Τον αποκαλούν «τορπίλη της ελληνικής κολύμβησης». Προφανώς και υπάρχουν σοβαροί λόγοι. Στο Νο 1 της σχετικής λίστας είναι η ημερομηνία 29 Ιουλίου 2019.

Τότε, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης στην Γκουάνγκτζου της Νότιας Κορέας, ο Κριστιάν Γκολομέεβ κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 50 μ. ελεύθερο. Λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 4 Ιουλίου, είχε κλείσει τα 26. Ζούσε ήδη πέντε χρόνια στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ, όπου είχε πάει αρχικά με πλήρη αθλητική υποτροφία του University of Alabama.

Στα 28 του, ο Κριστιάν Γκολομέεβ δηλώνει έτοιμος να ανταποκριθεί στη μεγαλύτερη –μέχρι την επόμενη– πρόκληση της καριέρας του και να κατακτήσει το πρώτο του Ολυμπιακό μετάλλιο. Έχει συμπληρώσει μια τριετία μεταξύ των καλύτερων του είδους του, πάντα παρών στο βάθρο μεγάλων διοργανώσεων. Ένα από τα πράγματα που τον εξιτάρουν σε αυτό που κάνει είναι πως «στα 50 μέτρα ελεύθερο, αν κάνεις μια στραβή κίνηση, εκεί τελειώνουν όλα».

Έρωτας με την πρώτη βουτιά

Η σχέση του με το νερό ξεκίνησε όταν ήταν παιδί, στο κολυμβητήριο του Ηρακλείου της Κρήτης. Αυτήν την πόλη διάλεξε ο πατέρας του, Τσβετάν, για να ζήσει με τους τρεις γιους του, μετά την απώλεια της συζύγου του – από ιατρικό λάθος κατά τον τοκετό. Όταν έγινε η μετανάστευση από τη Βουλγαρία στην Ελλάδα, ο Κριστιάν ήταν 2 χρόνων.

"Ο πατέρα μου ήταν από τους καλύτερους σπρίντερ της εποχής του στην κολύμβηση. Είχε πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980 και του 1988. Στην Κρήτη έγινε προπονητής κολύμβησης. Μεγάλωσα στις πισίνες και αγάπησα την κολύμβηση από την πρώτη επαφή, όταν ήμουν 4. Θυμάμαι πως μου είχε αρέσει πάρα πολύ το νερό. Μετά μου άρεσε περισσότερο ο ανταγωνισμός με τα αλλά παιδιά. Δεν ήθελα να χάνω ποτέ".

Και, για να μη χάνει ποτέ, έκανε ό,τι ένιωθε πως χρειαζόταν να κάνει, ώστε να είναι ο καλύτερος. "Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη θυσία είναι να μην μπορείς να βλέπεις συχνά τους δικούς σου ανθρώπους και τους φίλους σου, λόγω προπονήσεων και αγώνων. Μετά, ως νέος δεν μπορείς να διασκεδάζεις συχνά και να κάνεις διακοπές – κολυμπάμε όλο τον χρόνο και το καλοκαίρι έχουμε μόνο δύο με τρεις εβδομάδες εκτός νερού".

Ο πρώτος μεγάλος σταθμός

Υπάρχουν τρεις στιγμές που θυμάται ως εκείνες που προσδιόρισαν αυτό που είναι σήμερα. "Η πρώτη ήταν αρκετά χρόνια πριν. Συγκεκριμένα το 2011, όταν κατέκτησα το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παίδων, στο Περού. Είχε προηγηθεί μια περίεργη χρονιά. Είχα αλλάξει σχολείο, φίλους και προπονητή. Στην αρχή ήταν δύσκολα, αλλά ο κόουτς Άρης Οικονόμου με βοήθησε να αξιοποιήσω πλήρως τις δυνατότητες μου, ώστε να ζήσω όσα άξιζα βάσει ταλέντου".

