Η Ελλάδα είναι το καλύτερο μέρος της Γης, αν σου αρέσει ο ήλιος, η θάλασσα (και, ιδανικά, αν δεν έχεις μεγαλώσει σε αυτήν τη χώρα, ώστε να έχεις «ποτίσει» και με τις παθογένειες της). Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι πολλά τα παιδιά που ασχολούνται με τα θαλάσσια σπορ. Σίγουρα, πολλά παιδιά τα δοκιμάζουν.

Ελάχιστα όμως επιλέγουν ένα τέτοιο άθλημα για καριέρα. Ακόμα πιο λίγα καταφέρνουν να μπουν μεταξύ των κορυφαίων του πλανήτη. Η Κατερίνα Δίβαρη έζησε όλα αυτά που μόλις διάβασες μέχρι τα 20 της χρόνια. Τώρα, σε αυτήν τη ηλικία θα ζήσει και την πρώτη της εμπειρία από Ολυμπιακούς Αγώνες, ως το νεότερο μέλος της Ολυμπιακής ομάδας ιστιοπλοΐας, στο άθλημα της ιστιοσανίδας.

Εξηγεί πως "είμαι από τα τυχερά παιδιά, καθώς μένω κοντά στη θάλασσα. Αυτός είναι ο λόγος που όχι μόνο δοκίμασα τα θαλάσσια σπορ, αλλά συνέχισα με την ιστιοπλοΐα. Η πρώτη επαφή με τα σπορ νερού ήταν μέσω το θαλάσσιου σκι. Έως τότε, ήμουν αφοσιωμένη στις πολεμικές τέχνες. Ένα καλοκαίρι αποφάσισα να δοκιμάσω και το windsurf".

Το πώς είχε αυτήν την έμπνευση, έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον. "Όταν είσαι μικρός, δεν μπορείς να οδηγήσεις αυτοκίνητο γιατί δεν μπορείς να πάρεις δίπλωμα οδήγησης. To windsurf μου έδωσε τη δυνατότητα να “οδηγήσω” έναν ολόκληρο εξοπλισμό μόνη μου στη θάλασσα. Ακόμα θυμάμαι την αίσθηση. Την απόλαυση και την αποφασιστικότητα να “βγάζω” κάθε φορά που μπαίνω στο νερό ό,τι καλύτερο έχω, όσα έχω δουλέψει".

Το windsurf και όλα τα υπόλοιπα

Θα ζούσε έναν μήνα στο βουνό, έναντι μεγάλου αντιτίμου; «Δύσκολο», λέει γελώντας. "Βέβαια, αν δεν έκανα windsurf, θα έκανα snowboard, οπότε ενδεχομένως να άντεχα έναν μήνα στο βουνό, χειμώνα σε συνθήκη υποτιθέμενης ξεκούρασής μου". Αν της έπαιρνα το snowboard; "Ε, όχι! Να κάνω και κάτι να περνάει η ώρα". Αν δεν μπορούσε να κάνει κάτι που να ’χει ταχύτητα; "Δεν θα έκανα τίποτα ή θα γύριζα στις πολεμικές τέχνες".

Εναλλακτικά, θα επικεντρωνόταν στη μελέτη των μαθημάτων της –είναι φοιτήτρια Τουριστικών Σπουδών – τα οποία εύλογα αποφάσισε να αφήσει λίγο πίσω, έως το τέλος των Αγώνων.

Η προετοιμασία για αυτήν την περιπέτεια άρχισε πριν από τρία χρόνια και θα ολοκληρωθεί τη μέρα που θα αγωνιστεί στην Ιαπωνία. Σε αυτό το διάστημα "επειδή η κούραση ήταν και παραμένει μεγάλη, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ".

Πόσο μεγάλη; "Προπονούμαι μέσα στο νερό πέντε φορές την εβδομάδα σίγουρα –οι ώρες εξαρτώνται, είναι δύο με δυόμιση– και τέσσερις φορές εκτός νερού, για τη φυσική κατάσταση και την ενδυνάμωση. Κάποιες μέρες υπάρχουν και διπλές προπονήσεις". Οπότε δεν υπάρχει χρόνος για κάτι άλλο.

