εγώ.

Προσωπικά, θεωρώ πως μπορούσαμε να κατακτήσουμε ακόμη και το Μουντιάλ. Αν περνούσαμε την Κοστά Ρίκα, κανείς δεν γνωρίζει τι θα μπορούσε να συμβεί. Νομίζω πως ήμασταν μία από τις καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης. Πιστεύαμε πως, αν προκρινόμασταν, μπορούμε να σηκώσουμε και το τρόπαιο. Είχαμε μεγάλη αυτοπεποίθηση".

H BIA ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ, Η ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΤΟΥ

Το σκηνικό αλλάζει. Η συζήτηση μεταφέρεται στον μαγικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Βία, επεισόδια, τελικοί κεκλεισμένων των θυρών. Τελικά, είμαστε τόσο ανίκανοι;

"Δεν θεωρώ πως είμαστε ανίκανοι. Όλοι πιστέψαμε μετά την κατάκτηση του Εuro πως τα πράγματα θα βελτιωθούν προς το καλύτερο, αλλά τελικά κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Μόνο στην Εθνική έγιναν κάποια βήματα μπροστά. Σε συλλογικό επίπεδο, καμία ομάδα δεν έδειξε διάθεση να ασχοληθεί με το κοινό καλό. Τους ενδιέφερε και τους ενδιαφέρει μόνο το συμφέρον των ομάδων τους.

Προσωπικά πιστεύω πως, αν ήθελαν, θα έβρισκαν λύση στο ζήτημα της βίας πριν καν συμβούν τα επεισόδια. Απλά ίσως και να τους βολεύει η κατάσταση. Το θέμα είναι να διοργανωθεί ένα καθαρό ποδόσφαιρο, με υγιείς φιλάθλους και γεμάτες κερκίδες. Τι να πεις στο παιδί σου όταν βλέπεις τους χούλιγκαν να πετούν φωτοβολίδες; Δεν αξίζει να το πας στο γήπεδο και να θέσεις σε κίνδυνο την ακεραιότητά του".

Κλείνοντας, αποφάσισα να του κάνω μία... πρωτότυπη ερώτηση, προκειμένου να ελαφρύνει το κλίμα, μετά τη σοβαρή συζήτηση για το θέμα της βίας. Άραγε, ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος που αντιμετώπισε στην καριέρα του;

"Ο κακός εαυτός μου. Ο μόνος φόβος μου ήταν να μην είμαι εγώ καλά. Αν ήμουν καλά, θα έβρισκα τον τρόπο και θα σκόραρα".

Από εδώ και πέρα, ο Γκέκας έχει βάλει ως στόχο να γίνει προπονητής. Αν κρίνουμε από την αποφασιστικότητα που διέκρινε το παιχνίδι του, το μέλλον προμηνύεται λαμπρό.

"Έχω αρχίσει να παίρνω τα διπλώματα προπονητικής και είναι ένα κομμάτι που με ενδιαφέρει αρκετά. Παλαιότερα, έλεγα πως όταν τελειώσω την καριέρα μου δεν θα ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. Όμως, κάποια πράγματα αλλάζουν όπως φαίνεται. Σκέψεις πάνε και έρχονται...".

*Ευχαριστούμε το εστιατόριο " Στη Σέσουλα" για τη φιλοξενία.

Φωτογραφίες: Παύλος Κροκίδης/Sport24.gr

Φωτογραφίες αρχείου: Eurokinissi, AP Photo