Ο προπονητής του Λευτέρη Πετρούνια, Δημήτρης Ράφτης στο SPORT24: "Είμαι πολύ γεμάτος που τον έχω αθλητή μου, τι άλλο να ζητήσω από τη ζωή μου;"
O Λευτέρης Πετρούνιας, δείχνει συνέπεια στις διακρίσεις επί 4.975 ημέρες. Αν ανέβει και στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού η Λάμψη του θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια και από τη "Λάμψη" του Νίκου Φώσκολου.
Στις 9 Απριλίου του 2011 ο Λευτέρης Πετρούνιας ανέβηκε για πρώτη φορά στο βάθρο μεγάλης διοργάνωσης στην κατηγορία των ανδρών. Κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Βερολίνου κι έκτοτε πέτυχε το απόλυτο των μεταλλίων. Δεν άφησε κορυφή απάτητη κατακτώντας χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Το επί χρόνια καταπονημένο κορμί του και οι τραυματισμένοι ώμοι του δεν τον πρόδωσαν, παραμένει στην ελίτ και φόβητρο για τους αντιπάλους του.
"Έχεις ξεπεράσει και τη Λάμψη σε επεισόδια", τού έγραψα αστειευόμενη και τελικά το αστείο όπου να 'ναι θα γίνει πραγματικότητα, όπως διαπίστωσα.
Το πρώτο επεισόδιο της σαπουνόπερας του ΑΝΤ1 παίχτηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1991 και το τελευταίο στις 29 Ιουλίου του 2005. Δηλαδή, παιζόταν για 13 χρόνια, 10 μήνες και 13 ημέρες, σύνολο 5.065 ημέρες. Η λάμψη του Λευτέρη Πετρούνια έχει παρόμοια και εντυπωσιακή, για κάποιον που κάνει πρωταθλητισμό, διάρκεια. Αυτός είναι κι ο λόγος, άλλωστε, που γίνεται ο συγκεκριμένος παραλληλισμός. Για να εμπεδώσει και ο πλέον αδαής με τον αθλητισμό -και κυρίως να μην ξεχάσει- πόσο σπουδαίος αθλητής είναι ο 33χρονος άρχοντας των κρίκων. Είναι ένα φαινόμενο μακράς διαρκείας.
Από το χάλκινο που κατέκτησε στο Ευρωπαϊκό του Βερολίνου μέχρι το χρυσό του Ρίμινι που πανηγύρισε τώρα, έχουν περάσει 13 χρόνια και 17 ημέρες ή αλλιώς 4.766 ημέρες. Αν συνυπολογίσουμε τα μετάλλιά του και στα Παγκόσμια Κύπελλα τότε η διάρκεια αυτή αυξάνεται.
Ο Λευτέρης κατέκτησε το πρώτο μετάλλιό του στους κρίκους στις 12/09/2010 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γάνδης και ήταν χάλκινο. Δηλαδή, ανεβαίνει συνεχώς στα βάθρα των νικητών επί 13 χρόνια, 7 μήνες και 14 ημέρες (4.975 ημέρες).
Ωστόσο, ο αθλητής του Δημήτρη Ράφτη συνεχίζει τον πρωταθλητισμό και το ντέρμπι “Λάμψη” Λευτέρη Πετρούνια - “Λάμψη” Νίκου Φώσκολου δεν έχει λήξει και μάλλον θα σημειώσουμε “άσσο”.
Στις 4 Αυγούστου του 2024 διεξάγεται ο τελικός των κρίκων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Εξυπακούεται ότι ο Λευτέρης Πετρούνιας δεν είναι απλά φαβορί για το βάθρο, αλλά θα αγωνιστεί για το χρυσό μετάλλιο. Αν κατακτήσει το τρίτο Ολυμπιακό μετάλλιό του θα συμπληρώσει 13 χρόνια, 10 μήνες και 23 ημέρες στην ελίτ της ενόργανης γυμναστικής ή αλλιώς 5.075 ημέρες συνέπειας στις διακρίσεις! Σε αυτή την περίπτωση η Λάμψη του Λευτέρη θα νικήσει την τηλεοπτική σειρά “Λάμψη” του Νίκου Φώσκολου! Θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια για 10 ημέρες!