Το "αναβάλλονται οι αγώνες" πριν την τελευταία της ευκαιρία για πρόκριση

Η προετοιμασία και η διαδικασία πρόκρισης για το Τόκιο άρχισε το 2018. Προφανώς το όνειρο το είχε από όταν ήταν 10 και έπιασε το πανί για πρώτη φορά. Στο windsurf, τα εισιτήρια της πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες δίνονται μέσω βαθμολογίας που συγκεντρώνουν οι χώρες/αθλητές στις διοργανώσεις και βάσει της θέσης τους στη γενική κατάταξη, στο τέλος του event.

"Έως τότε “πατούσα” σε δύο κατηγορίες. Ήταν η χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων Νεότητας, όπου ουσιαστικά ολοκλήρωσα την πορεία μου στην κατηγορία Techno Plus (σ.σ.: μετέχουν έφηβοι) και αφοσιώθηκα στο RS:X (σ.σ.: εξοπλισμός windsurfing)".

Πριν «βγει» το 2018, "διεκδίκησα για πρώτη φορά την πρόκριση στο Τόκιο, σε διοργάνωση που διεξήχθη στη Δανία και προκρίθηκαν οι πρώτες 10 χώρες. Ο δεύτερος έγινε το 2019, στην Ιταλία, όπου προκρίθηκαν 11 χώρες, αλλά δεν ήμουν μεταξύ αυτών. Έμενε, λοιπόν, ο τρίτος και τελευταίος αγώνας στην Πορτογαλία, που είχε προγραμματιστεί αρχικά για τον Απρίλιο του 2020. Ενόσω ήταν στο τελευταίο στάδιο μιας πολύ απαιτητικής προετοιμασίας, καθώς δεν υπήρχε άλλη ευκαιρία, «ενημερωθήκαμε για την αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων, λόγω πανδημίας".

Πώς εισέπραξε την είδηση; "Το είδα από διάφορες οπτικές. Είχα κάνει τα πάντα για να είμαι έτοιμη στην τελευταία ευκαιρία που είχα να εξασφαλίσω τη συμμετοχή μου στο Τόκιο, σε αγώνα που έδινε μια πρόκριση. Ως εκ τούτου, ήταν λίγο στενάχωρο το “stop”. Επίσης, εκεί που υπήρχε ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα, το οποίο ακολουθούσα για καιρό, αισθάνθηκα “χαμένη”. Άλλαξαν όλα τόσο ξαφνικά, που κατάλαβα ότι έπρεπε να κάνω γρήγορες κινήσεις, για να μη βγω από το mood – τη νοοτροπία και τον στόχο".

"Η αλήθεια είναι ότι βοήθησε πως εκείνη την περίοδο είχα ένα μικρό ατύχημα. Η αναβολή των Αγώνων σήμαινε πως θα είχα και τον χρόνο να αποθεραπευτώ πλήρως, ώστε να διεκδικήσω με τους καλύτερους όρους την πρόκριση». Κάτι που έκανε τον Νοέμβριο του 2020, όταν έγινε και επίσημα εκπρόσωπος της Ελλάδος στο Τόκιο. «Όλοι οι αθλητές είχαμε χρόνο να διορθώσουμε αρκετά πράγματα. Ναι μεν υπήρχε άγχος, καθώς το εισιτήριο ήταν ένα και το διεκδικούσαν πολλές χώρες, όμως όταν ξεκίνησε η διοργάνωση ήθελα τόσο πολύ να προκριθώ, που δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο".

Δεν άφησε να την επηρεάσει ούτε το κακό ξεκίνημα. "Στην ιστιοπλοΐα έχουμε πέντε ημέρες αγώνων. Κάθε μέρα κάνουμε τρεις ιστιοδρομίες. Παρόλο που την πρώτη ημέρα δεν έκανα όσα θα ήθελα, συγκεντρώθηκα πολύ και είπα στον εαυτό μου πως, αν δεν έπαιρνα την πρόκριση, δεν θα έφευγα από την Πορτογαλία. Έδωσα τα πάντα τις επόμενες ημέρες και τα κατάφερα".