Αυτό που δεν είπε ήταν ότι το 2010 έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του. Ο Κριστιάν μετακόμισε στον Πειραιά για να γίνει μέλος του Εθνικού και αθλητής του Οικονόμου, που έγινε η πατρική φιγούρα που είχε ανάγκη.

Πώς έφτασε όμως στην επιλογή των 50μ. ελεύθερο; "Δεν ξέρω γιατί διάλεξα το ελεύθερο. Φαινόταν ότι μου ταίριαζε περισσότερο. Μικρότερος έκανα επίσης 200μ. μικτής και ήμουν καλός, αλλά πιστεύω ότι επειδή ήταν ο πατέρας μου σπρίντερ σαν από μόνο του με οδήγησε εκεί. Ίσως ήταν το γονίδιο. Το 50άρι είναι το καλύτερο. Ήταν η κούρσα που με ένοιαζε πάντα. Ήθελα σε αυτό να γίνω ο πιο γρήγορος του κόσμου. Είναι ο βασιλιάς και μαζί η δυσκολότερη. Όχι σωματικά, να τερματίσεις δηλαδή και να μην μπορείς να βγεις από την πισίνα, αλλά η εκτέλεσή της στην εντέλεια".

Το δελφίνι και ο τυφώνας

Η δεύτερη ιδιαίτερη στιγμή ήρθε τον Ιανουάριο του 2014. "Πήγα στην Αλαμπάμα για να συνδυάσω σπουδές και κολύμβηση. Τα έξι χρόνια που ακολούθησαν ήταν αυτά που άλλαξαν το επίπεδό μου. Όσα έζησα στις ΗΠΑ ήταν διαφορετικά, πολύ απαιτητικά. Κρατώ όσα έμαθα και τις εμπειρίες που μάζεψα.

Παράδειγμα; Εκεί έμαθα τη σωστή εκκίνηση. Ήμουν πρωταθλητής Ελλάδος και δεν είχα αποδοτικό υποβρύχιο. Κάτω από το νερό κάνουμε ό,τι το δελφίνι. Δεν είναι στη φύση του ανθρώπου το νερό. Ο λάθος τρόπος, όμως, που έκανα το υποβρύχιο φρέναρε την προσπάθεια μου να γίνω παγκόσμιος πρωταθλητής".

Παρεμπιπτόντως, στον πρώτο του χρόνο στην Αλαμπάμα έζησε τυφώνα που στοίχισε τη ζωή σε έναν συναθλητή του. Ακόμα δεν έχει διαχειριστεί αυτή την απώλεια.

"Φτάνει με τις τέταρτες θέσεις"

Το δεύτερο μετάλλιο σε κορυφαίο event ήρθε το 2018, στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. «Είχαν προηγηθεί πολλά χρόνια που έφτανα μια ανάσα από το βάθρο, αλλά δεν ανέβαινα ποτέ σε αυτό. Στη Γλασκώβη είπα: Φτάνει με τις τέταρτες θέσεις. Μετά το Πανευρωπαϊκό, όλα άλλαξαν. Ήταν η επιβράβευση που χρειαζόμουν για να συνεχίσω με ακόμα μεγαλύτερη διάθεση, να διεκδικώ ακόμα μεγαλύτερα πράγματα». Αυτή ήταν η τρίτη μεγάλη στιγμή της καριέρας του.

Ως σπρίντερ (κολυμβητής μικρής απόστασης) έχει μάθει να μην αφήνει κάτι να επηρεάσει τη μέρα του – ή ό,τι κάνει μέσα σε αυτή. "Έχω μάθει να είμαι ήρεμος και να μπορώ να συγκεντρωθώ σε αυτό που έχω να κάνω μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα". Έχει μάθει να «κλείνει» τον ήχο από τις φωνές του κόσμου που είναι στις εξέδρες των διοργανώσεων στις οποίες αγωνίζεται. "Δεν τους βλέπω και δεν τους ακούω". Άρα, δεν θα επηρεαστεί που θα είναι άδειες στο Τόκιο.

