Η Dream Team της Μπαρτσελόνα!

Ο Σβέτισλαβ Πέσιτς παρουσιάστηκε στη Βαρκελώνη τον Ιούνιο του 2002 στη θέση του Αΐτο Γκαρθία Ρενέσες, μέσα από τις… εξατμισμένες προσδοκίες που ακολούθησαν τα προηγούμενα 19 χρόνια και τους πέντε χαμένους τελικούς των Καταλανών στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Σε διάσταση με τις απόψεις των επικριτών του, ο 53χρονος Σέρβος δεν μοιράστηκε και δεν διαφήμισε τις επιτυχίες του με την εθνική ομάδα στην Κωνσταντινούπολη και την Ιντιανάπολις. Δεν το είχε ανάγκη. “Κάποια στιγμή, ένας δημοσιογράφος μού είπε: «Κόουτς, αυτό που παρουσιάζεις δεν είναι μοντέρνο μπάσκετ». Του εξήγησα, λοιπόν, ότι μοντέρνο μπάσκετ είναι το μπάσκετ που κερδίζει!”. Επί ημερών του οι “μπλαουγκράνα” απέκλεισαν κάθε λογής… κανονικότητα! Ο Γιασικεβίτσιους, ο Ναβάρο, ο Μποντιρόγκα, ο Φούτσκα και ο capitán Ροντρίγκο ντε λα Φουέντε πέτυχαν ό,τι δεν κατάφεραν παίκτες-θρύλοι όπως ο Σολοθάμπαλ, ο “Έπι” και ο Όντι Νόρις, αρχής γενομένης από το 1984 και τον πρώτο χαμένο τελικό κόντρα στη Βίρτους Ρόμα!

Η Μπαρτσελόνα ήταν φόβος και τρόμος στην Euroleague 2002-’03, μολονότι ο τεράστιος Ντέγιαν παραδέχτηκε αρκετά χρόνια αργότερα πως “η σεζόν δεν ήταν καθόλου εύκολη για εμάς. Ζούσαμε με την πίεση, το Final Four γινόταν στο Palau Sant Jordi και έπρεπε να πετύχουμε με κάθε τίμημα”. Σαν σήμερα πριν από 12 χρόνια ο Ρομπέρτο Ντουένιας, ένας τύπος θεόρατος, ψηλός και αγέρωχος με τις χαρακτηριστικές… τρίχες στην πλάτη άνοιγε τις σαμπάνιες μαζί με τον μετέπειτα NBAer Βαρεζάο ενώ ο Σάρας κάπνιζε το πούρο της νίκης στα αποδυτήρια μετά το 76-65 επί της Μπένετον! Ο πρώην πρόεδρος της ΔΟΕ, Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ παρακολουθούσε τα επινίκια από τις εξέδρες των επισήμων.

Λίγο πιο πέρα, ο Πάου Γκασόλ εκτελούσε χρέη σχολιαστή για τη λογαριασμό της καταλανικής τηλεόρασης

“Ντελίριο!” ήταν ο τίτλος της “Mundo Deportivo” μετά από τον θρίαμβο επί της Μπένετον Τρεβίζο στον τελικό της 11ης Μαΐου 2003, εκεί όπου το τρίποντο παραλήρημα των Γιασικεβίτσιους, Ναβάρο και Μποντιρόγκα στα 90″ για τη λήξη έφερε την πρώτη Euroleague στο μουσείο της Μπαρτσελόνα.

Οι “μπλαουγκράνα” έκαναν το triple crown εκείνη τη χρονιά και η ζωή έγινε πιο γλυκιά στην Καταλονία. “Οι φίλοι της Μπαρτσελόνα πρέπει να τραγουδούν πιο δυνατά από ποτέ! Στα 103 χρόνια από την ίδρυση του οργανισμού, μια ομάδα από παίκτες-νικητές και ένας σπουδαίος προπονητής κατέκτησαν το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών στο τμήμα μπάσκετ. Ήταν ο θρίαμβος μιας μαγικής παρέας, ικανής να ξεπεράσει τα όριά της και να διαλύσει κάθε αντίπαλο. Οι παίκτες του Πέσιτς ξόρκισαν τα φαντάσματα του παρελθόντος. Πολύ απλά, ο τίτλος δεν μπορούσε να φύγει από το Palau Sant Jordi! Είναι πολύ δύσκολο να βρεις ομάδα σαν αυτή την Μπάρτσα στην ιστορία της Euroleague. Με τόσους παίκτες-κλειδιά κι έναν χαρισματικό ηγέτη όπως ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα που πρόσφεραν στους “μπλαουγκράνα” αυτό που τους άξιζε όλα αυτά τα χρόνια. Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκαν τα τελευταία δευτερόλεπτα ώστε να κριθεί το αποτέλεσμα. Η Dream Team του Πέσιτς δεν είχε σκοπό να κάνει δύσκολη τη ζωή της” ήταν το σχόλιο του διευθυντή της “Mundo Deportivo”, Santi Nolla, με τίτλο “η Μπαρτσελόνα των νικητών, βασίλισσα της Ευρώπης”.