"Έχω επιλέξει να κάνω ό,τι κάνω, οπότε δεν θεωρώ πως έχω κάνει κάποιου είδους θυσία"

Η αφοσίωση και η ωριμότητα με την οποία η Κατερίνα Δίβαρη έχει αντιμετωπίσει το σπορ που αγαπά ήδη για μια δεκαετία είναι αντιστρόφως ανάλογες με την ηλικία της. Και, προφανώς, για να βρίσκεται μεταξύ των Ελλήνων που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα στους επικείμενους Αγώνες, δεν έκανε ως έφηβη ό,τι οι συνομήλικοι της.

Δεν θα την ακούσεις να λέει πως έκανε κάποια θυσία, "γιατί έχω επιλέξει να κάνω ό,τι κάνω. Κάθε αθλητής που φτάνει σε υψηλό επίπεδο έχει περάσει από πολλές “φουρτούνες”, από αποτυχίες που μόνο εφόσον καταφέρεις να διαχειριστείς σωστά μπορούν να σε οδηγήσουν στις επιτυχίες". Αν δεν τα καταφέρεις, απογοητεύεσαι και αποτυγχάνεις. Όχι μόνο στον αθλητισμό, συχνά και στη ζωή.

"Μόνο μέσω των αποτυχιών μαθαίνεις πράγματα. Όπως μεγαλώνω, καταλαβαίνω το όφελος αποφάσεων και επιλογών που είχα κάνει μικρότερη και ένιωθα πως ήταν λάθος. Όλες με δίδαξαν κάτι και έτσι μπόρεσα τώρα να πάρω την πρόκριση". Η «τεχνογνωσία» που έχει αποκτήσει, έχει εφαρμογή και στη ζωή της. "Αυτό που έχω καταλάβει είναι πως, όταν θες κάτι, οφείλεις να προχωράς ό,τι κι αν έχει συμβεί. Να μην σταματάς. Δεν σημαίνει πως θα εξασφαλίζεις πάντα αυτό που θες, αλλά το να συνεχίζεις να προσπαθείς είναι κομμάτι του να μαθαίνεις και να εξελίσσεσαι".

Κάτι άλλο που δεν έχει νιώσει είναι το «πού πάω τώρα;», δεδομένου του πολύ αυστηρού προγράμματος που ακολουθεί και της μιας κάποιας μονοτονίας του. «Έχω έναν στόχο. Κατάφερα το πρώτο στάδιο, με την πρόκρισή μου στο Τόκιο. Μετά διαπίστωσα πως περιμένω πολλά περισσότερα από τον εαυτό μου και εστίασα στα όσα μπορούσα να κάνω, ώστε να βελτιωθώ όσο περισσότερο μπορώ».

Να σου εξηγήσει και τι εννοεί: «Τον Απρίλιο του 2021, είχα πάει στην Ισπανία, για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Με τον προπονητή μου συλλέξαμε πολλές πληροφορίες για το πού μπορώ να γίνω καλύτερη – καθώς οι άλλες αθλήτριες ήταν πάρα πολύ έμπειρες».

Για να καταλάβεις, η Κατερίνα είναι από τις μικρότερες σε ηλικία, του είδους και του επιπέδου της. Αυτό στο μυαλό της δεν σημαίνει κάτι σε δικαιολογία, αλλά σε κίνητρο. Το ίδιο ισχύει και για την αδυναμία της να πάει σε training camps ή άλλες διοργανώσεις, πέραν του Πανευρωπαϊκού και του Παγκόσμιου, λόγω έλλειψης πόρων. Ό,τι εμπόδιο βρίσκει στον δρόμο της το κάνει ευκαιρία να δείξει τι πραγματικά αξίζει.