Tokyo 2020, με έναν χρόνο καθυστέρηση

Τον ρώτησα τι τον δίδαξε η πανδημία και όσα πρωτόγνωρα είχε να διαχειριστεί, για να μείνει στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. "Ο τελευταίος χρόνος πιστεύω επηρέασε όλους τους αθλητές πάρα πολύ, άλλους λιγότερο και άλλους παραπάνω. Είναι δύσκολο να αλλάζεις όλο σου τον προγραμματισμό σε ολυμπιακή χρόνια.

Είχαμε αρκετά προβλήματα με τα οικονομικά, πισίνες, γυμναστήρια, αλλάξαμε τελείως την προπόνηση και ήταν δύσκολο να παραμείνεις συγκεντρωμένος. Εγώ ήμουν τυχερός. Είναι πάρα πολύ σημαντικό που υπάρχει στήριξη και βοήθεια για να μην μας λείπει τίποτα και για αυτό θέλω να ευχαριστήσω τη Stoiximan, που με στηρίζει τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά και την Speedo και τη My Market".

Πριν λίγες ημέρες έκλεισε τα 28 του χρόνια και θέλει να συνεχίσει όσο περισσότερο μπορεί. Το Παρίσι είναι δεδομένο, ίσως και το Λος Άντζελες το 2028. "Μπορεί σε 5 χρόνια να είμαι ακόμα εδώ. Τα 50μ. ελεύθερο είναι ένα αγώνισμα που δεν χρειάζεται τόσο σκληρή προπόνηση όσο γυμναστήριο και τελειοποίηση της τεχνικής. Μπορείς να αντέξεις. Κάποιοι φτάνουν τα 40".

Με μια ανάσα για το χρυσό

Από την παρουσία του στους Ολυμπιακούς Αγώνες περιμένει μετάλλιο στα 50 μέτρα ελεύθερο. «Έχω κάνει καλή δουλειά φέτος, δεν με αγχώνει ότι υπάρχουν προσδοκίες από εμένα, με κάνει να το θέλω πιο πολύ». Έχει δουλέψει ακόμα περισσότερο πάνω στην αναπνοή του.

Δεν ξέρω αν το έχεις υπόψη σου, αλλά ο Κρίστιαν βγάζει τα 50 μέτρα ελεύθερο, χωρίς ανάσα! «Παίρνω βαθιά αναπνοή στην εκκίνηση και φτάνω με αυτή στον τερματισμό. Σε μεγάλη ένταση, οι μύες χρειάζονται οξυγόνο. Αυτό είναι το καύσιμο. Αν δεν έχεις κάνει την απαιτούμενη δουλειά στο γυμναστήριο, τον στίβο και την πισίνα, δεν μπορείς να βγάλεις τη διαδρομή».

Εκείνος όχι μόνο έχει εκπαιδεύσει τον εαυτό του να τη βγάζει, αλλά έχει μάθει να τερματίζει και μεταξύ των καλύτερων. Μπορεί να μην έχει εικόνα τι θα κάνει την ημέρα που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο Τόκιο. Ξέρει όμως τι θα κάνει την επομένη: "Θα ήθελα να κάνω διακοπές όσο προλάβω, γιατί ξεκινάμε με το International Swimming League, στα τέλη του Αυγούστου".

Για τον Κρίστιαν, τα «θέλω» δεν σταματούν ποτέ και πουθενά, έως ότου νιώσει πως τίμησε το ταλέντο του και τις προσδοκίες αυτών που ήταν πάντα δίπλα του, στηρίζοντάς τον σε κάθε πρόκληση.

* Το SPORT24 φιλοξενεί τους “The Olympians”! Οι Έλληνες Αθλητές που θα μας εκπροσωπήσουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες φωτογραφίζονται και μιλούν αποκλειστικά στο SPORT24 για την προετοιμασία τους πριν το μεγάλο ταξίδι στο Τόκιο. Απολαύστε το μοναδικό αφιέρωμα και μπείτε στον παλμό του μεγαλύτερου αθλητικού γεγονότος του πλανήτη!

Photo credits: Άγγελος Ζυμάρας / azsportsimages.com