Η βραδιά ανήκε δικαιωματικά στον Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Έναν χρόνο μετά την Μπολόνια, ο Σέρβος σούπερ σταρ έκανε το repeat με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα ενώ αναδείχθηκε MVP για δεύτερη φορά στην καριέρα του. “Είμαι πολύ περήφανος για όσα πετύχαμε. Είναι ακόμα πιο συναρπαστικό αφού πρόκειται για την πρώτη Euroleague στην ιστορία της Μπάρτσα!

Αυτή η Euroleague ήταν ένα νέο στοίχημα για μένα, μετά από τον Παναθηναϊκό

Έχω παίξει σε τέσσερα συνεχόμενα Final Four (σ.σ. 2000 Θεσσαλονίκη, 2001 Παρίσι, 2002 Μπολόνια, 2003 Βαρκελώνη) και κατέκτησα τρεις τίτλους! Είμαι πολύ ικανοποιημένος” ανέφερε σχετικά ο Μποντιρόγκα, ο οποίος τελείωσε τον αγώνα με 20 πόντους (7/9 βολ., 5/7 δίπ., 1/2 τρίπ.), 8 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 1 κλέψιμο, 3 λάθη, 6 κερδισμένα φάουλ και 27 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης, σε 38′ συμμετοχής! Διευκρίνισε, δε, πως ”όλος ο κόσμος μάς ζητούσε τον τίτλο! Η πίεση ήταν τεράστια, ο κόσμος ήταν αγχωμένος όμως αν είσαι πρωταθλητής, θα πρέπει να μάθεις να ζεις με την πίεση” υποχρεώνοντας τον Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο να παραδεχτεί πως “ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα δικαιολόγησε τον τίτλο του κορυφαίου παίκτη στην Ευρώπη!”.

Στο μεταξύ, η οικογένεια Γιασικεβίτσιους είχε διπλή χαρά. Ο μεν Σαρούνας σήκωσε την Euroleague με την Μπαρτσελόνα (εξηγώντας στο… μεσοδιάστημα πως “το πετύχαμε στην έδρα μας. Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι καλύτερα για εμάς”) ενώ ο μικρότερος αδελφός του, Βιτένις, κατέκτησε το τουρνουά τζούνιορ με τη Ζαλγκίρις, στον τελικό με τη Μακάμπι. Οι Λιθουανοί επικράτησαν με 87-80 και ο 18χρονος Βιτένις Γιασικεβίτσιους (1μ.84) είχε 15 πόντους και 9 ριμπάουντ.

Το χαρακτηριστικό που διέπει σχεδόν όλους τους προπονητές: Ο καθένας τους πιστεύει ότι το έργο του είναι σπουδαίο, πιθανώς το σπουδαιότερο όλων. Εάν γίνουν διάσημοι, το αποδέχονται ως κάτι το αυτονόητο. Εάν αποτύχουν, πιστεύουν ότι οι οπαδοί, οι παίκτες και ο πρόεδρος είναι εναντίον τους. Και είναι αλήθεια πως ουκ ολίγοι έχουν υποστηριχθεί και προωθηθεί ώστε να φτάσουν στην κορυφή για οποιονδήποτε λόγο. Στην περίπτωση του Σβέτισλαβ Πέσιτς, ισχύει το “είμαι άνθρωπος του μπάσκετμπολ και τίποτα δεν με κάνει περισσότερο χαρούμενο από το να κερδίζω τίτλους με τους παίκτες μου”. Ο νυν κόουτς της Μπάγερν Μονάχου μίλησε στο Sport24.gr για εκείνη την αξέχαστη βραδιά στο Palau Sant Jordi (σ.σ. αφού πρώτα μας ζήτησε ευγενικά να τον… ενοχλήσουμε μετά τον χθεσινοβραδινό αγώνα της Άλμπα Βερολίνου με την Όλντενμπουργκ).