Η απέραντη μοναξιά

Μολονότι είναι μόλις 20 χρόνων, έχει ήδη καταλήξει στο ότι εκ των βασικών ζητούμενων που έχει από τη ζωή της είναι να βρίσκονται σε ισορροπία η υγεία και η οικογένεια. "Είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε". Μέσα στην πανδημία, κλήθηκε να βρει τρόπους να συνεχίσει την υψηλού επιπέδου προετοιμασία της –καθώς εκκρεμούσε ο αγώνας της ζωής της έως τον επόμενο–, χωρίς να ασθενήσει και με το άγχος να μην ασθενήσουν και οι δικοί της.

"Προφανώς και τηρούσα τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Δεν ερχόμουν σε επαφή με πολλούς ανθρώπους. Δηλαδή, σχεδόν με κανέναν πλην της οικογένειάς μου, ειδικά στις αρχές, που δεν γνωρίζαμε τι ήταν όλο αυτό. Ήθελε πολλή προσοχή, ακόμα θέλει. Ελπίζω να τελειώσει σύντομα και για την καλύτερη συνέχεια".

"Κατά τη διάρκεια του lockdown, υπήρχε ένα διάστημα που ο όμιλός μας, ο Αθλητικός Όμιλος Βάρκιζας, ήταν κλειστός και δεν μπορούσα να κάνω προπονήσεις μέσα στο νερό – όπου θεωρητικά δεν υπάρχει φόβος για Covid-19. Κάποια στιγμή, εξασφαλίσαμε το ΟΚ να πάρουμε τον εξοπλισμό μας και να μπούμε στο νερό, αλλά ο όμιλος παρέμενε κλειστός.

Αυτό σήμαινε μεταξύ άλλων και μια απέραντη μοναξιά, καθώς πριν την πανδημία κάναμε προπονήσεις με άλλα παιδιά, οπότε συναναστρεφόμασταν. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο είμαι μόνη. Και είναι κάτι πολύ δύσκολο. Είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω και αν όντως αγαπώ πολύ αυτό που κάνω".

Δεν είχε την πολυτέλεια να στέκεται στα προβλήματα. Επικέντρωσε στα όσα ήταν χρήσιμο να κάνει, για να υλοποιήσει τον στόχο της. Ένα από τα must ήταν να συνηθίσει και τον νέο εξοπλισμό, που θα χρησιμοποιούν όλοι από το 2024.

Αλλά δεν σου είπα ποιος θα είναι ο νέος εξοπλισμός. Λέγεται IQ foil, με το οποίο οι αθλητές κυριολεκτικά θα πετούν. Μια στιγμή να στο δείξω:

Ναι, αν κρίνεις από την ταχύτητα προφανώς και αρέσει στην Κατερίνα, η οποία θυμίζει συχνά στον εαυτό της πως "η ζωή είναι γενικά, απρόβλεπτη, άρα πρέπει πάντα να είμαι ταπεινή και να παλεύω για ό,τι θέλω". Εξού και θεωρεί ως την πιο σημαντική συμβουλή που της έχει δώσει ο προπονητής της, Ζαν Μαρκ Φάντης, το "να πατάς πάντα στη γη", παρότι αθλητικά διακρίνεται για το πώς «πατάει» στο νερό!

Ως άνθρωπος είναι ένα χαρισματικό παιδί που θα προσφέρει πολλά στην Ελλάδα στα χρόνια που έρχονται. Υγεία να έχει και όλα θα γίνουν.

* Το SPORT24 φιλοξενεί τους “The Olympians”! Οι Έλληνες Αθλητές που θα μας εκπροσωπήσουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες φωτογραφίζονται και μιλούν αποκλειστικά στο SPORT24 για την προετοιμασία τους πριν το μεγάλο ταξίδι στο Τόκιο. Απολαύστε το μοναδικό αφιέρωμα και μπείτε στον παλμό του μεγαλύτερου αθλητικού γεγονότος του πλανήτη!

Photo credits: Άγγελος Ζυμάρας / azsportsimages.com