Το Μουντομπάσκετ του 1994 έφερε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Παναγιώτη Φασούλα, εντός κι εκτός παρκέ. Το... περίεργο 24ωρο, που τον οδήγησε από τις εγκαταστάσεις του Georgetown, μέχρι το Μανχάταν, έφερε ανατροπές στην Εθνική. Ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου είπε το περίφημο "ή εγώ ή αυτός", η ΕΟΚ απάντησε "αυτός" και η Εθνική άλλαξε προπονητή μέσα σε μία νύχτα, πηγαίνοντας στον Καναδά, με head coach τον Μάκη Δενδρινό. Τις λεπτομέρειες τις εξιστόρησε ο Γιάννης Φιλέρης προ ημερών.

Ο προπονητής είπε "ή εγώ ή αυτός" και η ΕΟΚ απάντησε "αυτός"

Η "Αράχνη" του Ελληνικού μπάσκετ, άρχισε να (ξανα)θυμάται τα όσα εκτυλίχθηκαν προ εικοσαετίας: "Εκείνη η περίοδος ήταν πολύ περίεργη για μένα. Είχα φύγει κακήν κακώς από τον ΠΑΟΚ λίγους μήνες νωρίτερα και πήγα στον Ολυμπιακό, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Στην προετοιμασία της Εθνικής ο Ευθύμης (Κιουμουρτζόγλου), για άγνωστος λόγους, αποφάσισε να τα βάλει μαζί μου. Κατ’ αρχήν θέλω να σου πω ότι στην Εθνική οι παίκτες που συμμετέχουν το κάνουν επειδή το απολαμβάνουν. Επειδή το γουστάρουν ρε αδερφέ. Παίζεις για την πατρίδα, όσο γραφικό κι αν ακούγεται αυτό κι όσο παρεξηγήσιμο έχει γίνει σήμερα. Πάντοτε εγώ πήγαινα στην Εθνική επειδή γούσταρα να πάω. Δεν μ’ έσπρωχνε κάποια υποχρέωση. Ήταν ίσως μία ανάγκη".

Η κουβέντα για το περίφημο ταξίδι στο Μανχάταν, είχε ανοίξει επί Αθηναϊκού εδάφους, όπως εξήγησε ο Φασούλας, μία μέρα πριν αναχωρήσει για τη Σεβίλλη, για να παρακολουθήσει το πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ, ως θεατής: "Είχε γίνει σχετική κουβέντα, για το ταξίδι στη Νέα Υόρκη, όταν είμαστε ακόμα στην Αθήνα. Του είχα πει ότι θα λείψω για μία μέρα και τίποτε τότε δεν προμήνυε, την θύελλα που θ’ ακολουθούσε".

Ο Φασούλας, υπήρξε πάντοτε επαναστάτης (πότε με και πότε χωρία αίτια) και σχεδόν πάντα φρόντιζε να παίρνει αγόγγυστα το credit για οτιδήποτε πήγαινε στραβά. Το παραδέχεται χαμογελώντας: "Είχε πάντα πλάκα αυτό. Οι ήττες δεν υπήρξαν ποτέ ορφανές, με μένα παρόντα. Πάντα ο Φασούλας έφταιγε για ό,τι κακό ή στραβό γινόταν.

Σε όλες τις ομάδες που έπαιξα, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της Εθνικής. Ομως αυτό που έγινε πριν το Μουντομπάσκετ του Καναδά ήταν με διαφορά η πιο ξεχωριστή κατάσταση που έζησα ως παίκτης. Οι κρεμάλες ήταν έτοιμες για μένα και βεβαίως σε περίπτωση αποτυχίας στο Τορόντο, θα ήμουν εγώ ο εθνικός καταστροφέας".

Η Εθνική, υπό τις οδηγίες του Μάκη Δενδρινού και με τον Φασούλα να κάνει το Μουντομπάσκετ της... ζωής του, έφτασε στην μεγαλύτερη επιτυχία της σε παγκόσμιο επίπεδο (για την εποχή φυσικά, αφού ακολούθησε το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο του 2006), τερματίζοντας στην 4 θέσης. Ο Φασούλας ήταν ο άτυπος MVP της Εθνικής μας ομάδας και για πρώτη φορά στην καριέρα του στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, δεν ήταν σημείο αναφοράς μόνο στην άμυνα, αλλά και στην επίθεση. Το τέλος της διοργάνωσης τον βρήκε ανακουφισμένο, ν’ απολαμβάνει ένα πούρο Αβάνας, παρέα με τον Φάνη Χριστοδούλου.

