Βράδυ Σαββάτου 25 Νοεμβρίου. Τοποθεσία Βυτίνα. Θερμοκρασία, κάπου γύρω στους μηδέν, ελάχιστα πάνω, ελάχιστα κάτω. Πολύ κρύο, πολύς αέρας, υπέροχος καιρός αν βρίσκεσαι κάπου ζεστά. Η εκδρομή του SPORT24 πήγαινε από το καλό στο καλύτερο, το rafting στον Λούσιο μας καταπόνησε, όμως η θαλπωρή, η παρέα με τους 16 αναγνώστες και το φαγητό ήταν αρκετά για να γεμίσουν την ψυχούλα μας μέχρι να κοιμηθούμε.

Από το βράδυ του Σαββάτου περιμέναμε με ανυπομονησία το πρωί της Κυριακής. Τόσο γιατί θέλαμε να παίξουμε μπάσκετ, να κάνουμε τον Τζόρνταν και τον Αντετοκούνμπο (εντάξει, δεν καρφώνουμε) στο σχολείο της Βυτίνας. Θέλαμε τον ανταγωνισμό, θέλαμε να κερδίσουμε τον διπλανό και τον απέναντί μας. Βλέπαμε όμως και τα μετεωρολογικά δελτία και γνωρίζαμε ότι ήταν πιθανό να ξυπνήσουμε σε λευκό τοπίο. Κι ας είχε βρέξει ακραία. Κι ας ήταν ο αέρας άγριος.

Και πράγματι, με το πρώτο φως της ημέρας, το τοπίο ήταν μαγικό. Το χιόνι είχε δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο σκηνικό, αλλά είχε προβληματίσει και τους περισσότερους από εμάς που περιμέναμε να παίξουμε μπάσκετ. Οι μπλε-άσπρες φανέλες με το λογότυπο της ΔΕΗ είχαν τοποθετηθεί αποβραδίς στον καναπέ, ήταν κι αυτές έτοιμες για μάχη.

Ο Παντελής Βλαχόπουλος ήταν ο μόνος που δεν αγχωνόταν. "Θα πάμε για μπάσκετ ό,τι κι αν γίνει" έλεγε. Κι εμείς τον κοιτούσαμε λίγο τρομαγμένοι, κάπως απορημένοι, την ώρα που το χιόνι συνέχιζε να πέφτει πυκνό στην όμορφη Βυτίνα. Επειδή όμως στα ελληνικά βουνά οι καιρικές συνθήκες είναι ευμετάβλητες, είχαμε την ελπίδα ότι κάποια στιγμή ο ήλιος θα μας έκανε τη χάρη. Και μας την έκανε. Και φύγαμε τρέχοντας για το γήπεδο!

Βάλαμε τις φανέλες μας και τα σορτσάκια μας, πήραμε τις μπάλες μας, πανηγυρίσαμε όταν είδαμε διχτάκι σε μία από τις μπασκέτες και αρχίσαμε να σουτάρουμε.

Το διχτάκι έμεινε για λίγη ώρα ανέπαφο (καταλαβαίνετε γιατί, ας μην τα λέμε όλα, ας μη βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας), κάναμε τις διατάσεις μας για να ζεσταθούμε, δεν ήταν και εύκολο, όμως θέλαμε τόσο πολύ να παίξουμε που, μεταξύ μας, ποιο κρύο και ποιο χιόνι;

Σαν να ξαναγίναμε παιδιά. Σαν να γυρίσαμε σε εκείνα τα χρόνια που δεν καταλαβαίναμε από καιρό, από βροχή, από καύσωνες. Θέλαμε μόνο να σουτάρουμε. Κι αυτό κάναμε.

Με διαγωνισμούς ελευθέρων βολών, με σασπένς, με trash-talking, το μόνο που έλειψε ήταν το 3-on-3 που είχαμε σχεδιάσει γιατί ξαφνικά ο ουρανός σκοτείνιασε και το χιόνι επέστρεψε για να μετατρέψει το έδαφος σε... παγοδρόμιο.

Η ΔΕΗ ήταν εκεί, στο πλευρό μας, για να υποστηρίξει αυτή την προσπάθεια. Και στο τέλος της ημέρας, ακόμη κι αν το πρόγραμμα δεν κύλησε όπως το είχαμε στο μυαλό μας, ακόμη κι αν δεν ιδρώσαμε, φύγαμε χαρούμενοι για τα σουτάκια που κάναμε σε ένα χειμωνιάτικο τοπίο.