O πρώτος που θα στοιχημάτιζε υπέρ του Λευτέρη στο άτυπο ντέρμπι των Λάμψεων είναι φυσικά ο προπονητής του, Δημήτρης Ράφτης. “Έχει μια αδιανόητη διάρκεια στις διακρίσεις. Είναι τρομερός. Για να μιλήσουμε και ελληνικά ο Λευτέρης είναι legend”, είπε γελώντας ο προπονητής του χρυσού Ολυμπιονίκη στο SPORT24 και πρόσθεσε: “Είναι ζακυνθινή διάλεκτος αυτή. Το λέμε στο νησί μου. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν κι άλλοι αθλητές με μεγάλη ιστορία, όπως αυτή του Λευτέρη. Όμως, αν συγκρίνουμε τις συνθήκες των ξένων και τις συνθήκες που προετοιμάζονται οι Έλληνες σε όλα τα σπορ, τότε καταλαβαίνουμε ότι αυτό που καταφέρνουν είναι άθλος. Εδώ, ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται, συγκριτικά με τις άλλες ευρωπαϊκές και αναπτυγμένες χώρες. Οι Έλληνες αθλητές, ανεξαρτήτου αγωνίσματος, είναι όλοι καλοί εμποδιστές”.
Αναφερόμενος στο δρόμο προς το Παρίσι τόνισε: “Θα γίνει ακόμα καλύτερο το πρόγραμμά του μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θα είναι πιο εντυπωσιακό στο Παρίσι. Θα βγάζει μάτια και θα παγώσει το χέρι των κριτών. Όταν θα τελειώσει την εκτέλεσή του θα πάσχουν όλοι από παγωμένο ώμο, όπως λένε οι γιατροί. Δεν θα μπορούν να κουνήσουν ούτε το χέρι τους. Ξέρουμε ποια πράγματα πρέπει να βελτιωθούν, ήδη τα έχουμε βελτιώσει αρκετά και έχουμε το χρόνο που απαιτείται για να το πετύχουμε”.
Ο Λευτέρης ήταν εντυπωσιακός και στο Ρίμινι, όπου έκανε ανεπαίσθητα λάθη. “Ναι, ήταν σχεδόν αλάνθαστος. Το πρόγραμμα ήταν εξαιρετικό. Είχε μια μικρή αστάθεια δέκα εκατοστών στην έξοδο. Το πρόγραμμα από το τρίτο στοιχείο και μετά ήταν σχεδόν αλάνθαστο. Θα μπορούσε να πάρει και μεγαλύτερο βαθμό.
Δεν γινόταν κι αλλιώς, επειδή από τους επτά αθλητές που προηγήθηκαν οι έξι ήταν εκπληκτικοί. Συνεπώς, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Ευτυχώς, που αγωνίστηκε τελευταίος, διότι πάντα ελοχεύει ο κίνδυνος να είσαι πιο χαλαρός.
Βλέποντας πώς πήγαν οι προηγούμενοι ήταν σε εγρήγορση. Ο Λευτέρης -έτσι κι αλλιώς- αντέχει στην πίεση. Εγώ είμαι μεγάλος και θα πάθω έμφραγμα, αλλά αυτό το ξεπερνάμε. Προπονητή βρίσκουμε, τέτοιο αθλητή δύσκολα θα βρούμε. Τον τρώει και τον Λευτέρη η πίεση, για να λέμε τα πράγματα όπως είναι. Είναι αλλιώς να κυνηγάς εσύ τους αντιπάλους σου, χωρίς να έχεις να χάσεις κάτι και διαφορετικό να έχεις ένα τσουβάλι μετάλλια και όλοι να θέλουν να σε νικήσουν, ενώ εσύ παλεύεις να διατηρηθείς πρώτος. Είναι τελείως άλλη ψυχοσύνθεση και μεγάλο το φορτίο”.
Ο κόουτς Ράφτης είδε για μια ακόμα φορά τον αθλητή του να θριαμβεύει και να μη φοβάται κανέναν αντίπαλό του. Τον καμάρωνε και δεχόταν συνεχώς συγχαρητήρια τον Λευτέρη. “Είμαι πολύ γεμάτος που τον έχω αθλητή μου. Τι άλλο να ζητήσω από τη ζωή μου; Δεν είναι το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε ξανά. Είναι ότι αντέχει, ότι νιώθει ηρεμία δίπλα μου. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μένα. Τα συναισθήματα είναι περισσότερο, παρά η νίκη. Αυτό που νιώθεις πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον αγώνα δεν περιγράφεται με λόγια”.