Είναι αλήθεια, ο Μποντιρόγκα, ο Ναβάρο και ο Γιασικεβίτσιους έκαναν πιο εύκολη τη ζωή μας

Το πιο σημαντικό σε εκείνη την ομάδα ήταν τα αποδυτήρια. Οι παίκτες πίστεψαν στην προσπάθεια από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας. Σε κάποιους πιθανότατα δεν άρεσε το παιχνίδι μας, όμως δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό (γέλια). Σε κάθε περίπτωση, είμαι ικανοποιημένος αν η ομάδα μου παίζει καλά και αν οι παίκτες μου κατανοούν όσα τους ζητώ να κάνουν. Στην περίπτωση εκείνης της Μπαρτσελόνα, ισχύει το ότι δεν μπορείς να φτιάξεις μια μεγάλη ομάδα, χωρίς μεγάλους παίκτες”. Θυμίσαμε στον κόουτς Πέσιτς την ατάκα του μετά τη λήξη του αγώνα με την Μπένετον, ότι δηλαδή “θέλω να κατακτήσω πολλούς τίτλους με την Μπαρτσελόνα”. Την επόμενη χρονιά έδωσε τη θέση του στον μέχρι πρότινος συνεργάτη του, Ζοάν Μόντες. “Ο πρόεδρος Λαπόρτα ήθελε να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας του μπασκετικού τμήματος όμως εγώ δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να αλλάξω ένα πετυχημένο μοντέλο. Είχαμε διαφορετικές απόψεις κι αυτό είναι όλο”.

Η Euroleague 2003 ήταν ο 11ος συλλογικός τίτλος για τον Σέρβο προπονητή έπειτα από πέντε εθνικά πρωταθλήματα, τέσσερα κύπελλα και το Κόρατς με την Άλμπα, το 1995. “Για μένα, εκείνο το Final Four θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Η Βαρκελώνη είναι το δεύτερο σπίτι μου ενώ πηγαίνω συχνά στην Κόστα Μπράβα, όπου έχω αποκτήσει και σπίτι από την εποχή που δούλεψα στην Τζιρόνα. Νιώθω πραγματικά άνετα εκεί”. Πως ήταν η συνεργασία με τον (23χρονο, τότε) Χουάν Κάρλος Ναβάρο, τον μοναδικό παίκτη εκείνης της ομάδας που συνεχίζει στην Μπαρτσελόνα; “Ο Ναβάρο είναι η Μπαρτσελόνα! Μια σπουδαία προσωπικότητα κι ένα πολύ εργατικό παιδί. Είναι της άποψης πως «κάθε μέρα, είναι μια νέα μέρα». Έτσι προσπαθεί να απολαμβάνει κάθε στιγμή. Είναι ένας αθλητής που ζει για το μπάσκετ”. Ο “La Bomba” κλήθηκε να περάσει από ντόπινγκ κοντρόλ κι εμφανίστηκε με ένα μπουκάλι μπύρα για να προχωρήσει η… διαδικασία! “Η Euroleague ήταν ο μεγάλος μας στόχος τα τελευταία χρόνια. Στο τέλος τα καταφέραμε. Είναι μαγικό να κερδίζεις τον τίτλο μέσα στο σπίτι σου” εξήγησε ο νυν αρχηγός και ηγέτης των Καταλανών, ο οποίος είχε 5 πόντους (2/2 βολ., 0/3 δίπ., 1/3 τρίπ.), 2 ασίστ, 3 κλεψίματα και 2 λάθη σε 15 λεπτά.

– Το Champions League του 1992 καλωσορίζει την Euroleague του 2003, σε σκιτσάκι της “Mundo Deportivo”!

Για την ιστορία, μεταξύ των συνεργατών του Σβέτισλαβ Πέσιτς στο σταφ της Μπαρτσελόνα ήταν και ο Καταλανός Τζόσεπ Μαρία Μπεροκάλ , ο πρώην ασίσταντ κόουτς του Ντούσκο Ιβάνοβιτς στην τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού! Ο Μπεροκάλ ξεκίνησε να εργάζεται στις υποδομές των “μπλαουγκράνα” το 1997 κι έπειτα από μια πενταετία προβιβάστηκε στην πρώτη ομάδα όπου παρέμεινε ως το 2010. Μάλιστα ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε τη δεύτερη Euroleague στο Παρίσι, κόντρα στον Ολυμπιακό.

ΠΗΓΗ: Mundo Deportivo

Το σόου της Μπαρτσελόνα, στο Palau Sant Jordi