Οι κρεμάλες ήταν έτοιμες, θα ήμουν ο εθνικός καταστροφέας

Τότε τον πλησίασε ο αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος, όπως αναπολεί ο "Πάνυ", ψιθυρίζοντάς του στο αυτί: "Θυμάμαι ήρθε ο Φίλιππας (Συρίγος) και μου είπε "Ευτυχώς, τώρα μπορείς να γυρίσεις πίσω στην Αθήνα". Πραγματικά ήταν μία ανακούφιση για μένα η κατάληξη εκείνου του Μουντομπάσκετ, το οποίο είναι αλήθεια πως με σημάδεψε ως παίκτη".

Ψάχνοντας μία εικοσαετία αργότερα να βρει το μυστικό της επιτυχίας εκείνης της Εθνικής, ο Φασούλας στέκεται στη συσπείρωση που ακολούθησε του επεισοδίου του με τον Κιουμουρτζόγλου και την αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας: "Ο προπονητής σε μία Εθνική ομάδα, πρέπει να είναι ικανότερος διαχειριστής προσωπικοτήτων. Η επιτυχία μιας Εθνικής ομάδας, δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το τεχνικό κομμάτι, όπως συμβαίνει στους συλλόγους.

Πάνω απ’ όλα η Εθνική είναι ομάδα των παικτών. Υπήρξε τότε εκείνη η παρεξήγηση με τον Ευθύμη (Κιουμουρτζόγλου), που θέλησε να τη φτάσει στα άκρα. Ομως αν οι παίκτες δεν είχαμε άριστες σχέσεις, δεν θα μπορούσαμε να συσπειρωθούμε, όπως έγινε τότε. Ο Μάκης (Δενδρινός), διαχειρίστηκε όπως έπρεπε την ομάδα και την έβγαλε από την κρίση. Δέχθηκε κι εκείνος αφόρητη πίεση, αφού μην ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή το μπάσκετ ήταν το μοναδικό παράθυρο χαράς στα ομαδικά σπορ στη χώρα μας".

Από εκείνο το Μουντομπάσκετ, ο Φασούλας συγκράτησε δύο στιγμές. Η πρώτη, μετά τη νίκη επί του Καναδά με 74-71, που εξασφάλισε στην Εθνική μία θέση στην τετράδα, όταν οι Ελληνες ομογενείς ξέσπασαν σε τρελά πανηγύρια: "Θυμάμαι χιλιάδες κόσμου μαζεμένους στην Ελληνική παροικία, στην Danforth Street, να πανηγυρίζουν σαν τρελοί επειδή νικήσαμε τους Καναδούς. Προς στιγμήν νιώσαμε σα να βρισκόμαστε στην Ομόνοια".

Ο Αργύρης έδωσε ρεσιτάλ, τραγουδώντας Πανταζή...

Η άλλη στιγμή (και η πιο σπαρταριστή), είχε πρωταγωνιστή τον Αργύρη Παπαπέτρου, τον πατέρα του Ιωάννη Παπαπέτρου που αγωνίζεται τώρα στον Ολυμπιακό.. "Οι ομογενείς μας κάλεσαν σ’ ένα κέντρο για να μας τιμήσουν πριν ξεκινήσει η διοργάνωση. Είχε ορχήστρα εκεί. Τότε ο Αργύρης πήρε το μικρόφωνο και άρχισε να δίνει ρεσιτάλ, τραγουδώντας Λευτέρη Πανταζή.

Το ζούσε ο Αργύρης! Σήκωνε χέρια ψηλά και τα σχετικά! Φυσικά γνώρισε την αποθέωση από όλους όσους ήταν εκεί και φυσικά εκλεψε την παράσταση. Κάποια στιγμή έρχεται ένας ομογενής και του προτείνει να τραγούδησει επαγγελματικά στον Καναδά. Κάναμε πολύ γέλιο".

Είκοσι χρόνια αργότερα και 16 μετά την τελευταία συμμετοχή σε Μουντομπάσκετ (εκείνο της Αθήνας το 1998), ο Φασούλας θα είναι και πάλι στο πλευρό της Εθνικής, αφού ταξίδεψε στη Σεβίλλη. Πιστεύει στις πιθανότητες της Εθνικής μας για διάκριση, ενώ για φαβορί για το χρυσό μετάλλιο βλέπει την Ισπανία και όχι τις ΗΠΑ: "Αν ο Γιάννης Μπουρούσης αποδείξει ότι το μπάσκετ είναι άθλημα των ψηλών, τότε θα πάμε καλά (γέλια) .

Είναι εφικτή η διάκριση, παρά την απουσία του Σπανούλη. Πέφτει μπόλικο φορτίο στους ώμους του Καλάθη και του Ζήση, αλλά γενικά η Εθνική είναι ένα καλό μείγμα εμπειρίας και νιάτων. Γενικότερα, ως φαβορί βλέπω την Ισπανία, που είναι πολύ δυνατή ομάδα και πληρέστερη από εκείνη των Αμερικάνων".

Για περισσότερα υπάρχει το Twitter @ndpapaioannou